(Minghui.org) تحریم ناقضان حقوق بشر در کشورهای دموکراتیک به یک اجماع تبدیل شده است. پس از تصویب قانون مگنیتسکی در ایالات متحده در سال ۲۰۱۶، کانادا، انگلستان و ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا قوانین مشابهی را تصویب کردند. اتریش و ژاپن نیز در حال کار روی همین موضوع هستند.
مطابق با این قوانین، تمرین‌کنندگان فالون گونگ فهرستی از افرادی را تهیه کرده‌اند که در آزار و شکنجه فالون گونگ در این چند سال دخیل بوده‌اند. آنها هر سال چند لیست را به دولت‌های دموکراتیک ارائه می‌دهند و از آنها می‌خواهند عاملان نامبرده را مجازات کنند.
از ۱۴ژوئیه۲۰۲۱، تمرین‌کنندگان فالون گونگ در بیش از ۳۰ کشور جهان، آخرین فهرست عاملان جنایت در آزار و شکنجه فالون گونگ را به دولت‌های مربوط ارائه می‌دهند و خواستار تحریم این ناقضان حقوق بشر، ازجمله ممنوعیت ورود آنها به کشورهایشان و مسدود‌کردن دارایی‌های آنها در خارج از کشور، هستند.
دو نام ذکرشده در این لیست هائو ونشوآی و ژانگ بائولین هستند.
اطلاعات عامل
نام کامل عامل: هائو (نام خانوادگی) ونشوآی (نام) (به چینی: 郝文 帅)جنسیت: مذکرکشور: چینتاریخ/سال تولد: آوریل ۱۹۶۰
عنوان یا سمت:
۱۹۹۹ – ۲۰۱۱: رئیس اردوگاه کار اجباری دالیان (این مقام بعداً به «مدیر مرکز بازآموزی دالیان از طریق اداره مدیریت کار» تغییر نام داد)
اوایل سال ۲۰۱۱: سرپرست زندان شهر دالیان
در حال حاضر: بازرس اداره قضایی دالیان
نام کامل مجرم: ژانگ (نام خانوادگی) بائولین (نام) (به چینی: 张宝林)
جنسیت: مذکرکشور: چینتاریخ/سال تولد: نامعلوم
عنوان یا سمت
۱۹۹۹ - درحال حاضر: معاون رئیس مؤسسه اصلاح دالیان در استان لیائونینگ
درحال حاضر: معاون سرپرست زندان دالیان
یادداشتی درباره سابقه وضعیت
اردوگاه کار اجباری دالیان در استان لیائونینگ مکانی برای بازداشت غیرقانونی و آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ در دالیان است. از سال ۱۹۹۹، تیم رهبری آن درخصوص آزار و شکنجه وحشیانه و شستشوی مغزی تمرین‌کنندگان فالون گونگ از جیانگ زمین، رئیس سابق حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) پیروی می‌کرد. اردوگاه کار سخت برای وادارکردن تمرین‌کنندگان به کنارگذاشتن اعتقاداتشان از انواع روش‌های شکنجه، اعم از جسمی و روانی، ازجمله سوءاستفاده جنسی علیه زنان تمرین‌کننده فالون گونگ استفاده کرد. بیش از ۴۰۰ تمرین‌کننده فالون گونگ در ۱۹مارس۲۰۰۱ مورد آزار و شکنجه قرار گرفتند. بسیاری از آنها ساعت‌ها با باطوم‌های الکتریکی آماج شوک قرار گرفتند. دو زن تمرین‌کننده را مجبور به پریدن از ساختمان کردند و یکی از آنها در محل حادثه فوت کرد.
جنایات اصلی
از سال ۱۹۹۹ تا اوایل سال ۲۰۱۱، هائو ونشوآی رئیس اردوگاه کار اجباری دالیان بود. این یکی از اردوگاه‌های کار با شدیدترین کمپین آزار و شکنجه علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ است. با وجود سوءاستفاده جنسی بی‌رحمانه و آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ که در اینجا اتفاق افتاد، این مرکز همچنان «گروه پیشرفته» ملی در «آموزش و تبدیل» تلقی می‌شود.
