(Minghui.org) تحریم ناقضان حقوق بشر در کشورهای دموکراتیک به یک اجماع تبدیل شده است. پس از تصویب قانون مگنیتسکی در ایالات متحده در سال ۲۰۱۶، کانادا، انگلستان و ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا قوانین مشابهی را تصویب کردند. اتریش و ژاپن نیز در حال کار روی همین موضوع هستند.
مطابق با این قوانین، تمرین‌کنندگان فالون گونگ فهرستی از افرادی را تهیه کرده‌اند که در آزار و شکنجه فالون گونگ در این چند سال دخیل بوده‌اند. آنها هر سال چند لیست را به دولت‌های دموکراتیک ارائه می‌دهند و از آنها می‌خواهند عاملان نامبرده را مجازات کنند.
از ۱۴ژوئیه۲۰۲۱، تمرین‌کنندگان فالون گونگ در بیش از ۳۰ کشور جهان، آخرین فهرست عاملان جنایت در آزار و شکنجه فالون گونگ را به دولت‌های مربوط ارائه می‌دهند و خواستار تحریم این ناقضان حقوق بشر، ازجمله ممنوعیت ورود آنها به کشورهایشان و مسدود‌کردن دارایی‌های آنها در خارج از کشور، هستند.
یکی از نام‌های ذکر‌شده در این لیست چنگ چوانشویی است.
اطلاعات عامل
نام کامل عامل: چنگ (نام خانوادگی) چوانشویی (نام ) (به چینی: 程 传 水)
جنسیت: مذکرکشور: چینتاریخ/سال تولد: اکتبر ۱۹۵۰محل تولد: نامشخص
عنوان یا موقعیت
۲۰۰۰-اوایل ۲۰۱۱: دستیار مدیرکل، مدیرکل زندان در استان آنهویی
۲۰۱۱ تا کنون: مدیر انجمن زندان‌های چین، نایب‌رئیس کمیته ویژه توانبخشی جنایی در انجمن جنایی چین، معاون مدیر کمیته ویژه حقوق زندان در انجمن حقوق چین، مدیر دائمی انجمن حقوق آنهویی، رئیس انجمن زندان‌های آنهویی، نایب رئیس انجمن نویسندگان نثر آنهویی
جنایات اصلی
از سال ۲۰۰۰ تا دسامبر۲۰۱۰، چنگ چوانشویی زمانی که به‌طور فعال در آزار و شکنجه فالون گونگ مشارکت داشت، دستیار مدیر کل و مدیر کل زندان‌های استان آنهویی بود. تمرین‌کنندگان فالون گونگ که در سیستم زندان استان آنهویی زندانی بودند به‌طور سیستماتیک مورد سوءاستفاده قرار گرفتند و مجبور به «تبدیل» (کنار گذاشتن اعتقاد خود) شدند. تمرین‌کنندگانی که در برابر تبدیل مقاومت کردند یا اظهارنامه‌های مبنی‌بر انصراف از ایمانشان را پس گرفتند که مجبور شده بودند برخلاف میل خود امضا کنند، مورد آزار و شکنجه جسمی قرار گرفتند. تحت مدیریت چنگ، زندان‌های استان آنهویی تمرین‌کنندگان فالون گونگ را به‌طرز وحشیانه‌ای شکنجه می‌کردند که منجر به فلج‌شدن و مرگ بسیاری از آنها شد. کسانی که در دوران چنگ تحت آزار و اذیت قرار گرفتند عبارتند از وانگ هونگرونگ، فی ژانگجین، جی گوانگجی، شیائو شیانفو، فنگ چی و ژو گوانگژن.
