(Minghui.org)تمرینکنندگان جوان از دانشجویان برای فالون گونگ در دومین اجلاس سالانه آزادی مذهبی بینالمللی (آیآراِف) در واشنگتن دیسی که از 28 تا 30 ژوئن 2022 برگزار شد شرکت کردند. این تمرینکنندگان که بین 19 تا 26 سال داشتند، از جورجیا، کارولینای شمالی، نیویورک، میشیگان و اوهایو به این اجلاس آمدند تا درباره آزار و شکنجه فالون گونگ (که فالون دافا نیز نامیده میشود) اطلاعرسانی کنند.
خانم هان یو (بالا، سمت چپ)، دختر قربانی برداشت اجباری اعضای بدن، و 9 تمرینکننده جوان از دانشجویان برای فالون گونگ
آزار و شکنجه فالون گونگ و برداشت اجباری اعضای بدن موضوعاتی بود که سخنرانان در اجلاس امسال اغلب از آن سخن گفتند. نینا شی (مدیر مرکز آزادی مذهبی در مؤسسه هادسون)، نوری تورکل (رئیس کمیسیون آزادی مذهبی بینالمللی ایالات متحده)، اتان گاتمن (نویسنده و پژوهشگر ارشد)، و لِوی بروده (مدیر اجرایی مرکز اطلاعات فالون دافا)، در جلسه ضروریای که مؤسسه هادسون برگزار کرد، درباره وضعیت برداشت اجباری اعضای بدن که در حال حاضر در چین صورت میگیرد صحبت کردند. در جلسه فوری دیگری، مرکز اطلاعات فالون دافا آمار و تجزیهوتحلیلِ بهروز آزار و شکنجه فالون گونگ را ارائه داد.
سیمون لیائو در مراسم افتتاحیه اجلاس سخنرانی میکند.
از سیمون لیائو، تمرینکنندهای جوان از مریلند، دعوت شد به نمایندگی از انجمن فالون دافای واشنگتن دیسی در مراسم افتتاحیه این اجلاس حضور یابد. سخنرانی او بر اهمیت آزادی اطلاعات و مقابله با سرکوب رسانهها در حمایت از آزادی مذهبی تأکید داشت.
لیائو گفت: «توصیه میکنیم که دولت ایالات متحده برای ابزارهای نرمافزاری که بهمنظور عبور از فایروال بزرگ چین استفاده میشوند، حمایت مالی بیشتری ارائه کند. این کار به میزان چشمگیری دسترسی به این ابزارها را در چین افزایش میدهد. جمعیت چینیای که دسترسی بیشتری به اطلاعات رایگان داشته باشند، کمتر ممکن است در جنایات حکچ مشارکت کنند.»
پس از سخنرانی لیائو، بسیاری از مردم به غرفه فالون گونگ آمدند تا درباره فالون دافا و آزار و شکنجه آن اطلاعات بیشتری کسب کنند.
برداشت اجباری اعضای بدن توجه بینالمللی را به خود جلب میکند
تمرکز اصلی اجلاس آزادی مذهبی بینالمللی امسال بر جنایات برداشت اجباری اعضای بدن در چین بود. این موضوع چند بار در جلسات فوری و نشستهای عمومی در سراسر اجلاس مطرح شد. ویدئویی که برداشت اجباری اعضای بدن در چین را توضیح میداد در یکی از جلسات عمومی پخش شد و سازماندهندگان اجلاس آن را در رسانههای اجتماعی به اشتراک گذاشتند.
پدر خانم هان یو قربانی برداشت اجباری اعضای بدن در چین بود. خانم هان ۱۹ساله بود که پدرش کشته شد.
خانم هان گفت: «جسد او را قبل از سوزاندن دیدم. او بهطرز وحشتناکی لاغر و سراسر بدنش کبود شده بود. برشی از گلو تا انتهای بالاتنهاش دیده میشد. در ناحیه شکم، قطعهای یخِ سفت را در زیر پوستش احساس میکردیم و بریدگی با نخ سیاه ضخیم بخیه خورده بود.»
