(Minghui.org) 22 سال پیش، حدود 10هزار تمرین‌كننده فالون گونگ در 25آوریل1999 برای یک دادخواهی مسالمت‌آمیز در پكن گرد هم آمدند. آنها خواستار آزادی ده‌ها تمرین‌كننده‌ای بودند كه 2 روز پیش به‌طور غیرقانونی در شهری در آن نزدیكی، تیانجین، دستگیر شده بودند و نیز به‌دنبال تأیید حق قانونی‌شان برای عمل به باورشان بودند.
این دادخواهی رویدادی داوطلبانه برای حفاظت از بنیان اخلاقی جامعه‌مان بود. این 10هزار تمرین‌کننده فالون گونگ در حالی که هم‌تمرین‌کنندگانشان در تیانجین به‌دلیل اعتقادشان دستگیر شده بودند، تصمیم گرفتند قدم پیش گذارند و نگرانی‌های خود را بیان کنند. آنها نمی‌دانستند با این دادخواهی چه رخ خواهد داد، اما می‌دانستند که این، کار درستی است.
از آن زمان، بسیاری از مردم به غیرقانونی‌بودن آزار و شکنجه فالون گونگ به‌دست حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) پی برده‌اند. اما برخی از مردم، از جمله نسل‌های قدیمی‌تر که جنبش‌های سیاسی بی‌شمار ح‌ک‌چ را دیده و تجربه کرده‌اند و نیز نسل‌های جوان، به‌ویژه جوانان متولد اوایل دهه 1980 تا اواخر دهه 1990 و نسل زِد (متولدین اواسط دههٔ ۱۹۹۰ تا اوایل ۲۰۱۰)، هنوز نمی‌دانند این دادخواهی برای چه بود و حتی درک‌های نادرستی درباره این دوره تاریخی دارند.
در اینجا می‌خواهیم آنچه را که رخ داده مرور کنیم و توضیح دهیم که چرا این دادخواهی مسالمت‌آمیز برای چین و آینده‌اش مهم است.
پیشینه این رویداد: 1996 تا 1999
ح‌ک‌چ از سال 1949 که قدرت را به دست گرفت، هر چند سال یک‌بار جنبشی سیاسی را راه‌اندازی کرده و ملاکان، سرمایه‌داران، روشنفکران و بسیاری از شهروندان عادی دیگر را هدف قرار داده است. چند سال پس از کشتار میدان تیان‌آنمن در سال 1989، ح‌ک‌چ توجه خود را به تمرین‌کنندگان فالون گونگ معطوف کرد.
فالون گونگ یا همان فالون دافا، یک سیستم مدیتیشن مبتنی بر اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری است. فالون گونگ که ریشه در فرهنگ سنتی چین دارد اساساً متفاوت از ایدئولوژی مبارزه طبقاتی، نفرت و دروغ ح‌ک‌چ است. علاوه بر این، قدرت معجزه‌آسای فالون گونگ در بهبود سلامتی و خصوصیات اخلاقی نیز افراد بی‌شماری را جذب این روش و یادگیری آن کرده است.
۱۹۹۶: افترا در روزنامه‌ها
روزنامه گوانگمین دیلی، یکی از روزنامه‌های مهم در چین که روشنفکران را هدف قرار می‌داد، در تاریخ 17ژوئن1996 تفسیری را منتشر کرد که به فالون گونگ حمله می‌کرد. افراد آشنا با تاریخ حزب کمونیست چین بر این گمان بودند که این مقاله به این مسئله اشاره دارد که حزب کمونیست چین قصد دارد اعتبار فالون گونگ را از بین ببرد.
یک ماه بعد، اداره کل مطبوعات و انتشارات، نهادی زیر نظر وزارت تبلیغات حزب کمونیست چین، در 24ژوئیه1996 سیاستی را صادر کرد. این سیاست که به ادارات مطبوعات و انتشارات در همه استان‌ها ارسال شد، انتشار جوآن فالون و فالون گونگ چین، آموزه‌های اصلی فالون گونگ و پرفروش‌ترین کتاب‌ها در پکن، را ممنوع می‌کرد.
۱۹۹۷: تحقیقات پلیس هیچ مدرکی دال بر اعمال نادرست پیدا نکرد
در ماه ژانویه و ژوئیه1997، دو موج از تحقیقات سراسری در وزارت امنیت عمومی چین (یا همان وزارت پلیس) آغاز شد به این منظور که به‌اصطلاح «فعالیت‌های مذهبی غیرقانونی» مربوط به فالون گونگ را پیگیری کند. گفته می‌شد اگر چنین فعالیت‌هایی تأیید شود، فالون گونگ به‌عنوان «فرقه» طبقه‌بندی می‌شود. با این حال، پس از تحقیقات کامل از سوی سیستم پلیس در سراسر چین، هیچ مدرکی از این دست شناسایی نشد.
با این حال، محبوبیت روزافزون فالون گونگ جیانگ زمین، رهبر ارشد حزب کمونیست چین در آن زمان، را مضطرب و تحریک کرد.
۱۹۹۸: جاسوسی و اتهامات دروغین
پس از اینکه لوئو گان، یکی از اعضای اصلی رژیم جیانگ، در مارس1998 به دبیری کمیته امور سیاسی و حقوقی مرکزی (پی‌اِل‌اِی‌سی) منصوب شد، فعالانه فالون گونگ را رصد کرد.