هائو ونشوآی بارها در جلسات اعلام کرد: «تا زمانی که بتوان (تمرین‌کنندگان فالون گونگ) را تبدیل کرد، هر روشی قابل قبول است.» تمام دستورات درخصوص آزار و اذیت در اردوگاه کار توسط او صادر می‌شد. تحت فرمان مستقیم او، ۱۶ تمرین‌کننده فالون گونگ زیر شکنجه کشته شدند و صدها تمرین‌کننده فالون گونگ شکنجه و مجبور به کار سخت اجباری شدند.
ژانگ بائولین معاون، مسئول آزار و شکنجه فالون گونگ در اردوگاه کار سخت بود. او یکی از رهبران اصلی در پشت جنایات ۱۹مارس بود.
بر اساس اعلامیه سازمان جهانی تحقیق درباره آزار و شکنجه فالون گونگ(WOIPFG) در ۱۰اوت۲۰۰۴، هائو ونشوآی و ژانگ بائولین ازجمله اولین گروه از مقامات ح‌ک‌چ بودند که از طرف سازمان جهانی تحقیق درباره آزار و شکنجه فالون گونگ اعلامیه‌های تحقیق درباره آنها صادر شده بود.
براساس آمارهای موجود، تمرین‌کنندگان فالون گونگ که درنتیجه آزار و شکنجه در اردوگاه کار اجباری دالیان جان باختند عبارتند از: ژنگ ویی، وانگ چیوشیا، سان لیانشیا، چو هویی، چن یونگ، لیو یونگلای، چن جیافو، یو لیشین، ژانگ وانیان، ژانگ جون، سان یینگ، لی یانسونگ، وانگ هونگ، سان چیان، بی دایهونگ و لی پینگ.
بیش از ۳۰ تمرین‌کننده فالون گونگ (۲۶ زن) مورد سوءاستفاده جنسی قرار گرفتند. تمرین‌کنندگان بی‌شماری از جمله لیو ونکان، شو نان و هو چونلی تا حد معلولیت مورد ضرب‌وشتم قرار گرفتند. گونگ شیوچین و دخترش یانگ مینگ به همراه لی هوآ، لیو هوآ و یان شولین تا حد فروپاشی روانی مورد آزار و شکنجه قرار گرفتند؛ و ژانگ گوئولی مسموم و در نتیجه عواقب ناشی از آن معلول شد.
موارد زیر برخی از جنایات انجام‌شده توسط هائو ونشوآی و ژانگ بائولین در دوران تصدی‌شان هستند.
۱. «جنایت ۱۹ مارس»
در ۱۹مارس۲۰۰۱، اردوگاه کار اجباری دالیان کمپین بزرگی را آغاز کرد تا تمرین‌کنندگان فالون گونگ را مجبور به «تبدیل» کنند (آنها را مجبور به رهاکردن اعتقادشان کنند). تحت فرماندهی هائو ونشوآی و ژانگ بائولین، رهبران گردان‌های اصلی و نگهبانان بسیج شدند. آنها از انواع روش‌های شکنجه استفاده و سعی کردند تمرین‌کنندگان فالون گونگ را مجبور به نوشتن بیانیه‌هایی‌مبنی‌بر رهاکردن ایمان خود کنند.
آنها همچنین تمرین‌کنندگان فالون گونگ را مجبور می‌کردند که فالون گونگ و بنیانگذار آن را بهطور کلامی مورد توهین قرار دهند. اگر تمرین‌کنندگان از انجام این کار خودداری می‌کردند، آنها را با باطوم لاستیکی کتک می‌زدند و با باطوم الکتریکی به آنها شوک اعمال می‌کردند. پس از جلسات آزار و شکنجه، بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ با زخم‌هایی در سراسر بدنشان درازکشیده در راهرو به حال خود رها می‌شدند، برخی از آنها از دهانشان کف بیرون می‌آمد و از درد ناله می‌کردند.
