(Minghui.org) در 23دسامبر2021، بایدن، رئیس‌جمهور ایالات متحده، لایحه دو حزبی، «قانون پیشگیری از کار اجباری اویغور» را امضا کرد که ورود کالاهای ساخته شده با کار اجباری در منطقه شین جیانگ چین به بازار آمریکا را ممنوع می‌کند. این امر نشان‌دهنده این واقعیت است که اگرچه سیستم اردوگاه کار به طور رسمی در سال 2013 در چین لغو شده است، وضعیت کار اجباری همچنان ادامه دارد.
یکی از گروه‌هایی که به‌ویژه مورد هدف چنین نقض حقوق بشر قرار می‌گیرد، تمرین‌کنندگان فالون گونگ هستند، یک سیستم مدیتیشن صلح‌آمیز که از ژوئیه1999 توسط حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) مورد آزار و شکنجه قرار گرفته است. در مقایسه با اویغورها، کار اجباری که بر تمرین‌کنندگان فالون گونگ تحمیل می‌شود، اغلب بدتر است. همانطور که در ادامه توضیح داده شده است.
«ما شما را به خاطر پول دستگیر کردیم»
گزارش‌های متعددی در مورد کار اجباری در وب‌سایت مینگهویی وجود دارد و در اینجا به چند نمونه اشاره می‌کنیم.
افزایش حجم کار در طول پاندمی
بخش 11 زندان استان شاندونگ در 22ژوئیه2020 کار اجباری را پس از یک وقفه در طول همه‌گیری از سر گرفت. رئیس بخش، وانگ‌چوان سونگ، دستور داد که به تدریج ساعات کار و حجم کار افزایش یابد. زندانیان موظف بودند به جای ساعت 6 صبح، ساعت 5 صبح بیدار شوند و تا ساعت 8 یا 9 شب کار کنند. حجم کار نیز از 400 واحد در روز به 800 و حتی 1600 واحد در روز افزایش یافت.
یکی از زندانیان گفت: «وانگ اخیراً به این سمت منصوب شده است و او احتمالاً در فکر جمع‌آوری سرمایه سیاسی از طریق وادار کردن ما به انجام کارهای بیشتر بوده است. در واقع، واقعاً این‌طور اتفاق افتاد. حجم کار خیلی زود دو برابر شد و بعد از مدتی دوباره دو برابر شد. تمرین‌کننده‌ای به‌نام آقای ژنگ شوفی را به‌دلیل امتناع از انجام کار اجباری، در سلول انفرادی قرار دادند، که آنجا مجبورش کردند برای مدت طولانی و گاهی بعد از نیمه‌شب بایستد. به زندانیان شو چائو و لیو هوآیلینگ مأموریت داده شد تا آقای ژنگ را تحت نظر قرار دهند و آنها انگشتان پاهای آقای ژنگ را به‌شدت له کردند که منجر به تورم شدید آنها شد.
بیش از 10 ساعت کار کردن در روز با وعده غذایی به اندازه تخم مرغ
وضعیت مشابهی در زندان جیائژو در شهر لشان در استان سیچوان رخ داد. تمرین‌کنندگانی که در آنجا بازداشت می‌شدند مجبور بودند بیش از 10 ساعت در روز کار سخت را بدون دستمزد انجام دهند، اما هر وعده غذایی فقط کمی بزرگ‌تر از یک تخم‌مرغ بود. از طرف دیگر حجم کار روز به روز افزایش می‌یافت. محصولات الکترونیکی که آنها مجبور به تولیدشان بودند، از 50 دستگاه در روز به 60، 70 یا 80 دستگاه در روز افزایش یافت.
