شیوه‌های شکنجۀ تمرین‌کنندگان فالون گونگ در بازداشتگاه شهرستان جیایو در استان هوبی چین

(Minghui.org) از زمانی که حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) در ژوئیه1999 شروع به سرکوب فالون گونگ کرد، تعداد زیادی از تمرین‌کنندگان به‌دلیل اعتقادشان بازداشت شده‌اند. برخی از تمرین‌کنندگان در حین بازداشت بر اثر شکنجه جان باختند، در حالی که برخی پس از آزادی درگذشتند.

در این گزارش، می‌خواهیم برخی از ‌روش‌های اولیه مورد استفاده برای شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ در بازداشتگاه شهرستان جیایو در استان هوبی را در یک نقطه یا در طول 23 سال گذشته افشا کنیم. به‌دلیل سانسور و مسدود شدن اینترنت، وضعیت واقعی ‌می‌تواند بسیار بدتر باشد.

‌روش‌های اولیه شکنجه

‌روش‌های معمول شکنجه در ‌بازداشتگاه شهرستان جیایو شامل:

1. ضرب و شتم شدید2. تغذیه اجباری 3. مقید‌شدن با پابند و دستبند برای مدت طولانی4. غل و زنجیر کردن چند تمرین‌کننده با هم5. محرومیت از خواب6. مصرف اجباری دارو7. اجبار به زانو زدن برای مدت طولانی8. اجبار به ایستادن در مقابل دیوار برای مدت طولانی9. جابجایی اجباری برای  دوری از خانواده10. القای حس غرق‌شدگی11. اخاذی پول12. کار اجباری13. شکنجۀ یخ‌زدگی14. تبلیغات و شستشوی مغزی

1. ضرب و شتم شدید

در بازداشتگاه شهرستان جیایو، ضرب و شتم خشونت‌آمیز رایج‌ترین روش شکنجه بود. برخی از نگهبانان و ‌سرپرستان سلول مستقیماً تمرین‌کنندگان فالون گونگ را مورد ضرب و شتم قرار می‌دادند، یا سایر زندانیان را به این کار تحریک می‌کردند.

یک نوع خاص از ضرب و شتم توسط نگهبانان «خوردن نان‌ بخارپز» نامیده شد. قربانی را مجبور می‌کردند با لیوانی که بین پشتش و دیوار قرار داشت، در مقابل دیوار بایستند. سپس از همه زندانیان خواسته می‌شد تا با مشت یا لگد به سینه قربانی بکوبند. عاقبتِ قربانی اغلب به خونی که از دهانش فوران ‌می‌‌کرد ختم می‌شد.

نوع خاص دیگری از ضرب و شتم «بامبو سرخ شده و گوشت خوک» نام داشت. این شکنجه بیشتر بر روی تمرین‌کنندگان زن استفاده می‌شد. نگهبان‌ها زنان را مجبور ‌می‌‌کردند در یک راهرو در یک صف زانو بزنند. نگهبانان یا زندانیان سپس به تمام بدنشان با چوب‌های نازک بامبو شلاق ‌می‌زدند، به خصوص پوستی که در معرض دید بود. درد طاقت فرسا بود. برخی از قربانیان از شدت درد فریاد ‌می‌زدند.

سومین نوع ضرب و شتم «دلمه خوردن» نام داشت که قربانی را در پتو می‌پیچید، سپس با مشت و لگد به سینه و سایر قسمت‌های بدنش می‌زدند.

آقای ژانگ یووانگ، ساکن شهر یویوئه در شهرستان جیایو، در 63 سالگی بر اثر این شکنجه جان باخت. زنش توضیح داد که چگونه آنها هر دو در بازداشتگاه جیایو در اکتبر2002 شکنجه شدند. زنش مجبور شد تمام شب را با هر دو دست در کنارش، در مقابل دیوار بایستد.

آقای ژانگ تحت شکنجه «دلمه خوردن» قرار گرفت. همسرش نوشت: «درد غیرقابل تحمل بود و رنگ شوهرم پریده بود، شوهرم تا دو ماه بعد آزاد نشد. وی پس از بازگشت به خانه به‌دلیل جراحات شدید ناشی از شکنجه، مدام از درد قفسه سینه رنج ‌می‌برد و حتی در انجام کارهای خانه نیز دچار مشکل ‌‌‌شد. سلامتی او به مرور زمان رو به وخامت گذاشت و بعداً در سال 2010 درگذشت.

