آزار و شکنجه بی‌امان تمرین کنندگان فالون گونگ در زندان لانژو در استان گانسو

(Minghui.org) زندان لانژو به‌عنوان زندان اصلی در استان گانسو برای حبس تمرین‌کنندگان مرد فالون گونگ از زمان آغاز آزار و شکنجه فالون گونگ استفاده شده است. آزار و شکنجۀ این روش باستانی چینی تزکیه ذهن و جسم، در ژوئیه 1999 آغاز شد. تمرین‌کنندگان در این زندان به‌خاطر حفظ ایمانشان در حالی که در شرایط سخت زندگی می‌کنند و مجبور به انجام کارهای سنگین هستند، به‌طور وحشیانه شکنجه می‌شوند.

مقامات زندان برای آسیب رساندن به تمرین‌کنندگانی که حاضر به انکار ایمانشان نبودند، به تمام ابزارهای ممکن متوسل شده‌اند، از جمله مجبور کردن آنها برای ایستادن طولانی مدت، انجام دو شیفت کار شبانه، دادن وعده‌های غذایی کوچک‌تر به آنها، نداشتن اجازه خرید از فروشگاه زندان و محرومیت آنها از ملاقات با خانواده یا تماس تلفنی.

تمرین‌کنندگان تا حد مرگ شکنجه شدند

در زندان لانژو، بسیاری از زندانیان شاهد آزار و شکنجه بی‌رحمانه تمرین‌کنندگان فالون گونگ بوده‌اند.

برخی از زندانیان به یاد می‌آورند که چگونه دندان‌های آقای وانگ یوجیانگ، سرگرد ارتش در منطقه نظامی لانژو، توسط زندانیان لق و خارج شد. آقای وانگ دو بار به مدت ۱۰ و ۶ سال در زندان لانژو محبوس شد و در هر دو دوره تحت شکنجه وحشیانه قرار گرفت. او در سال 2017 در دومین دوره زندانش تا حد مرگ تحت آزار و شکنجه قرار گرفت. جزئیات مصیبت او در «مرگ سرگرد ارتش به دلیل سوءرفتار درحالی که به‌خاطر ایمانش دومین دوره محکومیت به حبسش را می‌گذراند» موجود است.

آقای جیا چونژن، از شهرستان لینشیا، برای گذراندن یک دوره حبس چهار ساله در زندان لانژو زندانی شد. از آنجایی که او حاضر نشد از ایمانش دست بکشد، بارها در جلسات بزرگ مورد تحقیر و انتقاد قرار گرفت. او در مارس 2022 در 76 سالگی در زندان تا حد مرگ شکنجه شد. خانواده‌اش آثار جراحت روی گردن و دست‌هایش دیدند.

سایر موارد آزار و شکنجه

آقای ژانگ تیانیون 60 ساله، اهل شهر جیوچوان، استان گانسو، در اواخر ژوئیه 2022 آزاد شد. در دوران حبس، زندانی لی های و سایر زندانیان اغلب او را مورد ضرب و شتم قرار می‌دادند که باعث سکته مغزی او  شد. سرش کج شده بود و می‌لنگید. حتی زمانی که  به‌دلیل نقص حرکتی قادر به مراقبت از خود نبود، همچنان نگهبانان او را مجبور به انجام کار برده‌وار می‌کردند.

آقای سونگ گولی 66 ساله، از شهرستان جینگیوان، استان گانسو، پس از گذراندن چهار سال و دو ماه حبس در زندان لانژو در ژوئیه2022 آزاد شد. در دوران زندان، توسط زندانی لیو شیائوپینگ تحت نظر و شکنجه قرار گرفت  که او را از خوردن، نوشیدن و خواب نیز محروم کرد.

آقای هان شو، ساکن شهر لانژو، یک دوره حبس سه ساله را در زندان لانژو گذراند. او اصرار داشت که هیچ جرمی مرتکب نشده است و از انجام کار برده‌وار یا پاسخگویی به حضور و غیاب خودداری کرد. محافظان بیش از 30 روز او را مجبور به ایستادن بیش از ده ساعت در روز کردند. بیش از نیم ماه در هر وعده غذایی فقط نان بخارپز شده بدون برنج یا سبزیجات به او دادند.