لوئو و سایر مقامات در وزارت امنیت عمومی، در ژوئیه1998 به فالون گونگ برچسب «فرقه» زدند و سپس پلیس را در سراسر کشور بسیج کردند تا مدارکی را برای حمایت از این ادعا جمع‌آوری کنند.
اداره شماره 1 وزارت امنیت عمومی سیاست شماره 555 را در سال 1998 صادر کرد تحت عنوان «اطلاعیه‌ای در خصوص آغاز تحقیقاتی درباره فالون گونگ.» این سیاست که فالون گونگ را آشکارا «فرقه» می‌خواند، از پلیس می‌خواست به اطلاعات داخلی درباره فعالیت‌های فالون گونگ دست یابد و مدارکی را دال بر فعالیت‌های «غیرقانونی و مجرمانه» آن جمع‌آوری کند. این سیاست به نیروهای پلیس محلی دستور می‌داد تحقیقات عمیقی را نیز آغاز کنند.
تعداد زیادی از مأموران پلیس، کارکنان اداره جبهه متحد و مأموران ویژه به محل‌های تمرین گروهی فالون گونگ در سراسر چین اعزام شدند. این مأموران به‌نام یادگیری فالون گونگ و خواندن کتاب‌هایی مانند جوآن فالون، به‌عنوان مأموران مخفی فعالیت می‌کردند. انجام این کار آسان بود زیرا همه فعالیت‌های فالون گونگ برای عموم آزاد بود، بدون هیچ‌گونه فهرست و عضویتی.
بسیاری از مقامات از طریق تعاملات نزدیک با تمرین‌کنندگان فالون گونگ، به‌خوبی با فالون گونگ آشنا شده و خودشان نیز تمرین‌کنندگانی مصمم شدند. بر خلاف آنچه لوئو و سایرین انتظار داشتند، حتی یک مدرک هم علیه فالون گونگ یافت نشد.
با این حال، چنین تحقیقاتی هنوز در مکان‌هایی که در آنجا ادعاهای دروغین علیه فالون گونگ وجود داشت، اثرات مواجی ایجاد می‌کرد. هر زمان چنین چیزی اتفاق می‌افتاد، تمرین‌کنندگان قدم پیش می‌گذاشتند تا وضعیت را روشن کنند و آسیب را کاهش دهند.
در زیر چند نمونه ارائه شده است.
نمونه 1: اداره پلیس چائویانگ در استان لیائونینگ سیاست شماره 37 سال 1998 را صادر کرد تحت عنوان «اطلاعیه‌ای مبنی بر منع فعالیت‌های غیرقانونی فالون گونگ.» برخی از دستیاران داوطلب در مکان‌‌های تمرین گروهی جریمه‌های بی‌شماری را دریافت کردند که در مجموع بالغ بر 4000 یوآن بود. هیچ رسیدی برای این «جریمه‌ها» ارائه نمی‌شد.
به همین دلیل، بیش از 40 تمرین‌کننده برای دادخواهی به وزارت امنیت عمومی، به پکن رفتند. بیش از 1000 تمرین‌کننده شکایت مشترکی را علیه اداره پلیس چائویانگ تنظیم کردند.
نمونه 2: اداره کل ورزش در چین در مه1998 تحقیقات جامعی را درباره فالون گونگ انجام داد. تمرین‌کنندگان با آرامش و صادقانه به سؤالات پاسخ دادند.
در یک سخنرانی در 20اکتبر1998، مدیران کارگروه‌های اعزام‌شده به شهر چانگچون در استان جیلین و شهر هاربین در استان هیلونگ‌جیانگ، مزایای فالون گونگ (در زمینه سلامت جسمی، ثبات اجتماعی و جامعه مدنی) را به‌شدت تحسین کردند.
علاوه بر این، نظرسنجی‌هایی غیردولتی نیز در پکن، استان گوانگدونگ، شهر دالیان در استان لیائونینگ و شهر ووهان در استان هوبی انجام شد. نتایج مشابه بود و تأثیر مثبت فالون گونگ را تأیید می‌کرد.
نمونه 3: ایستگاه تلویزیونی پکن در اواخر ماه مه1998 اظهارات افتراآمیز هه زوئوشیو را درباره فالون گونگ در برنامه پکن تکوآی (پکن اکسپرس) پخش کرد. او به‌طور خاصی به فالون گونگ حمله و ادعا کرد که این روش زیان‌بار است. در فیلم تمرینات گروهی تمرین‌کنندگان در پارک یویوآنتان، خبرنگار به فالون گونگ تحت عنوان «خرافات» اشاره کرد.
پس از پخش این برنامه، صدها تمرین‌کننده فالون گونگ در پکن و استان هبی، در نزدیکی پکن، به این ایستگاه تلویزیونی نامه نوشتند یا به آنجا رفتند. آنها بر سیاست «شماره 3» دولت درباره چی‌گونگ (بدون حمله، بدون مشاجره و بدون گزارش) تأکید کردند و از مزایایی گفتند که با تمرین فالون گونگ تجربه کرده بودند. آنها همچنین اشاره كردند که پخش چنین گزارش نادرستی در تلویزیون شهروندان و اذهان عمومی را در سطح وسیعی گمراه خواهد کرد.
