جنایات یوان شوچیان، مدیر مرکز شستشوی مغزی شیجیاژوانگ، در آزار و شکنجه فالون گونگ

(Minghui.org) فالون گونگ که همچنین به عنوان فالون دافا شناخته می شود، یک تمرین معنوی مبتنی بر اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری است. حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) از ژوئیه ۱۹۹۹ این تمرین را تحت آزار و اذیت قرار داده است. یوان شوچیان، مدیر مرکز شستشوی مغزی شهر شیجیاژوانگ در استان هبی، فعالانه در این آزار و شکنجه شرکت کرده است. جزئیات جنایات او در زیر ارائه شده است.

اطلاعات مجرم

نام کامل مجرم: یوان (نام خانوادگی) شوچیان (نام کوچک) (袁书谦)جنسیت: مذکرکشور: چینتاریخ/سال تولد: ۱۲مه۱۹۷۴محل تولد: شهر شیجیاژوانگ، استان هبی، چینشماره همراه: [phone] +, ۱۳۳۸۳۰۱۹۱۷۳ - ۸۶ +

یوان شوچیان

عنوان یا موقعیت

۱۹۹۹ - ۲۰۰۱: مأمور پلیس در اردوگاه کار اجباری شهر شیجیاژوانگ

۲۰۰۱ - اکنون: مدیر مرکز شستشوی مغزی استان هبی

جنایات اصلی

یوان شوچیان زمانی که مأمور پلیس در اردوگاه کار اجباری شهر شیجیاژوانگ بود، فالون گونگ را فعالانه مورد آزار و اذیت قرار داد. پس از اینکه در سال ۲۰۰۱ به سمت مدیر مرکز شستشوی مغزی شهر شیجیاژوانگ ارتقا یافت، مسئول ابداع روش‌های مختلف شکنجه برای آزار و اذیت تمرین‌کنندگان فالون گونگ بود. او زمانی که هنوز مأمور اردوگاه کار اجباری شیجیاژوانگ بود، شخصاً مسئول آزار و شکنجه آقای تائو هونگ‌شنگ تا حد مرگ بود.

بر اساس اطلاعات جمع آوری شده توسط وب‌سایت مینگهویی، یوان در اوت۲۰۰۱ شروع به دستگیری تمرین‌کنندگان فالون گونگ کرد و آنها را در مرکز شستشوی مغزی نگه داشت. مدت بازداشت از چند روز تا سه ماه متغیر بود و برخی از تمرین‌کنندگان تا یک سال در بازداشت بودند. یوان اغلب برای جلسات شستشوی مغزی سهمیه‌های دستگیری صادر کرده و از تمرین‌کنندگان یا محل کارشان پول اخاذی می‌کرد.

برخی از روش‌هایی که او ابداع کرده است شامل خوراندن اجباری آب برای خفه‌کردن تمرین‌کنندگان در حین مشت زدن به شکمشان، خوراندن اجباری تمرین‌کنندگان با الکل، و نوشتن کلماتی بر بدن تمرین‌کنندگان است که به فالون گونگ تهمت می‌زند.

از سال ۲۰۰۱ تا آوریل۲۰۱۴، دست‌کم ۶۰۰ تمرین‌کننده در مرکز شستشوی مغزی نگهداری یا شکنجه شدند که نام ۳۵۷ نفر از آنها تأیید شد. دست‌کم سه نفر از این تمرین‌کنندگان تا سرحد مرگ تحت آزار و شکنجه قرار گرفتند و چهار نفر از نظر ذهنی معلول شده‌اند.

در زیر مروری بر موارد آزار و اذیت اعمال‌شده توسط یوان شوچیان ارائه می‌شود.

کشته‌‌شدگان

خانم یوان پینگجون

خانم یوان پینگجون در ۲اوت۲۰۱۰ در یک غرفه خیاطی در بازار کار می‌کرد که کارکنان کمیته محلی محله، مأموران پلیس را از اداره پلیس خیابان نینگ‌آن آوردند تا او را دستگیر کنند و به مرکز شستشوی مغزی ببرند. نُه روز بعد، در ۱۱اوت، شوهر خانم یوان، آقای ژانگ یوندونگ، درحالیکه در محل کارش بود از مرگ او مطلع شد.

خانم یوان پینگجون

آقای ژانگ ساعاتی بعد جسد همسرش را دید. او متوجه سوراخی خونی در پشت جمجمه او شد. بدنش سرد بود. پرسید که چگونه فوت کرد. نگهبانان گفتند که از طبقه پنجم سقوط کرد، اما بعداً با این ادعا روایت را تغییر دادند که او با شکستن یک پنجره با دستگاه پخش دی‌وی‌دی اقدام خودکشی کرد و سپس پرید و جان خود را از دست داد. آنها ادعا کردند که دستگاه پخش دی‌وی‌دی باعث ایجاد سوراخ در سر او شده است. مأموران به‌اجبار جسد خانم یوان را به محل تشییع جنازه بردند و از نزدیک از آن محافظت کردند و اجازه ندادند خانواده‌اش به جسد نزدیک شوند.

مأموران لباس شخصی مأمور شدند تا شوهر و پسر ۲۱ ساله او را زیر نظر بگیرند و اجازه تماس با دیگران را به آنها ندهند. بعداً، نماینده‌ای از اداره پلیس خیابان نینگ‌آن با شوهر و پسرش صحبت کرد و به آنها پیشنهاد داد که ۱۰۰ هزار یوآن برای «مخدومه‌کردن پرونده» به آنها پرداخته شود. جسد خانم یوان در ۲۲اوت سوزانده شد. او هنگام مرگ ۴۵ ساله بود.