مرگ‌های ناشی از آزار و اذیت
مورد ۱:
آقای وانگ هونگرونگ در ۲۴سپتامبر۲۰۰۴ دستگیر و به هشت سال زندان در سوژو در آنهویی محکوم شد. در فوریه۲۰۰۷، درنتیجه مستقیم آزار و اذیت، آقای وانگ تمام حس لامسه خود را از کمر به پایین از دست داد و دچار بی‌اختیاری شد. در اوایل آوریل۲۰۰۷، نگهبانان زندان به یک زندانی دستور دادند پای او را به زور در لگنی پر از آب جوش فرو ببرد. هر دو پای او متورم شدند و نیم روز بعد شروع به تاول‌زدن و چرکی‌شدن کردند. پس از اعزام آقای وانگ به بیمارستان، پس از معاینه پزشکی تشخیص داده شده که دچار تومور ستون فقرات در ناحیه قفسه سینه (سرطان استخوان) است. هنگامی که زندان سوژو آقای وانگ را در اواخر آوریل۲۰۰۷ آزاد کرد، او در آستانه مرگ بود. همچنین دو زخم بزرگ بستر نزدیک باسنش داشت (تصویر را ببینید). او در ۲۲ژوئن۲۰۰۷ درگذشت. او ۵۹ ساله بود.
مورد ۲:
آقای فی ژانگجین به‌خاطر تمرین فالون گونگ به سه سال زندان محکوم و در سپتامبر۲۰۰۵ به زندان سوژو فرستاده شد. در زندان، آقای فی از کنارگذاشتن اعتقاد خود امتناع کرد. طی ۲۰ روز متوالی، او را با ترکه‌های چوبی به طول بیش از یک متر کتک زدند و نگهبانان زندان او را با باطوم الکتریکی تحت شکنجه قرار دادند. او به حدی شکنجه شد که صداهای کتک‌خوردن او با ترکه‌ها از راه دور به گوش می‌رسید. در اکتبر۲۰۰۵، زندانبان تانگ چوانیو و دیگران برای چند روز متوالی او را با باطوم‌های الکتریکی با ولتاژ بالا مورد آزار و شکنجه قرار دادند. نگهبانان زندان همچنین به زندانیان دستور می‌دادند که او را تحت خوراندن اجباری با غذای داغ قرار دهند و از سوزن های فلزی برای فروکردن در لب‌هایش استفاده کنند. آقای فی در ۲۳سپتامبر۲۰۰۷، در زندان تحت آزار و شکنجه کشته شد.
تصویر شکنجه: شوک با باطوم الکتریکی
مورد سوم:
آقای جی گوانگجی در سال ۲۰۰۳ دستگیر و در ۳۰ژوئیه۲۰۰۴ به هفت سال زندان محکوم شد. پس از اینکه در نوامبر۲۰۰۴ به زندان سوژو منتقل شد، نگهبانان زندان اغلب به زور از او نمونه خون می‌گرفتند و او را مجبور به مصرف انواع داروهای نامعلوم می‌کردند. در ژوئن۲۰۰۸، جی درنتیجه آزار و شکنجه، دچار خونریزی مغزی شد، به حالت اغما رفت و دچار بی‌اختیاری شد و بینایی در چشم چپ خود را از دست داد. دست‌اندرکاران از ترس اینکه در بازداشت بمیرد، به خانواده‌اش دستور دادند که بیایند و او را به خانه ببرند.
در طول سه سال پس از آزادی، وضعیت سلامت آقای جی به‌طور مداوم ضعیف بود زیرا او اغلب از سردرد و سرگیجه و همچنین درد و ناراحتی مفاصل در سراسر بدنش در رنج بود. او به مراقبت مداوم از طرف خانواده‌اش نیاز داشت. دست‌اندرکاران زندان سوژو باوجود این وضعیت، همچنان به آزار و اذیت خانواده‌اش از طریق تلفن ادامه می‌دادند. او در ۳ژوئن۲۰۱۲ درگذشت. او ۶۵ ساله بود.