هه و لوئو خویشاوند هستند (همسرانشان خواهر هستند). هه علی‌رغم موفقیت‌های دانشگاهی کم، به‌دلیل نزاکت سیاسی و ترویج ایدئولوژی کمونیستی، عضو انجمن علمی آکادمی علوم چین (سی‌اِی‌اِس) شد. او یک بار برای جلب رضایت جیانگ، رهبر ارشد حزب کمونیست چین، مقاله‌ای را منتشر کرد که ادعا می‌شد با «مکانیک کوانتوم» به نظریه‌های سیاسی جیانگ اعتبار می‌بخشد. این مقاله باعث شد لقب «اوباش علمی» را به هه بدهند. وقتی او به فالون گونگ حمله کرد، نمونه‌هایی که فهرست کرد هیچ ارتباطی با فالون گونگ نداشت. این یک توطئه معمول ح‌ک‌چ، در زمینه پاپوش‌درست‌کردن، بود.
پس از اینکه تمرین‌کنندگان فالون گونگ تجربیات خود را به اشتراک گذاشتند، مقامات ایستگاه تلویزیونی پکن اعتراف کردند که گزارششان درباره فالون گونگ جدی‌ترین اشتباه در تاریخ این ایستگاه تلویزیونی بوده است. ایستگاه تلویزیونی پکن برای اصلاح، در 2ژوئن1998 گزارشی عادلانه را پخش کرد که تمرین‌کنندگان فالون گونگ از همه اقشار جامعه را نشان می‌داد که به‌طرزی صلح‌آمیز تمرینات را در پارکی انجام می‌دادند.
نمونه 4: اداره شماره 1 وزارت امنیت عمومی سیاست دیگری را در 21ژوئیه1998 صادر كرد و به پلیس دستور داد به فالون گونگ حمله کند. در نتیجه، پلیس در سطح پایین تمرین‌کنندگان فالون گونگ را در محل‌های تمرین گروهی در استان‌هایی مانند شینجیانگ، هیلونگ‌جیانگ، هبی و استان فوجیان به‌زور پراکنده می‌ساخت. آنها بدون حکم بازرسی، منازل شخصی تمرین‌کنندگان را جستجو و وسایل شخصی‌شان را توقیف می‌کردند.
بر اساس اطلاعات داخلی، لوئو دو بار تلاش کرده بود برای فالون گونگ به‌عنوان یک «فرقه» پاپوش درست کند تا این روش، هدف سرکوب قرار گیرد: یک بار در سال 1997 و بار دیگر در سال 1998. در مقاله‌ای در وب‌سایت مینگهویی در سال 2009 این‌طور تجزیه‌وتحلیل شده است: «دلیلش این نبود که تمرین‌کنندگان فالون گونگ مرتب هیچ کار اشتباهی شده باشند. هه در بالاترین منصبی بود که می‌توانست باشد و برای بالاتررفتن باید از نظر سیاسی کار بزرگی انجام می‌داد.»
لوئو بعداً متوجه شد که بسیاری از افراد در وزارت امنیت عمومی درباره چی‌گونگ می‌دانستند و آن را تمرین می‌کردند. او در سال 1996، رؤسایی را که چی‌گونگ را تمرین می‌کردند، برکنار کرد.
نمونه 5: در نیمه دوم سال 1998، چند کادر بازنشسته کنگره ملی خلق، به رهبری چیائو شی، تحقیق مفصلی را درباره فالون گونگ انجام دادند و به این نتیجه رسیدند که تمرین فالون گونگ فقط فوایدی به‌دنبال دارد و هیچ ضرری ندارد. آنها در پایان همان سال، یافته‌های خود را به پولیت‌بوروی مرکزی ارائه دادند. جیانگ زمین در آن زمان رئیس پولیت‌بورو بود.
چیائو شی یکی از اعضای بنیانگذار حزب کمونیست چین بود. او در شانگهای متولد شد و نام اصلی‌اش جیانگ ژیتونگ بود. او در طول حمله ژاپن (1937 تا 1945)، در فعالیت‌های زیرزمینی حزب کمونیست چین در شانگهای مشارکت داشت. چیائو در طول جنگ داخلی چین (1945 تا 1949)، دبیر حزب در دانشگاه تونگجی و هماهنگ‌کننده کل کمیساریای دانشگاهی در شانگهای بود.
چیائو پس از کار در حوزه‌ای فنی از سال 1949، در سال 1963 سیاستمدار شد. پس از 13 سال کار در اداره ارتباطات دولت مرکزی خلق (LOCPG)، معاون نخست‌وزیر شد. او در سال 1983، رئیس اداره کل کمیته مرکزی ح‌ک‌چ و رئیس بخش سازمانی ح‌ک‌چ، نهادی در سطح وزارت، شد. در سال 1985، به عضویت پولیت‌بوروی سیاسی درآمد و دبیر حزب پی‌اِل‌اِی‌سی مرکزی، یعنی مسئول سیاست، قانون، امنیت، اطلاعات و عدالت، شد. چیائو پس از آنکه در سال 1986 معاون نخست‌وزیر شد، در سال 1993 رئیس کنگره خلق شد. در آن زمان، رئیس کنگره خلق هنوز مسئول سیاست و قانون بود. او بعداً در سال 1998 بازنشسته شد.