پلیس بخش زنان در اردوگاه کار سخت تمرین‌کنندگان فالون گونگ را مجبور به امضای اظهارنامه‌ای می‌کرد که بنیانگذار فالون گونگ را مورد توهین قرار می‌داد. اگر تمرین‌کنندگان از امضای آن خودداری می‌کردند، آنها را بیرون می‌کشیدند و پس از بیرون آوردن لباس آنها و در حالی که فقط لباس زیر به تن داشتند، با باطوم الکتریکی به آنها شوک اعمال می‌کردند. بسیاری از آنها از ناحیه صورت، سینه و اندام تناسلی‌شان آماج شوک الکتریکی قرار گرفتند.
دو خانم تمرین‌کننده فالون گونگ را مجبور کردند از طبقه پنجم ساختمان بپرند. یکی از آنها، خانم یو لیشین ۲۷ ساله در دم جان سپرد. خانم ۲۲ ساله دیگری به نام خانم شو نان با دو دنده شکسته در بیمارستان بستری شد. به‌منظور مجبورکردن سومین تمرین‌کننده فالون گونگ به رهاکردن تمرین، نگهبانان او را بیش از ۲۰ ساعت مورد آزار و شکنجه قرار دادند.
بازآفرینی صحنه شکنجه: اعمال شوک با چند باطوم الکتریکی
علاوه بر صدها تمرین‌کننده زن شکنجه‌شده، بیش از ۱۰۰ تمرین‌کننده مرد فالون گونگ نیز در ۱۹مارس آماج شوک با باطوم الکتریکی قرار گرفتند.
نگهبانان در اردوگاه کار اجباری دالیان اغلب بر سر تمرین‌کنندگان فالون گونگ فریاد می‌زدند: «جیانگ زمین گفت که کشتن شما هیچ عواقبی ندارد، بنابراین اگر ما شما را بکشیم جرم محسوب نمی‌شود.»
۲. موارد مرگ
۲.۱. خانم لی پینگ
خانم لی پینگ در اردوگاه کار مورد سوءاستفاده جنسی شدیدی قرار گرفت. او یکبار به یاد آورد: «در ۱۰آوریل۲۰۰۳، یک نگهبان زندان و دو زندانی مرا روی زمین هل دادند، مرا در لحافی پیچیدند، محکم نگه داشتند و تحت خوراندن اجباری قرار دادند. دهانم را با یک دسته چوبی باز کردند و به دو دندانم آسیب وارد کردند. آنها مرا بستند و به مدت یک ماه در یک جعبه مقوایی رها کردند. آنها به من مشت و لگد زدند، پا روی دست‌ها، پاها، ران‌ها و شکمم گذاشتند. آنها آب درحال جریان را با فشار به صورتم فوران کردند. مرا سه بار از نرده یک سلول کوچک آویزان کردند. دو بار هشیاری‌ام را از دست دادم. مرا مورد سوءاستفاده جنسی قرار دادند. نوک سینه‌هایم را محکم می‌کشیدند، پاهایشان را روی بخش تحتانی بدنم می‌گذاشتند و حرکات ناخوشایندی با من انجام دادند. آنها مژه‌های مرا کوتاه کردند، موهایم را تراشیدند و حتی موهای ناحیه تناسلی‌ام را تراشیدند. روی من ادرار ریختند و پشه‌ها و حشرات را رها کردند تا مرا نیش بزنند، به ویژه اینکه حشرات را در لباسم قرار می‌دادند.»
او در طول زمانی که در اردوگاه کار سخت بود، در قفس فلزی نگهداری می‌شد و مجبور شد چهار ماه و نیم روی زمین دراز بکشد. آزار و شکنجه طولانی مدت باعث آسیب شدید به بدن خانم لی شد و او در بستر افتاد و به‌شدت لاغر شد. او در ۲۷نوامبر۲۰۰۵ درگذشت.
۲.۲ آقای چو هویی
آقای چو هویی در ۱۳آوریل۲۰۰۰ به اردوگاه کار اجباری دالیان منتقل شد. در آنجا، او را مجبور به انجام کار بدون دستمزد کردند و تا درجه معلولیت شدید با شکستگی ستون فقرات گردن تحت آزار و شکنجه و ضرب‌وشتم قرار گرفت. درنتیجه اعمال شوک‌های الکتریکی مکرر، دستگاه تناسلی او دچار زخم شد. درحالی‌که فلج بود، دچار تورم و ترک‌های پوست در نقاط مختلف بدنش شد.
