خانم 68 ساله‌ای به‌مدت چهار ماه است که به‌خاطر ایمانش در بازداشت به‌سر می‌برد

(Minghui.org) یک شهروند 68 ساله از شهر لانژو، در استان گانسو، از 18نوامبر2021 به دلیل ایمانش به فالون گونگ بازداشت شده است. فالون گونگ تمرینی معنوی است که از سال 1999 توسط رژیم کمونیستی چین مورد آزار و شکنجه قرار گرفته است،

پلیس ادعا کرد که بازداشت خانم ژو یوئژن ادامه بازداشت قبلی او در 11مه2020 به دلیل توزیع کدهای QR مرتبط با وب‌سایت‌های بدون سانسور درباره آزار و شکنجه فالون گونگ بود.

خانم ژو پس از آزادی به قید وثیقه در سال 2020، دور از خانه زندگی می‌کرد تا از مورد آزار و شکنجه قرارگرفتن جلوگیری کند. پلیس پس از اطلاع از بازگشت او به خانه در سپتامبر2021، تلاش کرده بود او را دستگیر کند، اما به دلیل شیوع محلی ویروس کرونا از این کار صرف‌نظر کرد. به‌محض ازبین رفتن موارد ابتلا، پلیس او را در 18نوامبر دستگیر کرد. پلیس یکبار به خانواده او گفت که ممکن است تا پایان سال او را محکوم کنند.

خانم ژو هنوز در زمان نگارش این مقاله در بازداشتگاه شماره 1 شهر لانژو حبس است. مشخص نیست که آیا او محکوم شده یا در شرف محاکمه است.

آزار و شکنجه گذشته

 خانم ژو قبل از آخرین آزار و شکنجه، بارها به دلیل صحبت برای فالون گونگ دستگیر و بازداشت شد. او پس از دستگیری در آوریل2008 به پنج سال حبس محکوم شد و در زندان زنان استان گانسو دائماً مورد ضرب و شتم خشونت آمیز و آزار لفظی قرار گرفت. اعضای خانواده او، اگرچه خودشان فالون گونگ را تمرین نمی‌کردند، اما در ترس زندگی می‌کردند و تحت فشار روانی شدیدی بودند. او نقطه عطف تولد دخترش را از دست داد. پدر 83 ساله‌اش در حالی که او در حال گذراندن دوره حبس بود در بستر بیماری افتاد و خیلی زود از دنیا رفت.

هدف قرار گرفتن به‌خاطر دادخواهی برای تمرین فالون گونگ

هنگامی که حزب کمونیست چین شروع کمپین آزار و شکنجه فالون گونگ را در 20ژوئیه1999 اعلام کرد، خانم ژو برای تجدید نظر در مورد این تصمیم به پکن رفت. او به محض پیاده شدن از قطار در پکن دستگیر و به استادیوم فنگتای در جنوب غربی شهر منتقل شد. دمای هوا بیش از 40 درجه سانتیگراد (104 درجه فارنهایت) بود، و در مسیر رسیدن به استادیوم، پلیس عمداً بخاری خودرو را تا بیشترین حد روشن کرد تا خانم ژو و سایر تمرین‌کنندگان دستگیر شده را «دچار گرمازدگی» کند، و مأموران در تمام این مدت از بادبزن برای خنک کردن خود استفاده می‌کردند.

 در زمان ورود خانم ژو، بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ از جمله زنان جوانی که نوزادان خود را در آغوش گرفته بودند، قبلاً به استادیوم برده شده بودند. پلیس با اسلحه و باطوم در منطقه گشت زنی می‌کرد، در حالی که تمرین‌کنندگان را مورد آزار و اذیت لفظی قرار می‌داد.

از آنجایی که پلیس مدام تمرین‌کنندگان را به این وزشگاه می‌آورد، خیلی زود استادیوم پر شد. پلیس اسامی و آدرس تمرین‌کنندگان را جمع‌آوری کرد و به مقامات استان‌های مختلف اطلاع داد تا آنها را ببرند.

در دفتر استانی گانسو در پکن، خانم ژو فرم درخواست تجدیدنظر را پر کرد و مقامات قول دادند که آن را به دفتر استیناف ارسال کنند. اما به محض اینکه سوار قطار برگشت به گانسو شد، در تمام راه بازگشت به خانه توسط پلیس تحت نظر بود.