آقای هونگ لیانگ ۵۰ساله، اهل شهرستان ژانگجیاچوان، استان گانسو، پس از دستگیری در اوت2020، به مدت چهار سال و نیم در زندان لائوژو محبوس شد. در طول ساعات کاری به اتاقی در کارگاه برده می‌شد و برای مطالعه مطالب افتراآمیز به فالون گونگ سپس در یک سلول کوچک حبس می‌شد تا پس از چند ساعت کار، تا زمان خواب، به مطالعه خود ادامه دهد.

علاوه بر آقای هونگ، تمرین‌کنندگان زیر نیز در حال حاضر در زندان لانژو زندانی هستند:

- آقای وئی جونرن 40 ساله، اهل شهرستان جینگ‌چوان، استان گانسو، در 13 اوت2002 دستگیر و در 27 اکتبر 2002 توسط دادگاه چنگ‌گوان به 20 سال زندان محکوم شد.

- آقای جین جیلین ۵۰ ساله، از شهرستان یوژونگ، استان گانسو، در سال 201۵ دستگیر و در ژوئن 2016 در دادگاه شهرستان یوژونگ به هفت سال حبس محکوم شد.

- آقای لی فوبین 71 ساله، ساکن شهر لانژو، در سپتامبر 2016 دستگیر و به شش سال حبس محکوم شد.

- لی جیانکوی 72 ساله، از شهرستان لینشیا، استان گانسو، در 2۵نوامبر2020 دستگیر شد. مدت زندان او مشخص نیست.

- آقای سونگ زونگ‌شیائو 71 ساله، از شهر لینشیا، استان گانسو، در آوریل2020 دستگیر و در اواخر دسامبر2020 به سه سال و نیم حبس محکوم شد.

- آقای ژائو یوجیه حدوداً ۴۵ ساله، از شهر لینشیا، در فوریه2020 دستگیر و در نوامبر2020 به ۹ سال و نیم حبس محکوم شد.

 - آقای چن یونگسن حدوداً ۶۵ ساله، ناتوان با تاری دید در فوریه 2020 دستگیر و در نوامبر 2020 به 9 سال زندان محکوم شد.

 - آقای لیو شییی ۵۸ ساله، اهل شهرستان چینگ‌چنگ، استان گانسو، در ۲۵مارس2020 دستگیر شد و در ژانویه2021 در دادگاه شهرستان چینگ‌چنگ به ۳ سال حبس محکوم شد.

شرایط بد و کار اجباری

زندان به دو منطقه کار و محل زندگی تقسیم می‌شود. وضعیت در منطقه محل زندگی بد است و بیش از 3 هزار زندانی در پنج ساختمان هستند. هر طبقه حدود ۱۵۰ نفر را در خود جای می‌دهد و فقط به شش شیر آب و شش توالت مجهز است. هر روز صبح صف‌های طولانی ایجاد می‌شود.

زندانیان ساعت 6 صبح از خواب بیدار می‌شوند و فقط ۴۵ دقیقه فرصت دارند تا شستشو کنند، صبحانه بخورند و اتاق را تمیز کنند. قبل از رفتن به محل کار، آنها باید آهنگ‌هایی  در  تمجید حزب کمونیست بخوانند.قبل از عبور از درهای اصلی برای ورود به محوطه کار، باید فریاد بزنند: «حزب کمونیست خوب است، سوسیالیسم خوب است» تا اجازه عبور بگیرند.

زندانیان مجبورند از ساعت 7 صبح تا 6:30 بعدازظهر کار کنند. با یک ساعت استراحت صرف ناهار، در مجموع 10 ساعت‌و نیم در روز. معمولاً تا ساعت ۹ شب اضافه کاری برای آنها امری معمول است. مقررات زندان تصریح می‌کند که زندانیان می‌توانند تا پنج روز در هفته کار کنند. اما، زندان لانژو زندانیان را مجبور به شش روز کار در هفته کرده و اغلب تعطیلات ملی را کوتاه یا لغو کرده است.

