(Minghui.org) زندان زنان لیائونینگ، زندان اصلی زنان در استان لیائونینگ است. این شهر در حومه شمال غربی شهر شن‌یانگ واقع شده و یکی از بدنام‌ترین‌ها در کشور در آزار و اذیت تمرین‌کنندگان زندانی فالون گونگ است که حتی منجر به کشته شدن برخی از تمرین‌کنندگان شده است.

فالون گونگ تمرینی برای تزکیۀ جسم و ذهن است که از سال 1999 توسط رژیم کمونیستی چین مورد آزار و شکنجه قرار گرفته است.

علاوه بر شکنجه و شستشوی مغزی، تمرین‌کنندگان فالون گونگ به کارگران اجباری زندان نیز تبدیل شده‌اند؛ آنها بدون دریافت دستمزد، لباس، منسوجات و صنایع دستی برای مصرف داخلی و صادرات تولید می‌کنند.

در زیر دو مورد اخیر ذکر شده که گواهی بر قساوتی است که هنوز در زندان زنان لیائونینگ در جریان است.

خانم شیه بائوفنگ در سال 2004 به ده سال حبس و در سال 2017 به پنج سال حبس محکوم شد. در آخرین دوره حبسش، این شکنجه‌ها او را فلج کرد و باعث شد روی ویلچر بنشیند. با وجود اینکه پزشکان تشخیص دادند که به سرطان مبتلا شده است، زندان به او اجازه نمی‌داد استراحت کند و همچنان او را مجبور می‌کرد که تمام روز را روی یک چارپایه کوچک بنشیند.

تمرین‌کننده دیگری به‌نام خانم جیانگ وی، در سال 2004 به هشت سال حبس محکوم شد و در طول زندان به سرطان معده مبتلا شد. او آخرین بار در سال 2015 دستگیر و به دوازده سال حبس محکوم شد. مسئولان زندان اخیراً او را برای دریافت به‌اصطلاح درمان‌های روانی به بیمارستان روانی فرستاده‌اند.

خانم شیه به سرطان لوزالمعده مبتلا می‌شود و توانایی حرکتش را ازدست می‌دهد

خانم شیه بائوفنگ

خانم شیه که در سن حدوداً 60 سالگی است، به‌خاطر اینکه یک تمرین‌کننده ثابت قدم باقی مانده و حاضر به دست کشیدن از اعتقاد خود نشده است، بارها دستگیر شده است. پس از شروع آزار و شکنجه در سال 1999، او یکبار به مدت دو سال به اردوگاه کار اجباری گمارده شد، در حالی که در سال 2004 به ده سال حبس و در سال 2017 به پنج سال حبس محکوم شد. او یک بار مجبور شد خانه خود را ترک کند تا از آزار و اذیت مداوم جلوگیری کند.

خانم شیه بین نوامبر2017 و مارس2018، هنگام گذراندن دوران حبسش در زندان زنان لیائونینگ به طور مکرر دچار معده‌درد شدید شد، اما مقامات زندان او را نادیده گرفتند. یک بار علائم او چنان شدید شد که مأموران فوراً او را به بیمارستان زندان منتقل کردند. پزشکِ بیمارستان زندان او را به سرعت به بخش مراقبت‌های ویژه  بیمارستان شنیانگ منتقل کرد. او به سرطان لوزالمعده مبتلا شده بود.

وی به مدت سه هفته در بخش مراقبت‌های ویژه  بیهوش بود و بیمارستان اعلام کرد که او به شدت بیمار است و صورتحسابی به مبلغ بیش از 100 هزار یوان برای خانواده‌اش صادر کرد. بعداً خانم شیه به‌هوش آمد و این امر باعث تعجب پزشکانی شد که معتقد بودند او دیگر هیچ شانسی برای بهبودی ندارد.

قبل از ترخیص خانم شیه از بیمارستان، تانگ یان، رئیس بخشی که در آن زندانی بود، به او گفت که اگر بیانیه‌ای را مبنی بر رها کردن فالون گونگ امضاء کند، می‌تواند مستقیم به خانه برود. او از همکاری امتناع ورزید و فوراً به زندان برگردانده شد.

در آن زمان او توانایی راه رفتن را از دست داده بود و روی صندلی چرخدار می‌نشست. با این وجود مأموران روزها او را مجبور به انجام کارهای فشرده می‌کردند و اجازه نمی‌دادند شب‌ها استراحت کند. او تا زمان خواب مجبور بود روی چارپایه کوچکی بنشیند. روزهای یکشنبه به او اجازه ماندن در رختخواب داده نمی‌شد و مجبور بود تمام روز را روی چارپایه کوچک بی‌حرکت بنشیند، که به کمر و پاهایش آسیب می‌رساند و گوشت باسنش را پاره کرد.

