(Minghui.org) پنجمین نشست اجلاس جهانی مبارزه و جلوگیری از برداشت اجباری اعضای بدن در ۲۵سپتامبر۲۰۲۱ تأثیر برداشت اعضای بدن بر جامعه را برجسته کرد.
در طول اجلاس جهانی مبارزه و جلوگیری از برداشت اعضای بدن از افراد زنده از ۱۷ تا ۲۶سپتامبر ۲۰۲۱، تعداد ۳۸ سخنران از ۱۹ کشور جهان، از جمله مقامات دولتی، پزشکان، استادان، قضات، وکلا و فعالان حقوق بشر، موضوعاتی از جمله دامنه برداشت اعضای بدن، خودسانسوری رسانه‌های خبری و تأثیرات اجتماعی جهانی ناشی از شکست در رویارویی با چین درباره شیوه‌های پیوند آن، و چگونگی اقدامات جامعه برای پایان‌دادن به این سوء‌استفاده را پوشش دادند.
پروفسور کانادایی: برداشت اعضای بدن نوعی از نسل‌کشی
دکتر ماریا چونگ، پروفسور و دانشیار دانشکده مددکاری اجتماعی، و وابسته به پژوهش در مرکز تحقیقات حقوق بشر، دانشگاه مانیتوبا، کانادا، گفت که حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) نسل‌کشی را علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ انجام داده است که بیش از دو دهه بدون جلب توجه زیاد پنهان و ماندگار بوده است.
این نسل‌کشی «روندی آهسته از نابودی است که منعکس‌کننده پدیده آشکاری از کشتار جمعی توسط گروهی حفاظت‌شده و تحت حمایت است - عموم مردم شاهد وقوع فوری مرگ خشونت‌آمیز نیستند.»
«در نسل‌کشی فرهنگی، جوهر و تعریف واقعی یک گروه، تخریب وجدان مشترک است. درخصوص فالون گونگ، هدف ذهن یا هستی معنوی گروهی است که رژیم کمونیستی چین می‌خواهد آنها را نابود کند.»
او گفت محبوبیت و رشد روزافزون فالون گونگ در اواسط دهه ۹۰ در چین و پیشی‌گرفتن تعداد تمرین‌کنندگان فالون گونگ از اعضای ح‌ک‌چ به‌عنوان یک چالش اخلاقی و فرهنگی برای ایدئولوژی مارکسیست لنینستی حزب کمونیست چین محسوب می‌شود. بنابراین جیانگ زمین، رهبر سابق حزب کمونیست چین، دستور ریشه‌کن کردن کامل فالون گونگ را صادر کرد.
هنگامی که تلاش اولیه برای از کار انداختن گروه به دلیل انعطاف‌پذیری آن ناموفق بود، ح‌ک‌چ سپس به «مرحله‌ای طولانی از طریق مجبورکردن آنها به رهاکردن اعتقادشان و تخریب فیزیکی آنها» روی آورد.
او خاطرنشان کرد: «برای کسانی که تحت برداشت اجباری اعضای بدن قرار گرفته یا تحت شکنجه کشته شده‌اند، این تخریب جسمی است. برای کسانی که تعهدنامه را امضا کردند، مرگ معنوی و اجتماعی است. «کلودیا کارت» مرگ اجتماعی را از دست دادن نشاط اجتماعی یعنی از دست دادن هویت و درنتیجه معنای وجود فرد توصیف کرد.»
«اقدامات تبلیغاتی نظام‌مند ح‌ک‌چ در جهت بدنام‌کردن و غیرانسانی جلوه‌دادن فالون گونگ قربانیان را آماج نفرت و انزوا ازسوی خانواده‌ها، همسایگان، دوستان و همکاران مورد اعتمادشان قرار داد. مرگ اجتماعی و مرگ معنوی، برخلاف کشتار جسمانی، ساکت و بدون خونریزی هستند، اما درزمینه ریشه‌کن‌کردن به همان تأثیر عمیق دست می یابند. آنها در درک شرارت نسل‌کشی اساسی هستند.»
