(Minghui.org) تحریم ناقضان حقوق بشر در کشورهای دموکراتیک به یک اجماع تبدیل شده است. پس از تصویب قانون مگنیتسکی در ایالات متحده در سال ۲۰۱۶، کانادا، انگلستان و ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا قوانین مشابهی را تصویب کردند. اتریش و ژاپن نیز در حال کار روی همین موضوع هستند.
مطابق با این قوانین، تمرین‌کنندگان فالون گونگ فهرستی از افرادی را تهیه کرده‌اند که در آزار و شکنجه فالون گونگ در این چند سال دخیل بوده‌اند. آنها هر سال چند لیست را به دولت‌های دموکراتیک ارائه می‌دهند و از آنها می‌خواهند عاملان نامبرده را مجازات کنند.
از ۱۴ژوئیه۲۰۲۱، تمرین‌کنندگان فالون گونگ در بیش از ۳۰ کشور جهان، آخرین فهرست عاملان جنایت در آزار و شکنجه فالون گونگ را به دولت‌های مربوط ارائه می‌دهند و خواستار تحریم این ناقضان حقوق بشر، ازجمله ممنوعیت ورود آنها به کشورهایشان و مسدود‌کردن دارایی‌های آنها در خارج از کشور، هستند.
یکی از نام‌های ذکرشده در این لیست چی لی است.
اطلاعات عامل
نام کامل عامل: چی (نام خانوادگی) لی (نام) (به چینی: 齐力)
جنسیت: مذکر
کشور: چین
تاریخ/سال تولد: ۲۱ ژوئن ۱۹۶۳
آدرس منزل: مجتمع اقامتی یو جینگ هائو تینگ
ساختمان شماره ۵، واحد ۲ ، طبقه ۸ دروازه شرقی
شهر یوشو، استان جیلین
واحد کار: بخش امنیت داخلی شهر یوشو، استان جیلین
عنوان یا سمت: افسر پلیس
جنایت اصلی
چی لی سال‌ها عامل جنایت حزب کمونیست چین علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ بوده است. جنایات او شامل آزار و اذیت، دستگیری، تهاجم به خانه تمرین‌کنندگان، بردن آنها به اردوگاه‌های کار سخت یا مراکز شستشوی مغزی و همچنین آزار و شکنجه آنها است. ازآنجاکه به مدتی طولانی در کنار چند سرپرست در بخش امنیت داخلی شهر یوشو خدمت کرده است، در آزار و اذیت تعداد زیادی از تمرین‌کنندگان فالون گونگ شرکت کرد و باعث آسیب بزرگی به آنها و خانواده‌های آنها شد. او یکی از مرتکبین مستقیم آزار و شکنجه و مرگ تمرین‌کنندگان خانم لی فنگچین و خانم کویی ژانیون است.
موارد زیر چند نمونه از مشارکت چی لی در آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ است. اینها تنها نوک کوه یخ هستند:
مورد ۱:
دوازده تمرین‌کننده در ۱۱اکتبر۲۰۰۵ توسط بخش امنیت داخلی یوشو دستگیر شدند. یکی از آنها خانم لی فنگچین به دست چی لی از ناحیه کشاله ران آماج لگد قرار گرفت. او آنقدر درد داشت که روی زمین دراز کشید و نمی‌توانست حرکت کند. گوشت پای او از استخوان جدا شده بود. بعدازظهر ، پلیس خانم لی را که دیگر قادر به راه رفتن نبود به بازداشتگاه فرستاد. او در ۳۰ژانویه۲۰۰۶ درگذشت.
مورد ۲:
در بعدازظهر ۹سپتامبر۲۰۱۴، خانم کویی ژانیون و سایر تمرین‌کنندگان توسط چی لی و چند مأمور دیگر دستگیر شدند. سه روز بعد، چی و مأمور فان هونگ‌کای با فریب‌دادن خانم کویی مبنی‌بر بردن او به خانه، او را به مرکز شستشوی مغزی بردند. در آنجا، خانم کویی توسط چهار نفر تحت خوراندن اجباری داروهای سمی قرار گرفت. در ۱۶سپتامبر وضعیتش رو به وخامت گذاشت و سپس آزاد شد. او دو ماه بعد، در ۳ نوامبر، درگذشت.
مورد ۳:
چی لی و برخی دیگر از مأموران پلیس ساعت ۳ بعدازظهر به‌زور وارد آپارتمان آقای ما چانگ‌چینگ شدند. بعدازظهر ۱۵نوامبر۲۰۱۰، خانه‌اش را تفتیش و بازرسی کردند. آنها ۳۳۵۵۰ یوآن و چند کتاب فالون گونگ را توقیف کردند. آقای ما بعداً دستگیر و به بازداشتگاه منتقل شد. بعداً، چی لی آقای ما را به اردوگاه کار چائویانگ‌گویو در شهر چانگچون برد، اما به‌خاطر شرایط جسمانی‌اش پذیرش او رد شد.