داستان خانم هان توجه بسیاری از مردم را به خود جلب کرد. او با شبکه پخش مسیحی مصاحبه کرد. در جلسه ضروریای که مؤسسه هادسون آن را برگزار کرد، نینا شی جلسه را با تأکید بر ماجرای او آغاز کرد.
از خانم هان دعوت شد با انس کانتر فریدم نیز دیدار و صحبت کند؛ انس کانتر فریدم، بازیکن بسکتبال اِنبیاِی (اتحادیه ملی بسکتبال) است که برای بوستون سلتیکس بازی میکرد. او فعال حقوق بشر نیز هست که درباره موارد نقض حقوق بشرِ چین و جنایت برداشت اجباری اعضای بدن بسیار صریح صحبت میکند.
فریدم به او گفت: «تو زن بسیار شجاعی هستی و افراد بیشتری را تشویق میکنی که برای ایمان خود بایستند و در دفاع از آن صحبت کنند. این بدان معناست که پدرت بیهوده جان نباخت.»
خانم هان یو با بسکتبالیست اِنبیاِی، انس کانتر، در جریان دیدار و صحبتِ بازماندگان آیآراِف
شرکتکنندگان در کنفرانس حمایت خود را در غرفه فالون گونگ ابراز میکنند
بسیاری از مردم در غرفهای که دانشجویان برای فالون گونگ و مرکز اطلاعات فالون دافا راهاندازی کرده بودند توقف کردند تا درباره آزار و شکنجه فالون گونگ اطلاعات بیشتری کسب کنند.
چند زن جوان از یک انجمن برمهای به غرفه فالون دافا آمدند و از تمرینکنندگان برای توضیح حقایق مربوط به آزار و شکنجه فالون گونگ تشکر کردند.
آنها گفتند: «قبلاً هرگز از این موضوع خبر نداشتیم. این وحشتناک است که این دولت مرتکب این جنایت وحشتناک علیه مردم خودش میشود... [فالون گونگ] خوب و آرامشبخش است، و ما به آن نیاز داریم.»
چهار زن جوان از برمه که خواستار کسب اطلاعات درباره فالون دافا بودند.
اندرو استافورد، مأمور مقابله با سرکوب فراملی در دفتر امنیت و حقوق بشرِ وزارت امور خارجه ایالات متحده، و نیز یکی از سخنرانان در این اجلاس، وقتی فهمید چندمیلیون تمرینکننده بازداشت شدهاند، متعجب شدند. او نمیدانست که وسعت آزار و شکنجه تا حدی شدید است که به مقیاس نسلکشی رسیده است.
اندرو استافورد به همراه کلوئه فونگ، تمرینکننده فالون گونگ
حمید قراگوزلو، رئیس یک سازمان ایرانی در اجلاس، و همسرش شراره افشاری تحت تأثیر تلاش تمرینکنندگان فالون گونگ برای اطلاعرسانی درباره آزار و شکنجه قرار گرفتند.
شراره افشاری (سمت چپ) و حمید قراگوزلو (سمت راست)، مقابل غرفه فالون گونگ
افشاری گفت: «امیدواریم که همچنان درباره این موضوع به مردم اطلاعرسانی کنید... معتقدم که این اطلاعرسانی بسیار مهم است، تا زمانی که هنوز این اجلاس را برای اطلاعرسانی به مردم درباره آزارواذیت مذهبی داریم... افراد بیشتر و بیشتری از این موضوع مطلع خواهند شد.»
تمرینکننده جوان نیکلاس هالی (سمت چپ) درحال صحبت با شرکتکننده ویتنامی (سمت راست) درباره آزار و شکنجه فالون گونگ
بازدیدکنندگان این غرفه تلاشهای تمرینکنندگان جوان در این اجلاس را بسیار تحسین کردند. بسیاری اظهار داشتند که با دیدن جوانانی که در این اجلاس شرکت کردهاند و در برابر آزار و شکنجه ایستادگی میکنند، احساس امید و خوشبینی دارند.