چند تمرین‌کننده دیگر نیز پس از ضرب و شتم شدید در بازداشتگاه شهرستان جیایو جان خود را از دست دادند.

تصویر شکنجه: ضرب و شتم

خانم لیو دِهو، 63 ساله، ساکن شهر جیژووان در شهرستان جیایو بود. در حالی که در بازداشتگاه شهرستان جیایو نگهداری ‌می‌‌شد، چند بار ‌به‌شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفت و آسیب‌های داخلی جدی دید. او بعداً در سال 2013 درگذشت.

این هم شهادت اوست:

«در 13ژانویه2001، به‌طور غیرقانونی توسط بخش امنیت ‌سیاسی در بازداشتگاه شهرستان جیایو مورد بازجویی قرار گرفتم. مأمور پلیس، ژو وندِ، هر بار که از من بازجویی ‌می‌‌کرد، مرا لگد ‌می‌زد، چنگ می‌زد، کتک ‌می‌زد و سرزنش ‌می‌‌کرد. او مرا به سمت پایین هل داد، در حالی که هر دو دستم را صاف بالا آورده بود، مجبورم کرد همانطور مستقیم زانو بزنم. بعد از اینکه بیش از یک ساعت در وضعیت زانوزده بودم، از من خواست با پاهای کنار هم و دستها صاف و بدون هیچ حرکتی بلند شوم. این از صبح تا شب ادامه داشت. سپس هنگام شب هشت نفر به نوبت از من بازجویی کردند.»

لیو چانگلین، رئیس بخش امنیت سیاسی، صبح زود  وارد دفتر شد و در مورد بازجویی پرسید. لیو چانگلین با شنیدن گزارش افسر وظیفه مبنی بر اینکه خانم لیو حاضر به انکار عقیده خود نیست، فریاد زد: «اگر به همین منوال ادامه بدهی، تو را خواهم کشت!» او سپس به صورت خانم لیو سیلی زد و با مشت به چشم راستش کوبید. پس از بستنِ در  اتاق پشت سرش، دوباره به شقیقه خانم لیو و به گوش چپ او مشت زد. خانم لیو نوشت: «از آن زمان همیشه صدای زمزمه در گوش چپم بود و دیگر ‌نمی‌توانستم چیزی بشنوم.

لیو چانگلین سپس با مشت دیگری او را به زمین کوبید، دوباره به او لگد زد، موهایش را چنگ زد و پرسید: «مطالب  (فالون گونگ) از کجا آمده است؟» خانم لیو جوابی نداد. او در 60 سالگی مجبور شد به مدت 28 ساعت بدون حرکت یا خواب صاف بایستد. او به یاد می‌آورد: «زمانی که بعداً به سلول بازگردانده شدم، زندانیان گفتند که صورتم با کبودی‌های مایل به قرمز و آبی‌ ترسناک به‌نظر ‌می‌رسید.

نمونه دیگر آقای شن گویانِ 60 ساله بود. به‌دلیل توزیع مطالب فالون گونگ در اواخر سپتامبر2001 دستگیر شد. در بازداشتگاه شهرستان جیایو، توسط نگهبانان و زندانیان ‌به‌شدت شکنجه شد. در حالی که بدنش ورم کرده بود، ‌به‌شدت ضعیف شده بود و در آستانه مرگ بود. در اکتبر2002، آزاد شد تا به خانه برگردد و یک سال بعد ‌به‌طور ناگواری درگذشت.

آقای شو شیائوچون42 ساله، کشاورزی در شهر شینجیه، شهرستان جیایو بود. پس از فریب او برای رفتن به ‌اداره پلیس شینجیه یک روز در اواخر سال 1999، مأموری با مشت محکمی به دو طرف دنده‌های او کوبید که باعث شد بلافاصله بیهوش شود. موارد مشابهی در ۲۵ آوریل2001 دوباره اتفاق افتاد. نگهبانان و زندانیان او را ‌به‌شدت کتک زدند و 3000 یوان از او اخاذی کردند. پس از بازگشت آقای شو به خانه در 1 ژوئن2001، آسیب دیدگی نتوانست بهبود یابد. اما، لی بینگشان، لی یونگ شیانگ، و لی بولین و دیگر مقامات شاجیاشان به آزار و اذیت او در خانه ادامه دادند. در نهایت آقای شو در صبح روز 22 آذر 138۵ بر اثر جراحات داخلی درگذشت.

