(Minghui.org) تحریم ناقضان حقوق بشر در کشورهای دموکراتیک به یک اجماع تبدیل شده است. پس از تصویب قانون مگنیتسکی در ایالات متحده در سال ۲۰۱۶، کانادا، انگلستان و ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا قوانین مشابهی را تصویب کردند. اتریش و ژاپن نیز در حال کار روی همین موضوع هستند.
مطابق با این قوانین، تمرین‌کنندگان فالون گونگ فهرستی از افرادی را تهیه کرده‌اند که در آزار و شکنجه فالون گونگ در این چند سال دخیل بوده‌اند. آنها هر سال چند لیست را به دولت‌های دموکراتیک ارائه می‌دهند و از آنها می‌خواهند عاملان نامبرده را مجازات کنند.
از ۱۴ژوئیه۲۰۲۱، تمرین‌کنندگان فالون گونگ در بیش از ۳۰ کشور جهان، آخرین فهرست عاملان جنایت در آزار و شکنجه فالون گونگ را به دولت‌های مربوط ارائه می‌دهند و خواستار تحریم این ناقضان حقوق بشر، ازجمله ممنوعیت ورود آنها به کشورهایشان و مسدود‌کردن دارایی‌های آنها در خارج از کشور، هستند.
یکی از نامهای ذکرشده در این لیست هوانگ چینگ‌هوا است.
اطلاعات عامل
نام کامل مجرم: هوانگ (اسم کوچک) چینگ‌هوآ (نام خانوادگی) (به چینی: 黄清华)جنسیت: زنکشور: چین
عنوان یا سمت:
2000 تا 2008: رئیس منطقه 8 زندان زنان پکن2008 تاکنون: رئیس اداره 610 زندان زنان پکن
پیش‌زمینه
منطقه 8 زندان زنان پکن در گذشته بازداشتگاه نوجوانان پکن بود. این زندان در سال 2004 با زندان زنان پکن ادغام و به منطقه 8 زندان تبدیل شد. این منطقه به ریاست هوانگ چینگ‌هوا، به‌عنوان «منطقه نمونه زندان» تحت اداره زندان پکن، برای آزار و شکنجه فالون گونگ، قبل و بعد از ادغام با زندان زنان پکن، باقی مانده است.
در سال 2001 که بازداشتگاه نوجوانان جایزه «واحد پیشرفته و متمدن» سیستم امنیت عمومی را دریافت کرد، بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ در این مرکز به‌طرز وحشیانه‌ای تحت آزار و شکنجه قرار گرفتند. در بسیاری از موارد، چیانگ وِی، دبیر کمیته حقوقی شهرداری پکن، برای بازرسی و تمجید از زندانبانان از این محل بازدید کرد. هوانگ چینگ‌هوا نیز به‌دلیل «مشارکت خوب»ش در هدایت آزار و شکنجه به ریاست این منطقه ارتقاء شغلی گرفت.
یکی از جنبه‌های مهم آزار و شکنجه این است که تمرین‌کنندگان فالون گونگ را مجبور به رهاکردن ایمانشان کنند، که رژیم کمونیستی آن را «تبدیل آموزشی» می‌نامد. در بین همه نگهبانانی که برای زندان زنان پکن کار می‌کنند، هوانگ چینگ‌هوا بیشترین جوایز را برای مجبورکردن تمرین‌کنندگان به رهاکردنشان اعتقادشان دریافت کرده است، ازجمله «عضو عالی حزب کمونیست،» «کارمند پیشرفته ملی در سیستم اداری قضائی،» «افسر سیاسی و حقوقی انتخاب خلق اداره زندان‌های شهرداری پکن،» «مأمور نمونه در امور سیاسی و حقوقی پکن،» «مأمور رضایت خلق در سیاست و حقوق پکن،» «مدل ملی و کارمند پیشرو» و «کارشناس اصلاح آموزش در سطح اداره.»
در 1دسامبر2005، دیلی بیجینگ گزارش داد: «خانم هوانگ چینگ‌هوا رئیس منطقه 8 زندان زنان پکن است. او اعضای حزب و مأموران پلیس را در این بخش، به‌ویژه در کار اصلاح خلافکاران "فالون گونگ،" هدایت می‌کند... او در مبارزه با فرقه به کل جامعه کمک کرده است.»
