بالاترین قلمرو تکنیک‌های رقص کلاسیک چینی برای نخستین بار به‌صورت آنلاین به نمایش گذاشته می‌شود

(Minghui.org) شن یون، شرکت برتر رقص و موسیقی کلاسیک چینی در جهان، «ویترینی از تکنیک‌های رقص شن یون» را برای نخستین بار در ساعت 8 عصر 31مه به وقت منطقه زمانی شرقی، به نمایش گذاشت. این برنامه دو تکنیک رقص کلاسیک چینی را که مدت‌هاست از بین رفته ارائه می‌دهد: «شِن- دای- شو» (بدن دست‌ها را هدایت می‌کند) و «کوا- دای- توی» (باسن پاها را هدایت می‌کند). این دو تکنیک بالاترین قلمرو در فنون رقص در جهان را نشان می‌دهند و اجرای این برنامه توسط هنرمندان شن یون دوره جدیدی از احیای فرهنگ سنتی را رقم می‌زند.

«شِن- دای- شو» و «کوا- دای- توی»

طبق وب‌سایت شن یون، «رقص کلاسیک چینی با حفظ 5000 سال فرهنگ چین، ساخته‌شده بر اساس زیبایی‌شناسی سنتی، زمانی در بین مردم، در دربارهای امپراطوری و از طریق نمایش‌های باستانی منتقل شد. آن در طول هزاران سال، به‌طور مداوم اصلاح شد، و درنهایت به شکل رقص چینی و وسیعی که امروز می‌شناسیم، توسعه یافت.» به‌طور خاص‌تر، رقص کلاسیک چینی بر شن-یون (طرز حرکت و ایستادن،) شن-فا (فرم) و تکنیک‌ها تمرکز دارد.

بر طبق وب‌سایت آفرینش‌های شن یون: «رقص کلاسیک چینی، هنرهای رزمی ‌و رقص اپرا جوهر اصلی قلمرو فرهنگی چین است. آنها در طول سال‌ها، بر یکدیگر ‌تأثیر گذاشته‌اند و از یکدیگر یاد گرفته‌اند. آنها اهداف متفاوتی دارند، اما حرکات و حالت‌ها (شن-فا) و احساسشان مشابه است. وقتی نوبت به شن-فا می‌رسد، بالاترین دستاورد "شن- دای- شو" (بدن دست‌ها را هدایت می‌کند) است که برای هزاران سال منتقل شده است، اما امروزه هیچ‌کسی نمی‌داند چگونه این کار را انجام دهد یا حقیقتاً درک نمی‌کند چطور آن را به کار ببرد.»

به‌گفتۀ این وب‌سایت: «شن-دای-شو نیز روشی است که انواع‌واقسام شکل‌های رقص و هنرهای نمایشی جسمی در جستجویش بوده‌اند. این یک تکنیک رقص است که مردم از دوران باستان به‌دنبالش بوده‌اند، چیزی که مردم درباره آن صحبت کرده‌اند اما هیچ‌کسی نمی‌تواند انجامش دهد. آن بالاترین قلمرو بیان هنری از طریق حرکت جسمی است. بنیانگذار، مدیر هنری و خلاق هنرهای نمایشی شن یون، آقای دی. اِف.، این روش را ارائه دادند. علاوه بر این، شن-فا روش حتی بهتری از «کوا- دای- تویی» (باسن پاها را هدایت می‌کند) نیز دارد که مردم مدرن حتی درباره‌اش چیزی نشنیده‌اند: یک شکل هنری کاملاً ازدست‌رفته. شن یون با بهره‌گیری از دستورالعمل شخصی آقای دی. اِف. در این روش، اکنون آن را به عموم ارائه می‌دهد.»

میراث و ازبین‌رفتن جوهر فرهنگی

چین 5هزار سال تمدن دارد. معانی درونی آن که به‌عنوان فرهنگی الهام‌گرفته از موجودات الهی نیز معروف است، گسترده و عمیق است. از سیر تحول تاریخ چین، می‌توان دریافت که جوهر فرهنگ چین اساساً به دو طریق منتقل شده است: از طریق سنت‌های خانوادگی و از طریق استادانی که به مریدان خود آموزش داده‌اند.