خانم ژانگ یویان ساکن شهر پایژووان بود. پس از رفتن به پکن برای درخواست تجدیدنظر برای فالون گونگ در می2000، او دستگیر و در بازداشتگاه شهرستان جیایو نگهداری شد. او ‌به‌طور وحشیانه‌ای شکنجه شد و در نتیجه خون استفراغ کرد. او تا زمانی که در حال مرگ بود به بیمارستان اعزام نشد. پس از اینکه وضعیتش تثبیت شد، او را به خانه فرستادند اما با آزار و اذیت مداوم از طرف ادارۀ ۶۱۰ پایژووان مواجه شد. حتی مقداری از اثاثیه او را بردند. خانم ژانگ در مارس2002 درگذشت. او 23 سال داشت.

آقای ژانگ هو 30 ساله، ساکن شهر پانجیاوان بود. پس از دستگیری در سال 2011، او به مدت 7 روز در بازداشتگاه شهرستان جیایو نگهداری و ‌به‌طور وحشیانه‌‌ای شکنجه شد. این منجر به آسیب شدید اندام‌های داخلی‌اش شد. بعداً به بیماری کبد و دیابت نیز مبتلا شد. او در 29 فوریه 2016 ‌به‌طور ناگواری درگذشت.

2. تغذیه اجباری وحشیانه

تغذیه با لوله برای نجات جان افراد است. اما تغذیه اجباری به‌عنوان یک روش شکنجه وحشیانه با هدف وادار کردن تمرین‌کنندگان فالون گونگ به انکار اعتقادشان استفاده شده است. محتوای تغذیه اجباری مورد استفاده در بازداشتگاه شهرستان جیایو معمولاً نمک درشت با کمی آب، خمیر ذرت، داروهای محرک، مشروبات با درصد الکل بالا، ‌مواد شوینده، مدفوع و ادرار و غیره بود.

بازآفرینی شکنجه: تغذیه اجباری

به‌منظور جلوگیری از مقاومت تمرین‌کنندگان در برابر تغذیه اجباری، تقریباً کل بدنشان را می‌بستند، دست‌هایشان را از پشت بسته و با پابند سنگین زنجیر می‌کردند، سرشان را مهار می‌کردند و در طول فرآیند تغذیه اجباری پایین نگه می‌داشتند. نگهبانان و زندانیان در تلاشی برای وادار کردن تمرین‌کنندگان فالون گونگ به دست کشیدن از تمرینشان، برای ایجاد درد بیشتر، عمداً و مکرراً لوله را بیرون می‌کشیدند و دوباره وارد می‌کردند که اغلب مری و معده را پاره و دچار جراحت می‌کرد .

خانم لیو دهو، که در بالا ذکر شد، در 13ژانویه 2001 به بازداشتگاه شهرستان جیایو فرستاده شد. نگهبانان زندان اغلب سلول‌ها را جستجو ‌می‌‌کردند و یک بار پس از یافتن یک نسخه از جوآن فالون آن را ‌توقیف کردند. او در گزارش شخصی‌اش نوشت: «در اعتراض به آزار و شکنجه دست به اعتصاب غذا زدم. چند روز بعد، نگهبانان شروع به خوراندن اجباری غذا به من کردند. نگهبانان و زندانیان، در مجموع حدود شش یا هفت نفر، مرا روی زمین هل دادند و با زانوهایشان پاها و تمام بدنم را فشار دادند. تعدادی دهانم را باز کردند و تعدادی به زور به من غذا دادند. برخی از دندان‌هایم کنده شد و فک پایینم آسیب دید. تا امروز هم از شکل افتاده است.»

3. اجبار تمرین‌کنندگان به بستن پابند و دستبند

بازآفرینی شکنجه: بستن در غل و زنجیر

خانم ژنگ یولینگ کارمند اداره بازرگانی شهر چیبی بود. در غروب 26 نوامبر2000، او از بازداشتگاه چیبی به بازداشتگاه جیایو منتقل شد. نگهبانان غل و زنجیر ۱۵ کیلوگرمی (33 پوندی) روی پاهایش گذاشتند و دستانش را از پشت به دری بستند تا او را عذاب دهند. این وضعیت سه روز و سه شب ادامه یافت.

