(Minghui.org) پلیس در سال 2018 مردی را در شهر جینهوا، واقع در استان ژجیانگ، دستگیر کرد، آن هم به این دلیل که او به مردم گفت چرا آزار و شکنجه فالون گونگ به‌دست حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) اشتباه است. آقای ژو زوئوشین در 8ژانویه2021 به 3 سال و 3 ماه زندان محکوم شد. او درخواست تجدیدنظر ارائه کرد، اما دادگاه میانی حکم دادگاه بدوی را تأیید کرد. آقای ژو در حال حاضر در زندان شماره 4 استانی ژجیانگ شکنجه می‌شود.
آقای ژو فالون گونگ را تمرین کرده و خود را مطابق با اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری اداره می‌کند. بعد از شروع این تمرین در حالی که تلاش می‌کرد فردی باملاحظه‌تر و مهربان‌تر باشد، بیماری‌هایش از بین رفت.
پس از آنکه ح‌ک‌چ در ژوئیه1999 آزار و شکنجه فالون گونگ را آغاز کرد، آقای ژو به‌دلیل امتناع از انکار اعتقادش 14 سال در زندان بود. مقامات او را 3 بار در اردوگاه کار اجباری، 2 بار در زندان، 3 بار در بازداشتگاه و 3 بار در مرکز شستشوی مغزی حبس کرده و 4 بار خانه‌اش را غارت کردند. مقامات هرگز حکم بازرسی یا رسیدی برای املاک توقیف‌شده ارائه ندادند. آقای ژو سعی کرد از پلیس به‌دلیل بازرسی غیرقانونی منزلش شکایت کند. با توجه به اینکه سعی داشت از پلیس شکایت کند، هیچ وکیلی پرونده‌اش را قبول نکرد. دادستانی منطقه ووچنگ حتی مانع ورودش به ساختمان دادستانی شد.
شکنجه‌هایی که او طی این سال‌ها متحمل شد، آسیبی دائمی به سلامتی‌اش وارد کرد: وضعیت بینایی‌اش روبه‌وخامت گذاشت، تقریباً کل شنوایی‌اش را از دست داد و حافظه‌اش ضعیف شد. در طول چند بار غارت منزلش ده‌ها هزار یوآن از پولش را نیز از دست داد.
به‌عنوان بخشی از آزار و شکنجه، او را از کار اخراج کردند. مقامات اغلب برای آزارواذیت او به منزلش می‌رفتند. او را تحت‌نظر داشتند و تلفنش را شنود می‌کردند. مقامات برای آزار و شکنجه بیشترش، اقامتش را طی 17 سال گذشته ثبت نکردند. در نتیجه نمی‌توانست کارت شناسایی بگیرد و شغلی رسمی بیابد.
شکنجه در اردوگاه کار اجباری در سال 1999
مأموران اداره پلیس شهر جینهوا آقای ژو را در اکتبر1999 دستگیر کردند چراکه او پس از شروع آزار و شکنجه فالون گونگ، به تمرین این روش ادامه داد. او را به‌طور خودسرانه به یک سال حبس در اردوگاه کار اجباری محکوم و در دسامبر همان سال به اردوگاه کار اجباری شیلیپینگ منتقل کردند. در آنجا وادارش می‌کردند فندک بسازد. هر روز مجبور بود 2000 فتیله فندک را به نازل‌ها وصل کند و 8000 سرپوش را جا بزند. هیچ ابزاری به او نمی‌دادند و مجبور بود با انگشتانش سرپوش را روی بدنه پلاستیکی فشار دهد. پس از مدت کوتاهی پوست نوک انگشتانش شکافته شد و در نهایت گوشتش از بین رفت. با وجود درد طاقت‌فرسا، مجبور بود به کارش ادامه دهد تا سرعت خط مونتاژ کاهش نیابد. او حدود 5 ماه هر روز 13 ساعت کار می‌کرد.
نگهبانان 4 تا 10 زندانی را مأمور می‌کردند به‌طور شبانه‌روزی هر تمرین‌کننده فالون گونگ را تحت‌نظر بگیرند. هر کاری که یک تمرین‌کننده می‌خواست انجام دهد، مجبور بود به آن زندانیان گزارش دهد و تأییدشان را بگیرد. این فقط برای تمرین‌کنندگان انجام می‌شد، آن هم از روزی که وارد می‌شدند تا روزی که آزاد می‌شدند.