آقای یانگ یون

آقای یانگ یون یکی از کارکنان بخش مهندسی هنگشویی در راه‌آهن شیجیاژوانگ بود. او در سال ۱۹۹۶ شروع به تمرین فالون گونگ کرد. قبل از اینکه فالون گونگ را شروع کند، بیماری قلبی، مشکلات ریوی، برونشیت و بسیاری از بیماری‌های دیگر را داشت. او همچنین به بیش از ۲۰ نوع غذا حساسیت داشت.

آقای یانگ در ۱مارس۲۰۰۲ دستگیر و برای آزار و شکنجه به مرکز شستشوی مغزی استان هبی منتقل شد. از ساعت ۸ صبح تا نیمه‌شب، مأموران پلیس به نوبت او را شستشوی مغزی ‌دادند. او را شکنجه کردند تا جایی که نمی‌توانست نفس بکشد و تمام بدنش ارغوانی شد. صورتش رنگ‌پریده و به‌شدت عرق کرده بود. بعدازظهر روز بعد، آقای یانگ توسط شخصی از محل کارش تحویل گرفته شد. اما، شکنجه شدید در مرکز شستشوی مغزی، سلامتی او را به خطر انداخت. او تنها چند هفته بعد در ۱۹آوریل۲۰۰۳ در ۴۲ سالگی درگذشت.

آقای تائو هونگ‌شنگ

آقای تائو هونگ‌شنگ در اداره امنیت ملی هبی کار می‌کرد. در ۲۵دسامبر۱۹۹۹ به او سه سال کار اجباری داده شد. یوان مسئول تبدیل آقای تائو بود و او را نزدیک به دو ماه در یک سلول انفرادی حبس کرد.

ازآنجاکه غذا در اردوگاه کار اجباری غیربهداشتی بود، بسیاری از تمرین‌کنندگان از اوت۲۰۰۰ دچار اسهال شدند. آقای تائو هر روز اسهال داشت و مدفوعش خونی بود. او نمی‌توانست غذا بخورد و دچار مشکلات تنفسی شد. کم کم ضعیف و به بیمارستان منتقل شد. اگرچه نگهبانان او را در ۱۷سپتامبر با آزادی مشروط پزشکی آزاد کردند، اما سه روز پس از بازگشت به خانه درگذشت. او ۴۶ سال داشت.

ناتوانی ذهنی

خانم لی هویون

خانم لی هویون، ۵۱ ساله، دانشیار مهندسی برق در دانشگاه علم و صنعت هبی بود. حق ثبت اختراع او جوایز متعددی را در نمایشگاه‌هایی در آلمان، هنگ کنگ و جاهای دیگر در سال ۲۰۰۳ دریافت کرد.

خانم لی در سال ۲۰۰۱، دستگیر و به مرکز شستشوی مغزی منتقل شد.

در ۲۴فوریه۲۰۰۴، خانم لی و همسرش دوباره به مرکز شستشوی مغزی منتقل شدند. او روزها از خواب محروم بود و با سیگار سوزانده شد. نگهبانان اغلب او را درحالی‌که به صندلی دستبند زده‌ بودند مورد ضرب‌وشتم قرار داده و به‌طور مکرر به صورتش سیلی می‌زدند. او پنج شب بدون اینکه اجازه خوابیدن داشته باشد شکنجه شد. مجبورش کردند چهار ساعت در حالت لوتوس کامل (هردو پا به حالت ضربدر) بنشیند. دو مرد با ضربات مکرر به سر و سوزاندن با سیگار او را شکنجه کردند.

نمایش صحنه شکنجه: بسته‌شدن به صندلی

در طی  این دوره، خانم لی به یک بیمارستان روانی منتقل شد و در آنجا تحت تزریق مقادیر زیادی از داروها قرار گرفت که به سیستم عصبی او آسیب رساند و باعث شد افکار ی برای خودکشی در او ایجاد شود.

او بعداً در ۱۰اوت۲۰۰۴ به اردوگاه کار شیجیاژوانگ منتقل شد تا دوره‌ای دو ساله را سپری کند.

ازآنجاکه از کنارگذاشتن ایمان خود امتناع کرد، پلیس اعلام کرد که خانم لی را از نظر روانی دچار اختلال است و او را به بیمارستان روانی برد. در مدت دو ماه بازداشت، تحت تزریق مقادیر زیادی از داروهای آسیب‌رساننده به اعصاب قرار گرفت که باعث ضعف عمومی و ازدست‌دادن هشیاری او شد. در نتیجه ادامه شکنجه روانی، خانم لی معلول ذهنی شد.

خانم ژو ونلی

خانم ژو ونلی (یا همان ژو ون‌شنگ) که حدود ۴۰ سال داشت، در کارگاه سوم شرکت داروسازی اویی کار می‌کرد. در تابستان ۲۰۰۲، او را به مرکز شستشوی مغزی بردند، در آنجا او را مورد توهین و تحقیر قرار دادند و دست‌کم هشت روز متوالی از خواب محروم شد. مجبورش می‌کردند تبلیغاتی را تماشا کند که فالون گونگ را محکوم می‌کرد و اظهارنامه تضمین بنویسد و بگوید که تمرین فالون گونگ را متوقف می‌کند.