او توضیح داد که تبلیغات بی‌امان «تضمین می‌کند که جریان اصلی جامعه هم وجود این گروه را نادیده می‌گیرد و آن را مانند تومور یا ویروسی که باید از شر آنها خلاص شود پس می‌زند. نتیجه این عادی جلوه‌دادن، عدم توجه عموم مردم چین و جامعه بین‌المللی است. این محیطی را ایجاد می کند که در آن نسل‌کشی سرد، نسل‌کشی فرسایشی، می‌تواند رشد کند و برای بیش از بیست سال ادامه یابد.»
او نتیجه گرفت که «جنایتی در این حد، در گستره نسل‌کشی، بشر را در موقعیت بحرانی قرار می‌دهد. ما نمی‌توانیم بدون انجام اقدامات هدفمند فقط به‌عنوان یک علاقه دانشگاهی درباره آن بحث کنیم.»
رئیس انجمن آزادی وجدان: پنهان کردن جنایت توسط ح‌ک‌چ
تیری واله، رئیس انجمن آزادی وجدان، تجربیات دست اول خود را در ارتباط با سازمان‌های غیردولتی و کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل متحد به اشتراک گذاشت که تسلیم فشار ازسوی ح‌ک‌چ شدند و درخصوص سرپوش‌گذاشتن بر جنایت برداشت اعضای بدن به دست ح‌ک‌چ چشمشان را بستند.
او گفت که طی جلسات شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در طول سال‌ها، سازمان غیردولتی او شاهد بوده است که ح‌ک‌چ چگونه درزمینه حقوق بشر به سازمان‌های غیردولتی و کارشناسان سازمان ملل پاسخ داده است و چگونه سعی کرده‌اند بر شورای حقوق بشر تأثیر بگذارند.
به گفته آقای واله، «در سال ۲۰۱۷، در سومین دور از بررسی دوره‌ای جهانی درباره چین، ۳۴۶ پیشنهاد ازسوی۱۵۰ کشور و ده‌ها مورد از سوی سازمان‌های غیردولتی برای محکوم‌کردن نحوه رفتار با تمرین‌کنندگان فالون گونگ و اردوگاه‌های اسارت اویغورها ارائه شد.»
او در ادامه گفت: «ما در بیش از ۱۰ جلسه شورای حقوق بشر شرکت کرده‌ایم. جلسه به جلسه، تعداد کشورها و سازمان‌های غیردولتی که نقض حقوق بشر در چین را محکوم می‌کنند به‌طرز چشمگیری افزایش یافته است. اما واکنش چین مبنی‌بر عدم دخالت در امور داخلی این کشور تغییر نکرده است.»
او افزود: «یکی دیگر از روش‌های مورد استفاده چین برای تضعیف اعتبار و اثربخشی سازمان‌های مردم‌نهاد این است که تبلیغات در حمایت از چین توسط سازمان های غیردولتی که خود آنها ایجاد کرده‌اند انجام شود. اعضای این سازمان‌های غیردولتی تحت کنترل چین سپس به جلسات بین المللی فرستاده می‌شوند تا گزارش‌های نادرست را مطرح کنند و موضوعات نامربوط را مورد بحث قرار دهند تا افکار عمومی را از سوابق غم انگیز افراد در رأس قدرت در زمینه حقوق بشر منحرف کنند.»
به گفته او، این سازمان‌های غیردولتی حکومتی با تظاهر به عدم طرفداری دستور کار دولت ح‌ک‌چ را ارائه کردند. در عین حال، اقدامات آنها همچنین مانع از شنیدن صدای واقعی مردم در جامعه بین المللی شد. او متوجه شد که در طول سال‌ها، تعداد این سازمان‌های غیردولتی حکومتی به‌طور پیوسته درحال افزایش بوده است.
