(Minghui.org) آقای تونگ شویشنگ از سن 16 سالگی به‌دلیل ایمانش به‌دست رژیم کمونیست چین تحت آزار و شکنجه قرار گرفته است. در 16 سالگی از مدرسه اخراج شد، در 17 سالگی به یک سال کار اجباری و در اوایل 20 سالگی به چهار سال حبس محکوم شد و پس از دستگیری اخیرش در ژوئیه2020، دوباره با کیفرخواست روبرو می‌شود. آقای تونگ که اکنون 37 ساله است، اهل شهر چینگلیو، استان فوجیان و اکنون مقیم شهر گوآنگژو، استان گواندونگ است. او در 3ژوئیه2020 به همراه سه تمرین‌کننده دیگر فالون گونگ، خانم سان شیولی، خانم ژانگ یونگ‌مئی و آقای مای کانگلین، توسط پلیس دستگیر شد. او در بازداشتگاه تیانهه نگه‌داری می‌شود.
پس از اینکه دادستانی منطقه هایژو دو بار پرونده‌اش را به‌دلیل کافی نبودن مدارک رد کرد، اداره پلیس منطقه تایهه در 8فوریه2021، برای بار سوم پرونده‌اش را ارسال کرد.
دستگیری اول: اخراج از کالج در 16 سالگی
شویشنگ در سپتامبر1997 که 13 ساله بود با فالون گونگ یا همان فالون دافا آشنا شد. مدت کوتاهی پس از آن، پسر بدخلق و بددهن با عادت‌های بسیار بد، به پسری خوش‌فکر و خوش‌‌قلب و سرشار از اعتمادبه‌نفس تبدیل شد. وقتی در ژوئیه1999، آزار و شکنجه فالون گونگ شروع شد، او در کالج صنعت برق تیانجین تحصیل می‌کرد.
در مارس2000 شویشنگ برای صحبت درباره فالون گونگ به میدان تیان‌آنمن رفت. در آن زمان او 16 ساله بود. به‌محض ورود به پکن، متوجه شد که بنر تمرین‌کنندگان فالون گونگ توسط پلیس ربوده شده است. او فوراً دوید که آن را پس بگیرد. چند تن از مأموران پلیس ناگهان به طرفش آمدند و با باطوم او را تحت ضرب و شتم قرار دادند. او را داخل ماشین پلیس کشاندند و به اداره پلیس تیان‌آنمن بردند.
بعداً یکی از مقامات کالج او را بازگرداند. به او اجازه داده شد به کلاس‌ها برود اما در یک اتاق حبس شد. مأموران از بخش امنیت مدرسه و اداره 610 شینگ‌لین، شویشنگ را به بازداشتگاه محلی فرستادند. ازآنجاکه او از نفی ایمانش به فالون گونگ خودداری کرد، پس از 15 روز بازداشت، مدرسه او را اخراج کرد و به اداره پلیس محلی در زادگاهش بازگرداند.
دستگیری دوم: یک سال کار اجباری
شویشنگ در ژانویه2001، دوباره به میدان تیان‌آنمن رفت و بنری با عنوان «فالون دافا خوب است» را برافراشت. ظرف یک دقیقه تعدادی مأمور پلیس رسیدند. آنها بنر را گرفتند و با باطوم او را تحت ضرب و شتم قرار دادند و به اداره پلیس تیان‌آنمن بردند. آنگاه او و همه تمرین‌کنندگانی که آدرس خود را ندادند برای بازداشت به سه استان مجاور در شمال شرقی چین فرستاده شدند.
شویشنگ به بازداشتگاه شهر پانجین در استان لیائونینگ فرستاده شد. همه تمرین‌کنندگان فالون گونگ از هم جدا شدند، بنابراین هر سلول فقط یک تمرین‌کننده داشت. به‌محض ورودش، رئیس سلول به هم‌سلولی‌ها دستور داد او را برهنه کنند و علیرغم هوای بسیار سرد، روی سرش آب سرد بریزند. شویشنگ می‌لرزید.
او مجبور بود هر روز به‌جز در زمان غذا خوردن، خوابیدن یا رفتن به توالت روی چهارپایه بنشیند. یک بار وقتی حرکت کرد، رئیس سلول چنان به سینه‌اش لگد زد که مدت طولانی پس از آن به سختی نفس می‌کشید. آنها فقط یک نان ذرت و یک کاسه سوپ ذرت به او می‌دادند، که بلعیدن هر دو مشکل بود. او فضای کافی برای خوابیدن نداشت و همیشه مجبور بود به پهلو بخوابد.
یکی از مأموران پلیس در هر جلسه بازجویی برای وادار کردن او به اعلام آدرسش از یک عصای چوبی با میخ‌های فلزی برای کتک‌زدنش استفاده می‌کرد.