چندی پس از آزادی، خانم ژو دوباره به مرکز شستشوی مغزی منتقل شد. قبل از پایان دوره، او تا حد فروپاشی روانی تحت شکنجه قرار گرفت و به بیمارستان روانی منتقل شد. هزینه‌های پزشکی او بالغ بر ۸۰۰۰ یوآن بود. پس از بهبودی، محل کارش به او اجازه کار نمی‌داد. خانم ژو بعداً به‌خاطر آسیب روانی که تجربه کرد بارها در بیمارستان بستری شد.

خانم وانگ سوژن

خانم وانگ سوژن، در دهه ۷۰ زندگی‌اش، در سال ۲۰۰۱ به بازداشتگاه شماره ۱ شهر شیجیاژوانگ منتقل شد. یک ماه بعد، به اردوگاه کار اجباری منتقل شد، اما به‌دلیل مورد قبول واقع‌ نشدن نتیجه معاینه فیزیکی‌اش، از پذیرش او خودداری شد. دست‌اندرکاران او را به مرکز شستشوی مغزی بردند و به مدت دو ماه در آنجا نگه داشتند و در آنجا دچار فروپاشی روانی شد. در آن زمان، مادر سالخورده او که در دهه ۸۰ زندگی خود بود و نوه‌اش برای گذران زندگی روزمره‌شان با مشکل مواجه بودند.

خانم وانگ یویینگ

خانم وانگ یویینگ، در ۵۰ سالگی، در اواخر اکتبر۲۰۰۲ به مرکز شستشوی مغزی منتقل شد. او دو ماه بعد آزاد شد، اما برای مدتی معلول ذهنی بود. او بی‌خوابی شدیدی داشت و نمی‌توانست به طور عادی کار کند.

تزریق با داروهای نامعلوم

آقای هوآ فنگشیانگ

مأموران اداره پلیس چینگ‌یوانجی در شیجیاژوانگ، استان هبی، آقای هوآ فنگشیانگ را در ماه مه ۲۰۰۷ در خانه‌اش دستگیر کردند. پلیس به خانواده او نگفت که او به کجا برده می‌شود.

زمانی که آقای هوآ به مرکز شستشوی مغزی استان هبی منتقل شد، مدام فریاد می زد: «فالون دافا خوب است!» یوان به او گفت: «بعد از اینکه دارویی به تو تزریق کردم، دیگر فریاد نخواهی زد.» یوان به سایر پرسنل دستور داد که دهان آقای هوآ را با حوله پر کنند و به‌زور دارویی نامعلوم به او تزریق کردند. به‌تدریج، وضعیت سلامتی آقای هوآ بدتر شد. به کندی حرکت می‌کرد و به‌سختی راه می‌رفت. ستون فقراتش منحرف و گردنش سفت شد.

بازآفرینی صخنه شکنجه: تزریق با داروهای نامعلوم

خوراندن اجباری و شکنجه

خانم چی لیلی

خانم چی لیلی، متولد ۱۹۷۸، معلم مدرسه ابتدایی از شیلی، شهر شیجیاژوانگ بود. او را در آوریل۲۰۰۲ به مرکز شستشوی مغزی بردند و در آنجا به مدت ۱۲ روز متوالی از خواب محرومش کردند و هر روز دو بار تحت خوراندن اجباری با مشروب و آب داغ قرار می‌گرفت. هنگام خوراندن اجباری، سر او راروی  پشتی صندلی می‌گرفتند، موهایش را عقب می‌کشیدند و بینی‌اش را نیشگون می‌گرفتند. او آنقدر آماج رفتار وحشیانه قرار می‌گرفت که پس از خوراندن اجباری نمی‌توانست گردنش را تکان دهد.

آنها دست او را می‌گرفتند تا او را مجبور به نوشتن اظهارنامه تضمین کنند. همچنین او را می‌بستند، برای سرپیچی از اصول فالون گونگ، که سیگار کشیدن را منع می‌کند، در کنار او سیگار می‌کشیدند و دود را به صورتش فوت می‌کردند.

آنها موسیقی از نوع دیگری از تمرین چی‌گونگ را پخش می‌کردند و خمیر تندی را در چشمان او قرار می‌دادند. یکی از مجرمان بینی و گوش‌های او را آنقدر کشید که به‌شدت متورم شدند و همچنین چشمانش را با حوله‌ای محکم پیچیدند به‌طوری که چشمانش متورم شده بود و نمی توانست آنها را باز کند. شخص دیگری درحالی‌که گوش‌هایش را می‌کشید او را کتک می‌زد و بازوهایش را تا جایی که سیاه و کبود می‌شد نیشگون گرفت. یک بار او را به مدت ۴ ساعت به‌طور مداوم شکنجه کرد.

شخصی که در ماساژ طب چینی تخصص داشت، همیشه نقاط طب سوزنی او را نیشگون می‌گرفت و بدون برجای گذاشتن هیچ اثری باعث ایجاد درد وحشتناکی می‌شد. او به افراد می‌گفت که تقریباً تمام ایده‌های آزار و شکنجه را او طراحی می‌کند. شخص دیگری داروی خمیری تندی را در چشمان خانم چی گذاشت و او را با چوب‌لباسی کتک زد. این شکنجه یک ماه به طول انجامید تا اینکه او به‌خاطر فشارهای اعمال‌شده برخلاف میلش ایمان خود را رها کرد.