خانم جیانگ در مجموع به 23 سال حبس در زندان و اردوگاه کار اجباری محکوم شده است

خانم جیانگ وی

پیش از آغاز آزار و شکنجه فالون گونگ در سال 1999 توسط رژیم کمونیستی چین، خانم جیانگ مالک هتل مجلل لاندون در استان لیائونینگ بود و زندگی‌ای داشت که مردم به او غبطه می‌خوردند. او فالون گونگ را در سال 1998 شروع کرد و از آن زمان به بعد بی‌خوابی، میگرن و مشکلات زنانه‌ای که از آنها رنج می‌برد سریعاً بدون معالجه پزشکی از بین رفت.

هنگامی که او در اکتبر1999 برای دفاع از حق فالون گونگ به پکن رفت، پلیس او را دستگیر کرد و او به سه سال کار در اردوگاه کار اجباری محکوم شد. دو سال پس از آزادی‌اش، در آوریل2004، بار دیگر دستگیر و به هشت سال حبس محکوم شد. آخرین دستگیری او در سال 2015 اتفاق افتاد و در سال 2016 به 12 سال حبس محکوم شد.

سال‌ها حبس غیرقانونی به بهای ازدست رفتن زندگی زناشویی و ده‌ها میلیون یوان از تجارت و املاکش تمام شد. شکنجه‌هایی که تحمل کرد و داروهای نامعلومی که در بیمارستان روانی به او تزریق شد، در نهایت باعث لاغری و ابتلا به سرطان معده شد.

از دست دادن حافظه به‌دلیل تزریق داروهای ناشناخته در بیمارستان روانی

در حالی که خانم جیانگ در اکتبر1999 در اردوگاه کار اجباری ماسانجیا نگهداری می‌شد، مأموران با باطوم الکتریکی به قسمت‌های حساس بدنش شوک وارد کردند. او مجبور بود 17 ساعت در روز کار بدون مزد انجام دهد و اغلب آنقدر او را کتک می زدند که ازهوش می‌رفت. او را در سلول انفرادی و تحت خوراندن اجباری قرار دادند و در موقعیت‌های بدنی کج می‌کشیدند تا اینکه توانایی حرکتش را از دست داد.

خانم جیانگ نزدیک به مرگ بود که در نوامبر2001 به بیمارستان روانی گوجیازی در شهر شن‌یانگ منتقل و به او آمپولی تزریق شد که به سیستم اعصاب مرکزی‌اش آسیب رساند و منجر به ازدست دادن حافظه‌اش شد.

همچنین شش بطری سرم حاوی دارویی نامعلوم به او تزریق کردند و به مدت دو روز سه دوره قرص‌های نامعلوم و آمپول‌های دیگری به او تزریق شد تا اینکه بدنش قدرت واکنش‌دهی‌اش را ازدست داد.

اعضای پرسنل بیمارستان او را بستند و شوک‌های الکتریکی فشار قوی به سر و اندام او وارد کردند. او بی‌وقفه جیغ می‌کشید تا اینکه پرستاری دید که او در حال مرگ است و جلوی آن‌ها را گرفت. او در کل 29 روز را در بیمارستان روانی گذراند که نزدیک بود باعث مرگش شود.

مسئولان اردوگاه کار اجباری که نمی‌خواستند او در بازداشت آنها بمیرد، در سال 2002 قبل از آزادی‌اش به قید التزام پزشکی، ده‌ها هزار یوان از خانواده او اخاذی کردند.

استفراغ و سرطان معده

خانم جیانگ بار دیگر در 2آوریل2004 دستگیر و به هشت سال زندان محکوم شد.

او قبل از انتقال به زندان زنان لیائونینگ در سپتامبر2004، به مدت 5 ماه در یک بازداشتگاه تحت خوراندن اجباری با آب نمک غلیظ قرار گرفت. مأموران او را کتک زدند، روی قفسه سینه او مشت زدند و به ریه‌های او آسیب رساندند.

خانم جیانگ به مدت نیم سال در یک اتاق کوچک محبوس بود. سرما و گرسنگی باعث استفراغ روزانه‌اش شد و سرانجام به سرطان معده مبتلا شد.

او در تاریخ 27ژوئن2012 آزاد شد و سه سال و شش ماه بعد به جرم عدالت‌خواهی برای تمام شکنجه‌هایی که در جریان آزار و شکنجه متحمل شده بود دستگیر شد.