مقامات زندان ادعا کردند که زندانیان 8 ساعت در روز به مدت 5 روز در هفته و با دو روز استراحت کار می‌کنند، در حالی که در واقع استراحت حداکثر نصف روز در هفته بود. اگر تمرین‌کننده‌ای نمی‌توانست کارهای تعیین شدۀ روزانه‌اش را به پایان برساند، مربی سیاسی بخش 6، لی ونچینگ، به زندانیان دستور می‌داد که دست و پای تمرین‌کننده را ببندند، دو توپ به اندازه تخم‌مرغ در دهان او فرو کنند و با طناب آنها را ثابت کنند، آب فلفل روی صورتش بپاشند و کل سر را در یک محافظ صورت بپوشانند. سپس تمرین‌کننده مجبور می‌شود بیش از 10 ساعت در روز با دو زندانی که برای تحت نظر قراردادن او تعیین شده‌اند، بی‌حرکت بماند. این زندانیان گماشته شده اغلب ژاکت تمرین‌کننده را در می‌آوردند تا از سرما یخ بزند. و اجازه خواب به آنها داده نمی‌شد. یک تمرین‌کننده که به نام شیائو سی شناخته می‌شود، یک بار توسط لی ونچینگ، از 2اوت2020 تا 5ژانویه2021 به این ترتیب مجازات شد.
شکنجه جسمی، آزار روانی و مرگ
خانم چن یونگچون، یک تمرین‌کننده در شهر یینگکو، استان لیائونینگ، در اکتبر2015 دستگیر و خانه‌اش غارت شد. وقتی او گفت که بی‌گناه است، مأموری آن گفته را رد کرد، «چطور جرئت می کنی هنوز در مورد آن صحبت کنی؟ ما تو را دستگیر می‌کنیم تا بتوانیم پاداش بگیریم.»
خانم چن پس از محکوم شدن به پنج سال حبس، به زندان زنان شن‌یانگ فرستاده شد و در آنجا مجبور به تولید صنایع دستی کاغذی شد. اغلب او مجبور بود تا بعد از نیمه شب بدون استراحت کار کند و زندانیان هر از گاهی او را کتک می‌زدند. به‌خاطر شکنجه‌های جسمی طولانی مدت و آزار روحی، او اغلب در حالت خلسه بود. او اشتها به غذا نداشت و درنتیجه به‌سرعت لاغر شد.
در سال 2019، خانم چن دچار علائم دیابت شد و وضعیتش به سرعت بدتر شد. وقتی خانواده‌اش در اکتبر2020 به بیمارستان زندان آمدند تا او را با خود ببرند، او قادر نبود خودش به‌تنهایی راه برود. او نمی‌توانست به‌طور واضح ببیند و به شدت لاغر شده بود. چند ماه بعد، خانم چن در 4مارس2021 در سن 50 سالگی درگذشت.
نزدیک به 700 شرکت دولتی در زندان‌های سراسر چین
بر اساس آمارهای موجود، حداقل 681 شرکت دولتی مستقر در زندان‌ها وجود دارد که تقریباً در تمام استان‌های چین هستند. علاوه بر این، نمایندگان قانونی 432 عدد از چنین شرکت‌هایی، سمت‌های سازمان دولتی را نیز بر عهده دارند، از مدیران یا معاونان دفاتر اداری زندان گرفته تا مدیران یا معاونان زندان‌ها.
این شرکت‌های زندان به صورت متمرکز مدیریت می‌شوند و تقریباً منحصراً از نیروی کار رایگان استفاده می‌کنند. زندانیان مجبور می‌شوند فراتر از محدودیت‌های جسمی و روانی خود کار کنند وگرنه با شکنجه مواجه می‌شوند. بازار کار اجباری رایگان عظیم در زندان‌ها، اردوگاه‌های کار و مراکز شستشوی مغزی مختلف، به ح‌ک‌چ در رقابت با سایر کشورها، مزیت رقابتی فوق‌العاده‌ای می‌دهد. مهم نیست که ایالات متحده چقدر تعرفه بر محصولات ساخت چین اعمال کند، آن تأثیر قابل توجهی بر بازار کار اجباری رایگان در چین نخواهد داشت.