مورد چهارم:
آقای شیائو شیانفو به‌خاطر صحبت با مردم و توزیع مطالب حاوی اطلاعات درباره فالون گونگ و آزار و شکنجه، در سپتامبر۲۰۰۶ دستگیر شد. او در بازداشتگاه شهرستان جینژای بازداشت شد. سان جون، دستیار سرپرست اداره امنیت داخلی در شهرستان جینژای، شواهدی را جعل کرد تا او را در تنگنا قرار دهد. یک ماه بعد، آقای شیائو به سه سال زندان محکوم شد. آقای شیائو در زندان مردان استان آنهویی، به شدت تحت آزار و شکنجه قرار گرفت و دچار ترومبوز مغزی شد. دست‌اندرکاران نگران شدند از اینکه مسئول مرگ او شناخته شوند و او را به خانه پسرش فرستادند. او دو ماه بعد از دنیا رفت. او ۷۳ ساله بود.
مورد پنجم:
آقای فنگ چی در شب اول مارس ۲۰۰۸ دستگیر و متعاقباً به سه سال زندان محکوم شد. او به زندان سوم شهر سوژو فرستاده شد. آقای فنگ درنتیجه آزار و اذیت طولانی مدت، دچار آسیت کبد، سیروز و تورم شدید شد. پس از آزادی، آقای فنگ دیگر قادر به مراقبت از خودش نبود. او در ۳۱ژوئیه۲۰۱۱ درگذشت. او ۴۸ ساله بود.
موارد شکنجه و معلولیت
مورد اول:
آقای کونگ دیون، مهندس ۵۳ ساله، پس از آغاز آزار و شکنجه علیه فالون گونگ به دستور جیانگ زمین، یک‌بار به اردوگاه کار منتقل، یک‌بار به حبس محکوم شد، سه بار تحت بازداشت و چند بار مورد شستشوی مغزی شدید قرار گرفت. او به سختی از آزار و شکنجه‌ای که بر او تحمیل شد جان سالم به در برد. بینایی هر دو چشمش را از دست داد، دچار آسیب جسمی دائمی شد و قادر به انجام هیچ کار بدنی نبود. در سال ۲۰۰۵، کونگ دوباره به سه سال حبس در زندان سوم در سوژو محکوم شد. ازآنجاکه او از کنارگذاشتن ایمان خود امتناع کرد، در سلول انفرادی محبوس شد، تحت شستشوی مغزی قرار گرفت، از مچ دست او را آویزان کردند، مجبورش کردند برای مدت طولانی بایستد، آماج مشت و لگد قرار گرفت، و از خواب محروم و مجبور به کار سخت بدون دستمزد شد. او در مارس۲۰۰۷ آزاد شد، اما آزار و شکنجه کونگ را معلول کرد. اعضای خانواده‌اش برای تشخیص علت فلج‌شدن او با متخصصان زیادی مشورت کردند و نتیجه نظر همه آنها این بود که علتش مصرف داروهای نامعلومی بوده که به سیستم عصبی مرکزی او آسیب رساند.
مورد دوم:
آقای شو چون در اواخر سال ۲۰۰۳ به ۹ سال حبس در زندان سوژو محکوم شد. در سال ۲۰۰۵، تحت برنامه «سوءاستفاده جسمی و تبدیل اجباری» که ازسوی دادگاه‌ها و زندان اجرا شد، به آقای شو با باطوم الکتریکی شوک اعمال شد. برای مدتی طولانی از مچ دست آویزان شد، در سلول انفرادی محبوس و از خواب محروم شد.
نگهبانان زندان هر دو دست او را به دری فلزی بستند و هر دو پای او را با زنجیر بستند و انگشتان پای او به‌سختی زمین را لمس می‌کردند. به استثنای وعده‌های غذایی، و زمان محدودی برای استفاده از توالت، که طی آن یکی از دستانش را آزاد می‌کردند، این شکنجه سه تا چهار ماه به‌صورت شبانه‌روزی ادامه داشت. در طی این مدت، برای مجبور کردن او به کنارگذاشتن فالون گونگ، هر شب بعد از ساعت ۶ بعدازظهر، نگهبانان زندان به زندانیان دستور می‌دادند تا با چند باطوم الکتریکی او را مورد ضرب‌وشتم قرار دهند. شکنجه آقای شو را چنان ضعیف و نحیف کرده بود که استخوان‌هایش به وضوح از روی پوستش نمایان بودند. در مواردی متعدد، پس از اینکه هشیاری‌اش را از دست می‌داد و روی زمین بتونی سقوط می‌کرد او را برای درمان فوری به بیمارستان منتقل می‌کردند.