تصویر شکنجه: نیمکت ببر. نگهبانان با استفاده از کمربند پاهای قربانی را محکم به نیمکت می‌بندند. سپس آجر یا سایر اشیای سخت را زیر پای قربانی قرار می‌دهند. سپس همچنان آجرهایی را اضافه می‌کنند تا کمربندها پاره شوند. قربانیان اغلب به‌دلیل درد غیرقابل‌تحمل از هوش می‌روند.
آقای ژو قبل از اینکه در آوریل2000 در سلول انفرادی حبس شود، چند روز روی نیمکت ببر شکنجه شد. در ماه ژوئیه نگهبانان دستانش را به پشت صندلی و پاهایش را به پایه‌های صندلی بستند. سپس اعلامیه‌های دولت و پلیس را که از پیش ضبط شده بود، از طریق بلندگوی کنارش پخش می‌کردند؛ اعلامیه‌هایی که به فالون گونگ افترا می‌زدند. وقتی آقای ژو خسته می‌شد و به خواب می‌رفت، زندانیان بیدارش می‌کردند یا دود سیگار را به سمت صورتش فوت می‌کردند. او از استفاده از توالت محروم بود، مگر اینکه موافقت می‌کرد اظهاریه‌های انکار ایمانش را امضا کند. او سرانجام مجبور شد در شلوار اجابت مزاج کند.
تصویر شکنجه: بسته‌شدن به صندلی
انتقال به اردوگاه کار اجباری در سال 2001 و شکنجه‌شدن تا آستانه مرگ
وقتی آقای ژو در نوامبر2000 آزاد شد، اظهاراتی مکتوب را به فرمانداری شهر جینهوا ارائه داد. او در اظهاراتش، جنایات علیه خود و سایر تمرین‌کنندگان را افشا کرد، جنایاتی که در اردوگاه کار اجباری شیلیپینگ رخ داده بود.
مأموران اداره پلیس ووچنگ برای تلافی، او را در 7فوریه2001 دستگیر و منزلش را غارت کردند. پلیس بدون طی‌کردن تشریفات قانونی، او را برای 3 سال دیگر در اردوگاه کار اجباری شیلیپینگ حبس کرد.
یک نگهبان در دستۀ 4 به او گفت که مسئولان اردوگاه این بار اراده‌اش را از بین می‌برند و وادارش می‌کنند این تمرین را رها کند. از زمان آخرین آزادی‌اش، اردوگاه کار اجباری همه تمرین‌کنندگان را در سلول انفرادی حبس کرد. در طول زمستان پنجره‌ها به‌طور شبانه‌روزی باز بودند و دست تمرین‌كنندگان را با دستبند به قاب پنجره می‌بستند.
برای تشدید شکنجه‌ها، پنج صندلی فلزیِ سفارشی اردوگاه به‌طور خاص برای خردکردن استخوان دنبالچه طراحی شده بود. با این شکنجه در حالی که قربانی روی صندلی نشسته بود، پایین پاها و قفسه سینه‌اش بین دو صفحه فلزی قفل می‌شد. بازوها را با کمربند به دسته‌های صندلی می‌بستند. هیچ جای نشستنی برای تحمل وزن فرد وجود نداشت، فقط دو میله فلزی در دو انتها قرار گرفته بودند، یکی زیر مفاصل زانو و دیگری درست زیر استخوان دنبالچه. استخوان دنبالچه وزن بدن قربانی را به‌طور کامل تحمل می‌کرد در حالی که این استخوان به میله فلزی فشار می‌آورد و قربانی نمی‌توانست خود را از آن وضعیت رها کند. این شکنجه به‌سرعت به دردی طاقت‌فرسا منجر می‌شد.
نمایش شکنجه: صندلی فلزی
نگهبانان آقای ژو را در 21مارس2001 در سلول انفرادی حبس کرده و مجبورش کردند تمام روز بایستد در حالی که مقدار کمی برنج (هر روز250 گرم) به او می‌دادند. او در حالی که در زندان شکنجه‌های دیگری را نیز متحمل می‌شد، 4 بار در آستانه مرگ قرار گرفت. در 20مه، پس از 2 ماه ایستادن و در حالی که کم‌خوابی داشت از هوش رفت. نگهبانان او را با یک سطل آب سرد از خواب بیدار کردند. او پس از دادن پاسخ منفی به دستور نگهبان مبنی بر رهاکردن ایمانش، دوباره از هوش رفت. پزشک در بیمارستان شهرستان لونگ‌یو پس از تزریق سه آمپول محرک قلب، او را احیا کرد.