اندکی پس از بازگشت او به خانه، فانگ شوانگ‌چون، پی گوئیلین، و گوو جیان‌وی از اداره 610 محلی، یک سازمان غیرقانونی که به‌طور خاص برای آزار و شکنجه فالون گونگ ایجاد شده است، وارد شدند و کتاب‌های فالون گونگ و نوارهای سخنرانی و تمرین او را مصادره کردند. آنها با علم به اینکه دختر خانم ژو به تازگی امتحان ورودی دانشگاه را تمام کرده است و هنوز منتظر نتیجه است، تهدید کردند که تمرین فالون گونگ توسط خانم ژو بر پذیرش دخترش در دانشگاه تأثیر می‌گذارد. دختر خانم ژو با چشمانی اشکبار گفت که از مادرش متنفر است.

مأموران همچنین سعی کردند با پرسیدن سؤال از شوهرش که آیا او در خانه به غیر از انجام تمرینات فالون گونگ کاری انجام می‌دهد یا خیر، ایراداتی را از خانم ژو بیابند. شوهرش پاسخ داد که او تمام کارهای خانه را انجام می‌دهد. پس از دستگیری خانم ژو، شوهرش به دلیل فشار روحی بیمار شد.

مقامات سپس پدر خانم ژو را به اداره پلیس آوردند و سعی کردند او را وادار کنند که دختر را متقاعد کند که فالون گونگ را کنار بگذارد. وقتی او حاضر به تسلیم نشد، پدرش به صورتش سیلی زد و تهدید کرد که رابطه پدر فرزندی را انکار خواهد کرد.

مهم نیست که پلیس چگونه خانم ژو را تهدید یا مورد آزار کلامی قرار داد، او بر ایمان خود ثابت قدم ماند و سعی کرد حقایق مربوط به فالون گونگ را روشن کند. او عصر آزاد شد.

مقامات متعاقباً برای آزار او می‌آمدند. خبرنگاران تلویزیون و رادیوهای محلی نیز آمدند و با او مصاحبه کردند. او که متوجه نشده بود این تله‌ای  برای تهمت زدن به فالون گونگ است، مصاحبه‌ها را انجام داد و در مورد اینکه چگونه از این تمرین بهره‌مند شده صحبت کرد، اما متوجه شد که از کلمات خودش استفاده نشده است، اما فیلم او در اخبار مربوط به بخشی برای بدنام کردن فالون گونگ نشان داده شد.

با فشار پلیس و اداره 610، خانم ژو در محل کار تنزل رتبه و برای کار در کارگاه فرستاده شد. به سرپرستان و شوهرش دستور داده شد که او را در تمام ساعات شبانه روز تحت نظر داشته باشند، از جمله زمانی که او خانه را ترک می‌کرد و به خانه بازمی‌گشت، و پیگیری کنند که چند بار برای دیدن والدینش رفته است، تا مطمئن شوند که دیگر به پکن نخواهد رفت، در غیر این صورت حقوق خودشان کسر می‌شد

محل کار خانم ژو ترتیبی داد که او در سال 2000 بازنشسته شود. او دوباره در 29دسامبر همان سال به پکن رفت. در میدان تیان‌آن‌من، گروهی از مأموران او را محاصره کردند، او را به زمین هل دادند، کتک زدند و با باطوم‌های برقی به او شوک وارد کردند. یکی از دندان‌های جلویش کنده شد. خون تمام صورتش را گرفته بود و کبودی بدنش را پوشانده بود. او را به بازداشتگاه منتوگو بردند و 9 روز بعد، پس از ادامه دادن به اعتصاب غذا آزادش کردند.

دستگیری دیگری به دلیل صحبت با مردم درباره فالون گونگ

خانم ژو دوباره در 5آوریل2003 به دلیل صحبت با مردم در مورد فالون گونگ، پس از تعقیب پلیس دستگیر شد. پلیس خانه او را غارت کرد و تمام کتاب‌های فالون گونگ، رایانه، چاپگر و سایر لوازم اداری مانند منگنه و کاغذ برش او را برد. مأمور پی گوئیلین بدون دادن رسید از شوهرش 3000 یوان اخاذی کرد.

پلیس خانم ژو را به یک صندوق  پست بزرگ در ایستگاه پلیس دستبند زد. او در دوران قاعدگی بود، اما اجازه استفاده از دستشویی را به او ندادند.

به مدت پنج روز از ساعت 7 صبح تا 12 شب او را به به صندوق پست و سپس  در شب به لوله های گرمایشی دستبند می‌زدند، در حالی که پاهایش به سختی زمین را لمس می‌کند. پاهایش برای مدت طولانی متورم و دردناک بود.

او بعداً به بازداشتگاه منطقه چینجو منتقل شد و به مدت 3.5 ماه در آنجا حبس شد. او در 24ژوئیه2003 آزاد شد.