خانم ژانگ یون

خانم ژانگ یون افسر ارشد پلیس در زندان لوچوان در استان هبی بود. هنگامی که دوره دو ساله اردوگاه کار اجباری او در ۲۴اوت۲۰۰۸ به پایان رسید، دست‌اندرکاران به‌جای آزادی او، خانم ژانگ را که به‌خاطر تحمل آزار و شکنجه بسیار ضعیف بود، به مرکز شستشوی مغزی منتقل کردند. بهانه آنها برای انتقال این بود که پکن در آستانه میزبانی بازی‌های المپیک ۲۰۰۸ بود.

در مرکز شستشوی مغزی، خانم ژانگ به مدت دو هفته از خواب محروم شد. نگهبانان روغن خردل را به چشمانش می‌مالیدند و وسیله‌ای را در بینی، گوش و چشمان او می‌چرخاندند و مدام دستانش را تکان می‌دادند. اگر چشمانش را می‌بست، بازوانش را می‌کشیدند.

خانم ژانگ اغلب به‌شدت سرگیجه داشت، اما نگهبانان اجازه نمی‌دادند بنشیند. همچنین به او دستور داده می‌شد که بدون توقف راه برود. بعد از نیمه‌شب هشیاری‌اش را از دست داد و روی زمین افتاد. وقتی به هوش آمد، اتاق پر از نگهبان بود. دهانش پر از خون بود. دندان‌های جلویی‌اش لق شدند و لثه‌هایش تحلیل رفت.

او از آنها پرسید: «اگر من بمیرم، به خانواده من چه می‌گویید؟» یکی از نگهبانان پاسخ داد: «این آسان است. فقط می‌گوییم که تو براثر سکته درگذشتی.» یکی دیگر از نگهبانان گفت: «ما درباره اینکه چگونه خودکشی کردی، برنامه‌ای در تلویزیون خواهیم داشت.»

در ۲۴دسامبر۲۰۰۸، یوان و چهار نگهبان خانم ژانگ را تحت فشار قرار دادند و او را مجبور به نوشیدن مشروب کردند. یوان و یکی دیگر از نگهبانان عکس استاد لی، بنیانگذار فالون گونگ را زیر پا و باسن او فشار دادند و یک خودکار را به زور در دست او گذاشتند تا کلمات توهین‌آمیزی را به استاد لی بنویسد. این بدرفتاری باعث شد که او استفراغ کند و تا سه روز نمی‌توانست چیزی بخورد و برای مدتی مشکل معده و سرگیجه داشت. این شکنجه مداوم هشت ماه به طول انجامید.

آقای جیانگ فان

آقای جیانگ فان، در ۳۰ سالگی، کارمند شرکت هوآشنگ در شمال چین بود. پس از شروع تمرین فالون گونگ، ازسوی همکارانش به‌خاطر کارش مورد تحسین قرار گرفت. آقای جیانگ در دسامبر۲۰۰۱، به مرکز شستشوی مغزی برده شد و بیش از چهار ماه تحت شکنجه قرار گرفت. او در معرض تحقیر، محرومیت از خواب، خوراندن اجباری (از جمله با غذا و آب)، سوزاندن دست‌ها و شوک الکتریکی قرار گرفت. او همچنین اجازه استفاده از سرویس بهداشتی را نداشت. در اثر شکنجه، سرتاسر بدنش کبود شده بود، قادر به استفاده از چهار دست و پا نبود، دستش آسیب دید و پرده گوشش پاره شد.

بازآفرینی صحنه شکنجه: خوراندن اجباری با آب

آقای دینگ لیهونگ

آقای دینگ لیهونگ اپراتور قطار راه‌آهن شیجیاژوانگ بود و در منطقه جیان‌مینگ در شیجیاژوانگ زندگی می‌کرد. در فوریه۲۰۰۲، آقای دینگ دستگیر و به مرکز شستشوی مغزی منتقل شد. او به مدت ۲۴ ساعت بدون وقفه به دست شش گروه از مأموران پلیس مورد بازجویی قرار گرفت.

برای وادار کردن او به انصراف از فالون گونگ، مأموران دو بار او را از خواب محروم کردند، بار اول به مدت ده روز و بار دوم به مدت پانزده روز. مأموران برای جلوگیری از  خواب‌رفتن او از روش‌های مختلفی استفاده می‌کردند، مانند مشت‌زدن به پیشانی، کوبیدن چکش‌ به ران‌هایش، پیچاندن گوش‌هایش، بازکردن پلک‌هایش و ضربه‌زدن به سرش با هر چیزی که می‌توانستنداز آن استفاده کنند. او اغلب تحت خوراندن اجباری آب‌نمک با غلظت بالا و الکل قرار می‌گرفت. در نتیجه ران‌ها و پاهایش ورم کرد.

آقای دینگ پس از دو ماه موفق شد از مرکز شستشوی مغزی فرار کند. اما، او دوباره دستگیر شد و در نوامبر۲۰۰۲ زیر شکنجه کشته شد.

خانم یانگ میائو

خانم یانگ میائو در مدرسه فنی پیشرفته در شهر شیجیاژوانگ استخدام شد. در سال ۲۰۰۱، زمانی که به مدت ۳۰ روز در بازداشتگاه شماره ۲ شیجیاژوانگ نگهداری شد، دو بار تحت خوراندن اجباری قرار گرفت و تحقیر شد. بعداً به مدت یک سال به اردوگاه کار اجباری شیجیاژوانگ فرستاده شد، جایی که یوان او را با باتوم الکتریکی، محرومیت از خواب، و بستن او با طناب تحت آزار و شکنجه قرار داد.

