(Minghui.org) در زندان زنان استان شاندونگ، بیشتر نگهبانان خودشان تمرین‌کنندگان فالون گونگ را شکنجه نمی‌کردند، اما در عوض مجرمان محکوم را تحریک می‌کردند تا این کار را انجام دهند. قرار بود این جنایتکاران در طول دوران حبسشان بازپروری شوند، اما در عوض آموزش داده می‌شوند تا به ماشین‌هایی بی‌رحم تبدیل شوند و برای آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان بی‌گناهی مورد استفاده قرار گیرند که به‌خاطر محافظت از اعتقادات معنوی‌شان زندانی شده‌اند.
زندانیانی که فعالانه در آزار و شکنجه شرکت کردند
زندانیانی که فعالانه در آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان در زندان زنان استان شاندونگ شرکت دارند عبارتند از: وانگ ونلی، تانگ وی‌وی، لی چونلینگ، دونگ شو، زو یوجیائو، ژانگ یائویون، وی ووکویی، کویی دونگ‌جوون، لو منگ، یو شوانگ‌شوانگ، شو میائومیائو، دو لوشا، لی شیا، پانگ دیانژن، لیو شیوچین، جیانگ پینگ، کونگ پینگ، یانگ لیپینگ، یو آیرونگ، ژانگ جینگ، ژو هونگمن، جیانگ شیائویان، یانگ یی، سان لیجی، کویی ژانلان، هوانگ یی‌کویی، لی یوجی، لی ویی، لیو یوانیوان و جیا شیولیان.
وانگ ونلی، حدوداً ۶۰ ساله، به‌خاطر شرکت در فعالیت در گروه‌های تبهکاری به ۱۰.۵ سال زندان محکوم شد. او اغلب به خود می‌بالید که وقتی نگهبان بازداشتگاه چینگدائو بود، و چند نفر دیگر، خانم شیائو سومین، تمرین‌کننده فالون گونگ را تا سرحد مرگ شکنجه کردند. پس از مرگ خانم شیائو، نگهبانان او را به بیمارستان هایسی بردند و دستگاه تنفس مصنوعی به او وصل کردند. سپس خانواده او را مطلع کردند و مدعی شدند که او به بیماری حادی مبتلا شده و عملیات احیا نتوانست او را نجات دهد. وانگ با توجه به سابقه‌اش اغلب دستور می‌داد که تمرین‌کنندگان را کتک بزنند و بسیاری را مجروح کرده است.
لی چونلینگ معاون شهردار ویفانگ بود و به‌خاطر رشوه‌‌خواری به هفت سال زندان محکوم شد. پس از بردن او به زندان، به مدت دو سال درخصوص نحوه آزار و شکنجه و شستشوی مغزی تمرین‌کنندگان آموزش دید. او به‌عنوان رئیس سلول منصوب شد و سپس زمانی که رئیس قبلی فو گوئینگ در سپتامبر ۲۰۱۸ آزاد شد، عنوان «رئیس گروه تبدیل»، به او اعطا شد.
تانگ وی‌وی به‌خاطر دست‌داشتن در کلاهبرداری به ۱۹ سال زندان محکوم شد. او قدبلند و قوی است. تجربه زیادی در آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان به‌دست آورد و در فوریه۲۰۲۰ عنوان «رئیس گروه تبدیل» را بر عهده گرفت.
جیانگ پینگ معشوقه یک مقام عالیرتبه بود. او برای کاهش مدت محکومیت ۱۴ ساله خود، به‌طور فعال تمرین‌کنندگان را مورد آزار و شکنجه قررار می‌داد و در سال ۲۰۱۹ به عنوان «رئیس انتظامات» ارتقا یافت.