پس از بازگشت به اردوگاه کار، او را به‌سرعت روی یک نیمکت ببر قرار دادند. به‌دلیل کمبود وزن شدیدش نیمکت به استخوان‌هایش فشار می‌آورد.
سپس پزشکی آمد تا فشار خونش را بگیرد اما نتوانست چیزی بخواند. صرفاً برای گرفتن خون کافی از او تقلا کرد. به‌محض آماده‌شدن نتیجه آزمایش، پزشک او را در بیمارستان بستری کرد. پس از بهبودی‌اش، پزشک به او گفت که هر شاخص از نتیجه آزمایش خونش نشان می‌داد او در آن زمان در حال مرگ بود.
او را در سال 2001 بیش از 200 روز در سلول انفرادی حبس کردند. نگهبانان با دیدن اینکه او برای سلامتی‌اش تمرینات فالون گونگ را انجام می‌دهد، او را با دستبند به در بستند. او دو ماه اجازه نداشت به توالت برود و مجبور بود در شلوارش اجابت مزاج کند. هم‌زمان اجازه نداشت خودش را تمیز کند و غذای کمی به او داده می‌شد.
بلافاصله پس از خروجش از سلول انفرادی، او را مجبور به انجام کار بدون دستمزد کردند. او مجبور بود هر روز برای زمانی طولانی جزئیات ظریفی را بدوزد. این جریان وضعیت بینایی‌اش را تضعیف کرد. یک شب مشغول اضافه‌کاری بود که ناگهان چشمانش تار شد. در حال حاضر نمی‌تواند روی اشیا تمرکز کند و چشمانش به‌راحتی خسته می‌شوند. نگهبانان در مه2002 همچنان او را وادار کردند برنامه‌های تلویزیونی تبلیغاتی و افتراآمیز درباره فالون گونگ را تماشا کند. وقتی آقای ژو آن برنامه‌ها را زیر سؤال برد و گفت که آنها جعلی و کذب هستند، نگهبانان او را در واحد ویژه‌ای حبس کردند. در این واحد تمرین‌کنندگان فالون گونگ در تمام طول سال به‌طور شبانه‌روزی شکنجه می‌شدند.
دوره حبس آقای ژو خودسرانه تمدید شد چراکه او در ایمان خود ثابت‌قدم بود. مادرش بارها سعی کرد به ملاقاتش برود اما هر بار درخواستش برای ملاقات، بدون هیچ دلیلی رد می‌شد.
ضرب‌وشتم و شوک الکتریکی در اردوگاه کار اجباری در سال 2005
مأموران امنیت داخلی منطقه جیندونگ و عوامل اداره 610 آقای ژو را در 4ژوئن2005 دستگیر کردند. او به‌سرعت به یک اردوگاه کار اجباری منتقل شد و در آنجا از ژوئیه2005 تا ژوئیه2006 مجبور بود هر روز نزدیک به 13 ساعت رو به دیواری بایستد. در نتیجه، پاهایش متورم و ازشکل‌افتاده شد و وقتی سعی داشت راه برود یا بایستد دچار درد شدیدی می‌شد.
ژانگ كونمینگ، رئیس اداره 610 شهر کونمینگ، تهدیدش كرد كه در صورت امتناع از رهاکردن اعتقادش، او را به زندان می‌فرستد. ژانگ سکوت او را به‌اشتباه به نشانه رضایت گرفت و از یک زندانی خواست نسخه‌هایی از اظهاریه‌های ازقبل‌نوشته‌شده را به او بدهد که مبنی بر رهاکردن فالون گونگ بودند. آن زندانی به او گفت: «تمام کاری که باید انجام دهی این است که آنها را به نگهبانی تحویل دهی.» آقای ژو اظهاریه‌ها را به نگهبانان برگرداند و گفت: «من اینها را ننوشتم.» طی دو ماه بعد او تحت شکنجه‌های بدتر قرار گرفت، از جمله سیلی، مشت و لگدخوردن. همه این شکنجه‌ها در حالی بود که به دستانش دستبند زده بودند.
یکی از زندانیان به نام جین یانگ ادعا کرد او در طول مدت حبسش دست‌کم 2000 بار به آقای ژو سیلی زده است. یک بار در حالی که آقای ژو تختش را مرتب می‌کرد، جین از پشت به کلیه‌های او مشت زد و پس از آن مدتی آقای ژو نمی‌توانست کمرش را صاف کند. بار دیگر در حالی که آقای ژو مشغول مدیتیشن بود، جین به دستبندش چنگ انداخت و او را روی زمین کشاند. سپس دستبند را به‌سرعت به بالا کشید و آقای ژو مجبور شد بایستد. او دوباره می‌نشست و سپس جین مجدداً برمی‌گشت و او را بارها به همان روش اذیت می‌کرد. در حالی که دستبندها گوشت مچش را بریده بود، روی مچش علامتی بجا گذاشته بود.