محکومیت به پنج سال حبس

خانم ژو یک روز در آوریل2008 در حالی که با خواهرش در خارج از آپارتمانش قدم می‌زدند، یک بار دیگر دستگیر شد. شش مأمور عصر خانه او را غارت کردند و دیش ماهواره‌اش را که برای دریافت برنامه‌های تلویزیونی بدون سانسور استفاده می‌شد، و یک چاپگر را مصادره کردند. پلیس از شوهرش 1000 یوان اخاذی کرد. پلیس به مدت 9 روز از او بازجویی کرد و سپس او را به بازداشتگاه محلی برد.

خانم ژو در 10سپتامبر2008 توسط دادستانی منطقه چینجو متهم شد و در 25دسامبر توسط دادگاه منطقه چینجو به پنج سال حبس محکوم شد. او در دادگاه میانی شهر تیانشوئی روی حکمش تجدیدنظرخواهی کرد که دادگاه در 19فوریه2009 حکم اولیه او را تایید کرد. چهار روز بعد او را به زندان زنان استان گانسو بردند.

شکنجه شدن در زندان

 زندان زنان استان گانسو به‌منظور وادار کردن تمرین‌کنندگان فالون گونگ به رهاکردن ایمان خود، در سال 2006 یک بند خاص «ضد فرقه» تأسیس کرد. مسئولان، زندانیان محکوم به اعدام یا آنهایی را که حبس ابد می‌گذراندند، برای شکنجه تمرین‌کنندگان انتخاب می‌کردند و با وعده کاهش محکومیت آنها را تشویق به انجام این کار می‌کردند. در حالی که زندانیان اغلب با یکدیگر دعوا می‌کردند، اما همیشه در آزار و اذیت تمرین‌کنندگان، از جمله توهین لفظی و استفاده از شکنجه شدید علیه آنها، با هم به‌خوبی همکاری می‌کردند.

هر تمرین‌کننده‌ای که به بخش منتقل می‌شد، ابتدا مورد ضرب و شتم وحشیانه قرار می‌گرفت که باعث می‌شد قادر به حرکت نباشند. زندانیان سپس آنها را برای چند روز از خواب محروم می‌کردند و آنها را مجبور به ایستادن یا نشستن بدون حرکت می‌کردند.

یکی از زندانیان که برای نظارت بر خانم ژو گماشته شده بود، لی یان بود که 30 ساله بود. او اغلب خانم ژو را با دیگر زندانیان از جمله منگ هایهونگ و یان فنگ کتک می‌زد. منگ مکرراً به پایین بدن خانم ژو لگد زد و باعث درد شدید او شد. هنگامی که خانواده خانم ژو به ملاقاتش می‌رفتند و مایحتاج روزانه را برای او می‌آوردند، زندانیان اقلام با ارزش را می‌بردند.

زندانیان علاوه بر ضرب و شتم و آزار لفظی مداوم، به خانم ژو نیز دستور می‌دادند تا لباس‌های خود را به‌ویژه در فصل زمستان با دست بشویید. آنها اغلب به او می گفتند: «ما از حکومت حمایت می کنیم. تو می‌توانی اقدام کنی و از ما شکایت کنی. باید شکرگزار باشی که تو را تا حد مرگ شکنجه نکردیم.»

یک روز معمولی برای خانم ژو در زندان شامل تماشای ویدیوهای افتراء‌زننده به فالون گونگ در صبح و سپس نوشتن گزارش‌های فکری در بعد از ظهر بود.

یکبار زمانی که لی یان در حال آوردن خانم ژو به سلول بود، او را تا آنجا کتک و لگد زد. به محض ورود به سلول، زندانیان خانم ژو را محاصره کردند. آنها او را کتک زدند و به زور به او داروهای ناشناخته خوراندند. این چند روز تکرار شد.

 زندانیان شب‌ها به نوبت می‌خوابیدند، اما خانم ژو مجبور بود در طول شب بایستد و اجازه نداشت چشمانش را ببندد وگرنه او را کتک می‌زدند.

لی همچنین به او دستور داد که قبل از هر وعده غذایی قوانین زندان را بخواند. اگر مرتکب اشتباهی می‌شد، لی به صورت او سیلی می‌زد و جای قرمزی عمیقی روی صورتش باقی می‌ماند.

صورت خانم ژو اغلب در اثر ضرب و شتم کبود بود، اما نگهبانان همیشه جراحات او را نادیده می‌گرفتند.

گزارش مرتبط: بانوی سالخورده به دلیل توزیع اطلاعات در مورد نحوه دسترسی به اطلاعات بدون سانسور تحت پیگرد قانونی قرار می‌گیرد