شکنجه رایج تمرین‌کنندگان
بیشتر تمرین‌کنندگانی که از نوشتن اظهاریه برای انکار فالون گونگ خودداری می‌کردند، به اتاقی تاریک آورده می‌شدند و بدون توجه به سن یا شرایط فیزیکی‌شان، مجبور به بازکردن پاها به طرفین می‌شدند. زندانیان پای تمرین‌کنندگان را بین پایه‌های چهارپایه‌های کوچک محکم به‌هم می‌بستند و سپس روی چهارپایه‌ها می‌نشستند. بیشتر تمرین‌کنندگان از تعریق شدید رنج می‌بردند و از شدت درد هشیاری‌شان را از دست میدادند. زندانیان پاهای تمرین‌کنندگان را کمی شل می‌کردند و از آنها می‌خواستند که چند لحظه بعد مجدداً پاها را به طرفین بازکنند. آنها شکنجه را آنقدر تکرار می‌کردند، تا زمانی که تمرین‌کننده دیگر نمی‌توانست آن را تحمل کند و برخلاف میلش با نوشتن اظهاریه برای انکار فالون گونگ موافقت می‌کرد.
در شکنجه دیگری، زندانیان تمرین‌کننده را از ناحیه شکمش به زمین فشار میدادند و دست‌های او را از پشتش بالا می‌کشیدند. تانگ وی‌وی نوک قلم را به انگشتان تمرین‌کنندگان فرو می‌کرد که باعث خونریزی از انگشتان آنها می‌شد. سپس تمرین‌کنندگان را مجبور می‌کرد که قلم را در دست بگیرند و کلماتی در تهمت‌زدن به فالون گونگ و بنیانگذار آن بنویسند. بازوهای تمرین‌کنندگان خانم وانگ هوآ، خانم لی آیهوا، خانم سوئی یینگ، خانم جیانگ شو، خانم وو جیان‌پینگ و خانم گوئو شیوچینگ پس از این شکنجه به‌شدت متورم شد. چند نفر از آنها بیش از یک سال از درد مداوم در بازوهای خود در رنج بودند.
زمانی که شکنجه فیزیکی نمی‌توانست تمرین‌کنندگان را تبدیل کند، زندانیان داروهای سمی را نیز به غذای آنها اضافه می‌کردند که باعث ضعف عضلانی، واکنش تدریجی و اختلال روانی آنها می‌شد.
مواردی از آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان
خانم شو یوفنگ
ازآنجاکه خانم شو یوفانگ، ۶۰ ساله، ساکن ویفانگ، در سال ۲۰۱۸ فریاد زد: «فالون دافا خوب است»، وانگ ونلی موهای او را گرفت و روی زمین کشید، درحالی‌که می‌گفت: «باور نمی‌کنم که نتوانم تو را اصلاح کنم.» وانگ همچنین با تهدید به شکستن گردن خانم شو سایر زندانیان را برای بردن او به بیمارستان فراخواند تا او را تحت شکنجه خوراندن اجباری قرار دهند.
خانم لی زوپینگ
خانم لی زوپینگ، ۴۰ ساله و همچنین اهل ویفانگ، تحت آزار و شکنجه توسط وانگ ونلی، تانگ وی‌وی و جیانگ پینگ قرار گرفت. وقتی او را برای شکنجه خوراندن اجباری به بیمارستان بردند، زندانیان نی جونچینگ، تانگ و لی شیا او را روی تخت بستند. سپس تکه‌های کوچک نان‌های بخارپزشده را در دهان او گذاشتند و با قاشق غذا را به زور به پایین فشار دادند. آنها همچنین با قاشق به دندان و زبان و گلویش آسیب وارد می‌کردند. در همین حال او را مورد ضرب‌وشتم و نیشگون‌گرفتن و همچنین آزار لفظی قرار میدادند.
وقتی خانم لی با وجود شکنجه تسلیم نشد، نگهبانان او را در توالت نگه داشتند که بدون دوربین نظارتی بود و به جیانگ پینگ و وانگ ونلی دستور دادند که او را کتک بزنند. هر روز با کفش به سرش می‌زدند و صورتش را آماج سیلی قرار میدادند و موهایش را می‌کشیدند. همچنین او را مجبور می‌کردند روی پاهایش در کنار هم بایستد و وقتی کمی حرکت می‌کرد با میله‌های چوبی به ساق پاهایش می‌زدند. گاهی ناگهان از پشت روی ساق پایش می‌ایستادند و او را می‌زدند.
زندانیان همچنین خانم لی را از رفتن به توالت منع کرده و او را مجبور می‌کردند که در شلوارش ادرار کند.