پس از اینکه آزاد شد، محدود به تختخوابش در خانه بود و ۱۳ سال با زخم و درد دست و پنجه نرم کرد. او در ۱۹فوریه۲۰۱۴ در ۴۵ سالگی درگذشت.
۲.۳ خانم وانگ کیوشیا
نگهبانان برای این که خانم وانگ چیوشیا را مجبور به کنارگذاشتن فالون گونگ کنند، زندانیان را تحریک کردند تا او را مورد تهدید قرار داده و بترسانند. او را برای مدتی طولانی از خواب محروم کردند. در ۱۰ژوئن۲۰۰۱، بیش از ۲۰ زندانی دیگر او را برهنه کردند و با کفش و بطری‌های پر از آب او را مورد ضرب و شتم قرار دادند. خانم وانگ فریاد می‌زد: «کمک!» اما، نگهبانان وظیفه در مقابل در ایستاده بودند و اوضاع را تماشا می‌کردند درحالی‌که تا حد مرگ مورد ضرب‌وشتم قرار می‌گرفت. او ۴۸ ساله بود.
۲.۴ آقای لیو یونگلای
آقای لیو یونگلای پیش از آنکه در اردوگاه کار اجباری محبوس شود، شش بار بهطور خودسرانه بازداشت شد. چیائو ویی و سایر نگهبانان لباس‌هایش را درآوردند و برای چند ساعت از ناحیه دهان، گوش و کف پا دچار برق‌گرفتگی کردند. او به‌شدت مجروح شد. گوشه‌های دهانش با طناب تحت فشار قرار گرفته بود و به اندازه ۵ سانتیمتر چاک خورده بود. او روی نیمکت ببر (وسیله‌ای برای شکنجه در وضعیت نشسته) نیز تحت آزار و شکنجه قرار گرفت.
شامگاه ۶ژوئیه۲۰۰۱، به آقای لیو دستبند زدند و او را ۶ ساعت به حالت آویزان نگه داشتند. او را تا حدی کتک زدند که پایش شکسته و پشت سرش متلاشی شد. او عصر همان روز در ۳۶ سالگی تحت ضرب و شتم کشته شد. به‌منظور سرپوش‌گذاشتن بر این جنایت، اردوگاه کار سخت اعلام کرد که او با پریدن از ساختمان خودکشی کرده است.
۲.۵ خانم بی دایهونگ
خانم بی دایهونگ در ژانویه۲۰۰۳، بهطور خودسرانه به دو سال حبس در اردوگاه کار اجباری دالیان محکوم شد. ازآنجاکه به هنگام تفتیش بدنی از درآوردن لباسش امتناع کرد، نگهبانان به زندانیان دستور دادند او را برهنه کرده و مورد ضرب و شتم قرار دهند. درنتیجه تمام بدنش زخمی شده بود، گوش‌ها و چشم‌هایش آسیب دیده بودند و بیشتر صورتش کبود بود. پس از اینکه او را روی زمین انداختند، زندانی ژائو هویی روی دهان او نشست و باعث ترک‌خوردن لب‌ها و شل‌شدن همه دندان‌هایش شد.
پس از آن خانم بی را به سلول انفرادی بردند. پاهایش به‌شدت زخمی شده بود و هنگام راه رفتن می‌لنگید. پس از آن، دچار تب شد و سرفه می‌کرد و همچنین دچار قطع قاعدگی و درد شکم شد. این درد آنقدر شدید بود که اغلب باعث می‌شد نتواند تمام شب را بخوابد. بعداً تشخیص داده شد که دچار سرطان تخمدان در مرحله پیشرفته است و در ۱سپتامبر۲۰۰۵ درگذشت. او ۳۷ ساله بود.