چیائو تقریباً در تمام مناصب عالی‌رتبه ح‌ک‌چ از جمله ارتباطات، ساختار داخلی، سازماندهی، سیاست و قانون، مدیریت و قانونگذاری خدمت کرده بود. این برای مقامات ح‌ک‌چ بسیار نادر بود. در واقع، چیائو بین سال‌های 1985 و 1998، بالاترین مقام در سیستم سیاسی و حقوقی چین بود.
با این حال، نتیجه‌گیری چیائو مبنی بر اینکه «تمرین فالون گونگ فقط فوایدی به‌دنبال دارد و هیچ ضرری ندارد» و روش دموکراتیک نخست‌وزیر وقت ژو رونگجی در رسیدگی به دادخواهی صلح‌آمیز 25آوریل1999 (که در ادامه درباره‌اش بحث شده است)، جیانگ را عصبانی کرد. جیانگ به محبوبیت فالون گونگ و بنیانگذار آن نیز حسادت می‌ورزید.
1999: دستگیری‌ها در تیانجین
پس از حادثه ایستگاه تلویزیونی پکن، سرانجام رسانه‌های خبری در پکن سیاست « 3 نه» را پذیرفتند. لوئو و هه در مواجهه با این وضعیت، توجه خود را به شهر نزدیک، تیانجین، معطوف کردند.
در 11آوریل1999، هه مقاله‌ای را در بررسی علم جوانان (مجله‌ای که کالج آموزش دانشگاه تیانجین یاTUCOE منتشرش می‌کرد) منتشر کرد با عنوان «من تمرین فالون گونگ جوانان را تأیید نمی‌کنم.» هه در این مقاله، تبلیغات افتراآمیزی را تکرار کرد که در سال 1998 در ایستگاه تلویزیونی پکن تهیه کرده بود؛ تبلیغاتی که ثابت شده بود کذب هستند.
پس از انتشار این مقاله، برخی از تمرین‌کنندگان در تیانجین می‌دانستند که باید واقعیت‌ها را برای ناشر و نهادهای دولتی مرتبط روشن کنند. در نتیجه، برخی از تمرین‌کنندگان بین 18 تا 24آوریل به TUCOE و سایر نهادها رفتند.
تمرین‌كنندگانی كه به TUCOE رفتند، طبق اصول فالون گونگ درباره شهروند خوبی بودن، نظم را حفظ كردند تا مزاحمت را به حداقل برسانند. آنها با صدای بلند صحبت نمی‌كردند و همین‌طوری این‌طرف و آن‌طرف نمی‌رفتند و برای جلوگیری از مسدودكردن رفتوآمدها، معابر را باز نگه می‌داشتند. تمرین‌کنندگان داوطلبانه به مأموران پلیس نیز کمک می‌کردند که ترافیک را هدایت کنند.
این دادخواهی تنها راهی بود که تمرین‌کنندگان می‌توانستند نگرانی خود را درباره مقاله افتراآمیز هه به مقامات دولتی اعلام کنند، زیرا رژیم تمامیت‌خواه ح‌ک‌چ همه رسانه‌های خبری و افکار عمومی را در چین کنترل می‌کرد؛ تقریباً همه جنبش‌های سیاسی ح‌ک‌چ با افترا از سوی «نویسندگان وابسته به دولت» در نشریات آغاز شدند.
علاوه بر آزادی عقیده و بیان، حق دادخواهی نیز در ماده 41 قانون اساسی چین تضمین شده است:
«شهروندان جمهوری خلق چین حق دارند از هر ارگان دولتی یا کارمند دولت انتقاد کنند و پیشنهاداتی به آنها ارائه دهند. شهروندان حق دارند به‌دلیل نقض قانون یا تخطی از وظیفه از سوی هر ارگان دولتی یا کارمند دولت، به ارگان‌های دولتی ذی‌ربط شکایت یا اتهاماتی علیه آنها وارد کنند یا افشاگری کنند. ارگان دولتی مربوطه باید به‌روشی مسئولانه و با اثبات وقایع، به شکایات، اتهامات یا افشاگری‌های شهروندان رسیدگی کند. هیچ‌کسی نمی‌تواند چنین شکایات، اتهامات و افشاگری‌ها را سرکوب کند یا علیه شهروندانی که آنها را تنظیم کرده‌اند دست به اقدامات تلافی‌جویانه بزند.»
اما لوئو، دبیر حزب پی‌اِل‌اِی‌سی مرکزی، در واکنش به این دادخواهی مسالمت‌آمیز به پلیس تیانجین دستور داد بیش از 300 مأمور ضد شورش را بین 23 تا 24 آوریل اعزام كند. برخی از تمرین‌کنندگان مورد ضرب‌وشتم قرار گرفتند، و بدنشان مملو از كبودی و خونریزی شد و 45 تمرین‌کننده دستگیر شدند.
