(Minghui.org) مجلۀ آمریکایی پیوند عضو، مجلۀ جامعۀ جراحان پیوند عضو آمریکا (اِیاِستیاِس) و جامعۀ پیوند عضو آمریکا (اِیاِستی)، مقالهای را در 2 آوریل دربارۀ برداشت اعضای بدن در چین منتشر کرد با عنوان «اعدام ازطریق تهیۀ اعضای بدن: نقض قانون اهداکنندۀ مرده در چین.»
نویسندگان، متیو پی رابرتسون از دانشگاه ملی استرالیا و جیکوب لاوی از مرکز پزشکی شبا در دانشگاه تل آویو، نوشتند: «در این موارد، برداشت قلب درحینِ تهیۀ عضو باید علت تقریبی مرگ اهداکننده بوده باشد. از آنجا که این اهداکنندگان عضو فقط میتوانستند زندانی باشند، یافتههای ما قویاً نشان میدهند که پزشکان در جمهوری خلق چین در اعدامها ازطریق برداشت اعضای بدن مشارکت داشتهاند.»
خارج کردن عضو قبلاز مرگ
قانون اهداکنندۀ مرده (دیدیآر) الزامی اساسی برای اخلاق پیوند عضو است. در این مقاله آمده است: «این قانون میگوید تا زمانی که اهداکننده نمرده و مرگش هم بهطور رسمی اعلام نشدهاست، تهیۀ عضو نباید شروع نشود، و به این ترتیب، تهیۀ اعضای بدن نباید باعث مرگ اهداکننده شود. در حوزه جداگانهای از پزشکی، بحثوجدلهای شدیدی دربارۀ مشارکت پزشکان در اعدام زندانیان محکوم به مرگ وجود دارد.»
بر اساس 2838 مقاله از پایگاه دادۀ 124770 نشریۀ پیوند عضو به زبان چینی، نویسندگان یک تحلیل محاسباتی محتوا را برای بررسی پزشکی قانونی انجام دادند. در این مقاله آمدهاست: «الگوریتم ما بهدنبال شواهدی مبنی بر اعلانهای مشکلساز مرگ مغزی در طول تهیۀ اعضای بدن بود. در 71 مقاله از این مقالات در سراسر کشور مدرکی را یافتیم دال بر اینکه مرگ مغزی نتوانسته بهدرستی تشخیص داده شود.»
«از این گزارشها استنباط میکنیم که نقض قانون دیدیآر رخ دادهاست: با توجه به اینکه اهداکنندگان نمیتوانستند قبلاز تهیۀ عضو دچار مرگ مغزی شده باشند، اعلام مرگ مغزی نمیتوانست از نظر پزشکی صحیح باشد. نتیجه این است که در این موارد مرگ باید ازسوی جراحان تهیۀ عضو رخ داده باشد.»
شواهد فراوان
مطالب پزشکی بین سالهای 1980 تا 2015 نشان میدهد که چین دومین کشور بزرگ پیوند عضو در جهان بر اساس حجم خالص پیوند عضو است، در حالی که محققان حقوق بشر دریافتهاند تعداد واقعی پیوندهای عضو در چین بسیار بیشتر است. نویسندگان این مقاله نوشتند: «بیمارستانهای جمهوری خلق چین به تبلیغ زمان انتظار چندهفتهای برای پیوند عضو ادامه میدهند، در حالی که زمان انتظار در ایالات متحده ماهها و سالها است.» این تبلیغات توریسم پیوند عضو در وبسایتها به زبانهای انگلیسی، روسی، عربی و سایر زبانها منتشر میشوند.
نبود سیستم اهدای عضو داوطلبانه و تعداد بسیار کم اهداکنندگان داوطلب در چین، به این وضعیت گیجکننده اضافه میشود. این مقاله بیان میکند که براساس سه منبع رسمی، ازجمله رئیس کنونی بخش پیوند عضو، تعداد اهداکنندگان عضو داوطلب (بهعنوان مثال، غیرزندانی) در چین درمجموع در سال 2009 فقط حدود 0.3٪ از 120هزار عضوی بود که طبق گزارشهای رسمی در این دوره پیوند زده شدند.