در ماه مه۲۰۱۰، خانم یانگ به مرکز شستشوی مغزی فرستاده شد و به مدت پنج روز و پنج شب دست به اعتصاب غذا زد. یک هفته بعد دوباره به مدت پنج روز و پنج شب دست به اعتصاب غذا زد. او ضعیف شد و پاهایش ورم کرد. در ماه ژوئیه، بیش از ۲۰ روز دست به اعتصاب غذا زد و حدود ۶ بار تحت خوراندن اجباری قرار گرفت. او از ضعف شدید، تاری دید و فشار خون پایین رنج می‌برد.

خانم وانگ بو و والدینش

خانم وانگ بو و والدینش تمرین فالون گونگ را در سال ۱۹۹۶ شروع کردند. خانم وانگ ۱۸ ساله در آن زمان در سال ۱۹۹۹ در مدرسه عالی مرکزی موسیقی چین پذیرفته شد. اما، در سال ۲۰۰۰ به اردوگاه کار اجباری فرستاده شد و به‌خاطر حفظ ایمانش شکنجه شد. او بعداً به مرکز شستشوی مغزی فرستاده شد. دست‌اندکاران از آزادی او و خانواده‌اش امتناع کردند زیرا او می‌دانست که یکی از خودسوزی‌کنندگان در ‌خودسوزی صحنه‌سازی‌شده در میدان تیان‌آنمن، تمرین‌کننده فالون گونگ نبود، زیرا همکلاسی‌اش در دانشگاه بود.

مسئولان برای سرپوش‌گذاشتن بر حقه خودسوزی، همه راه‌ها را برای آزار و اذیت این خانواده امتحان کردند. پدر خانم وانگ، آقای وانگ شینژونگ، یکی از مقامات بخش تعمیر و نگهداری اداره راه‌آهن شهر شیجیاژوانگ بود. از ژانویه تا مه۲۰۰۲، آقای وانگ در مرکز شستشوی مغزی بازداشت و از خواب محروم بود.

پس از اینکه خانم وانگ تسلیم فشار‌های تحمیلی شد و ایمان خود را به فالون گونگ انکار کرد، مقامات به او اجازه دادند تا تحصیل در مدرسه را از سر بگیرد اما مأمو پلیسی را مأمور کردند که ۲۴ ساعت شبانه‌روز او را تحت نظر داشته باشد. او در طی تعطیلات مدرسه به مرکز شستشوی مغزی مرکزی هبی منتقل شد.

چند سال بعد، خانم وانگ و والدینش گریختند و فیلمی را ضبط کردند و آن را برای رسانه‌ای در خارج از کشور فرستادند. این ویدئو درباره آزار و شکنجه خانم وانگ و خانواده‌اش توضیح می‌دهد.

این خانواده در ۲۸ژوئیه۲۰۰۶ در شهر دالیان، استان لیائونینگ دستگیر و دوباره به مرکز شستشوی مغزی در استان هبی فرستاده شدند. بستگان خانم وانگ شش وکیل برای دفاع از کل خانواده استخدام کردند، اما فایده‌ای نداشت. آنها بعداً به اتهامات ساختگی به حبس از سه تا پنج سال محکوم شدند.

خانم فنگ شیائومی

خانم فنگ شیائومی، مهندس ارشد، در ماه مه۲۰۰۹ دستگیر و به مرکز شستشوی مغزی منتقل شد. یوان در طی گفتگویی با او گفت: «ازآنجاکه شما وکیل مدافع وانگ بو و سایر تمرین‌کنندگان را در شیجیاژوانگ را پیدا کردید، اکنون به‌عنوان هدف ما در رتبه اول هستید. مقامات بالاتر تصمیم گرفته‌اند شما را دستگیر و را «تبدیل» کنند.

خانم فنگ در اعتراض به آزار و شکنجه دست به اعتصاب غذا زد. وقتی خانواده و وکیل او به مرکز شستشوی مغزی رفتند، یوان آنها را فریب داد و گفت که خانم فنگ توسط بخش امنیت داخلی برده شده است. او افزود که خانم فنگ خودش تصمیم گرفت اعتصاب غذا کند و اگر اتفاقی بیفتد مرکز شستشوی مغزی هیچ مسئولیتی در قبال او نخواهد داشت.

آقای ژانگ شوانگپای

آقای ژانگ شوانگپای از شهرستان ووجی بیش از ۱۰ بار بازداشت و دو بار به کار اجباری محکوم شد. او یک بار در طول هفت ماه حبس در بازداشتگاه دینگژو مورد شکنجه، ضرب‌وشتم و محرومیت از خواب قرار گرفت. غل و زنجیر فلزی روی پاهایش، گوشتش را بریده بود.

آقای ژانگ به دو بازداشتگاه دیگر منتقل شد و در مجموع هفت ماه در آنجا نگهداری شده و سپس به مرکز شستشوی مغزی منتقل شد و در آنجا مجبورش کردند در وضعیت کامل لوتوس (هر دوپا به حالت ضربدر) بنشیند و به مدت دو ساعت او را به صندلی بسته بودند. نگهبانان درحالی‌که او را شکنجه می‌کردند، کتاب‌های فالون گونگ را زیر باسن او می‌گذاشتند تا او را از نظر روحی نیز عذاب دهند.