وقتی تمرین‌کنندگان خواستار آزادی 45 تمرین‌کننده دستگیرشده شدند، فرمانداری تیانجین به آنها گفت که وزارت امنیت عمومی در پکن در این رویداد مداخله کرده و تمرین‌کنندگان بازداشت‌شده بدون اجازه آنها نمی‌توانند آزاد می‌شوند. برخی از مقامات توصیه کردند: «به پکن بروید، فقط در این صورت می‌توان این مشکل را حل کرد.»
تشدید پاپوش‌درست‌کردن‌ها برای فالون گونگ و حملات به آن از سوی ح‌ک‌چ بین سال‌های 1996 و 1999 نگرانی‌هایی را نیز برای تمرین‌کنندگان ایجاد کرده بود. آنها این‌طرف و آن‌طرف را بررسی کردند تا ببینند چگونه می‌توانند با رفتن به پکن برای دادخواهی، جلوی این افتراها را بگیرند. بسیاری شنیدند که کانال رسمی، اداره استیناف شورای دولت است، بنابراین در 25آوریل1999 داوطلبانه در بیرون اداره استیناف جمع شدند.
دادخواهی تاریخی
اگرچه دستگیری‌ها در تیانجین علت مستقیم دادخواهی در پکن در 25آوریل بود، اما آنها فقط بخشی از پاپوش‌درست‌کردن و افترازنی نظام‌مند برخی از مقامات ارشد ح‌ک‌چ علیه فالون گونگ از سال 1996 بود.
گرچه تمرین‌کنندگانی از سراسر چین با پیشینه‌های مختلف آمدند، اما همگی یک درخواست داشتند. خاطرات آن روزشان نیز مشابه بود. در زیر گزیده‌ای از شهادت‌های منتشرشده در وب‌سایت مینگهویی طی 22 سال گذشته ارائه شده است.
شهادت آقای منگ ژائووو
آقای منگ در دهه 1950 در اتحاد جماهیر شوروی تحصیل کرده بود و دانشمندی بسیار ماهر و حرفه‌ای بود. او که در اکتبر1995 تمرین فالون گونگ را آغاز کرد، «پاداش تلخی‌ها در زندگی‌اش» را یافت. او نوشت: «فکر می‌کردم برای موجودات بشریسخت است که چنین فرصت عالی مانند این را پیدا کنند.»
منگ از طریق صحبت تلفنی با تمرین‌کننده دیگری، از واقعه تیانجین باخبر شد. دوستش می‌گفت که روز بعد (25آوریل1999) به اداره استیناف شورای دولت خواهد رفت، و منگ نیز تصمیم گرفت به آنجا برود.
او این‌طور به یاد آورد: «در ساعات اولیه روز بعد، با دوچرخه‌ام به اداره استیناف رفتم و ساعت 9 صبح به خیابان شی‌سی رسیدم. متوجه شدم دوچرخه‌های زیادی در دو طرف خیابان پارک شده‌اند. من هم دوچرخه‌ام را آنجا گذاشتم.»
«در حال قدم‌زدن در جاده فویو، محل استقرار اداره استیناف، دیدم تعداد زیادی تمرین‌کننده دافا از قبل در آنجا جمع شده‌اند. آنها با راهنمایی پلیس، در دو طرف خیابان فویو ایستاده بودند. به تمرین‌کنندگان در ضلع غربی این خیابان پیوستم و حدود ده متر از اداره استیناف فاصله داشتم. وسایل نقلیه پلیس عقب و جلو می‌رفتند تا رفتوآمدها را هدایت کنند. تنشِ کمی در فضا وجود داشت.»
منگ در ادامه گفت: «بعداً، طبق دستور پلیس، همه تمرین‌كنندگانی كه در ضلع شرقی خیابان، كنار دیوار قرمز جونگ‌نانهای (مجتمع دولت مرکزی كه شورای دولت در آنجا قرار دارد) ایستاده بودند به ضلع غربی خیابان منتقل شدند. نظم‌دادن مجدد چنین گروه بزرگی از افراد در عرض 10 دقیقه انجام شد. سمت غرب خیابان شلوغ شده بود. ردیف‌هایی از مردم دیده می‌شد، هر ردیف متشکل از حدود 10 نفر، ردیف به ردیف، جمعیت بی‌شمار بود. تقریباً نمی‌توانستیم به این‌طرف و آن‌طرف برگردیم.»
«در امتداد جاده فویو، صف تمرین‌کنندگان بیش از یک کیلومتر بود. تعداد افراد فقط در خیابان فویو به‌تنهایی بیش از 10هزار نفر بود. به‌سمت شمال، تمرین‌كنندگانی وجود داشتند كه در خیابان شرقی‌غربی از سی‌شی تا پارک بیهای ایستاده بودند. طول صفوف مطمئناً چند کیلومتر بود. در سمت چپم بیش از 10 تمرین‌کننده دافا از تیانجین بودند. در سمت راستم چند تمرین‌کننده بودند که با هواپیما از اورومچی در استان شینجیانگ آمده بودند. همگی بسیار آرام و بی‌سروصدا آنجا ایستاده بودند. افراد یکی‌یکی آنچه در جلو اتفاق می‌افتاد به بقیه منتقل می‌کردند.»
