(Minghui.org) یک شهروند شهر گونگ‌ژولینگ، استان جیلین، در ۳آوریل‌۲۰۲۱، به‌خاطر امتناع از رهاکردن ایمانش به فالون گونگ، پس از تحمل سال‌ها زندان، شکنجه و آوارگی، درگذشت. فالون گونگ روشی معنوی است که از سال ۱۹۹۹، به‌دست رژیم کمونیستی چین مورد آزار و اذیت قرار گرفته است. آقای وانگ شنگ ۷۳ ساله بود.

شروع آزار و شکنجه

آقای وانگ از سال ۱۹۹۳ تمرین فالون گونگ را شروع کرد. این روش تزکیه نفس به او کمک کرد تا عادت‌های نادرستی مانند مشروب، قمار و رابطه با زنان بدکاره را ترک کند. وضعیت سلامتی او بهتر و زندگی خانوادگی‌اش هماهنگ شد.

ماه‌ها قبل از آنکه رژیم کمونیستی چین آزار و شکنجه فالون گونگ را به‌دلیل محبوبیت بسیار زیاد آن در ژوئیه ۱۹۹۹ آغاز کند‌، مأموران لباس شخصی شروع به حضور در مکان‌های تمرین فالون گونگ کردند تا اطلاعات جمع‌آوری کنند. پلیس به هماهنگ‌کننده‌های داوطلب در هر مکان تمرین دستور داد تا تمرینات را متوقف کنند. یکی از مأموران نیز به آقای وانگ دستور داد که درباره فالون گونگ گزارش دهد.

آقای وانگ و سایر تمرین‌کنندگان در ژوئن ۱۹۹۹ به اداره دادخواهی استان جیلین رفتند. او روز بعد برای بازجویی به اداره پلیس محلی منتقل شد. رئیس اداره او را به عدم ارائه اطلاعات درباره فالون گونگ طبق دستور متهم کرد.

وقتی آقای وانگ و سایر تمرین‌کنندگان قصد داشتند برای دادخواهی از دولت مرکزی به پکن بروند، مأموران پلیس آنها را در ایستگاه قطار متوقف کردند.

از آن به بعد، پلیس مرتباً آقای وانگ را در خانه‌اش مورد آزار قرار می‌داد. آنها همچنین او را برای بازجویی به اداره پلیس بردند و دوباره از او خواستند که خبرچین شود، اما آقای وانگ قبول نکرد.

یک روز دو نفر از اداره پلیس در خانه آقای وانگ حاضر شدند و ادعا کردند که از اداره دادخواهی هستند و سعی ‌ دارند درباره فالون گونگ اطلاعات جمع‌آوری ‌کنند. آقای وانگ به آنها گفت که چگونه از مزایای تمرین فالون گونگ بهره‌مند شد و هیچ اطلاعاتی درباره سایر تمرین‌کنندگان به آنها نداد. در پاسخ، پلیس سعی کرد آقای وانگ را منزوی کند اما موفق نشد.

درپیش‌گرفتن زندگی مخفی

رژیم کمونیستی رسماً آزار و شکنجه فالون گونگ را در ۲۰ژوئیه۱۹۹۹ آغاز کرد. آقای وانگ و سایر تمرین‌کنندگان برای درخواست حق تمرین فالون گونگ به چانگچون، مرکز استان جیلین رفتند، اما مورد ضرب و شتم ازسوی پلیس قرار گرفتند.

آقای وانگ در اکتبر۲۰۰۰ برای تجدید‌نظر به پکن رفت. پلیس دوباره او را در میدان تیان‌آنمن مورد ضرب و شتم قرار داد. صورت و دهانش خونین شدند.

هنگام بازگشت به خانه، به او اطلاع دادند که پلیس چند بار اقدام به دستگیری او کرده است. در آن زمان ده‌ها تمرین‌کننده محلی قبلاً دستگیر شده بودند. آنها به از‌دست‌دادن شغلشان تهدید شدند و خانواده‌هایشان نیز در این مسئله دخیل بودند. آقای وانگ تصمیم گرفت تا برای جلوگیری از آزار و شکنجه بیشتر مخفی شود. مأموران به تلافی این کارش بازنشستگی او و اعضای خانواده‌اش را به حالت تعلیق درآوردند.

در طی پنج سال بعدی، آقای وانگ در تنگدستی به سر برد و به‌طور دائم با خطر روبرو بود. گاهی اوقات در اواخر شب و در شرایطی که هوا برودت کمتری داشت بیرون می‌رفت. شبی در خانه یکی از اقوام ماند و صبح روز بعد برای جلوگیری از درگیرکردن خویشاوندش، آنجا را ترک کرد.

پلیس شبانه روز در جستجوی آقای وانگ به خانه‌اش می‌رفت. همسرش هر وقت صدای کوبیدن در را می‌شنید از ترس می‌لرزید.

یک بار، بیش از ۲۰ مأمور اواخر شب به خانه یکی از اقوام او حمله کردند. هنگامی که خویشاوندش به‌منظور شکایت از اینکه کودک خردسالشان ترسیده‌ بود به اداره پلیس رفت، مأموران با ضرب و شتم خویشاوند او را از اداره پلیس بیرون کردند.