در 11مارس2009، شبکه زنان پکن گزارش داد که «[زندان زنان پکن] از زمان تأسیسش امنیت و ثبات مستمری را حفظ کرده است. آن به دستاوردها در تبدیل خلافکاران "فالون گونگ" در سراسر کشور منجر می‌شود. این زندان عناوین افتخاری زیادی دریافت کرد، مانند "مدال نمایش تمدن زنان،" "سازمان پیشرو در مبارزه با فالون گونگ" و "سازمان پرچم قرمز “8 مارس” پکن."» (8 مارس روز زن در چین است.)
جنایات اصلی
روش‌های آزار و شکنجه‌ای که هوانگ چینگ‌هوآ علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ به کار می‌برد، شرورانه هستند. هوانگ علاوه بر اینکه روش‌های شکنجه عادی استفاده می‌کرد، مانند محرومیت از خواب، محرومیت از استفاده از توالت، تنبیه بدنی و بازجویی بدون وقفه، دو روش خاص دیگر را نیز مورد استفاده قرار می‌داد: «جلسه برانگیختن احساسات» و « گناه‌کاربودن به‌واسطۀ همکاری.»
«جلسه برانگیختن احساسات در واقع جلسات انتقادی است که در آن زندانیان مجبور می‌شوند انزجار را علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ برانگیزانند. این شکنجه دست در دست شکنجه «گناه‌کاربودن به‌واسطۀ همکاری» پیش می‌رود که در آن اگر زندانیان به نظارت بر تمرین‌کنندگان گمارده شوند از خواب یا دوش‌گرفتن یا سایر حقوق اولیه‌شان محروم می‌شوند. این جریان تمرین‌کنندگان را تحت فشار عظیمی قرار می‌داد تا مجبور شوند تسلیم شوند.
هوانگ چینگ‌هوآ علاوه بر اینکه شخصاً تمرین‌کنندگان فالون گونگ را تحت آزار و شکنجه قرار می‌داد، بسیاری از نگهبانان زندان ازجمله ژنگ یومی، ژانگ هاینا، لی شیائونا، کائو یانمی و لی ژی را آموزش داد. او پس از اینکه در سال 2009 رئیس «اداره 610» زندان زنان پکن شد، به‌طور مستقیم بر آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ در زندان نظارت داشت و اغلب چشمش را به روی آزارواذیت جسمی تمرین‌کنندگان می‌بست، به‌ویژه آزارواذیت جسمی آنها از سوی نگهبانان لیو یینگچون و ژانگ هاینا.
تمرین‌کننده خانم گونگ روپینگ براثر شکنجه دچار فروپاشی روانی شد و خانم یانگ جینشیانگ پس از اینکه به‌دلیل محرومیت طولانیمدت از خواب به هذیان‌گویی افتاد، زمین خورد و دندان‌های جلویش افتاد.
هوانگ به سایر زندانیان نیز دستور داد خانم یوان لین را اذیت و به او توهین کنند تا شکایتش علیه زندان را پس بگیرد. وقتی او به نگهبان کائو یانمی و سایرین دستور داد خانم لی شوئبین را شکنجه کنند، آنها ادعا کردند که خانم لی بیمار روانی است.
سایر تمرین‌کنندگانی که هوانگ شکنجه‌شان کرده است عبارتند از خانم چو تونگ، خانم یو پِیلینگ و خانم چن فنگشیان.
هوانگ چینگ‌هوا به‌عنوان رئیس منطقه 8، مسئول اصلی کل آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ در این منطقه است. او به‌عنوان رئیس «اداره 610» زندان مسئول مستقیم شکنجه و شستشوی مغزی تمرین‌کنندگان فالون گونگ در زندان است.
موارد زیر چند مورد از آزار و شکنجه این زندان است:
مورد 1
خانم گنگ جینه، حدوداً 60ساله، در زندان متحمل شکنجه روحی و جسمی شد. او به‌دلیل شکنجه طولانیمدت و آزار و شکنجه بی‌رحمانه، به دیابت مبتلا شد. نگهبانان به سایر زندانیان دستور دادند او را زیر نظر داشته باشند و نگذارند غذا بخورد. علی‌رغم این واقعیت که او لاغر و نحیف و بسیار ضعیف بود، مجبور می‌شد روزانه کار بدون مزد انجام دهد. وقتی خانواده‌اش مشاهده کردند وضعیت سلامتی او رو‌به‌وخامت است، چند بار درخواست آزادی به قید ضمانت پزشکی دادند، اما همه درخواست‌ها از سوی زندان رد شد. او در 10ژوئن2010 در زندان درگذشت.
مورد 2
خانم دو خوان پزشک طب چینی است. او در سال 2004 به‌دلیل صحبت با مردم درباره فالون گونگ دستگیر و به حبس در زندان زنان پکن محکوم شد. ازآنجاکه حاضر نشد فالون گونگ را کنار بگذارد، نگهبانان او را در اوت2005 در سلول انفرادی حبس کردند و یک سال در آنجا نگه داشتند.