داده‌ها نشان می‌دهد که در حالی که تمرین‌کنندگان فالون گونگ قربانیان اصلی کار اجباری هستند، گروه‌های دیگر نیز مورد هدف قرار می‌گیرند، از جمله مدافعان حقوق بشر در بازداشت، وکلا، شهروندان عادی که برای حقوق خود دادخواهی کرده‌اند، اعضای کلیساهای غیررسمی، اویغورها و سایرین. در واقع، پس از اینکه ح‌ک‌چ در سال 1999 شروع به سرکوب فالون گونگ کرد، بازار کار اجباری در چین به شدت گسترش یافته است.
افزایش سطح آگاهی
جولی کیت، مادری در اورگان، بسته‌ای از تزیینات هالووین را که از فروشگاه خرده‌فروشی محلی‌اش در سال 2012 خریداری کرده بود، باز کرد. درون بسته، نامه‌ای برای درخواست کمک اضطراری بود که از اردوگاه کار اجباری ماسانجیا که اکنون منحل شده است، ارسال شده بود.
«لطفاً این نامه را مجدداً به سازمان جهانی حقوق بشر ارسال کنید. هزاران نفر از مردم اینجا که تحت آزار و شکنجه دولت حزب کمونیست چین هستند از شما تشکر خواهند کرد و برای همیشه به یاد خواهند آورد.» این نامه توضیح داده بود که زندانیان در آنجا مجبور بودند 15 ساعت در روز بدون هیچ استراحتی در روزهای شنبه، یکشنبه یا سایر تعطیلات کار کنند. در غیر این صورت، آنها با ضرب و شتم، شکنجه یا انواع دیگر بدرفتاری مجازات می شدند. آنها به سختی درآمدی کسب می‌کردند - فقط 10 یوان (یا 1.6 دلار) در ماه.
شخصی که این نامه را نوشت آقای سان یی، یک مهندس در پکن بود که به‌دلیل تمرین فالون گونگ در اردوگاه کار اجباری ماسانجیا بازداشت شده بود. در سال 2018 این ماجرا به فیلم مستند نامه‌ای از ماسانجیا تبدیل شد. هنگامی که این فیلم در سپتامبر2019 در ساختمان اداری خانه رِی‌بِرن در واشنگتن دی سی به نمایش درآمد، کارکنان و ده‌ها تن از اعضای کنگره ایالات متحده این مستند را تماشا کردند.
ساخته شده در چین: نامه یک زندانی برای درخواست کمک فوری و هزینه پنهان کالاهای ارزان آمریکا، کتابی از آملیا پانگ، در فوریه2021 منتشر شد. کریس هجز، روزنامه‌نگار و نویسنده برنده جایزه پولیتزر درباره این کتاب نوشت: «نگاهی تکان‌دهنده و قدرتمند به اردوگاه‌های کار اجباری وحشیانه در چین که نیازهای مصرف‌کنندگان ما را در حجم انبوه تولید می‌کنند.»
اگرچه این نامه از ماسانجیا و وقوع سایر حوادث منجر به پایان یافتن سیستم اردوگاه کار در چین در سال 2013 شد، اما کار اجباری ادامه یافت و نامه‌های درخواست کمک فوری دیگری پیدا شد.
در اوایل سال2017، دختری در نیویورک یادداشتی حاوی درخواست کمک فوری از یک زندانی در چین را در پشت کاغذ بسته‌بندی جعبه کیک پیدا کرد. در مارس2017، خانمی در آریزونا چنین نامه‌ای را از زندان یینگشان در استان شانشی در کیف پولی که از والمارت خریده بود، پیدا کرد. در طول کریسمس2019، یک دختر 6 ساله در بریتانیا یک پیام درخواست کمک فوری از زندان چینگپو در شانگهای در کارت کریسمس خریداری شده از تسکو، بزرگترین خرده فروشی در کشور، پیدا کرد.