4. بستن دستبند و غل و زنجیر کردن چند تمرین‌کننده با هم

بستن دستبند و پابند و اتصال بهم

خانم وانگ گوانگیوان 61 ساله، کارمند اداره غلات شهرستان جیایو بود. یک روز در محل کارش در ژانویه 2000، پلیس او را فریب داد تا به اداره پلیس برود و گفت که این موضوع در مورد موضوعی بی‌اهمیت است که فقط پنج دقیقه طول می‌کشد. وقتی خانم وانگ به آنجا رسید، یکی از مدیران بخش به نام لیو پرسید که آیا او هنوز فالون گونگ را تمرین می‌کند یا خیر. خانم وانگ گفت: «البته، چون فالون گونگ و اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری به فرد می‌گوید که انسان بهتری باشد.»

خانم وانگ به یاد ‌آورد: «به‌دلیل این سخنان، پلیس به‌طور غیرقانونی مرا به مدت 78 روز در بازداشتگاه شهرستان جیایو بازداشت کرد. وقتی سعی کردم تمرینات فالون گونگ را انجام دهم، نگهبانان به من دستبند زدند و پاهایم را با زنجیر بهم بستند در حالی که به‌مدت ۱۸ روز به دستبندها و پابندهای سه تمرین‌کننده دیگر وصل ‌کردند.»

او نوشت: «در آن روزها، ما چهار نفر مجبور بودیم حتی شب‌ها با هم غذا بخوریم، بخوابیم و به توالت برویم. چون به نوبت تمرینات را انجام می‌دادیم، مدیر بازداشتگاه به نام ژونگ، لگن لگن آب را روی زمین ریخت و باعث شد آب همه جا جاری شود...»

5. محرومیت از خواب

مأموران و نگهبانان برای دریافت پاداش با مجبور کردن تمرین‌کنندگان فالون گونگ به انکار اعتقاداتشان، از سیاست آزار و اذیت اداره 610 به‌دقت پیروی می‌کردند. برای مثال، آنها اغلب تمرین‌کنندگان را برای مدت طولانی همراه با انواع شکنجه‌های جسمانی از خواب محروم می‌کردند.

برای مثال، خانم لیو دیهو که در بالا ذکر شد، در دسامبر2000 به مدت ۵۸ روز در بازداشتگاه شهرستان جیایو نگهداری شد. در آن روزها، یک بار نگهبانان او را مجبور کردند که به مدت 28 ساعت متوالی بی‌حرکت بماند.

6. مصرف اجباری دارو

نگهبانان گاهی اوقات به‌طور مخفیانه داروهای آسیب‌رسان به اعصاب را بدون اطلاع تمرین‌کنندگان به آنها می‌دادند و تمرین‌کنندگان سالم را به افرادی ناسالم با اختلالات روانی تبدیل می‌کردند که درد شدیدی رامتحمل می‌شدند.

خانم چن جینشیو ۵۰ ساله، اهل شهر یویوئه است. هنگام قرار دادن ‌مطالب  فالون گونگ در 3 مارس2008، دستگیر و به بازداشتگاه شهرستان جیایو منتقل شد. کارگردان ژونگ مو و نگهبان وانگ شیا به او دستور دادند که از او عکس بگیرند، اما او نپذیرفت زیرا هیچ قانونی را نقض نکرد.

سپس ژونگ و وانگ موهای خانم چن را چنگ زدند، در حالی که وانگ با کفش‌های پاشنه بلندش لگد محکمی به او زد و محکم روی پاهای خانم چن کوبید. وقتی خانم چن بعداً به وانگ توضیح داد که فالون گونگ چیست و چطور آزار و شکنجه ‌اشتباه است، وانگ گوش نکرد. در عوض، مخفیانه دارو را در نوشیدنی‌ها ریخت و خانم چن را به نوشیدن دعوت کرد و او را در حالت خلسه رها کرد.

وقتی وانگ سعی کرد خانم چن را به مرکز شستشوی مغزی ووهان ببرد، خانم چن مقاومت کرد. وانگ، همراه با مدیر شیه، مربی لی، راننده، سون زونگ ون و شو دینجیائو، همگی خانم چن را ‌به‌شدت کتک زدند. وانگ و شو خانم چن را شدیدتر زدند. شو دست‌های خانم چن را از پشت دستبند زد، جوراب‌های کثیف را در دهانش فرو کرد و آن را با چسب چسباند. شو در حالی که او را کتک ‌می‌زد فریاد زد: «حقیقت دارد که تو را کتک زدم، اما  چه کسی علیه من شهادت می‌دهد؟»

7. اجبار به زانو زدن برای مدت طولانی

نگهبانان بازداشتگاه‌های مختلف در سراسر استان هوبی، از جمله بازداشتگاه شهر چیبی، ‌بازداشتگاه شهر شیانینگ مائورشان، و ‌بازداشتگاه شهرستان جیایو، اغلب تمرین‌کنندگان را مجبور می‌کردند که زانو بزنند تا به این وسیله‌ آنها را مورد آزار و تحقیر قرار دهند.