شویشنگ پس از انتقال به زادگاهش در شهر چینگلیو، استان فوجیان، در بازداشتگاه شهر چینگلیو نگه داشته شد. غذای آنجا قابل خوردن نبود. مأموران اداره 610 چینگلیو او را تحت بازجویی قرار دادند و تهدیدش کردند که او را به اردوگاه کار اجباری می‌فرستند.
شویشنگ تصمیم گرفت ایمانش را حفظ کند و به مدت یک سال به اردوگاه کار اجباری فرستاده شد. او به اردوگاه کار روجیانگ در شهر فوژو، استان فوجیان منتقل شد.
شویشنگ در گروه خاصی قرار گرفت که برای تمرین‌کنندگان فالون گونگ راه‌اندازی شده بود و در آنجا از روش‌های ویژه‌ای استفاده می‌شد تا آنها را مجبور به انکار باورشان کنند. او را وادار کردند که تمام روز روبروی دیوار بایستد. هر تمرین‌کننده توسط دو زندانی تحت نظر قرار می‌گرفت و آنها اجازه نمی‌دادند که تمرین‌کنندگان با همدیگر صحبت کنند.
چند روز پس از پذیرش شویشنگ آزار و شکنجه افزایش یافت. او 48 ساعت از خواب محروم شد و پس از آن هر روز به او فقط دو ساعت اجازه خواب داده می‌شد. زمان بیداری مجبور بود روبروی دیوار بایستد و اگر حرکت می‌کرد، کتک می‌خورد. تمام بدنش متورم شده بود.
یک هفته بعد، از همه تمرین‌کنندگان پرسیده شد که آیا از فالون گونگ دست می‌کشند یا نه. تمرین‌کنندگانی که امتناع می‌کردند به یک اتاق مخفی برده می‌شدند و با باطوم‌های برقی به آنها شوک اعمال می‌شد. ازآنجاکه شویشنگ ایمانش را حفظ کرد تحت شکنجه قرار گرفت. ذهنش مدت‌ها پس از آن بی‌حس بود.
دستگیری سوم: چهار سال زندان
در سپتامبر2005، چند مأمور از اداره 610 به زور وارد خانه شویشنگ شدند و مرد 21 ساله را دستگیر کردند. آنها او را به اتاقی در هتل بردند و به یک صندلی دستبند زدند. او دست به اعتصاب غذا زد. یک هفته بعد به بازداشتگاه شهر چینگلیو منتقل شد.
اندکی پس از آن، توسط دادگاه شهر چینگلیو محاکمه و به چهار سال حبس در زندان مینشی در شهر لانگ‌یانگ، استان فوجیان محکوم شد.
به‌محض ورود، یکی از دست‌های شویشنگ را دائماً به یک لوله یا پایه میزی دستبند می‌زدند. گاهی اوقات هر دو دستش کشیده و به میله‌های پنجره دستبند زده می‌شد. ازآنجاکه او حاضر به رها کردن فالون گونگ نبود، مدتی این شکنجه را متحمل شد.
سه هم‌سلولی‌اش که قبلاً فالون گونگ را تمرین می‌کردند اما بعداً آن را رها کرده و در شکنجه تمرین‌کنندگان با زندان همکاری می‌کردند، مأمور نظارت بر او شدند. آنها از هر فرصتی استفاده می‌کردند که او را تبدیل کنند. وقتی شویشنگ به آنها گوش نمی‌داد، ویدئوهایی افتراآمیز دربارۀ فالون گونگ پخش می‌کردند. آنها همچنین با ارعاب و شکنجه او را مجبور به رها کردن ایمانش می‌کردند.
ازآنجاکه شویشنگ حاضر به نفی فالون گونگ نشد، پس از دو ماه شکنجه و زورگویی، به تیم کنترل شدید فرستاده شد که یک زندان داخل زندان درنظر گرفته می‌شد. به او دستور داده شد که تمام طول روز ایستاده یا نشسته و بدون حرکت در میدان ورزشی بماند. اگر حرکت می‌کرد، تحت ضرب و شتم قرار می‌گرفت. باوجود آفتاب سوزان آب محدودی به او داده می‌شد. به‌خاطر وجود پشه‌ها نمی‌توانست شب بخوابد.
نگهبانی یک بار به یک زندانی دستور داد تا او را آنقدر کتک بزند، تا اینکه خودش خسته شود.
شویشنگ یک ماه بعد به گروه عادی بازگردانده شد. اما اندکی پس از آن، در سلول انفرادی حبس و دور دیگری از تلاش‌ها برای نفی ایمانش را متحمل شد.
تمام مقالات، تصاویر یا سایر متونی که در وب‌سایت مینگهویی منتشر می‌شوند، توسط وب‌سایت مینگهویی دارای حق انحصاری کپی‌رایت هستند. چاپ یا توزیع مجدد محتوا برای مصارف غیرتجاری مشکلی ندارد، اما در این صورت ذکر عنوان مقاله اصلی و لینکش الزامی است.
مجموعه شرح آزار و شکنجه