شهادت آقای شی، نامزد دکترا در آن زمان در آکادمی علوم چین
آقای شی نوشت: «عصر 24آوریل، طبق معمول به مکان برگزاری جلسات مطالعه گروهی رفتم. اما به‌دلیل شغلم کمی دیر رسیدم.» خانم لی، یکی از دستیاران داوطلب، درباره اوضاع تیانجین صحبت کرد.
صبح روز بعد، حدود ساعت 7:30 صبح به خیابان فویو رسیدم. تعدادی تمرین‌کننده از قبل در این خیابان و خیابان‌های مجاور بودند. برخی از تمرین‌کنندگان ایستاده و برخی دیگر نشسته بودند. آنها با رهگذران صحبت نمی‌کردند و برخی از آنها مشغول مطالعه کتاب‌های فالون گونگ بودند. گرچه تمرین‌کنندگان زیادی آنجا بودند، مسیر رفت‌وآمد را مسدود نکرده بودیم و سروصدایی ایجاد نمی‌کردیم.»
آقای شی در خیابان شی‌آنمن در آن نزدیکی، دید که تمرین‌کنندگانی در صف، به‌طور منظم منتظر استفاده از توالتی عمومی هستند. تمرین‌کنندگان کنار خیابان صف کشیده بودند، در حالی که افرادی کنار دیوار نشسته بودند و افرادی نیز نزدیک خیابان ایستاده بودند. بعضی مشغول خواندن جوآن فالون بودند. او در ادامه گفت: «می‌توانم بگویم برخی از آنها از حومه شهر بودند، تعداد زیادی افراد مهربان و بسیار متواضع.» مأموران پلیس لباس‌شخصی نیز در همه جا به چشم می‌خوردند که از طریق رادیوهای خود وضعیت را گزارش می‌کردند.
شهادت یکی دیگر از تمرین‌کنندگان فالون گونگ در چین
به‌دلایل امنیتی نمی‌توانیم نام این تمرین‌کننده را بیاوریم، زیرا آزار و شکنجه در چین هنوز ادامه دارد.
«بعد از انجام تمرینات، گروه‌های کوچکی از تمرین‌کنندگان را از پکن و خارج از شهر دیدم که به سمت شورای دولت می‌رفتند. از قبل پلیس در کنار جاده‌ها و تقاطع‌ها منتظر بود. آنها جلوی ما را گرفتند. از طریق کوچه‌های باریک به‌سمت شمال دروازه غربی جونگ‌نانهای رفتیم.
«با طلوع خورشید، تمرین‌کنندگان بیشتری جمع شدند. ما همدیگر را نمی‌شناختیم اما آرام بودیم. سه ردیف شکل دادیم. در صف نخست تمرین‌کنندگان جوانی ایستاده بودند. تمرین‌کنندگان در ردیف دوم و سوم نشسته بودند و جوآن فالون را می‌خواندند یا مدیتیشن می‌کردند. مسیر را باز گذاشته بودیم تا رهگذران بتوانند رد شوند.»
«در ساعت اوج ترافیک در صبح، اتوبوس‌ها و اتومبیل‌ها طبق معمول در خیابان در رفت‌وآمد بودند. درخواست ما روشن و ساده بود: "تمرین‌کنندگان دستگیرشده را آزاد کنید، محیطی را که تمرین‌کنندگان بتوانند ایمان خود را تمرین کنند به تمرین‌کنندگان برگردانید و اجازه دهید کتاب‌های فالون دافا را منتشر کنند."»
«بعداً، به‌دلیل اقدامات پلیس، وسایل نقلیه و رهگذران کمتری را دیدیم. بسیاری از مأموران پلیس در خیابان گشت‌زنی می‌کردند. یک اتومبیل زرهی عظیم در خیابان می‌رفت و می‌آمد. در این اتومبیل دوربینی وجود داشت که از فضای این دادخواهی فیلم می‌گرفت. هیچ‌کسی عقب‌نشینی نکرد، زیرا احساس می‌کردیم کار درست را انجام می‌دهیم. بعداً فهمیدیم که فیلم‌های ضبط‌شده برای محل کارهای مختلف بود تا بررسی کنند آیا کارمندانشان بین جمعیت هستند یا خیر.»
او گفت: «تمرین‌کنندگان تمام روز آنجا و منتظر نتایج مذاکرات بین نمایندگان فالون دافا و نخست‌وزیر وقت ژو رونگجی بودند. همانطور که منتظر بودیم، چند صحنه که شاهدش بودم مرا عمیقاً تحت‌تأثیر قرار داد.»
«1. در تقاطع یک مسیر باریک، یک زن و کودک خردسالش در کنار مسیر استراحت می‌کردند. مردی میانسال، احتمالاً یک پلیس لباس‌شخصی، از او پرسید: "چه کسی به تو گفت که بیایی؟" او پاسخ داد: "قلبم." با شنیدن این پاسخ خالصانه و خردمندانه، بلافاصله اشک‌هایم جاری شد.»
«2. گرچه ده‌هاهزار تمرین‌کننده وجود داشت، ما بسیار منظم بودیم. مأموران پلیس در خیابان قدم می‌زدند و آرام بودند. برخی از آنها بسته‌های غذا، بطری‌های آب و ته‌سیگار خود را روی زمین می‌انداختند. تمرین‌کنندگان پیرامونشان زباله‌ها را برمی‌داشتند و در سطل‌های زباله می‌انداختند. خیابان‌ها و پیاده‌روها به‌خاطر تمرین‌کنندگان تمیز بودند.»
