(Minghui.org) خانم جیانگ چونشیان، 34 ساله، در 19فوریه2004، یک ماه پس از پذیرفته شدن در زندان برای گذراندن یک دوره حبس 8 ساله بهخاطر تمرین فالون گونگ، درگذشت. خانوادهاش متوجه شدند که کمر او به شدت کبود شده و دو لکه خونی روی ران داخلی او وجود داشت که نشانههای شکنجه بود.
پس از اینکه حزب کمونیست چین آزار و شکنجه فالون گونگ را در سال 1999 آغاز کرد، خانم جیانگ، از شهر دهوئی، استان جیلین، به دلیل امتناع از انکار اعتقاد خود، آزادی و در نهایت زندگی خود را از دست داد.
دستگیری و شکنجه
خانم جیانگ در سال 1998 فالون گونگ را شروع کرد. او در زندگی روزمره خود اصول حقیقت، نیکخواهی و بردباری را دنبال میکرد. خانواده و همسایگان او را بهعنوان یک عروس شایسته میشناختند که مهربان و بخشنده بود. او پس از سالها ازدواج هرگز یکبار با خانواده شوهر خود مشاجره نکرد و با افراد جامعه خود کنار آمد.
پس از شروع آزار و شکنجه در ژوئیه1999، پلیس مرتبا او را مورد آزار و اذیت قرار میداد. پلیس در اداره پلیس منطقه لویوان در شهر چانگچون (که بر دهوئی نظارت میکند) خانم جیانگ را در 7نوامبر2002 در خانه دستگیر کرد.
در اداره پلیس، خانم جیانگ هنگام بازجویی مورد شکنجه قرار گرفت. او را از مچ دستش آویزان کرده بودند، انگشتان پایش بهسختی زمین را لمس میکردند. این امر باعث درد شدیدی در مچ و شانههای او شد. سپس پلیس او را به بازداشتگاه شوانگیوان منتقل کرد و قبل از اینکه او را به بازداشتگاه دهوئی برد، او را به مدت یک ماه شکنجه کرد.
بین سپتامبر و نوامبر 2002، مأموران اداره پلیس شهر دهوئی و اداره پلیس منطقه لویوان 12 تمرینکننده دیگر فالون گونگ را در شهر دهوئی دستگیر کردند.
بازآفرینی صحنه شکنجه: شکنجه آویزان کردن
در بازداشتگاه دهوئی، آقای جیانگ در اعتراض به بازداشت خودسرانه بین مارس و آوریل2003 دست به اعتصاب غذا زد. مدیر دینگ ریچائو، معاون لیو یوهو، مأمور لیو چائو و پزشک بازداشتگاه لی یاژو، خانم ژیانگ را با کمربند به صندلی فلزی بستند و به زور او را تحت خوراندن اجباری قرار دادنند. در حالی که دست و پاهایش بسته بود، به صورتش سیلی زدند، انگشتان پایش را لگد زدند و به او ناسزا گفت. دکتر، در حالی که یک لوله تغذیه را به معده او وارد کرده بود ، آن را عمداً با زور به عقب و جلو میبرد تا به او صدمه بزند.
بازآفرینی صحنه شکنجه: خوراندن اجباری
شکنجه جسمی طولانی مدت به سلامتی او آسیب وارد کرد. او در حفره شکم خود دچار عفونت باکتریایی شد و در بعضی مواقع به سختی نفس میکشید. درد شکم مانع از خوابیدن و غذا خوردن صحیح او میشد. وزن او به سرعت پایین آمد و لاغر شد.
بازداشت طولانی و محاکمه مخفیانه
علیرغم حکم جدید دادستانی خلق استان جیلین مبنی بر اینکه مقامات نمیتوانند مظنونین را قبل از محکومیتشان بیش از 9 ماه بازداشت کنند، خانم جیانگ به مدت یک سال در بازداشتگاه دهوئی بازداشت شد تا اینکه در 14نوامبر2003 محاکمه شد. مسئولان بازداشتگاه علی رغم مشاهده علائم بیماری در او، از آزادی یا تأیید آزادی بهقید ضمانت پزشکی او خودداری کردند.
صبح دادگاه، بسیاری از ماشینهای پلیس در نزدیکی سالن دادگاه پارک شده بودند. دروازه جلویی و هر دو طرف دادگاه توسط پلیس و مأموران مسلح مسدود شده بود. حتی بالای ساختمان نیز پر از مأمور بود.
خانم جیانگ و 12 تمرینکننده دیگر صبح در دو جلسه دادرسی جداگانه محاکمه شدند. برخی از تمرینکنندگان با اینکه تحت شکنجه قرار گرفته بودند تا جایی که قادر به راه رفتن یا نشستن نبودند، به دادگاه منتقل شدند، اگرچه قدرت دفاع مناسب از خود را نداشتند. قاضی همچنین مرتباً صحبت تمرینکنندگانی را که هنوز قادر به دفاع از خود بودند، قطع میکرد.