علاوهبر این، رئیس بخش پیوند عضو چین در سال 2007 نوشت که 95% از کل پیوندهای عضو از زندانیان بودهاست. در این مقاله اظهار شدهاست که با درنظر گرفتن همۀ اینها «بهطور منطقی اینطور نتیجهگیری میشود که تقریباً همۀ پیوندهای عضو در مقالاتی که ما بررسیشان میکنیم باید از زندانیان باشند. احتمالاً این شامل هم زندانیان محکوم به مرگ و هم زندانیان عقیدتی میشود.»
برای حل این معما، نویسندگان قلبها و ریهها را برای تجزیهوتحلیل انتخاب کردند، زیرا تهیۀ آنها معمولاً شامل اهداکنندگانی است که قلبشان هنوز میتپد. این مقاله نوشت: «71 مقالهای که تشخیص دادیم تقریباً بهیقین شامل نقض دیدیآر هستند، زیرا در هر مورد از این جراحیها، همانطور که توضیح داده شد، مانع از تشخیصِ قانونی مرگ مغزی شده بودند، که بخش اساسی آن انجام آزمایش آپنه (توقف تنفس) است. این آزمایش بهنوبۀ خود مستلزم لولهگذاری برای بیمار و دادن تنفس مصنوعی به او است. در مواردی که از ماسک صورت بهجای لولهگذاری استفاده میشود - یا تراکئوتومی سریع بلافاصله پس از لولهگذاری انجام میشود یا زمانی که لولهگذاری پس از برش استرنوم (جناغی) انجام میشود، در حالی که جراحان قلب تپنده را بررسی میکنند - نبود تشخیص قبلیِ مرگ مغزی حتی آشکارتر است.»
گزارشهای رسانهای
در مقالهای که در 4 آوریل در نشنال ریویو با عنوان «مطالعه: پزشکان چینی زندانیان را ازطریق برداشت اعضای بدن اعدام میکنند» آمدهاست: «چین بهطور موثق و مکرر به کشتن تمرینکنندگان فالون گونگ و سایر زندانیان سیاسی بهخاطر اعضای بدنشان متهم شدهاست. اکنون مقالهای که بهتازگی در مجلۀ پیوند عضو آمریکا (یکی از معتبرترین مجلات پزشکی جهان) منتشر شدهاست، مورد قانعکنندهای را نشان میدهد دال بر اینکه پزشکان چینی نهتنها زندانیان محکوم به مرگ را تحت برداشت اعضای بدنشان قرار میدهند، بلکه برداشت اعضای بدن اغلب وسیلهای برای اعدام است.»
رابرتسون، یکی از نویسندگان این مقاله، با توجه به مقالهای با عنوان «مطالعۀ اِیاِنیو میگوید: جراحان زندانیان چینی را بهخاطر اعضای بدنشان اعدام کردند» در نشنال ریویوی استرالیا، گفت: «ما متوجه شدیم که پزشکان به نمایندگی از دولت جلاد شدند و اینکه روش اعدام، برداشت قلب بود.»
او توضیح داد: «این جراحیها برای پزشکان و بیمارستانهایی که درگیر آنها هستند بسیار سودآور است. احتمالاً موارد پنهان بسیار بیشتری وجود دارد. این فقط نمونۀ کوچکی است.»
روزنامۀ تایمز در مقالهای در 5 آوریل با عنوان «مطالعه نشان میدهد که جراحان چینی زندانیان محکوم به مرگ را که هنوز زنده هستند تحت برداشت قلبشان قرار میدهند» گزارش داد: «براساس مطالعهای در استرالیا دربارۀ پیوند عضو، جراحان چینی قلب زندانیان محکوم به مرگ را قبلاز تأیید مرگشان، از بدنشان خارج میکنند.»
در این مقاله آمدهاست: «محققان دانشگاه ملی استرالیا (اِیاِنیو) هزاران مقالۀ پزشکی چینی را بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند که جراحان برخی از زندانیان (ازجمله برخی از "زندانیان عقیدتی") را که مرگ مغزیشان تأیید نشده بود، در حین جراحی کشتند. نویسندگان این مطالعه میگویند مدلسازی رایانهایشان این ادعای چینیها را رد میکند که همۀ زندانیان قبلاز "برداشت" اعضای بدنشان دچار مرگ مغزی شده بودند.»
کلیۀ مطالب منتشرشده در این وبسایت دارای حق انحصاری کپیرایت برای وبسایت مینگهویی است. مینگهویی بهطور منظم و در مناسبتهای خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.
کپیرایت ©️ ۲۰۲۳ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.