تصویر شکنجه: نشستن در وضعیت کامل لوتوس (هر دوپا به حالت ضربدر) درحالی‌که با طناب بسته می‌شود

در ۱۷ژوئیه۲۰۱۵، آقای ژانگ، ۷۴ ساله، دوباره توسط یوان و گروهی از مأموران دستگیر شد. او را به مرکز شستشوی مغزی بردند و ۲۲ روز تحت بازداشت قرار دادند.

خانم دی جیانشین

خانم دی جیانشین در ۴۰ سالگی در سال ۲۰۰۳ دستگیر و به مرکز شستشوی مغزی منتقل شد. در مدت چهار ماه بازداشت در آنجا، به مدت پنج روز از خواب محروم شد و تحت خوراندن اجباری قرار گرفت. در سال ۲۰۱۱، دوباره دستگیر شد و بیش از دو ماه در مرکز شستشوی مغزی زندانی شد. یوان به نگهبانان دستور داد که خانم دی را تهدید کنند و تحت شستشوی مغزی قرار دهند. آزار و شکنجه باعث شد اشتهای او از بین برود. او مدام استفراغ می‌کرد و علائم کاهش قند خود داشت. او بسیار ضعیف شد.

آقای لیو لیفنگ

آقای لیو لیفنگ، که دارای مدرک حقوق است، در اداره دولتی استان هبی کار می‌کرد. زمانی که او را در مرکز شستشوی مغزی نگه داشتند، نگهبانان ده روز به او اجازه ندادند بخوابد. روغن خردل به چشمش ریختند و نگذاشتند به دستشویی برود. چند نگهبان او را مجبور کردند که برای مدتی طولانی در وضعیت لوتوس (هر دوپا به حالت ضربدر)  بنشیند. هنگامی که پس از پایان یافتن تمام روش‌های شکنجه، او همچنان حاضر به انکار فالون گونگ نشد، نگهبانان او را به اردوگاه کار اجباری در همان نزدیکی بردند.

خانم می شیائوژنگ

خانم می شیائوژنگ، اهل شهر شیجیاژوانگ، دانشجوی گروه معماری دانشگاه چونگ‌چینگ بود. در تابستان ۲۰۰۲، خانم می دستگیر و به مرکز شستشوی مغزی شیجیاژوانگ در استان هبی منتقل شد. در آنجا، متحمل یک سری شکنجه‌ها شد: یوان الکل می‌ریخت و نگهبان دیگری در‌حالی‌که بینی او را می‌گرفت روغن کاژیره را در چشمانش قرار می‌داد. لاله گوش و بازوهایش را نیشگون می‌گرفتند، نوارهای کاغذی روی صورتش می‌چسباندند، سرش را با حوله می‌پیچیدند، گوش‌هایش را می‌کشیدند، پودر صابون را روی صورتش فوت می‌کردند و به او اجازه استفاده از توالت را نمی‌دادند.

در آوریل۲۰۰۵، خانم می که در آن زمان۲۷ ساله بود، دوباره در مرکز شستشوی مغزی بازداشت شد. او دو ماه دست به اعتصاب غذا زد و به مدت دو هفته تحت خوراندن اجباری قرار گرفت. همچنین اغلب به صورتش سیلی می‌زدند. نگهبانان او را مجبور می‌کردند بیش از دو ساعت در وضعیت لوتوس (هر دوپا به حالت ضربدر)  بنشینند و در طی این مدت او را مورد آزار و اذیت جنسی قرار می‌دادند. آنها همچنین به او دستور می‌دادند که اظهارنامه‌هایی را برای انکار فالون گونگ بنویسد و زمانی که او از پیروی‌کردن خودداری کرد او را به مدت ۱۰ روز از خواب محروم کردند.

خانم دینگ لیان

خانم دینگ لیان از تونگلیائو، مغولستان داخلی، زمانی که در مرکز شستشوی مغزی نگه داشته شد، به مدت هشت شبانه‌روز اجازه نداشت که بخوابد. وقتی پلیس متوجه شد که او تسلیم نمی‌شود و فالون گونگ را انکار نمی‌کند، به روش‌های شکنجه وحشیانه‌تر نیز متوسل شدند، از‌جمله خوراندن اجباری الکل، ضرب‌وشتم، اجازه ندادن به او در استفاده از دستشویی و نوشتن کلمات توهین‌آمیز درباره فالون گونگ و استاد لی روی صورت، بازوها و دستان او.

خانم شی شوجون

خانم شی شوجون دانشیار مؤسسه علوم آموزشی در دانشگاه طبیعی استان هبی بود. او در نوامبر۲۰۰۱، دستگیر و در مرکز شستشوی مغزی بازداشت شد. مادرش به‌خاطر تحمل ضربه هولناک ناشی از دستگیری او از دنیا رفت، اما نگهبانان به او اجازه شرکت در مراسم تشییع جنازه مادرش را ندادند.