نگهبانان یک «تیم آموزشی» از زندانیان تشکیل دادند که به‌طور شبانه‌روزی او را زیر نظر داشت. گاهی او را از خواب شبانه باز می‌داشتند، یا مجبور می‌کردند بدون حرکت ساعت‌های طولانی بایستد یا بنشیند، که معمولاً باعث تورم شدید در پاهایش می‌شد. این شکنجه و ضرب‌وشتم وحشیانه باعث شد اطراف استخوان دنبالچه‌اش چرک کرده و مواد چرکینی ترشح کند. بدنش پر از کبودی شده بود. او علاوه بر شکنجه جسمی، مورد آزارواذیت کلامی مداوم و تهدید نیز قرار می‌گرفت.
خانم دو دوباره در 6مه2010 دستگیر و در سال 2011 به زندان زنان پکن منتقل شد. این بار، آنقدر شکنجه شد که به سرطان مبتلا شد و در آستانه مرگ قرار گرفت. اقوامش بارها درخواست کردند به قید ضمانت پزشکی آزادش کنند، اما زندان این درخواست‌ها را رد کرد. او در 14ژوئن2011، در 57سالگی درگذشت.
مورد 3
خانم لیو یانمی در 29نوامبر2016 دستگیر و خانه‌اش غارت شد. او بعداً به چهار سال حبس در زندان زنان پکن محکوم شد. در 24ژانویه2018، از زندان زنان پکن با خانواده‌اش تماس گرفتند و گفتند که خانم لیو به‌شدت بیمار است. وقتی خانواده‌اش با عجله به زندان رفتند، به آنها گفته شد که خانم لیو دچار ازکارافتادگی چند عضو شده است و به درمان‌ها واکنشی نشان نمی‌دهد. او در 12نوامبر2018 در 52سالگی درگذشت.
مورد 4
خانم ژانگ شوشیانگ در 21ژوئن2017 دستگیر و به 3 سال حبس در زندان زنان پکن محکوم شد. او در 1اوت2018 همراه بیش از 60 تمرین‌کننده به منطقه سوم زندان منتقل شد که ژانگ هاینا، یکی از نگهبانان تحت آموزش هوانگ، ریاستش را بر عهده داشت. خانم ژانگ در نتیجه شکنجه دچار دیابت شدید و پرفشاری خون شد. یک زندانی گمارده شده بود او را تحت‌نظر داشته باشد و غذای بسیار کمی در هر وعده غذایی به او می‌داد و اجازه نمی‌داد آب بنوشد با این ادعا که «به او کمک می‌کند» قند خونش را کنترل کند. خانم ژانگ پس از مدت کوتاهی لاغر و نحیف و دچار بی‌اختیاری در دفع ادرار شد. او کم‌کم دچار ازکارافتادگی اعضای بدن شد و در آستانه مرگ قرار گرفت و در 3آوریل2019 با آمبولانس به خانه منتقل شد. از آن به بعد در بستر بیماری بود و یک سال بعد در 30مارس2021 در 73سالگی درگذشت.
مورد 5
خانم لی لی استادیار دانشگاه بود و در سال 2009 در زندان زنان پکن زندانی شد. زندانیان برای کاهش دوره محکومیتشان، از هیچ تلاشی برای شکنجه او دریغ نمی‌کردند. خانم لی تحت نظارت شدید قرار گرفت، بیش از ده روز از خواب محروم و مجبور شد به‌طور شبانه‌روزی روی چارپایه پلاستیکی کوچکی بنشیند. اجازه نداشت خود را بشوید یا از توالت استفاده کند. مجبور بود فیلم‌ها و کتاب‌هایی افتراآمیز درباره فالون گونگ را تماشا کند و بخواند و گزارش‌های افکار بنویسد. او چند نامه برای افشای آزار و شکنجه نوشت که بعداً سایر زندانیانی که برای نظارت بر او گمارده شده بودند آنها را پیدا کردند. او خواستار ملاقات با رئیس زندان نیز شد تا بابت شکنجه‌هایی که متحمل شده بود شکایت کند، اما نگهبانان و زندانیان مانعش شدند. وقتی آزاد شد، چشمانش به‌شدت آسیب دیده بود. او در 6نوامبر2015 در یک آپارتمان اجاره‌ای در پکن درگذشت، درحالی‌که 62ساله بود.