«3. در بعدازظهر، به مقامات شهرستان‌های اطراف دستور داده شد که به محل این رویداد بیایند. شخصی که ادعا می‌کرد رئیس شهرستان یانچینگ است از زن کشاورزی سؤال کرد: "چرا مزرعه‌ات را رها کرده‌ای و اینجا چه‌کار می‌کنی؟" او پاسخ داد: "بعد از اینکه تمرین فالون گونگ را آغاز کردم سلامتی‌ام را بازیافتم و محصولاتم رشد کردند. می‌خواهم این را به مسئولان دولت مرکزی بگویم." او ساده و صمیمی بود و مرا تحت‌تأثیر قرار داد.»
«حدود ساعت 9 شب، فهمیدیم که دادخواهی‌مان پذیرفته شده است. خیابان‌ها را از زباله‌ها تمیز کردیم و با آرامش و سرعت صحنه را ترک کردیم. با این حال، تمرین‌کنندگان خارج از شهر با اتومبیل‌های فرستاده‌شده از سوی مقامات محلی‌شان آنجا را ترک کردند. این روشی موذیانه برای توجه به مشارکت آنها در این رویداد بود. تمرین‌کنندگان هرگز فکر نمی‌کردند که در کمتر از سه ماه، آزار و شکنجه‌ای وحشیانه آغاز شود که حتی ده سال بعد هم پایان نیابد. بعداً سرپرستم دراین‌باره با من صحبت کرد و فهمیدم که در یک پرونده محرمانه دولتی، تعداد تمرین‌کنندگانی که در این دادخواهی مشارکت کردند بیش از 10هزار نفر بود. این تعداد روزی مشخص خواهد شد در حالی سرانجام حقیقت پدیدار می‌شود.»
«حدود ساعت 8:15 صبح 25آوریل، نخست‌وزیر وقت، ژو رونگجی، جلودار گروهی از افرادی بود که از دروازه غربی بیرون می‌آمدند و به‌سمت شورای دولت در آن طرف خیابان می‌رفتند و به مقابل تمرین‌کنندگانی رسیدند که برای دادخواهی آمده بودند. تشویق در میان تمرین‌کنندگان دادخواه بلند شد. نخست‌وزیر ژو پرسید: "برای چه به اینجا آمده‌اید؟ چه کسی از شما خواسته است که بیایید؟" بسیاری از تمرین‌کنندگان در امتداد صفوف پاسخ دادند: "آمده‌ایم وضعیت فالون گونگ را گزارش کنیم. هیچ‌کس آمدنمان را سازماندهی نکرده است." نخست‌وزیر ژو دوباره پرسید: "چرا نامه‌هایی برای دادخواهی می‌نویسید؟ چرا این همه مردم اینجا هستند؟"»
«بسیاری از تمرین‌کنندگان پاسخ دادند. یکی گفت: "نامه‌هایی که نوشتم تقریباً می‌تواند یک گونی را پر کند. اما پاسخی نگرفتم." نخست‌وزیر ژو گفت: "من به مسئله شما پاسخ داده بودم." تمرین‌کنندگان گفتند: "ما پاسخی دریافت نکردیم." نخست‌وزیر از تمرین‌کنندگان خواست چند نماینده برای ورود به شورای دولت انتخاب کنند و درباره وضعیت بیشتر گزارش دهند.»
«در ظهر 25آوریل1999، لی چانگ و وانگ ژیوِن از انجمن تحقیق فالون دافا و 3 تمرین‌کننده پکنی به‌عنوان نمایندگان فالون گونگ به داخل شورای دولت رفتند و با مقامات دولتی گفتگو کردند. آنها 3 درخواست تمرین‌کنندگان فالون گونگ را با آنها در میان گذاشتند:
1) تمرین‌کنندگان فالون گونگی را که در تیانجین دستگیر شدند آزاد کنید.
2) محیطی آرام ایجاد کنید تا تمرین‌کنندگان فالون گونگ بتوانند بدون ترس از اقدامات تلافی‌جویانه دولت آشکارا تمرین‌کنند.
3) اجازه دهید کتاب‌های فالون گونگ منتشر شوند.
«مقامات دولتی که در این گفتگو شرکت داشتند شامل مسئول اداره استیناف شورای دولت و مسئولان شهر پکن و شهر تیانجین بودند. هنگام غروب، طبق دستورالعمل دولت مرکزی، شهر تیانجین کلیه تمرین‌کنندگان بازداشت‌شده فالون گونگ را آزاد کرد. پس از آن، تمرین‌کنندگان بی‌سروصدا آن مکان را ترک کردند. کل روند بسیار مسالمت‌آمیز و منظم بود.»
چگونه برچسب «محاصره» را به این دادخواهی زدند
بعداً رسانه‌های تحت کنترل حزب کمونیست چین این اتهامات را منتشر کردند که «فالون گونگ جونگ‌نانهای را محاصره کرد،» یعنی مجتمع دولت مرکزی را. در واقع، تنها دلیل حضور تمرین‌کنندگان در نزدیکی جونگ‌نانهای این بود که اداره استیناف شورای دولت در دروازه غربی جونگ‌نانهای واقع شده بود.