۲.۶ آقای چن جیافو
آقای چن جیافو، عضو هیئت علمی مؤسسه صنایع سبک دالیان، در ۱۴آوریل۲۰۰۰، بهطور خودسرانه به حبس در اردوگاه کار اجباری محکوم شد. درحالی‌که در اردوگاه کار اجباری دالیان بود، در طی جلسه‌ای به دست مأموران از صندلی‌اش بیرون کشیده شد و مورد ضرب و شتم قرار گرفت، فقط به این دلیل که چشمانش را بست. ژانگ بائولین، معاون اردوگاه کار، به صورتش سیلی زد و از هر دو مشت و پایش برای ضربه‌زدن به سر آقای چن استفاده کرد. در حالی که رئیس اردوگاه کار سخت هائو ونشوآی با حضور در این صحنه فریاد می‌زد: «کاری کنید تا به زانو در آید!» نگهبانان آقای چن را مجبور کردند که زانو بزند و دستبند داشته باشد تا اینکه جلسه ۲ ساعت بعد به پایان رسید. بعداً ژانگ به نگهبانان دستور داد او را بیشتر تحت آزار و شکنجه قرار دهند. او در ۱ژوئیه۲۰۰۱ درگذشت. او ۴۱ ساله بود.
۲.۷ آقای ژنگ ویی
در جریان «جنایت ۱۹مارس»، آقای ژنگ ویی، با پشتی خمیده، دستبند زده شد و مجبورش کردند با چند تمرین‌کننده دیگر در یک دایره بزرگ روی کف بتونی بنشیند. هر تمرین‌کننده‌ای که فالون گونگ را کنار نمی‌گذاشت، به‌طرز وحشیانه‌ای مورد ضرب‌وشتم قرار می‌گرفت و مجروح می‌شد. آنها از آقای ژنگ را تحت نظر داشتند درحالی‌که به او توهین کرده و ناتوانی او را مورد تمسخر قرار می‌دادند. آنها برای شکنجه از چوب‌دستی، باطوم الکتریکی و دستبند استفاده کرده و سپس او را در یک سلول انفرادی حبس کردند تا او را مجبور به کنارگذاشتن ایمانش کنند. آقای ژنگ چند هفته بعد در آوریل۲۰۰۱، درنتیجه آزار و شکنجه درگذشت. او در اوایل چهل سالگی بود.
۳. سوءاستفاده جنسی بی‌رحمانه
اردوگاه کار اجباری دالیان با استفاده از روش‌های مخرب تمرین‌کنندگان فالون گونگ را مجبور به کنارگذاشتن ایمانشان می‌کرد، از جمله تجاوز جنسی به تمرین‌کنندگان زن. نگهبانان گاهی دست و پای تمرین‌کنندگان را بسته و اندام‌های آنها را به چهار جهت مختلف می‌کشیدند. سپس آنها از یک میله برس‌دار یا بسته‌ای از مسواک‌ها درحالی‌که قسمت برس آنها بیرون قرار داشت برای فروکردن به واژن تمرین‌کنندگان استفاده می‌کردند. پس از اینکه بدن تمرین‌کنندگان شروع به خونریزی می‌کرد، آنها محلول فلفل تند و پودر فلفل تند را در واژن آسیب دیده آنها می‌ریختند. این شکنجه قربانی را در وضعیت بسیار بحرانی قرار می‌داد. آسیب جسمی و روحی ناشی از این روش شکنجه ویران‌کننده بود.
۳.۱ خانم چانگ شوشیا
به روایت خود خانم چانگ شوشیا، «[آنها] لباس‌هایم را درآوردند و مرا برهنه گذاشتند. جنایتکاران شروع به فشاردادن به نوک سینه‌هایم، کشیدن موهای ناحیه تناسلی‌ام کردند و مرا مورد توهین قرار دادند. بعداً، هنگامی که می‌دانستند که با تبدیل موافقت نمی‌کنم، از یک برس سینک برای فروکردن در واژنم استفاده کردند. آنها یک لگن آب زیر من گذاشتند. پس از مدتی سیخونک‌زدن به من، بررسی می‌کردند که آیا خون در لگن چکیده است یا خیر. آنها با دیدن اینکه خونریزی ندارم، از برس کفش بزرگتری استفاده کردند و بیشتر در واژن من فرو کردند.»