مورد 6
خانم یو پیلینگ از دانشگاه علوم پزشکی پکن با مدرک کارشناسی ارشد فارغ‌التحصیل شد و به‌عنوان محقق علوم پزشکی مشغول به کار بود. او سه بار درمجموع ده سال به زندان محکوم شد، ازجمله دو بار در زندان زنان پکن. خانم یو در سال 2005، در منطقه 8 زندان زنان پکن زندانی شد. ازآنجاکه از نوشتن نامهای دال بر رهاکردن اعتقادش امتناع کرد، هوانگ چینگ‌هوآ و سایر نگهبانان او را گرسنه نگه داشتند، و مانع شدند نوار بهداشتی و دستمال توالت خریداری کند یا لباس زیرش را در دوران قاعدگی عوض کند.
او در ابتدا اجازه استفاده از توالت را نداشت. مجبور بود در سطلی بزرگ ادرار کند و خودش آن را در توالت بریزد. بعداً به‌هیچ‌وجه اجازه ادرار یا مدفوع نداشت. وقتی مجبور می‌شد در شلوارش اجابت مزاج کند، نگهبانان روزهای زیادی مانع می‌شدند خودش را بشورد یا لباس‌هایش را عوض کند که باعث چرک‌کردن رانش و درمان‌نشدن طولانی‌مدتش شد.
هوانگ چینگ‌هوا بعداً خانم یو را در سلول انفرادی بازداشت کرد و به زندانیان دستور داد او را شکنجه کنند. او مجبور بود بدون حرکت روی چارپایه کوچکی بنشیند. وقتی به خواب می‌رفت، زندانیان رویش آب سرد می‌ریختند. آنها به ران‌ها و باسنش نیز لگد می‌زدند که باعث تورم و کبودی ران راستش شد.
خانم یو براثر شکنجه به‌شدت ضعیف شد. نمی‌توانست تعادلش را حفظ کند و اغلب هنگام راه‌رفتن، ایستادن یا حتی نشستن روی چارپایه زمین می‌خورد. به‌دلیل کم‌خوابی طولانیمدت، دائماً گیج بود. هوانگ چینگ‌هوآ او را به هیستری متهم کرد و به ضرب‌وشتم و آزارواذیت کلامی‌اش ادامه داد تا او را مجبور به رهاکردن فالون گونگ کند.
مورد 7
خانم چن فنگشیان از ناحیه یک پا دچار معلولیت بود. او در سال 2009 به هشت سال حبس در زندان زنان پکن محکوم شد. نگهبانان و زندانیان او را در توالتِ فاقد دوربین نظارتی شکنجه کردند. او از خواب محروم و مجبور شد تمام روز روی چارپایه کوچکی بنشیند. همیشه گرسنه بود، اجازه خرید مایحتاج روزانه مانند دستمال توالت یا تماس با اعضای خانواده‌اش را نداشت. دسترسی بسیار محدودی به توالت داشت و اغلب مجبور بود از ظرف ناهار و ظرف شستشو برای اجابت مزاجش استفاده کند. در زمستان، فقط اجازه داشت یک پیراهن بپوشد و در اتاقی با پنجره‌های باز حبس بود تا یخ بزند.
مورد 8
خانم یانگ یینگ در اکتبر سال 2003 به هشت سال زندان و همسرش آقای ژانگ یانبین به 9 سال زندان محکوم شد. در منطقه 8 زندان زنان پکن، تمرین‌کنندگان گاهی آموزه‌های فالون گونگ را با یکدیگر به اشتراک می‌گذاشتند. یک بار نگهبانان زندان این سخنرانی را پیدا کردند. خانم یانگ که نمی‌خواست سایر تمرین‌کنندگان شکنجه شوند، مدعی شد نسخه سخنرانی مال اوست. در نتیجه، هوانگ چینگ‌هوآ او را مجبور کرد روی چارپایه کوچکی رو به دیوار بنشیند و اظهاریه‌هایی بنویسد و به اشتباهات خود اعتراف کند. در آغاز سال 2007، خانم یانگ دچار هذیان‌گویی شد و در آستانه فروپاشی روانی قرار داشت. از مردم می‌ترسید و هرگاه کسی را می‌دید فریاد می‌زد. با وجود این، نگهبانان به شکنجه او ادامه دادند.
تمام مقالات، تصاویر یا سایر متونی که در وب‌سایت مینگهویی منتشر می‌شوند، توسط وب‌سایت مینگهویی دارای حق انحصاری کپی‌رایت هستند. هنگام چاپ یا توزیع مجدد محتوا برای مصارف غیرتجاری، لطفاً عنوان اصلی و لینک مقاله را ذکر کنید.