آزار و شکنجه ادامه دارد
به گفته عفو بین‌الملل، پس از اعلام ح‌ک‌چ مبنی بر تعطیلی اردوگاه‌های کار در سال 2013، بسیاری از این مراکز به مراکز درمان مواد مخدر تغییر نام دادند. علاوه بر این، اردوگاه‌های نگهداری شین جیانگ که توسط ح‌ک‌چ در سال 2014 راه‌اندازی شد، توسط کشورهای غربی و سازمان‌های حقوق بشری به‌عنوان اردوگاه‌های «بازآموزی» یا اردوگاه‌های کار تلقی می‌شوند. حدود یک تا سه میلیون نفر در این اردوگاه‌ها بازداشت هستند.
پس از اینکه ح‌ک‌چ منافع زیادی از تمرین‌کنندگان فالون گونگ کسب کرد، تاکتیک‌های مشابهی را در مورد اویغورهای بازداشت شده، مخالفان و مدافعان حقوق بشر اعمال کرد. در واقع، پس از اینکه جیانگ زمین، رهبر سابق ح‌ک‌چ، دستوری علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ صادر کرد مبنی بر اینکه «اعتبار آنها را لکه‌دار کنید، از نظر مالی آنها را ورشکسته کنید و جسم‌شان را نابود کنید»، مقامات جسورانه تعداد زیادی از تمرین‌کنندگان را بازداشت، زندانی و شکنجه کردند. بسیاری از تمرین‌کنندگان نیز از آزار روانی و جنسی رنج بردند یا مفقودالاثر شدند. بسیاری از این ترفندها در حال حاضر در مورد اویغورها یا مسلمانان استفاده شده است.
بر اساس گزارش سال 2022 دیده‌بان حقوق بشر، مقامات ح‌ک‌چ «به‌عنوان بخشی از حمله گسترده و سیستماتیک علیه اویغورها و سایر مسلمانان ترک در شین‌جیانگ، از جمله بازداشت دسته‌جمعی، شکنجه و آزار و شکنجه فرهنگی، مرتکب جنایات علیه بشریت شده‌اند.» بسیاری از این روش‌ها قبلاً علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ استفاده شده بود.
پارلمان‌های بلژیک، کانادا، چک، لیتوانی، هلند و بریتانیا قطعنامه‌هایی برای محکومیت نسل‌کشی ح‌ک‌چ علیه اویغورها تصویب کرده‌اند. اما در مقایسه با این، سرکوب تمرین‌کنندگان فالون گونگ توسط ح‌ک‌چ شدیدتر بوده و برای مدت طولانی‌تری ادامه داشته است.
کایلان فورد، فیلمساز کانادایی، و دیوید ماتاس، وکیل حقوق بشر، در مقاله‌ای با عنوان «چشممان را به روی ماشین سرکوب چین باز نگاه داریم» نوشتند: «آن جنایات علیه بشریت که علیه فالون گونگ اعمال شده است فراتر از هر گونه ابهام منطقی است. این شواهد بسیار زیاد، دقیق، تأیید شده و حجیم است.»
در این مقاله نوشته شده است: «یک سوال واقعی وجود دارد که چرا بسیاری از مردم نمی‌دانند که این اتفاق در حال وقوع است. رویدادهای کمی در تاریخ اخیر چین چنین تأثیر عمیقی بر چشم‌انداز سیاسی، امنیتی و روانی این کشور داشته‌اند و رویدادهای کمی هستند که آنقدر کم درباره‌شان مطالعه شده باشد یا به این ضعیفی درک شده باشند.»
مایک پمپئو وزیر امور خارجه سابق آمریکا در 19ژانویه2021 گفت: «اگر حزب کمونیست چین اجازه داشته باشد که علیه مردم خود نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت انجام دهد، تصور کنید که در آینده نه چندان دور با جهان آزاد چه کار خواهد کرد.»
ما باید با هم کار کنیم تا علیه این جنایت رژیم خودکامه افشاگری کنیم. در غیر این صورت، وقتی قربانی می‌شویم، ممکن است صدای خودمان به گوش دیگران نرسد.
دیدگاه‌های ارائه‌شده در این مقاله بیانگر نظرات یا درک خود نویسنده است. کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.
مجموعه نظرات و دیدگاه‌ها