خانم لیو دِهو که در بالا ذکر شد، تجربه خود را در بازداشتگاه شهرستان جیایو در ژانویه2001 به شرح زیر توصیف کرد. «ژو وندِ، مأمور پلیس بخش امنیت سیاسی، هر بار که از من بازجویی می‌کرد مرا لگد می‌زد، به من چنگ می‌انداخت و کتکم می‌زد و سرزنشم می‌کرد. او مرا به سمت پایین هل می‌داد، در حالی که هر دو دستم را صاف بالا آورده بود، مجبورم می‌کرد همانطور مستقیم زانو بزنم. بعد از اینکه بیش از یک ساعت به این شکل زانو می زدم، از من می‌خواست با پاهایم کنار هم و  دستها همانطور صاف و بدون حرکت برخیزم.»

8. اجبار به ایستادن در مقابل دیوار برای مدت طولانی

هنگامی که نگهبانان یا زندانیان تمرین‌کنندگان را مجبور می‌کردند که در کنار دیوار بایستند، باید با هر دو دست در کنار بدن می‌ایستادند. آنها اجازه حرکت، نگاه به دیگران یا صحبت را نداشتند. دسترسی آنها به توالت نیز محدود می‌شد. زندانیان گاهی اوقات یک تکه کاغذ را به 6 تکه نواری‌شکل تقسیم می‌کردند و یکی از آن‌ها را بین پشت سر تمرین‌کننده و دیوار و پنج تای دیگر را بین مفصل‌ها و دیوار قرار می‌دادند. تمام این شش نوار باید در جای خود باقی می‌ماند و هر حرکت جزئی کاغذ منجر به سرزنش و ضرب و شتم می‌شد.

خانم لیو دهو که در بالا ذکر شد متحمل این شکنجه شد. تمرین‌کنندگانی که از این طریق دچار رنج و عذاب شدند، اغلب از کمردرد، سرگیجه، دست‌های متورم و ناتوانی در نگه داشتن‌ اشیا رنج می‌بردند. پاهایشان گاهی ‌به‌شدت متورم ‌می‌‌شد و به حدی که ‌نمی‌توانستند دوباره کفش بپوشند. با ادامه آزار، تمرین‌کنندگان اغلب هنگام راه رفتن تلوتلو می‌خوردند که باعث از دست دادن تعادل و زمین خوردنشان می‌شد. گاهی اوقات منجر به پاراپلژی (فلج پایین‌تنه) در  اندام تحتانی ‌می‌‌شد.

9. بازداشت تمرین‌کنندگان در شهری دیگر

گاهی اوقات تمرین‌کنندگان اهل یک شهر می‌توانستند به بازداشتگاهی خارج از شهر  فرستاده شوند، جایی که آنها را غریبه می‌دانستند و تحت آزار و اذیت شدیدتری قرار می‌‌گرفتند، زیرا عاملان کمتر نگران شکایت اعضای خانواده قربانیان بودند. علاوه بر این، تمرین‌کنندگان هدف‌قرارگرفته در این شرایط درمانده‌تر می‌شدند، زیرا نجات آنها برای تمرین‌کنندگان محلی دشوار بود.

برای مثال، ژنگ یولینگ از شهر چیبی در بازداشتگاه شهرستان جیایو، دو مینگ‌شنگ از شهرستان چونگیانگ در بازداشتگاه شهرستان تونگ‌چنگ، وو ویهوا از شهر ون‌چوآن در بازداشتگاه شهرستان تونگشان و شیونگ چیولان از شهرستان یوشیان در بازداشتگاه شهر چیبی نگهداری می‌شوند.