دستگیری آقای ما خانواده او را بسیار وحشت‌زده کرد. دخترش آنقدر ترسیده بود که مدت کوتاهی پس از دستگیری او چهار بار دچار رعشه شد. در روز دوم بازداشت، مأموران پلیس به آپارتمان آقای ما بازگشتند و به همسرش خانم مو چونبو دستور دادند تا برگه‌ای را امضا کند. خانم مو آنقدر گیج شده و ترسیده بود که شروع به لرزیدن کرد. او مجبور شد برگه را امضا کند. مدت کوتاهی پس از رفتن پلیس، به‌خاطر فشار روانی دچار خونریزی مغزی شد. او بیش از چهار ماه در وضعیت اغما بود و در ۲۹مارس۲۰۱۱ درگذشت.
مورد ۴: خانم چن شوجی در ۲مارس۲۰۰۳ دستگیر شد و به‌دست چی لی و دیگران تحت آزار و شکنجه قرار گرفت. در زیر شرح‌حالش به زبان خود او آمده است:
«آنها پشت سرم دستهایم را بسته بودند. سپس بازوهایم را از پشت به بالاترین حد کشیدند و مفاصلم را به‌شدت تحت فشار قرار دادند. درد طاقت‌فرسا باعث شد سه بار بی‌اختیاری ادرار داشته باشم. اما آنها اجازه ندادند که شلوارم را عوض کنم.
«پلیس به صورتم سیلی زد. وقتی دستشان از کتک‌زدن من درد می‌گرفت، به‌جای آنها از دمپایی برای ضرب‌وشتم من استفاده می‌کردند. آنها با کفش‌های چرمی خود به سینه و صورتم لگدمی زدند و از دو لایه کیسه پلاستیکی ضخیم برای پوشاندن سرم استفاده کردند. نمی‌توانستم نفس بکشم و هشیاری‌ام را از دست دادم. سپس، قبل از ادامه شکنجه خفگی، آب سرد روی صورتم ریختند تا مرا بیدار کنند. این عمل به یک چرخه عذاب‌آور شامل بیهوش‌شدن و به‌هوش‌آمدن منجر شد. چی لی احساس کرد که کیسه‌های پلاستیکی بسیار نازک هستند، بنابراین شخصاً بیرون رفت و برای آزار و شکنجه من کیسه‌های ضخیم‌تری خرید.
«بعداً ۲۵ ساعت متوالی مرابه یک صندلی فلزی دستبند زدند و اجازه خوابیدن و غذاخوردن نداشتم. قبل از آن، چهار روز اعتصاب غذا کرده بودم. چهار نفر به‌نوبت، یعنی دو نفر در یک زمان مرا شکنجه می‌کردند. چی لی یکی از آنها بود. درحالی‌که هشیاری‌ام را از دست داده بودم، چی لی به زور اثر انگشت مرا روی چند برگه نامعلوم فشار داد.»
مورد ۵:
خانم ژانگ گوچین در ۲۳سپتامبر۲۰۰۲ دستگیر و به بخش امنیت داخلی منتقل شد. به‌محض ورود، چی لی و برخی مأموران دیگر او را از ناحیه صورت، سر، پشت و ساق پا کتک زدند. مأمور چای ونگی با باطوم به سینه چپ او ضربه زد. سپس چی لی باطوم را از چای گرفت و کشاله ران خانم ژانگ را مورد ضرب‌وشتم قرار داد.
روز بعد، چی لی و برخی دیگر خانم ژانگ را به اردوگاه کار سخت بردند. به‌خاطر صدمات شدید در ناحیه ران ناشی از ضرب‌وشتم، پذیرش او رد شد. پنج روز بعد، چی لی و دیگران خانم ژانگ را به بیمارستان آوردند و به پزشک دستور دادند تا تشخیصی جعلی درخصوص او ارائه دهد. او در ۳۰سپتامبر توسط اردوگاه کار سخت هیزوییزی پذیرفته شد.
مورد ۶:
آقای یانگ ژانجیو در اوت۲۰۰۲ دستگیر و به بازداشتگاه شهر یوشو منتقل شد. بعد از ساعت ۱۰ شب، چی لی و دیگران او را از مچ دست آویزان کردند. آنها همچنین پاهای او را آماج لگد قرار دادند و به‌زور بدنش را به جلو و عقب می‌چرخاندند. دستبندها گوشت او بریدند و هشیاری‌اش را از دست داد. آقای یانگ به هفت سال زندان در آنجا محکوم و درنتیجه آزار و شکنجه معلول شد.
تمام مقالات، تصاویر یا سایر متونی که در وب‌سایت مینگهویی منتشر می‌شوند، توسط وب‌سایت مینگهویی دارای حق انحصاری کپی‌رایت هستند. هنگام چاپ یا توزیع مجدد محتوا برای مصارف غیرتجاری، لطفاً عنوان اصلی و لینک مقاله را ذکر کنید.