مورد سوم:
آقای هو انکویی به دست لو یانگ، دستیار سرپرست و یو ویژویو، دستیار ناظر بخش اول از ساعت ۶ عصر به‌شدت مورد ضرب‌وشتم و شکنجه قرار گرفت. در روز بعد، در ۵ژانویه۲۰۰۵، این کار تا ۴ بعدازظهر در دمای منهای۱۰ درجه سانتیگراد، با پنجره باز و پنکه روشن انجام شد. لو یانگ و یو ویژویو یکی از دست‌های آقای هو را به پنجره بستند و دست دیگرش را طوری بستند که وقتی چند نفر طناب را می‌کشیدند، تمام بدن او در هوا معلق می‌شد. آنها متناوباً به سینه و پشت او ضربه می‌زدند.
آنها همچنین چند زندانی را به کار گماشتند که پشت او را به دیوار می‌گرفتند، در حالی که او روی زمین نشسته بود و پاهایش از هم باز شده بود و آنها با مشت به ناحیه تناسلی او ضربه می‌زدند. این باعث شد که هر دو پای هو آسیب ببینند و برای چند ماه نتواند پاهایش را حرکت دهد. پس از قرار گرفتن درمعرض برق گرفتگی از ناحیه دستگاه تناسلی و سایر نواحی بدن، برای بیش از نیم ساعت، بیشتر قسمت‌های بدنش تاول زد و دچار سوختگی شد.
لو همچنین مکرراً با استفاده از کفش‌های چرمی‌اش پای هو را آماج لگد قرار می‌داد تا زمانی که پاهایش آنقدر متورم می‌شدند که نمی‌توانست کفش بپوشد. سپس آنها پای چپش را با آب داغ سوزاندند، که منجر به سوختگی درجه سوم شد و ناحیه زیرپوست او نیز سوخت و او را برای همیشه از فلج کرد. پای راست او دچار سوختگی درجه دو شد که به خون‌رسانی پای او برای همیشه آسیب رساند. حتی پس از گذشت یک سال کامل، پای راست او بهبود نیافت، به‌طور دائمی تغییر شکل داد و نمی‌توانست حتی فشار کمی به کف پایش وارد کند.
مورد چهارم:
آقای دای ژیفنگ در ۲مارس۲۰۰۶ دستگیر و در ۲۴اکتبر به شش سال زندان محکوم شد. او درحالی‌که در زندان سوم در استان آنهویی زندانی بود، دست به اعتصاب غذا زد و سپس تحت آزار و شکنجه قرار گرفت. مدیر بیمارستان زندان به زندانیان دستور داد مدفوع را با غذا مخلوط کرده و با پیچ گوشتی دهانش را باز کرده و به زور به او بخورانند. وقتی یکی دیگر از تمرین‌کنندگان، آقای فانگ یینگدان، نیز در اعتراض به آزار و شکنجه دست به اعتصاب غذا زد، زندانبانان به زندانیان دستور دادند تا به نوک انگشتان آقای فانگ سوزن سرنگ فرو کنند درحالی‌که سایر زندانیان او را تحت خوراندن اجباری قرار می‌دادند. وقتی سوزن سرنگ شکست و در انگشتانش گیر کرد، نگهبانان با استفاده از چاقوی جراحی انگشت او را شکافتند و سوزن را بیرون آوردند.
تمام مقالات، تصاویر یا سایر متونی که در وب‌سایت مینگهویی منتشر می‌شوند، توسط وب‌سایت مینگهویی دارای حق انحصاری کپی‌رایت هستند. هنگام چاپ یا توزیع مجدد محتوا برای مصارف غیرتجاری، لطفاً عنوان اصلی و لینک مقاله را ذکر کنید.