خانم لیو تائو

خانم لیو تائو دارای مدرک کاردانی و ساکن منطقه تانگو در شهر شیجیاژوانگ بود. خانم لیو که در آن زمان ۳۰ ساله بود، در تلاشی ناامیدکننده برای فرار از شکنجه مجدد در اردوگاه کار اجباری شیجیاژوانگ، مجبور شد از طبقه چهارم یک ساختمان بپرد. او جراحات شدیدی را متحمل شد و در وضعیت وخیمی قرار داشت. اما، واحد شماره ۱ اردوگاه کار اجباری به وضعیت اسفناک او توجهی نکرد و از ارائه هر گونه درمان پزشکی به او خودداری کرد. در عوض به مرکز شستشوی مغزی فرستاده شد و به مدت ۱۹ روز تحت بازداشت قرار گرفت. پس از آن، او را به اردوگاه کار اجباری بردند و به سه سال حبس در آنجا محکوم کردند. اردوگاه کار پس از پایان این سه سال دوره محکومیت او را تمدید کرد. آقای لیو یونگ‌هونگ

آقای لیو یونگ‌هونگ، ۳۳ ساله و مهندس در مؤسسه تحقیقات و طراحی شیجیاژوانگ، بخش صنعت زغال‌سنگ بود. او در ۳۰مارس۲۰۰۳ در خانه‌اش توسط پلیس محاصره شد و در تلاش برای فرار از طبقه پنجم به پایین پرید و پایش شکست. اما، اداره ۶۱۰ او را درحالی‌که هنوز عصا در دست داشت، از بیمارستان مستقیماً به مرکز شستشوی مغزی فرستاد. زمانی که در اداره پلیس بود، یک مأمور پلیس از یک انبردست برای له کردن انگشتانش استفاده کرد. خانم چیو لیینگ

خانم چیو لیینگ بازرس کیفیت پالایشگاه نفت شیجیاژوانگ بود. او در نوامبر۱۹۹۹ به سه سال کار اجباری محکوم شد و مدتی بعد سه ماه تمدید شد. در ژانویه۲۰۰۳، به مرکز شستشوی مغزی منتقل شد و به مدت یک سال در بازداشت بود و در آنجا تحت شکنجه قرار گرفت. او در ژانویه۲۰۰۴ به خانه بازگشت.

در ۲۵فوریه۲۰۱۲، خانم چیو دوباره دستگیر و به مدت یک ماه در بازداشتگاه شماره ۲ شیجیاژوانگ نگهداری شد و سپس به مرکز شستشوی مغزی منتقل شد. او پس از آن به ۲.۵ سال زندان محکوم شد. تمرین‌کننده‌ای از نیروگاه حرارتی دانگ فانگ شماره ۴

یک تمرین‌کننده (نام و جنسیت نامشخص) از نیروگاه حرارتی شماره ۴ دانگ‌فانگ، یک بار به‌خاطر امتناع از «تبدیل شدن» توسط یوان و سایر نگهبانان به تختی بسته شد. طناب‌ها چند بار دور بدنش ازجمله گردنش چرخید. در دهان تمرین‌کننده با دو چوب غذاخوری چپانده شده بود که گفته می‌شد «از خودکشی جلوگیری می‌کند.»

تصویر شکنجه: بسته‌شدن به تخت

در زیر فهرستی تأییدشده از تمرین‌کنندگان ارائه می‌شود که بین سال‌های ۲۰۰۱ تا آوریل۲۰۱۴ در مرکز شستشوی مغزی استان هبی نگهداری ‌شدند:

شینگ شیائو، فنگ فنگ‌چین، فان رویهای، سونگ هونگ‌شوئی، چن لین، شی شیوژی، هوانگ سومی، لی لیا، ون چونیینگ، وو هوئیچینگ، ژانگ شیوژن، ما جینتونگ، هو جوآنجوان، آن یینگ، ژانگ شیوآی، فنگ پوژن، وانگ هائو، هو شینگای، لیو جونیینگ، فنگ روئیشو، لی چینگ، جینگ شین، جیا جیان، می جیانمین، گوئو بائوژو، سان جینهو، وو شیولینگ، لی شینهوا، ما لانشیانگ، وانگ پنگ‌پنگ، لو لیهوا، کویی جینگهوا، ژانگ یونکای، یو هوآ، وانگ لینگژی، شو یوچون، ما چینگ، ژانگ ونهویی، چی شیانگ‌کای، ژانگ لینگشیا، وانگ هویفانگ، ژو لیکشیا، ژائو جویونگ، لیو لیهوا، وانگ شینژونگ، ژانگ هویین، هوانگ جیانلینگ، سونگ جیانفنگ، یانگ کایلیانگ، ژانگ جینای، ژائو ویهونگ، تای چنگژی، چن پینگ، لیو آیانگ، ژانگ شیوژن، وانگ گویلان، شی شیوژی، وی لیینگ، وانگ بو، فو هوآجینگ، دنگ میژن، ژانگ لیشان، شی شوجون، ژانگ، بای، وو یونگشین، جیانگ فان، هوانگ شیوپینگ، لیو گوئوجون، یائو جیانرونگ، گای ووفان، فنگ فنگ‌چین، ژانگ شومین، ژائو بائوشنگ، لی ینگمین، دینگ لیان، وانگ آیجون، گو جین‌پنگ، می شیائوزنگ، جیائو شوچائو، دی جیان‌شین، فان شوفن، لی نینگ، لیو هوئی، لی چینگ، یو یالینگ، لی هویی، سان مان، ژانگ جین‌جینگ، دو یانزون، چی لیلی، نیو شین‌شیان، سان جینینگ، جین ویپینگ، گوئو ژانویی، شی لانهویی، پان سیان، لو رونگفن، لی چینگ، وانگ شوچینگ، فنگ شیچویی، ژانگ کویدونگ، فنگ یی، لی هوآژی، وانگ شوانمین، سان جینگ، وو لانینگ، وانگ چنگ‌گانگ، یین ژنیان، هو هویرو، تانگ پینگ، دونگ شیوو، دان شوفانگ، چی لیهوان، وی شوفن، یانگ شوانگمین، ما هویبین، لی شولین، لیو شیوفانگ، منگ لیانیینگ، سو سانو، وانگ جیانمین، ژو هوئینگ، لیو هوئی، ژانگ ووهان، هوانگ هوآوی، سان جینگونگ، ژو ونلی، گنگ جیکای، وو سولینگ، یانگ یون، لیو زونگسن، فن رویهای، لی سوئینگ، چی شیائوشی، یان گوپینگ، لیو ژیینگ، وانگ جونپینگ، نیو شین‌شیان، یو هوآ، وانگ شیانجون، ژانگ سویو، لی شیانجون، گای ووفان، وانگ کونیینگ، شن یانمی، ژی جونلی، وانگ‌ چینگ، ژانگ یون، سان تائو، چن یاینگ، چیو لیینگ، لی جیانگو، شو گوانگشیا، جی یان‌ون، لیو تائو، فان آیلان، وانگ جینگهویی، یو فنگیون، چین شیوئه، لی شیانگجین، سان جین هونگ، کویی وینا، وانگ شیشیانگ، لیو دونگمی، وانگ چا، لی چینگژن، لو هویشیا، هو مینگرو، لی هویشین، وو فنگلان، وی جیانرو، وانگ چائوهویی، فان لین‌لین، وانگ شیولینگ، یانگ فنگلیان، لیو لیفنگ، کویی وینا، لی گویشی و همسرش، لی رویچائو، ون چونیینگ، جون یان، لیو بائوچون، ژانگ کانگپین، کویی شیویینگ، دوان لیینگ، ژانگ مویو، ژانگ مین‌چینگ، وانگ مین‌شو، یین جیانهویی، دوان لیینگ، لی جیانگانگ، دونگ شیوژو، جیا یولیان، چی لانچین، لی شوچین، لی سو، پنگ یوجون، دنگ میجوان، لی سوپینگ، جی جونیان، وانگ یوشیا، لی رویچائو، لیو ونشیو، ال‌وی جیتانگ، یانگ هوآ، چنگ جینگشان، لی هویون، ژانگ سوون، لی شیائوینگ، رن یانژی، ژانگ شیوژن، لائو سان، ون فنگلان، شو گویتینگ، ژانگ شوپینگ، کونگ شوژن، هوانگ یولان، هائو چیویان، ژانگ شیانگژن، وانگ شینگویی و همسرش، ژو چینگ‌لانگ، جی یولین، ما هنگتائو، چن کایرو، چنگ ونفن، فنگ شیینگ، هان شوشیان، چن زنگهویی، شن مانلیانگ، لیو لیجیانگ و همسرش، زو جونهویی، لیو زنگهوآ، لیانگ چونهوا، یو یانگ، یوان چونفی، جین میچون، ژائو چونلونگ، وانگ روئه، نینگ یونگ‌چینگ، جیائو شوچائو، بای لانژن، ژانگ جونشنگ، ژانگ جین‌لینگ، کای شنگژو، کای یونگ‌چینگ، ژانگ لانژی، گونگ شوژن، ژانگ هونگجی، وو یانگو، چین شولینگ، جیا شوژن، لی ژنون، گائو لانچینگ، لی روئیکای، لی جین‌شیانگ، وانگ آیچین، ژو جیلان، وی تیانچن، هوآ فنگ‌شیانگ، ال‌وی شوفن، یانگ یولو، لیو شیومیان، رئیس شی، دکتر لی، وانگ ژیلیانگ، هان شوشیان، ژانگ ونپو، یائو هایشیا، هوانگ ویی، لی نا، لیو یانهونگ، دونگ هویمین، وانگ یوچوان، ژائو لیمی، پنگ یوجون، دنگ رن، فنگ شیائومی، فنگ فنگ‌چین، بائو گوئوفنگ و پدر، یانگ میائو، ژائو یوگویی، فان آیلیان، ژائو یولان، یک پرستار از بیمارستان شماره ۲، فان شیورونگ، دونگ شوآنگسو، لیو سومی، ژانگ یوچین، ژانگ بیانرونگ،  جی شیوینگ، لی کانشیانگ، ژانگ یونچینگ، دا شیو، ژانگ شنگلی، شین شانگ، ژانگ اربو، لیو جونشین، شو بونفن، تونگ جیانینگ، شین جانکای، ال‌وی پینگ، لو سوپینگ، کانگ روئینگ،  جیان مین، یان شینژنگ، لو شیائوچا، دو سوچیائو، لی رویچائو، وانگ جینگفن، هو یوگه، یو شیوئه، کویی هویمین، ژائو چونلی، هی جینمی، وانگ شولان، یانگ لینگ، نی فنگهی، بیان شوری، لی یوفن، ما زونگچی، لیو جینگ، لی یوفن، هی چائو، دونگ هویمین، وانگ جینشی، لیو جونتینگ، ژانگ شوپینگ، دو شوفنگ، وو شیومیان، شیائو ژا، لی شنگهوا، ژائو پن، لی کونکای، یو شیائوفان، لی فومی، ژانگ رویفنگ، دونگ جیانیینگ، فن تینگ، شن ژونو، دو گوئوژن، هائو شیانگ‌تونگ، سونگ چیائورونگ، لی شنگهوا، ژائو پن، لیانگ فنگ‌شیو و چنگ یوانلان. گزارش مرتبط:

مرکز شستشوی مغزی استان هبی از ابزارهای وحشیانه برای «تبدیل» تمرین‌کنندگان فالون گونگ استفاده می‌کند

کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.