زندانی دیگری از آقای ژو به‌عنوان هدف لگد‌زدن استفاده می‌کرد. او همیشه از پشت به او لگد می‌زد، در حالی که آقای ژو حواسش نبود و سپس درباره اینکه چگونه از تمام قدرتش استفاده نکرده، لاف می‌زد.
یک نگهبان وظیفه بارها با چوب بامبو به گوش‌های آقای ژو ضربه زد تا به شنوایی‌اش آسیب برساند.
یک بار این نگهبان قست پایین پاهای آقای ژو را با نوار به هم بست. در حالی که به دستانش هم دستبند زده بودند، او دیگر نمی‌توانست راه برود زیرا به‌محض ایستادن زمین می‌خورد. او را روی چارپایه‌ای پلاستیکی قرار دادند. اگر نیاز به توالت داشت، باید منتظر می‌ماند تا دیگران او را به توالت حمل کنند.
زندانیان عبارات افتراآمیز درباره فالون گونگ را روی تکه‌‌های کاغذ می‌نوشتند و آنها را روی تختش می‌چسباندند و می‌گفتند: «یا باید روی آنها بخوابی یا اصلاً نخوابی.» این راهی برای محروم‌کردن او از خواب بود. گاهی رئیسی مستقیماً به او می‌گفت: «امشب شیفت من است، نخواب.»
نگهبانی ادعا کرد که آقای ژو بیش از حد به توالت می‌رود و دیگر به او آب نداد. ادرار آقای ژو به‌سرعت زرد و سپس قرمز شد. در بیمارستان پزشک به او گفت که کمبود آب دارد و به او آب داد. او به‌سرعت قابلمه‌ای پر از آب را نوشید و باز هم آب خواست.
نگهبانی به نام ژائو ییفنگ باطوم برقی را روی گردن آقای ژو گذاشت و به او شوک وارد کرد تا اینکه باطری باطوم تمام شد. گردنش به‌شدت سوخت و جای زخم عمیقی بر گردنش باقی ماند.
محکوم‌شدن به 4.5 سال حبس در سال 2012 به‌دلیل روشنگری حقیقت
در اواخر سال 2011 درحالی که آقای ژو حقایق مربوط به فالون گونگ را در ایستگاه قطار برای مردم روشن می‌کرد، پلیس دستگیرش کرد. آنها او را در اداره پلیس ژانچیان مورد بازجویی قرار دادند و وقتی هیچ‌کسی در خانه‌اش نبود، آنجا را غارت کردند. او 7 روز در بازداشتگاه جینهوا حبس شد. نگهبانان اکثر اوقات به او دستبند زده و اغلب کتکش می‌زدند و به او غذا نمی‌دادند.
مأموران بخش امنیت داخلی منطقه جیندونگ او را در صبح 26مه2012 دستگیر کردند. دادگاه منطقه جیندونگ او و تمرین‌کننده دیگری به‌نام آقای کائو بائوکسیان را در تاریخ 28سپتامبر بدون اطلاع خانواده‌‌شان محاکمه کرد. او به 4.5 سال حبس و آقای كائو به 1.5 سال حبس محکوم شد. آقای ژو درخواست تجدیدنظر ارائه کرد و دادگاه میانی شهر جینهوآ حکم اولیه‌اش را تأیید کرد. او در تاریخ 31ژانویه2013 به زندان شماره 4 استان ژجیانگ منتقل شد.
مسئولان زندان به خانواده‌اش اطلاع دادند که اولین شنبه هر ماه می‌توانند به ملاقاتش بیایند. برادر کوچک او در 2مارس برای ملاقات با او بیش از 177 کیلومتر را از جینهوا تا شهر هانگژو طی 2 ساعت پیمود، اما به او گفتند که آقای ژو از هرگونه ملاقات محروم است زیرا «تحت مدیریت سخت» قرار دارد.