آقای واله با ابراز تاسف گفت: «امروزه می‌بینیم که به نظر می‌رسد دولت‌های دموکراتیک و نهادهای بین‌المللی مایل به اقدام هستند. اما درحال حاضر، این نیات خوب با اقدامات الزام‌آور علیه چین دنبال نمی‌شود.»
او تأکید کرد که برداشت اعضای بدن از تمرین‌کنندگان فالون گونگ و اویغورها نقض جدی ارزش‌های اخلاقی جهانی و اصول اخلاقی زندگی و کرامت انسانی است. او از ح‌ک‌چ، به عنوان یکی از اعضای شورای حقوق بشر سازمان ملل، می‌خواهد که به اعلامیه جهانی حقوق بشر و سایر کنوانسیون‌هایی که امضا کرده است احترام بگذارد.
محقق آرژانتینی: نقش جامعه مدنی در متوقف‌کردن جنایات بحرانی است
آنتونلا مارتی، مدیر مرکز شبکه اطلس در آمریکای لاتین در آرژانتین، خاطرنشان کرد که ح‌ک‌چ تاریخ کشتار خود را از زمان گام عظیم به جلو و انقلاب فرهنگی آغاز کرده است. این کشتار تا به امروز ادامه داشته و آخرین قربانیان آن تمرین‌کنندگان فالون گونگ بوده‌اند.
خانم مارتی خاطرنشان کرد که تمام اشکال کمونیسم که در طول تاریخ امتحان شده‌اند «مضر بوده‌اند... و این هرگز نتیجه خوبی نداشته است، زیرا برخلاف سرشت انسان است.»
او تأکید کرد که «فالون دافا، که به فالون گونگ نیز معروف است، تمرین باستانی چینی در مدرسۀ بودا برای پرورش و اصلاح بدن، ذهن و روح است. این تمرین بر سه اصل حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری استوار است - چیزهایی که کمونیسم در طول تاریخِ خود آن را رد کرده و تحت آزار و اذیت قرار داده است.»
به منظور آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان، ح‌ک‌چ از روش‌های شکنجه فاحش، ازجمله شستشوی مغزی، کار اجباری، شکنجه فیزیکی، ضرب‌و‌شتم، شوک الکتریکی، تجاوز و گرسنگی، و همچنین برداشت اجباری اعضای بدن استفاده کرد.
او گفت: «میلیون‌ها تمرین‌کننده فالون دافا در آن کشور توسط یک حزب سیاسی، توسط یک سیستم کمونیستی، که اعضای آنها را برداشته و می‌فروشد، کشته می‌شوند. قرنیه ۳۰هزار دلار، ریه ۱۵۰هزار دلار، قلب ۱۳۰هزار دلار، کبد ۱۰۰هزار دلار و کلیه ۶۰هزار دلار فروخته می‌شود. این عملی نفرت‌انگیز است که انجام می‌شود.»
او معتقد است که در «دفاع از آزادی کشوری که تحت حاکمیت رژیمی خونخوار عذاب می‌کشد، رژیمی که به کل جهان دروغ می‌گوید، هر فرد و جامعه مدنی نقش مهمی را ایفا می‌کند. در سازمان‌های جامعه مدنی، اتاق‌های فکر، بنیادها، رسانه‌ها، باشگاه‌های ملاقات - حتی در جمع‌های خانوادگی، با دوستان، در هر مکانی که می‌توانیم، باید پیام رنجی را که در چین و ده‌ها کشور تحمیل می‌شود، در سراسر جهان که هنوز در چنگال کمونیسم به زندگی چسبیده‌اند، منتقل کنیم.