هر یک از اعضای خانواده تمرینکنندگان حاضر در جلسه دادرسی توسط دو نگهبان از نزدیک تحت نظر قرار میگرفتند. آنها اجازه صحبت یا حتی برگرداندن سر خود بهمظور دیدن عزیزانشان نداشتند اگرچه یک سال بود آنها را ندیده بودند.
قاضی در تاریخ 18دسامبر2003، این 13 تمرینكننده را پس از 13 ماه بازداشت، به 3 تا 12 سال حبس محكوم كرد.
آقای سون چیان به 12 سال محکوم شد. خانم لیو دیانلینگ به 11 سال؛ آقای ژانگ ونفنگ به 10 سال حبس محکوم شد. آقای زو جیبین به 9 سال، خانم جیانگ به 8 سال حبس محکوم شد؛ خانم هو جیه، خانم جیا یونشیا و خانم یانگ جون هر کدام 7 سال حبس محکوم شدند. خانم ژانگ شیائویان و آقای وی گوانگشوئه هر کدام به مدت 6 سال محکوم شدند. آقای لین هنگفی به 4 سال حبس محکوم شد. آقای جیانگ ون بین و آقای لیو بایجون هر کدام به 3 سال حبس محکوم شدند.
تمرین کنندگان درخواست تجدیدنظر ارائه کردند. قاضی دادگاه میانی چانگچون در 15ژانویه2004 تصمیمات دادگاه بدوی را تأیید کرد. به گفته یکی از اعضای خانواده حاضر در جلسه رسیدگی به پرونده تجدیدنظر، مأموران دادگاه به تمرینکنندگان اجازه نمیدادند صحبت کنند.
خانم جیانگ در همان روز صدور رای دادگاه عالی به زندان زنان هیزوئیزی منتقل شد.
یک ماه پس از زندانی شدن درگذشت
زندان در ابتدا از پذیرفتن خانم جیانگ امتناع ورزید، زیرا او بیمار بود و نتوانست تحت معاینه پزشکی قرارگیرد. دادگاه شهر دهوئی با فشار اداره 610 و کمیتههای سیاسی و حقوقی دهوئی (دو نهادی که وظیفه نظارت بر آزار و شکنجه را بر عهده دارند) حکمی صادر کرد و زندان را مجبور به پذیرش خانم جیانگ کرد.
هنگامی که خانواده خانم جیانگ در 30ژانویه2004 به ملاقات او رفتند، بهنظر میرسید که هوشیار است و روحیه خوبی دارد، هرچند که او رنگ پریده به نظر میرسید و گفت که در مدفوعش خون دارد.
وقتی خانواده خانم جیانگ یک هفته بعد به ملاقات او رفتند، لاغر و ضعیف به نظر میرسید. خانواده چنان نگران بودند که برای سومین بار در 18فوریه به ملاقاتش رفتند. در آن زمان، خانم جیانگ را روی صندلی چرخدار نشانده بودند و به سختی توانست صحبت کند. خانواده تقاضای آزادی بهقید ضمانت پزشکی ارائه کردند اما مأموران زندان این درخواست را رد کردند و گفتند که او نیمی از دوره خود را سپری نکرده است.
حوالی نیمه شب 19فوریه، مقامات زندان به خانواده اطلاع دادند که خانم جیانگ فوت کرده است. آنها ادعا کردند که او بعدازظهر سریعاً به بیمارستان منتقل شد و نیم ساعت بعد از ایست قلبی ناگهانی درگذشت. خانواده مشکوک بودند که او هرگز در بیمارستان بستری نشده است زیرا جسد او را در زندان دیدند و سابقه مشکلات قلبی نداشت.
خانواده بقایای او را بررسی کردند و ناحیه زیادی از کبودی در پشت و دو لکه بزرگ خونی در ران داخلی او پیدا کردند. آنها معتقد بودند که او قبل از مرگ شکنجه شده است. مقامات زندان از پاسخ به پرسشهای این خانواده طفره رفتند و آنها را مجبور کردند که بدون کالبدشکافی جسدش را بسوزانند.
افرادی که مسئول مرگ خانم جیانگ بودند، نگهبانان وقت شوگوانگشنگ (徐广生) گائو مینگیا (高明雅) وانگ جیه (王杰) و رئیس بهداشت وقت گونگ یونشیا (宫云侠). بودند.
گزارشهای مرتبط:
مادر سالخورده بهدلیل کشته شدن دخترش و معلول شدن پسردر اثر شکنجه در بازداشت پلیس غمگین است
تمام مقالات، تصاویر یا سایر متونی که در وبسایت مینگهویی منتشر میشوند، توسط وبسایت مینگهویی دارای حق انحصاری کپیرایت هستند. چاپ یا توزیع مجدد محتوا برای مصارف غیرتجاری مشکلی ندارد، اما در این صورت ذکر عنوان مقاله اصلی و لینکش الزامی است.
کپیرایت ©️ ۲۰۲۳ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
مجموعه بیش از 5000 کشتهشده