۳.۲ خانم وانگ لیجون
به روایت خود وانگ لیجون، «آنها از بندهای پارچه‌ای برای آویختن من از نرده فلزی کوچکی استفاده کردند درحالی‌که دستانم صاف تحت کشش قرار گرفته و پاهایم از هم جدا شده بود. آنها با نوک پشتی صندلی به واژن من ضربه می‌زدند و همچنان از زبان توهین‌آمیز استفاده می‌کردند. آب سرد روی من و داخل دهانم ریختند. گاهی آب از سوراخ‌های بینی‌ام بیرون می‌ریخت. آنها گره‌های زیادی را در نوار پارچه‌ای بستند. دو نفر پارچه گره‌دار را در مدخل واژنم به جلو و عقب می‌کشیدند. آنها واژنم را با پودر فلفل قرمز پر کردند و با تخته چوبی به بدنم ضربه می‌زدند. هدف از شکنجه این بود که مرا مجبور به توهین به فالون گونگ و بنیانگذار آن کنند.»
۳.۳ خانم ژونگ شوجوان
نگهبانان در اردوگاه کار اجباری دالیان اندام‌های خانم ژونگ شوجوان را در چهار جهت کشیدند و سپس از برس‌های دستشویی برای فروکردن در واژن او استفاده کردند و بعد از انتهای بیرون‌زده صندلی برای ضربه‌زدن به ناحیه پرینه او استفاده می‌کردند. آنها با کفش‌های خود به اندام تناسلی او لگد می‌زدند و از یک برس مخصوص نوک‌تیز برای آسیب واردکردن به ناحیه واژن او استفاده کردند. این عمل به واژن او آسیب رساند و باعث ایجاد زخم در ناحیه پرینه او شد. درنتیجه خونریزی شدیدی داشت و قسمت تحتانی بدنش متورم شد. دو رباط پشت‌زانوی او به شدت تحت فشار قرار گرفته بود و بیش از سه ماه نمی‌توانست چمباتمه بزند و هنگام رفتن به دستشویی به کمک نیاز داشت.
۳.۴ خانم مان چونلای
به روایت خود خانم مان چونلای، «آنها مرا به قسمت سرتخت تختخواب بستند. پی لینگ، لی جینگ ، ژائو هویی و سایر زندانیان پودر فلفل قرمز را با سس تندی مخلوط کردند و ژائو این مخلوط را داخل واژن من فرو کرد. بعد از اینکه آنها این کار را با من کردند، واقعاً درک کردم که آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ پلیدترین عمل است.»
۳.۵ خانم هان شوهوا
خانم هان شوهوا، ۵۰ ساله، به‌خاطر امتناع از کنارگذاشتن اعتقادش در سلول انفرادی حبس شد، درحالی‌که دو سال در اردوگاه کار اجباری دالیان سپری کرد.
نگهبانان وان یالین، یوان لینگ‌یو و هان جیانمین زندانیان را تحریک کردند تا او را به هر طریق ممکن مورد آزار و شکنجه قرار دهند. آنها او را آویزان کردند و اعضای بدنش را در چهار جهت مختلف تحت کشش قرار دادند. سپس با تخته چوبی به پاهایش ضربه زدند، با خیار و دسته‌های چوبی به واژن او فرو کردند و محلول فلفل قرمز در دهانش ریختند. پس از آن، آنها حتی یک بطری قمقمه آب‌جوش روی پای بسته او ریختند؛ هر دو پایش بلافاصله تاول زد. او از شدت درد جان سپرد. پس از اینکه او را پایین آوردند، چند نفر او را روی زمین به جلو و عقب کشیدند تا اینکه پوست پای او خراشیده شد.
تمام مقالات، تصاویر یا سایر متونی که در وب‌سایت مینگهویی منتشر می‌شوند، توسط وب‌سایت مینگهویی دارای حق انحصاری کپی‌رایت هستند. هنگام چاپ یا توزیع مجدد محتوا برای مصارف غیرتجاری، لطفاً عنوان اصلی و لینک مقاله را ذکر کنید.
کپی‌رایت ©️ ۲۰۲۳ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