او در اعتراض به این آزار و شکنجه‌ها، دست به اعتصاب غذا زد. شیه شیائوجون، نگهبان تیم مدیریت سخت، 8 زندانی را تحریک کرد تا او را زیر آب ببرند. آنها دست‌وپاهایش را بلند کردند و صورتش را به‌زور به زیر آب بردند. هر بار که سرش را بیرون می‌آوردند، از او می‌پرسیدند که آیا غذا می‌خورد؟ آنها بارها این کار را انجام دادند تا اینکه آقای ژو موافقت کرد.
یک بار 15 روز از خواب محروم شد. بار دیگر به‌دلیل امتناع از حفظ قوانین زندان، 11 روز اجازه استفاده از توالت را نداشت. سرانجام در شلوارش اجابت مزاج کرد. نخستین بار به او اجازه دادند شلوارش را بشوید. دفعه بعد به او اجازه این کار را ندادند و مجبورش کردند که شب خود را لای ملحفه‌ها بپیچاند. روز بعد، چون باید سر کار می‌رفت، اجازه دادند خودش را تمیز کند. قبل از اینکه دوباره اجازه دهند از توالت استفاده کند، او را تحقیر و مجبورش کردند به‌صورت دایره‌ای روی زمین بخزد.
محکوم‌شدن به 3.3 سال حبس در سال 2018 به‌دلیل ترغیب مردم به ترک ح‌ک‌چ
در 27اوت2018 شخصی با پلیس تماس گرفت و گزارش داد که آقای ژو درباره آزار و شکنجه فالون گونگ به مردم می‌گوید. مأموران اداره پلیس وولیتینگ او را دستگیر کردند و 15 روز تحت بازداشت اداری قرار دادند. او بر باورش ثابت‌قدم ماند و پلیس 7 روز بعد بازداشتش را از اداری به کیفری تغییر داد. سپس به بازداشتگاه شهر جینهوا منتقل شد.
دادگاه آقای ژو در 22اوت2019 در دادگاه منطقه ووچنگ برگزار شد. دادستان او را متهم کرد که با ترویج فالون گونگ و صحبت با مردم درباره ترک ح‌ک‌چ، قانون کیفری را نقض کرده است. وكیلش استدلال آورد كه بر اساس قانون اساسی هر کسی باید از آزادی عقیده برخوردار باشد و بنابراین ترویج باور شخصی نمی‌تواند فعالیت مجرمانه در نظر گرفته شود. همچنین از آنجا که قانون اساسی ح‌ک‌چ تصریح کرده اعضایش مجاز به ترک حزب هستند، او با ترغیب مردم به ترک حزب هیچ قانونی را نقض نمی‌کند.
وکیل گفت اینکه فرد به‌دلیل گفتگویی کوتاه متهم شود، مضحک است. علاوه بر این، او قبلاً 15 روز در بازداشت بود و حالا دادستان خواستار مجازات مجددش است. صرف‌نظر از این، قاضی هنوز او را به 3 سال و 3 ماه حبس محکوم کرده است.
آقای ژو در 8ژانویه سال 2020 درخواست تجدیدنظر کرد و پرونده‌اش به دادگاه میانی شهر جینهوآ ارسال شد. یکی از اعضای خانواده‌اش چند بار درخواست داد از بی‌گناهی او دفاع کند. قاضی این درخواست‌ها را رد کرد چراکه «دادگاه قبلاً وکیلی برای او منصوب کرده بود.» قاضی دادگاه تجدیدنظر در ماه اوت حکم قبلی را تأیید کرد. خانواده هرگز از جلسه استیناف مطلع نشدند. آقای ژو در ماه سپتامبر به زندان شماره 4 ژجیانگ منتقل شد.
گزارش‌های مرتبط:
درخواست تجدیدنظر مرد اهل ژجیانگ رد و او به‌خاطر ایمانش زندانی شد
مرد اهل ژجیانگ به‌دلیل صحبت با دانشجویان درباره ایمانش محاکمه شد
آقای ژو زوئوشین در بیمارستان زندان شماره 4 ژجیانگ بستری شد
آقای ژو زوئوشین و آقای کائو بائوشیان زندانی و از حق ملاقات محروم شدند
آزار و شکنجه آقای ژو زوئوشین از استان ژجیانگ
تمام مقالات، تصاویر یا سایر متونی که در وب‌سایت مینگهویی منتشر می‌شوند، توسط وب‌سایت مینگهویی دارای حق انحصاری کپی‌رایت هستند. هنگام چاپ یا توزیع مجدد محتوا برای مصارف غیرتجاری، لطفاً عنوان اصلی و لینک مقاله را ذکر کنید.
مجموعه شرح آزار و شکنجه