وانگ ونلی در حالی که او را مورد ضرب‌وشتم قرار می‌داد، فریاد می‌زد: «فکر نکن که می‌توانی زنده از اینجا بروی. اگر شما تمرین‌کنندگان فالون گونگ تا سر حد مرگ کتک بخورید، هیچ‌کسی مسئولیتی نخواهد داشت. ما واقعاً پاداش خواهیم گرفت.»
زندانیان بعداً داروهای سمی را به غذای خانم لی اضافه کردند و باعث سرگیجه و ضعف جسمی او شدند. پس از اینکه مجبور شد برخلاف میلش فالون گونگ را کنار بگذارد، او را به سلول بازگرداندند.
خانم لی هیژن
خانم لی هیژن، ساکن شهر تایان، ۵۰ ساله، اغلب توسط کویی لی‌لی و شیائو لینگ به توالت کشانده می‌شد و در آنجا کتک می‌خورد، زیرا از انکار فالون گونگ امتناع می‌کرد. زندانیان نگهبان در بیرون نیز او را تهدید می‌کردند و می‌گفتند: «کتک‌زدن تو مجازات خفیفی است. اگر همچنان به حرف ما گوش ندهی، تو را در اتاقی تاریک حبس می‌کنیم.»
پاهای خانم لی به‌طرز وحشتناکی متورم شدند. زندانی لی چونلینگ نه تنها از مداوای پزشکی او امتناع کرد، بلکه به سایر زندانیان نیز دستور داد که او را از ناحیه زخم‌هایش کتک بزنند. همچنین مجبورش می‌کردند ساعت‌های طولانی بایستد و بدون توجه به اینکه پاهایش چقدر دردناک بود، اجازه استراحت نداشت. حتی بعد از اینکه از پاهایش چرک بیرون می‌آمد، لی به او اجازه نداد این موضوع را به دیگران بگوید.
لی اغلب خانم لی را در دستشویی نگه می‌داشت و به زندانیان سلول دستور می‌داد که به نوبت به صورتش سیلی و به پای او لگد بزنند و او را مورد آزار لفظی قرار دهند.
خانم لی که هیچ مسیر دیگری برای درمان در اختیار نداشت، وقتی پرستار بعدی آمد با عجله به سمت پرستار رفت و پاهایش را در مقابل دیگران به او نشان داد (تا پرستار مجبور شود کاری انجام دهد). تنها پس از آن، نگهبانان او را به بیمارستان بردند. اما آنها ادعا کردند که او خودش هنگام حمام‌کردن زمین خورده است. او دو ماه در بیمارستان ماند. وقتی از زندان آزاد شد، ساق پاهایش هنوز کبود بودند و از شدت درد نمی‌توانست چمباتمه بزند.
خانم وو شیائوکویی
خانم وو شیائوکویی، ۵۰ ساله و ساکن جیائوژو، نیز توسط کویی لی‌لی و شیائو لینگ به توالت کشانده شد و از ناحیه سرش مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت. چند زندانی دیگر، از جمله کویی ژانلان، یانگ جی، هوانگ یی‌کویی و وانگ چونهوا در بیرون نگهبانی میدادند. آنها به او خندیدند: «اگر ذهنت روشن نیست، باید تو را کتک بزنیم. آنها باید تو را حتی سخت‌تر کتک بزنند.»
خانم ژانگ شیومی
خانم ژانگ شیومی، ساکن پینگدو در دهه ۷۰ زندگی‌اش، در حالی که مجبور به کپی‌کردن اظهارات تهمت‌آمیز به فالون گونگ می‌شد به دلیل تحصیلات پایینش اغلب اشتباهاتی را مرتکب می‌شد. حتی اگر یک کلمه را اشتباه می‌نوشت، کویی لی‌لی به او دستور می‌داد که از همان ابتدا مجدداً شروع کند. بعد از خاموش‌شدن چراغ‌های سلول‌ها در ساعت ۱۰:۳۰ شب، خانم ژانگ مجبور می‌شد روی صندلی بنشیند و اظهاریه‌ها را با نور راهرو دستنویس کند. او به‌ندرت قبل از ساعت ۳ بامداد به رختخواب می‌رفت و سپس مجبور می‌شد ساعت ۶ صبح بیدار شود، در طول روز زندانیان او را مجبور می‌کردند بدون نشستن بایستد. زمانی که به‌دلیل کم‌خوابی شدید چرت می‌زد، زندانیان او را کتک می‌زدند و پاهایش را لگدکوب می‌کردند.