لاغری و تورم شدید و انتقال به بیمارستان روانی با عجله و به‌طرزی عجیب

خانم جیانگ در ژوئن 2015 شکایت کیفری علیه جیانگ زمین، رهبر سابق چین که آزار و شکنجه فالون گونگ را آغاز کرد، به‌ثبت رساند و متعاقباً در نوامبر همان سال دستگیر شد.

خانم جیانگ در این شکایت گفت: «به دلیل این آزار و شکنجه، آزادی و خانواده‌ام را از دست دادم. اجازه نداشتم دختر، همسر یا مادر شوم. تلخی و غم جدا شدن از خانواده‌ام طاقت‌فرسا بود. به‌عنوان یک تمرین کننده فالون گونگ، سختی‌های زیادی را پشت سر گذاشتم تا این شکایت را به دست هر قاضی و دادستان برسانم. امیدوارم از قدرتی که در اختیار دارید برای اجرای عدالت استفاده کنید.»

خانم جیانگ پس از دستگیری در بازداشتگاه نگهداری شد و در اعتراض به این آزار و شکنجه دست به اعتصاب غذا زد. مأموران او را به تخته‌ای دست‌بند زدند و چهار بار در روز او را تحت خوراندن اجباری قرار دادند.

قاضی دادگاه منطقه شوانگتا در 21مارس2016 او را به 12 سال حبس محکوم کرد. او در 23اکتبر به زندان زنان لیائونینگ منتقل شد.

مأموری خانم جیانگ را مرتبا تنبیه و او را مجبور می‌کرد برای مدت زمان طولانی بی‌حرکت بماند. این مأمور بارها زندانیان دیگر را تحریک کرد تا به او توهین کنند، او را کتک بزنند و مورد آزار و اذیت قرار دهند. وقتی او خواست با یک سرپرست صحبت کند، رئیس بخش به نام سونگ هونگیو این درخواست را رد کرد. سونگ بر سر او فریاد کشید و به دلیل «برخورد بدش» خواستار انتقال او به سلول انفرادی شد.

خانم جیانگ در ژوئیه2018 در سلول انفرادی قرار گرفت. فضا آنقدر کم بود که نمی‌توانست از جای خود بلند شود. او مجبور بود در آن مکان غذا بخورد، بخوابد و دستشویی کند. هوا گرم و خفه‌کننده بود و مگس‌ها و حشرات همه جا را فرا گرفته بودند. پس از آن شروع به استفراغ کرد که غیرقابل کنترل بود و دچار ورم عمومی شد. پانزده روز بعد، او را فوراْ به بیمارستان منتقل کردند.

دو دخترش در تاریخ 30 ژوئیه به ملاقات او آمدند و بلافاصله با دیدن بانوی لاغر با ورم شدید در مقابل‌شان اشک ریختند. پوست خانم جیانگ پر از نیش حشرات بود. مأموری تهدید کرد که او را در بند بیماران روانی قرار خواهد داد با این انتظار که دخترانش او را متقاعد به رها کردن فالون گونگ کنند.

در آوریل2019، خانم جیانگ به «واحد آموزش فشرده» که به شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ اختصاص داده شده بود، منتقل شد. در آنجا او را اغلب کتک می‌زدند و چیزی برای خوردن به او نمی‌دادند.

مأموران برای اینکه او را وادار به رها کردن باورش کنند، به زندانیان اجازه دادند که پاهایش را بگیرند و از پله‌ها بکشند و آب فلفل به صورتش اسپری کنند. او بعداً به بند دوازدهم منتقل شد، که در آنجا تمرین‌کنندگان اجازه شستشو نداشتند، از دستمال توالت محروم و از گفتگو با یکدیگر منع  شده بودند. زندانیان یک تمرین‌کننده را احاطه می‌کردند و به نوبت به فالون گونگ و بنیانگذار آن تهمت می‌زدند. زندانیان تمرین‌کنندگان را به یک نقطه کور از دوربین‌های مدار بسته منتقل می‌کردند و ساعت‌ها آنها را مورد ضرب و شتم قرار می‌دادند.

مأموران درخواست خانم جیانگ برای برقراری تماس تلفنی و ملاقات با خانواده‌اش را رد کردند. دو زندانی اورا به‌طور شبانه‌روزی تحت نظر داشتند. او اجازه نداشت بدون اجازه به جایی برود یا با صدای بلند صحبت کند.

گزارشات مرتبط:

بانوی  زندانی اهل لیائونینگ  در شرایط بحرانی قرار دارد و از آزادی به‌قید ضمانت پزشکی محروم شده استخانمی پس از 11 سال حبس، به‌دلیل شکایت از رهبر سابق حزب کمونیست به ۱۲ سال حبس دیگر محکوم شدزندان زنان لیائونینگ: مکانی برای شکنجه و کشتار بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