10. القای حس غرق‌شدگی  در آب

القای حس غرق‌شدگی نیز در هر فصلی از جمله زمستان شدیداً سرد، علیه تمرین‌کنندگان استفاده می‌شد. قربانی را برهنه ‌ و استحمام ‌می‌‌کردند. نگهبانان یا زندانیان ابتدا صابون را روی تمام بدن قربانی می‌مالیدند. سپس تمرین‌کننده را مجبور می‌کردند که در کنار دیواری چمباتمه بزند و پشت سرش به دیوار باشد. سپس یک نفر آب را به آرامی اما پیوسته از بالای سر قربانی می‌ریخت. آب هنگام عبور از بینی و دهان، «آبشار» کوچکی تشکیل می‌داد که به راحتی ‌می‌توانست تمرین‌کننده را خفه کند. هر کس تقلا ‌می‌‌کرد کتک می‌خورد. برخی از تمرین‌کنندگان به این روش با بیش از 10 لگن آب در زمستان یخبندان شکنجه شدند.

11. اخاذی پول

این بازداشتگاه همچنین از اخاذی پول به‌عنوان وسیله‌ای برای آزار و اذیت تمرین کنندگان و پرکردن جیب‌شان استفاده کرد.

خانم وو چیائویون، 78 ساله، یک کارگر بازنشسته کارخانه ابریشم‌بافی شهرستان جیایو بود. در ژانویه 2000، او به بازداشتگاه جیایو فرستاده شد و بیش از چهار ماه در آنجا بود. او به یاد می‌آورد: «هر وقت تمرینات فالون گونگ را انجام می‌دادیم، نگهبانان و زندانیان سطل‌های آب سرد روی سرمان میریختند، حتی در زمستان. قبل از آزادی از او 1000 یوان اخاذی شد. در سپتامبر 2000، پلیس خانه‌اش را غارت کرد و دوباره او را به بازداشتگاه جیایو برد. او بیش از یک ماه در آنجا نگهداری شد و فقط پس از آنکه خانواده‌اش مجبور به پرداخت ۵۰۰ یوان شدند، آزادش کردند.

خانم یانگ ژنلی 49 ساله، کارمند اداره غلات به یاد آورد: «زمانی که در ژوئن2000 تمرینات فالون گونگ را در خارج از خانه انجام دادیم، پلیس ما را دستگیر کرد و صورت و پاهای‌مان را روی زمین کشاند تا ما را وارد ون پلیس کند و بدنمان را کبود کرد.

خانم یانگ قبل از آزادی از بازداشتگاه 1000 یوان جریمه شد. در اواخر همان سال (2000)، او دوباره دستگیر و به مدت ۵۰ روز بازداشت شد. او مجبور شد 4000 یوان جریمه بپردازد.

12. کار اجباری

‌بازداشتگاه شهرستان جیایو با اجبار تمرین‌کنندگان بازداشت‌شده فالون گونگ به کار بدون دستمزد، از آنها سود می‌برد. انواع مختلفی از کار اجباری وجود داشت، مانند استخراج سنگ، ساخت آجر و کاشی، تولید محصولات الکترونیکی، تولید ورق قلع، کشاورزی، راه‌سازی و انواع دیگر کار.

آقای شو چانگشین، کشاورزی اهل شهر شین‌جیه در شهرستان جیایو بود. او به یاد می آورد:‌«من و لیو جوهونگ در اواخر ژوئیه1999 برای درخواست تجدید نظر حق تمرین فالون گونگ به پکن رفتیم. ما را دستگیر کردند و به مدت ۱۵روز در بازداشتگاه جیایو نگه داشتند، در این مدت نگهبانان به ما دستور دادند که سنگ‌های کوه را خرد کنیم تا برای بازداشتگاه پولی به دست آوریم.»

«این کار اجباری بود و من به‌دلیل گرما از هوش رفتم. اما نگهبانان مرا کتک زدند. لانگ تیان‌چنگ، رئیس ‌اداره پلیس شهر شین‌جیه، کارت شناسایی هر دوی ما را به‌طور غیرقانونی ضبط کرده و هنوز آنها را پس نداده است.

13. شکنجه یخ‌زدگی

در بازداشتگاه شهرستان جیایو، نگهبانان در سرمای زمستان آب یخ بر روی تمرین‌کنندگان یا کف سلول‌های بازداشتگاه می‌ریختند تا تمرین‌کنندگان را وادار به انکار اعتقاداتشان کنند.

بازآفرینی شکنجه: ریختن آب سرد روی بدن

14. تبلیغات و شستشوی مغزی

علاوه بر شکنجه فیزیکی، نگهبانان همچنین به‌طور مکرر تبلیغات نفرت‌پراکنی را پخش می‌کردند که باعث بدنام کردن فالون گونگ ‌می‌‌شد تا تمرین‌کنندگان را مجبور به دست کشیدن از اعتقاداتشان کنند.