خانم لی جیانمی
خانم لی جیانمی پس از شکنجه توسط فو گویینگ از درد شدیدی در کمر و پاهایش رنج می‌برد. پس از اینکه توده بزرگی روی ران او رشد کرد، جیانگ پینگ به او اجازه نداد که به دنبال درمان پزشکی باشد. خانم لی هر شب از درد ناله می‌کرد و نمی‌توانست بخوابد. هنگامی که جیانگ درنهایت آن را به نگهبانان گزارش داد و او را نزد پزشک برد، ران او به‌شدت متورم شده و توده شروع به ترشح چرک کرده بود.
خانم ژائو یوهونگ
خانم ژائو یوهونگ، از شهر ژائویان، اغلب توسط تانگ وی‌وی، زو یوجیائو، دونگ شو و ژانگ یائویون مورد ضرب‌وشتم قرار می‌گرفت. دونگ یک بار او را روی زمین انداخت و به او لگد زد. آنقدر به این کارش ادامه داد تا اینکه خودش خسته شد.
خانم ژائو از شدت درد غلت می‌زد و نمی‌توانست بلند شود. در معاینه بیمارستان مشخص شد که سه دنده او شکسته است. زندان به جای مجازات دونگ، خانواده خانم ژائو را از طرح شکایت علیه او منع کرد.
خانم وانگ شیوپینگ
ازآنجاکه خانم وانگ شیوپینگ از انکار فالون گونگ امتناع کرد، زو یوجیائو او را در اتاقی تاریک نگه داشت، مورد ضرب و شتم و آزار لفظی قرار داد. زو به خانم وانگ اجازه استفاده از توالت را نداد. پس از اینکه او را مجبور کرد در شلوارش ادرار کند، زو همچنین او را از تعویض شلوار یا شستن خود منع کرد. سپس او را به‌خاطر ایجاد بوی بد در اتاق مورد سرزنش قرار داد.
خانم سونگ یون
خانم سونگ یون، از شهر چینگدائو، براثر ضرب‌وشتم توسط تانگ وی‌وی و ژانگ یائویون، سراسر بدنش کبود شد. مشتی از موهایش را هم کشیدند. کویی دونگجون خانم سونگ را به‌صورت شبانه روزی زیر نظر داشت و داروهای سمی را در غذایش می‌ریخت. او دچار بی‌واکنشی شده بود و اغلب به نظر می‌رسید که ترسیده است. بدنش هم بی‌اختیار می‌لرزید.
وقتی کویی و لو منگ چند داروی نامعلوم را در غذای خانم سونگ و خانم ژائو یوهونگ ریختند، گفتند: «بسیار خوب، بعد از خوردن این غذا، مطیع خواهند بود.»
کویی همچنین به یک قاتل محکوم به نام ژو هونگمن گفت: «من قبلاً دارو را جدی نمی‌گرفتم. خیلی مؤثرتر از آن چیزی است که فکر می‌کردم. وقتی دوش می‌گرفتیم، دیدم که پوست لو شوچین (تمرین‌کننده اهل چینگدائو) در زیر سینه‌اش تیره شده بود. او مدت‌ها پیش این دارو را مصرف می‌کرد و علائم آن هنوز بسیار آشکار است.»
گزارش‌های مرتبط:
استثمار ذهنی تمرین‌کنندگان فالون گونگ در زندان زنان استان شاندونگ
تمرین‌کنندگان فالون گونگ در زندان زنان شاندونگ به‌خاطر ایمانشان تحت تزریق مواد مخدر قرار می‌گیرند
روش‌های شکنجه در زندان زنان استان شاندونگ برای آزار و اذیت تمرین‌کنندگان فالون گونگ
زندان زنان شاندونگ، زندانیان را برای شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ تحریک می‌کند
کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.
مجموعه شرح آزار و شکنجه