بازمانده خانواده‌ای از هولوکاست: مسئولیت من برای جلوگیری از برداشت اجباری اعضای بدن
لاریسا ویلسکر مهندس بازنشسته عمران و مدافع حقوق بشر است. پدرش از بازماندگان هولوکاست بود. هنگام ورود نازی‌ها به لهستان، تقریباً همه خانواده بزرگ پدرش در محله یهودی‌نشین ورشو زندانی شدند و اکثر آنها ازجمله کودکان خردسال جان خود را از دست دادند. ویلسکر در کودکی، ماجرا‌های هولناکی درباره شکنجه و آزمایش روی زندانیان در اردوگاه‌های کار اجباری شنید.
«برای من، که در دوران پس از جنگ متولد شدم، به نظر می‌رسید که این در گذشته باقی مانده است و هرگز دیگر تکرار نخواهد شد.» او هنگامی که درباره «اردوگاه‌های کار اجباری مشابه در چین، جایی که افراد به‌طور غیرقانونی دستگیر، زندانی، شکنجه می‌شوند و اعضای بدنشان به‌زور برداشته می‌شود» شنید، تصمیم گرفت که «وظیفه مستقیم من این است که از تمام جامعه جهانی بخواهم این تهدید برای همه بشریت را متوقف کنند.»
او اذعان داشت که «برای بسیاری از کشورها چین یک شریک اقتصادی سودآور است. بسیاری از کشورها تحت وابستگی اقتصادی آن قرار گرفته‌اند.» اما او به‌جای چشم بستن بر چیزهای وحشتناکی که در چین به‌خاطر منافع تجاری و سیاسی اتفاق می‌افتد، از جامعه بین‌المللی می‌خواهد که به نقض حقوق بشر در آنجا توجه کنند.
او گفت: «همه مردم یک خانه مشترک دارند - سیاره ما، زمین. و امروز به ما این فرصت داده می‌شود که با احیای عدالت در سیاره خود، مشارکت ممکنی را انجام دهیم.»
نماینده سابق سوئیس: شجاعت گفتن «نه» را داشته باشید
اسکار فریسینگر، نماینده سابق پارلمان سوئیس و نویسنده‌ای پرفروش، اظهار داشت: «حزب کمونیست چین... نمی‌تواند رویکرد عرفانی فالون گونگ را بپذیرد. ازآنجاکه هیچ کنترلی بر هیچ چیزی فراتر از ماده ندارد، بی‌رحمانه هر چیزی را که ممکن است از ماده فراتر رود و در نتیجه از کنترل آن فرار کند شکار می‌کند.»
«به همین دلیل است که سیستم اینقدر مشتاق است افرادی را که به‌اصطلاح "منحرف" و "آفات" می‌نامد و جرئت می‌کنند به آن نه بگویند، ضدانسانی جلوه دهد. ... بدتر از آن، ح‌ک‌چ اعضای بدن این افراد به‌اصطلاح "شرور" را به نفع رفقای "مفید"، "مطیع" و بنابراین "شایسته" برداشت می‌کند. ادعا می‌کند که بدی را با برداشت وحشیانه اعضای بدن به نفع بدن اجتماعی به خوبی تبدیل می‌کند.»
او از عموم مردم خواست که به‌خاطر بزدلی یا منافع شخصی سکوت نکنند. او گفت که روشنفکران همیشه آخرین خط دفاع از حقوق بشر و کرامت انسانی در برابر بربریت بوده‌اند. آنها مانند «وجدان یک قوم یا ملت هستند. آنها باید این شجاعت را داشته باشند که با اعمال و گفتار خود، هرگونه حمله به تمامیت جسمی و اخلاقی همنوعان خود را محکوم کنند. آنها باید بلد باشند که چگونه نه بگویند.»
https://www.minghui.org/mh/articles/2021/9/28/专家-活摘器官是隐性群体灭绝-431966.html
تمام مقالات، تصاویر یا سایر متونی که در وب‌سایت مینگهویی منتشر می‌شوند، توسط وب‌سایت مینگهویی دارای حق انحصاری کپی‌رایت هستند. هنگام چاپ یا توزیع مجدد محتوا برای مصارف غیرتجاری، لطفاً عنوان اصلی و لینک مقاله را ذکر کنید.