نقض قانون اساسی و قوانین متعدد

با اقدامات ذکر شده در بالا، مقامات، نگهبانان و زندانیان در بازداشتگاه جیایو قوانین بسیاری را نقض کرده‌اند.

1. نقض قانون اساسی

طبق ماده 35 قانون اساسی: «شهروندان جمهوری خلق چین از آزادی در زمینه بیان، مطبوعات، اجتماعات، تشکل، راهپیمایی و تظاهرات برخوردارند.»

ماده 36 می‌گوید: «شهروندان جمهوری خلق چین از آزادی عقیده مذهبی برخوردار هستند.» ماده 37 می‌گوید: «آزادی شخصی اتباع جمهوری خلق چین مصون از نقض است». ماده 38 می‌گوید: «شأن شخصی شهروندان جمهوری خلق چین مصون از نقض و تعرض است. توهین، افترا، اتهام واهی یا اتهام نادرست علیه شهروندان به هر وسیله‌ای ممنوع است.»

2. نقض قوانین جزایی

ماده 3 قانون مجازات می‌گوید: «هر عملی که به موجب تصریح قانون جرم تلقی شود، به موجب قانون محکوم و مجازات می‌شود و هر عملی که هیچ‌ تصریح قانونی  آن راجرم تلقی نکند، محکوم یا مجازات نمی‌شود».

بعلاوه، فالون گونگ در لیست فرقه‌های منتشر شده توسط وزارت امنیت عمومی و شورای ایالتی نیست. بعلاوه، اطلاعیه شماره ۵۰ که از سوی اداره کل مطبوعات و نشریات چین صادر شده در 1مارس2011، آن را در مورد انتشار کتاب‌های فالون گونگ لغو کرد.

به‌طور خاص‌تر، نگهبانان ‌مواد قانون کیفری زیر را نقض کرده‌اند.

ماده 234- هر کسی عمداً به شخص دیگری آسیب بزند به حداکثر سه سال حبس معین یا بازداشت کیفری یا کنترل محکوم می‌شود.

ماده 238- هر کسی، دیگری را به‌طور غیرقانونی بازداشت یا به هر طریق دیگری آزادی شخص را سلب کند به حداکثر سه سال حبس معین، بازداشت کیفری، کنترل یا سلب حقوق سیاسی محکوم خواهد شد. در شرایطی که ضرب و شتم یا تحقیر در میان باشد، مجازات سنگین‌تری در نظر گرفته می‌شود.»

ماده 243. «کسانی که با داستان‌سازی به‌منظور پاپوش یا تلاش برای قرار دادن دیگران تحت تحقیقات جنایی اقدامی کنند، در صورت جدی بودن موضوع به حبس کمتر از سه سال محکوم می‌شوند یا در بازداشت یا مراقبت کیفری قرار می‌گیرند. کسانی که باعث عواقب جدی شوند به حبس از سه تا 10 سال محکوم می‌شوند.

ماده 245. «کسانی که به‌طور غیرقانونی دیگران را تفتیش فیزیکی ‌می‌کنند یا مسکن دیگران را به‌طور غیرقانونی تفتیش ‌می‌کنند یا به‌طور غیرقانونی به زور وارد منزل دیگران می‌شوند، به سه سال حبس یا کمتر محکوم شوند یا در بازداشت کیفری قرار گیرند.»

کارکنان دادگستری که با سوء‌استفاده از اختیارات خود مرتکب جرائم موضوع بند فوق شوند به ‌اشد مجازات محکوم می‌شوند.

ماده 246. «کسانی که علناً به دیگران توهین کنند و با استفاده از زور یا طرق دیگر یا برای افترا به دیگران داستان‌سازی کنند، در صورت جدی بودن به سه سال حبس تعزیری یا کمتر محکوم می‌شوند یا تحت تعقیب کیفری یا تحت نظر قرار می‌گیرند یا از حقوق سیاسی‌شان محروم می شوند.»

«کسانی که مرتکب جنایات ذکر شده در بالا می‌شوند، تنها در صورت شکایت، به استثنای مواردی که نظم اجتماعی یا منافع دولت را ‌به‌شدت تضعیف ‌می‌کند، مورد بررسی قرار می‌گیرند.»

ماده 251. «کارکنان دستگاههای دولتی که به‌طور غیرقانونی حق شهروندان را از عقاید دینی سلب کنند یا به آداب یا عادات ملیت‌های اقلیت تعدی کنند در صورت جدی بودن به دو سال یا کمتر به حبس محکوم می‌شوند یا در بازداشت کیفری قرار می‌گیرند.»