محکومیت سه ساله در اردوگاه کار سخت

آقای وانگ در ۲۴مه۲۰۰۴ در خانه خواهرزاده‌اش حضور داشت که بیش از ۲۰ مأمور ساختمان را محاصره کردند و وارد آنجا شدند. آنها آقای وانگ را روی زمین هل دادند، به او دستبند زدند و کمربندش را برداشتند. همچنین تلفن همراه و پول نقد آقای وانگ، پول و تمام جواهرات خواهرزاده‌اش را توقیف کردند.

در بازداشتگاه، پلیس آقای وانگ را به صندلی فلزی در سلول انفرادی بست و او را سه روز از خوردن غذا و آب محروم کرد.

آقای وانگ برای اعتراض به سوءفتارها دست به اعتصاب غذا زد. روز سیزدهم، در مدفوعش خون وجود داشت و در گیجی شدیدی به‌ سر می‌برد. زندانیان نبض او را احساس نمی‌کردند و نگهبانان را صدا زدند. او را به بیمارستان منتقل کردند و تشخیص داده شد که سرطان روده بزرگ دارد. دکتر گفت که او در آستانه مرگ است.

مسئولان زندان روز بعد با خانواده‌اش تماس گرفتند و به آنها توصیه كردند كه برای مرگ او آماده شوند. خانواده‌اش او را به بیمارستانی مجهزتر در مرکز استان منتقل کردند و در آنجا تشخیص داده شد که دچار بیماری کبد و کلیه، دیابت، کولسیستیت و سرطان روده بزرگ است. پزشکان آنجا نیز به خانواده‌اش گفتند که برای مراسم خاکسپاری‌اش آماده شوند. وزن او از بیش از ۷۷ کیلوگرم به کمتر از ۴۹ کیلوگرم کاهش یافت.

باوجود وضعیت او، مسئولان او را به سه سال کار اجباری محکوم کردند. وقتی آقای وانگ از امضای حکم مجازات امتناع کرد، مسئولان زندان خانواده‌اش را مجبور کردند که به جای او امضاء کنند.

سه سال و نیم در زندان

آخرین دستگیری آقای وانگ در تاریخ ۲۶آوریل۲۰۱۴ پس از بازگشت او از شرکت در مراسم تشییع جنازه یکی از بستگان صورت گرفت. به‌محض پیاده‌شدن از اتوبوس، چند نفر از پشت سر آمدند و او را گرفتند. آنها در مقابل جمعیت، او را مورد ضرب و شتم قرار دادند و به او لگد زدند، استخوان ران و دنبالچه او شکستند.

آقای وانگ بعداً به سه سال و نیم حبس محکوم و در تاریخ ۲مارس۲۰۱۵ به زندان گونگ‌ژولینگ منتقل شد. او ۵ ماه در بند زندانیان تازه پذیرفته‌شده زندانی بود. در آن مدت، او را مجبور می‌کردند از صبح زود تا ۸ شب، روی یک چهارپایه کوچک بنشیند، بدون اینکه حرکت کند. نگهبانان به او دستور دادند قوانین زندان را بخواند. وقتی حاضر به همکاری نشد، آنها مجبورش كردند كه رو به دیوار بایستد. هنگامی که در ۲۸دسامبر۲۰۱۶ آزاد شد، لاغر و بسیار ضعیف بود.

ادامه آزار و اذیت پس از آزادی

پلیس همچنان به آزار و اذیت آقای وانگ در خانه ادامه داد و با او تماس می‌گرفت تا او  را مورد آزار و اذیت قرار دهد. گرچه مجبور شد دوباره دور از خانه زندگی کند، اما پلیس باز هم موفق شد او را پیدا کند. در اوایل سپتامبر۲۰۱۷، مأمورانی از محل اقامت اصلی او و محل اقامت جدیدش برای آزار و اذیت او آمدند. زمانی که دور از خانه بود، پلیس از همسرش عکس گرفت.

زندگی در آوارگی بیشتر به سلامتی او آسیب وارد کرد. او پس از چند سال دست‌و‌پنجه نرم‌کردن با وضعیت سلامتی ضعیف، در ۳آوریل۲۰۲۱ درگذشت.

گزارش‌های مرتبط:

سوءرفتارهای مکرر و شکنجه مردی سالخورده به‌خاطر تمرین فالون گونگ

مرد ۶۶ ساله پس از دستگیری به زندان افتاد و به سه سال و شش ماه حبس محکوم شد

شکایت خانوادۀ مردی مسن از پلیس بعد از اینکه او را شکنجه می‌کنند و استخوان ران و دنبالچه‌اش را می‌شکنند

آقای وانگ شنگ، که بیش از ۷۰ سال دارد، تحت شکنجه قرار گرفت، خانواده از محل اقامت او خبر نداشته و اجازه ملاقات با او را ندارند

تمام مقالات، تصاویر یا سایر متونی که در وب‌سایت مینگهویی منتشر می‌شوند، توسط وب‌سایت مینگهویی دارای حق انحصاری کپی‌رایت هستند. چاپ یا توزیع مجدد محتوا برای مصارف غیرتجاری مشکلی ندارد، اما در این صورت ذکر عنوان مقاله اصلی و لینکش الزامی است.