فالون گونگ به مردم می‌آموزد با پیروی از اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری شهروندان خوبی باشند و وابستگی‌ها، از جمله طلب‌های سیاسی، را رها کنند. تمرین‌کنندگانی که در دادخواهی 25آوریل شرکت کردند، اصلاً قصد درگیرشدن در سیاست را نداشتند. هدف ساده آنها جلوگیری از تبلیغات افتراآمیز بود تا منجر به تحریک انزجار در میان مردم نشود.
تأثیر دادخواهی
اگرچه دادخواهی 25آوریل نتوانست جلوی توطئه ازپیش‌برنامه‌ریز‌ی‌شده حزب کمونیست چین علیه فالون گونگ را بگیرد، به عموم مردم، اعم از شهروندان عادی و مقامات، این امکان را داد که شاهد سرشت صلح‌جو و نیک‌خواه تمرین‌کنندگان فالون گونگ باشند. در حالی که تعداد بیشتر و بیشتری به حقیقت این رویداد آگاه می‌شدند، بسیاری از آنها فهمیدند که این دادخواهی، یادبود اخلاقی عصر ما است.
در چین، پرجمعیت‌ترین کشورِ تحت سلطه تمامیت‌خواه‌ترین رژیم، تصورش دشوار است که در جامعه‌ای با چنین زوال اخلاقی، تعداد بسیار زیادی از مردم داوطلبانه برای محافظت از اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری بیرون بیابند و گرد هم جمع شوند. ح‌ک‌چ از طریق جنبش‌های سیاسی بی‌شمارش، موفق شده ملاکان، سرمایه‌داران، روشنفکران و فعالان طرفدار دموکراسی را تحت آزارواذیت قرار دهد. در مواجهه با چنینرژیم بی‌رحمی، سطح شجاعت، مهربانی و عزم راسخ تمرین‌کنندگان فالون گونگ بی‌سابقه بود.
پس از دادخواهی 25 آوریل، تمرین‌کنندگان فالون گونگ به‌طور گسترده تحت نظارت قرار گرفتند، یا مستقیماً از سوی پلیس یا غیرمستقیم از سوی کارفرمایان خود. در حقیقت، آزارواذیت تمرین‌کنندگان فالون گونگ همانطور که در بالا اشاره شد از همان سال 1998 آغاز شد. اما این آزار و شکنجه وحشیانه تا ژوئیه1999 که جیانگ دستور سرکوب سراسری تمرین‌کنندگان فالون گونگ را برای پلیس صادر کرد، به روشنی آشکار نشده بود.
مبارزه طبقاتی، وحشیگری، نفرت و دروغ از ارزش‌های اساسی ح‌ک‌چ است که نمی‌تواند اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری فالون گونگ را تحمل کند. به همین دلیل بود که جیانگ چنین دستوراتی را صادر کرد: «اعتبار آنها را از بین ببرید، آنها را از نظر مالی ورشکسته و از نظر جسمی نابود کنید.» ح‌ک‌چ در کمپین‌های سیاسی قبلی خود از ایدئولوژی مشابهی علیه سایر گروه‌های مورد هدف استفاده کرد، اما فقط در آزار و شکنجه فالون گونگ بود که ح‌ک‌چ همه تاکتیک‌هایش را برای آزار و شکنجه گروهی از افراد بی‌گناه تلفیق کرد که تنها قصدشان این بود که شهروندان خوبی باشند.
چینی‌ها در طول هزاران سال تمدن خود، به خوبی ایمان داشته و به موجودات الهی ایمان عمیقی داشتند. اگرچه ح‌ک‌چ ارزش‌های سنتی چین را تقریباً از بین برد و اکنون جهان را تهدید می‌کند، اما اینکه این رژیم بی‌رحم به تاریخ بپیوندد، فقط موضوع زمان است. بیش از 370میلیون چینی آشکارا از عضویت فعلی و سابق خود در حزب کمونیست چین و سازمان‌های جوانان آن کناره‌گیری کرده‌اند. بسیاری از دولت‌ها، مقامات و مردم در سراسر جهان نیز تصمیم گرفته‌اند با رژیم کمونیستی مقابله کنند.
بدون توجه به اینکه نیروهای تاریک ممکن است چقدر نیرومند به نظر برسند و بدون توجه به اینکه چه تعداد از مقامات از ارزش‌های اخلاقی خود چشم‌پوشی کرده‌اند، ما تحت مراقبت موجودات الهی هستیم. انتخاب‌های ما آینده‌مان را رقم می‌زنند زیرا آنها شهادت‌های واقعی برای این هستند که ما به کجا تعلق داریم.
تمام مقالات، تصاویر یا سایر متونی که در وب‌سایت مینگهویی منتشر می‌شوند، توسط وب‌سایت مینگهویی دارای حق انحصاری کپی‌رایت هستند. چاپ یا توزیع مجدد محتوا برای مصارف غیرتجاری مشکلی ندارد، اما در این صورت ذکر عنوان مقاله اصلی و لینکش الزامی‌‌است.
کپی‌رایت ©️ ۲۰۲۳ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