ماده 252 - کسانی که با مخفی کردن یا تخریب یا باز کردن غیرقانونی نامه‌های دیگران به حق آزادی ارتباط شهروندان تجاوز کنند، در صورت جدی بودن به یک سال یا کمتر حبس تعزیری یا بازداشت کیفری محکوم می شوند.

ماده 254 - كاركنان دستگاههاي دولتي كه با سوء‌استفاده از اختیارات خود به قصاص متهمان، دادخواهان، منتقدین يا مطلعين به نام انجام امور رسمي اقدامی کنند، به حبس از دو سال يا كمتر يا توقيف كيفري محكوم خواهند شد. در صورت جدی بودن پرونده به دو تا هفت سال حبس محکوم می‌شوند.»

ماده 274- «کسی که مال عمومی یا خصوصی را به زور اخاذی کند و مقدار آن بسیار زیاد باشد به حبس معین یا بازداشت کیفری یا کنترل حداکثر سه سال حبس محکوم خواهد شد. در صورتی که مقدار آن زیاد باشد و سایر شرایط جدی باشد، مجازات حداقل سه سال و حداکثر 10 سال حبس معین است.»

3. نقض قانون دادستانی‌ها

در ماده 7 قانون دادستانی‌ها آمده است: «دادستانی‌ها وظایف زیر را برعهده دارند:

(1) رسیدگی به پرونده‌های جنایی که مستقیماً توسط دادستانی‌های خلق طبق قانون پذیرفته شده‌اند.

(2) بررسی درخواست‌ها برای بازداشت و آزار و شکنجه‌ها  درگیر در پرونده‌های جنایی و تعقیب عمومی این پرونده‌ها از طرف دولت.

(3) برای شروع دعوی حقوقی منافع عمومی؛

(4) برای نظارت بر دعاوی کیفری، مدنی و اداری؛ و

(5) سایر وظایف مقرر در قانون.

دادستانی‌ها مسئول تصمیماتی هستند که در مورد پرونده‌ها در حدود وظایف و اختیارات خود اتخاذ ‌می‌کنند.»

در ماده 8 قانون دادستانی‌ها آمده است: «رئیس، معاونان و اعضای کمیته دادرسی دادستانی‌های خلق علاوه بر انجام وظایف دادرسی، متناسب با سمت خود وظایف دیگری را نیز بر عهده خواهند داشت».

4. نقض قانون آیین دادرسی کیفری

بر اساس ماده ۵۲ قانون آیین دادرسی کیفری، مظنون یا متهم کیفری در بازداشت و قائم مقام قانونی یا بستگان نزدیک وی حق دارند تا زمان رسیدگی برای گرفتن ضامن اقدام کنند.

بر اساس ماده ۵۶ قانون آیین دادرسی کیفری، اعترافات مظنونان و متهمان جنایی که با ‌روش‌های غیرقانونی از قبیل شکنجه جمع‌آوری شده باشد و شهادت شهود و قربانیان که با ‌روش‌های غیرقانونی مانند خشونت و تهدید جمع‌آوری شده باشد، منتفی است. در صورتی که جمع آوری ادله عینی یا مستند با روال‌های قانونی مطابقت نداشته باشد و بر عدالت قضایی تأثیر جدی بگذارد، باید اصلاحات یا توضیحات منطقی ارائه شود. در صورتی که اصلاحات یا توضیحات معقول امکان‌پذیر نباشد، شواهد مستثنا خواهند بود.»

اگر در جریان تحقیقات، بازنگری برای تعقیب یا محاکمه، شواهدی که باید منتفی شوند، یافت شود، طبق قانون منتفی است و نباید مبنای اظهارنظر، تصمیمات و قضاوت دادستانی‌ها قرار گیرد.»

۵. نقض قوانین مربوط به کارکنان دولت

طبق ماده 60 قانون کارکنان دولت، «هرگاه کارمندی تصمیم یا دستوری را که‌ آشکارا مغایر با قانون است اجرا کند، مسئولیت مقرر در قانون بر عهده وی خواهد بود». آزار و شکنجه فالون گونگ مبنای قانونی ندارد و بنابراین‌ اشتباه است.

لطفاً برای کسب اطلاعات دربارۀ عاملان آزار و اذیت در بازداشتگاه شهرستان جیایو به متن چینی مراجعه کنید.

کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.