در طول اجلاس، سه تمرینکننده از دانشجویان برای فالون گونگ درباره آزار و شکنجه فالون گونگ صحبت کردند. آنها درباره شروع آزار و شکنجه و نیز آخرین اخبار آزار و شکنجه که مرکز اطلاعات فالون دافا گزارش کرده است صحبت کردند. بهرغم برگزاری این اجلاس در ساعات اولیه صبح، قبل از هر یک از رویدادهای اصلی اجلاس، اتاق ارائه تقریباً پر بود که نشاندهنده میزان علاقه به این موضوع و نگرانی درباره آن بود.
خانم وانگ مینگهویی، دانشجوی کارشناسی در دانشگاه کالیفرنیا (برکلی)، ماجرای شخصی خود را از آزار و شکنجه والدینش در چین بهدلیل تمرین فالون گونگ، به اشتراک گذاشت.
خانم وانگ مینگهویی درحال به اشتراک گذاشتن عکسی از خودش و والدینش، درحین ارائه در اجلاس آیآراِف
خانم وانگ در کودکی شروع به تمرین فالون گونگ کرد و از پیشرفت اخلاقی مستمری که فالون گونگ برایش به ارمغان آورد قدردانی کرد. متأسفانه، والدین او اغلب بهدلیل تمرین فالون گونگ دستگیر میشدند، بنابراین او قبل از اینکه یاد بگیرد صحبت کند، برای زندگی نزد پدربزرگ و مادربزرگش فرستاده شد. خانم وانگ تا پنجسالگی با پدربزرگ و مادربزرگش زندگی میکرد.
وانگ اولین خاطره خود را از مادرش در یک مرکز شستشوی مغزی به یاد آورد: «او به یک صندلی بسته شده بود و یک لوله پلاستیکی بسیار ضخیم را در بینیاش قرار داده بودند... در حالی که او را تحت خوراندن اجباری مایعاتی قرار میدادند که بوی تحملناپذیری داشتند.» او گفت که وحشتزده شده بود، زیرا مادرش «بهوضوح درد طاقتفرسایی داشت.»
یک شرکتکننده ویتنامی هنگام سؤال پرسیدن در جلسه پرسش و پاسخ سعی میکند جلوی گریهاش را بگیرد.
بسیاری از حاضران از ماجرای خانم وانگ به گریه افتادند. خانمی پس از این ارائه، بهقدری تحت تأثیر قرار گرفته بود که پرسیدن سؤال برایش دشوار بود. برخی از افرادی که در این ارائه حضور داشتند اطلاعات بیشتری درخواست کردند و تمایل داشتند که این ارائه به ویتنامی ترجمه شود تا بتوانند وضعیت را بهتر درک کنند.
لوان نگوین (سمت چپ) و خانم وانگ مینگهویی (سمت راست) در کنار غرفه فالون گونگ
لوان نگوین، معلم انگلیسی برای بوت پیپل اِساٌاِس، پس از ارائه خانم وانگ از غرفه فالون گونگ بازدید کرد. او با مطلع شدن از جنایات وحشتناک حزب کمونیست چین علیه مردم خود شوکه شد.
نگوین گفت: «همه ما میخواهیم انسانهای خوبی شویم. ما همه یکسانیم، اما چرا رژیم این را نمیبیند؟»
او بهعنوان یک معلم انگلیسی معتقد است که آموزش بسیار تأثیرگذار و قدرتمند است و ابراز خوشحالی کرد که جوانانی را میبیند که درباره فالون گونگ و آزار و شکنجه به مردم اطلاعرسانی میکنند.
کلیۀ مطالب منتشرشده در این وبسایت دارای حق انحصاری کپیرایت برای وبسایت مینگهویی است. مینگهویی بهطور منظم و در مناسبتهای خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.