زندان لانژو همه زندانیان را ملزم می‌کند که در کار برده‌وار شرکت کنند، از جمله آنهایی که دارای معلولیت جسمی شدید و آنهایی که مسن و بیمار هستند. انواع کار شامل کار سنگین یا تهیۀ لباس، مانند شلوارک صادراتی به ژاپن، شلوار شش‌جیب برای تدارکات مد نیویورکی‌ها جی‌ام‌بی‌اچ  و کی‌جی،‌ برای صادرات به کیل، آلمان، و جلیقه برای پُست سلطنتی انگلستان است.

دستمزد زندانیان بسیار پایین است حتی یک کارگر ماهر که اضافه‌کاری کند فقط حدود ۵۰ یوان (7.40 دلار آمریکا) در هر ماه حقوق دریافت می‌کند.

برداشتن بارهای سنگین باعث شده است که بسیاری از زندانیان به بیماری ستون فقرات کمری، ستون فقرات گردنی یا بیماری هموروئيد مبتلا شوند و از آنها رنج ببرند، اما مراقبت‌های پزشکی بسیار محدودی به آنها داده می‌شود. برخی از پزشکان زندان دامپزشکانی هستند که به توصیفِ زندانیان از علائمشان گوش نمی‌دهند و داروهای اشتباه تجویز می‌کنند. زندانیان در شرایط بدی که به سر می‌بردند مجبور بودند به کار ادامه دهند تا از مدت زندان خود بکاهند.

محیط‌های کارگاه مملو از آلودگی‌های شیمیایی است و زندانیان هیچ‌گونه تجهیزات حفاظتی، حتی ماسک ندارند. در یک بند، زندانیان اجازه داشتند یک لیوان آب بنوشند و یک بار در ساعت 9:30 صبح و یک بار در ساعت 3:30 بعدازظهر از توالت استفاده کنند. زندانیان مجبور بودند حتی وقتی سهمیۀ کارشان تمام می‌شد، روی صندلی خود بنشینند.

زندانیان زمانی که به نگهبانان گزارش می‌دهند قبل از اینکه چمباتمه بزنند و صحبت کنند، باید با صدای بلند خود را به‌عنوان جنایتکار اعلام کنند. در هر درخواست یا درخواست کتبی نیز باید به صراحت قبل از نام آنها جنایتکار نوشته شود. برخی از زندانیان سعی کرده‌اند این بدرفتاری ها را گزارش کنند، اما نگهبانان هیچ کانالی برای انجام این کار به آنها نمی‌دهند.

این زندان همچنین بیش از صد زندانی خارجی را که اکثراً از پاکستان و افغانستان هستند، محبوس می‌کند. آنها از زندان‌های استان شین‌چیانگ منتقل شدند، زیرا مقامات تلاش کردند تا بدرفتاری با اویغورها را در آنجا پنهان کنند.

خانوادۀ این زندانیان خارجی اجازه ندارند به آنها پول بدهند. شرایط زندگی آنها حتی بدتر از زندانیان بومی چین است، زیرا آنها فقط دستمزد بسیار حداقلی خود را دارند که به سختی برای خرید چیزی کافی است. بسیاری از آنها بدون درمان پزشکی از بیماری‌های جدی مختلف رنج می‌برند و برخی آنقدر ضعیف هستند که نمی‌توانند به تنهایی راه بروند یا خیلی آهسته راه می‌روند.

زندانیان با جلیقه زرد دستیار نگهبان هستند. آنها مجاز به مشارکت در بخش مدیریت هستند. برخی از سرپرستان از قدرتشان سوء‌استفاده کرده و سایر زندانیان را مورد آزار و اذیت قرار داده‌اند. به‌عنوان مثال، لی شیائوپنگ، دستیار بخش ۱۴، مسئول آموزش زندانیان جدید بود. او زندانیان جدید را سرخود تنبیه  و آنها را مجبور می‌کرد تمام روز را بایستند، شب‌ها دو شیفت کار انجام دهند و به جز زمان خواب به آنها اجازه نشستن نمی‌داد. وقتی تیم بازرسی آمد، آنها جلیقۀ زرد خود را درآوردند و قاطی بقیه زندانیان شدند.

کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.