درباره سنت‌های خانوادگی، از کتاب‌ها و آثار هنری باستان، این گفته را می‌دانیم: «انتقال به پسر، نه به دختر.» یعنی هرآنچه از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود، چه کتاب‌های مخفی و چه مهارت‌های کمیاب، فقط به پسران منتقل می‌شود، نه به دختران، چه رسد به افراد خارج از خانواده. اگر مردی پسری نداشت، مهارت‌های نادرش از دست می‌رفت.

برای نمونه، لوئو چنگ و چین چیونگ دو ژنرال مشهور در زمان امپراطوری تایزونگ از سلسله تانگ بودند. آنها پسرعمو و دوستان خوبی برای هم بودند. آنها قول دادند مهارت‌های هنرهای رزمی ارثی انحصاری خانواده‌شان را به یکدیگر آموزش دهند، یعنی نیزۀ خانواده لوئو و جیان (سلاحی منشوری‌شکل) از خانواده چین، اما هرکسی هنگام آموزش مهارت‌های نادرش به دیگری، پیشرفته‌ترین قسمت را حذف ‌کرد.

بسیاری از مردم آنچه را که انجام می‌دادند به‌عنوان وسیله‌ای برای جلوگیری از برتری فرد دیگر تفسیر می‌کردند. در واقع، ممکن بود چنین چیزی باشد که وقتی آنها مهارت‌های انحصاری خود را از پدرانشان می‌آموختند، به آنها گفته می‌شد که آن مهارت‌ها را فقط به پسری در خانواده نزدیکشان انتقال دهند، نه به یک پسرعمو، و آنها چنین سنتی را نقض نمی‌کردند.

درباره استادانی که مهارت‌هایشان را به مریدان انتقال می‌دهند، می‌توانیم به ماجرای ژانگ لیانگ نگاه کنیم. ژانگ به‌عنوان یک استراتژیست، یکی از سه قهرمانی بود که به تأسیس سلسله ‌هان کمک کرد. برخورد او با هوانگ شیگونگ یک حکایت کلاسیک چینی است. کتاب‌های تاریخی اطلاعات اضافه کمی درباره هوانگ دارند، غیر از مالکیتش بر کتاب لیو تائو (شش آموزه استراتژیک مخفی یا همان هنر جنگ تایگونگ)، رساله‌ای درباره استراتژی‌های مدنی و نظامی ‌که حکیم باستان ژیانگ زیا آن را نوشته است. هوانگ به‌دنبال کسی بود که این کتاب را به او منتقل کند؛ در فرهنگ سنتی چین این گفته وجود داشت که: «این استاد است که به‌دنبال مریدی لایق می‌گردد.» او بعد از چند آزمون، ژانگ را به‌عنوان مریدش پذیرفت و این کتاب نادر را به او آموخت. بعداً ژانگ به لیو بانگ کمک کرد سلسله ‌هان را تأسیس کند. این رساله اکنون به‌عنوان میراث ارزشمند بشریت به ژاپن و برخی کشورهای اروپایی منتقل شده است.

اگر هوانگ نتوانسته بود کسی به‌خوبی ژانگ را ملاقات کند، این رساله نادر ممکن بود در طول تاریخ از بین برود.

این دو نمونه کمکمان می‌کند که درک کنیم چطور جوهر فرهنگ چین در طول تاریخ به ارث رسید و از بین رفت. دلایل عمیق دیگری می‌تواند وجود داشته باشد که چرا چیزها به این شکل رخ داد، اما در محدوده این مقاله نیست.

«نمایش تکنیک‌های رقص شن یون،» یک جشن هنری و معنوی نادر، برای نخستین بار در تاریخ 31مه ساعت 8 شب (ای‌دی‌تی) (8 صبح 1ژوئن به وقت پکن) به‌صورت آنلاین به نمایش گذاشته شد. وب‌سایت‌ها عبارتند از: https://www.shenyuncreations.com/ (انگلیسی)  https://www.shenyuncreations.com/zh_tw/(چینی).

تمام مقالات، تصاویر یا سایر متونی که در وب‌سایت مینگهویی منتشر می‌شوند، توسط وب‌سایت مینگهویی دارای حق انحصاری کپی‌رایت هستند. هنگام چاپ یا توزیع مجدد محتوا برای مصارف غیرتجاری، لطفاً عنوان اصلی و لینک مقاله را ذکر کنید.