(Minghui.org) رسانه‌های اصلی مملو از داستان‌هایی درمورد سبک زندگی افراد مشهور و ثروتمند هستند، مانند ماشین‌های اسپرتی که سوار می‌شوند، عمارت‌های باشکوه آن‌ها، عجیب‌ترین جشن‌های عروسی و غیره.
صرفه‌جویی (یا مقتصد بودن) به‌طور کلی به‌عنوان چیزی تبلیغ نمی‌شود که افراد ثروتمند و موفق برایش تلاش می‌کنند، بلکه چیزی است که باید در زمان نداشتن توان مالی، به کار گرفته شود.
بااینحال صرفه‌جویی در همه سلسله‌ها در فرهنگ سنتی چین ترویج می‌شد. آن بدین دلیل نبود که در دوران باستان، امکانات کمتری وجود داشت که مردم را مجبور به صرفه‌جویی بیشتر می‌کرد، بلکه به این دلیل بود که صرفه‌جویی به‌عنوان یک فضیلت تلقی می‌شد تا یک ضرورت اقتصادی.
برطبق زو ژوان: «صرفه‌جویی یک فضیلت رایج است، درحالی‌که اسراف یک شرارت بزرگ است.» (زو ژوان، که به‌عنوان تفسیر زو معروف است، یک تاریخ روایی چین باستان دربارۀ وقایع‌نگاری چینی سالنامه بهار و پاییز است که دوره ۷۲۲ تا ۴۶۸ قبل از میلاد را پوشش می‌دهد.)
سیما گوانگ، یکی از پیروان بزرگ کنفوسیوس در سلسله سونگ شمالی، گفت که همه افراد باتقوا صرفه‌جویی می‌کنند، زیرا چنین افرادی امیال کمتری دارند. شخصی که امیالش کم است، با چیزهای بیرونی تحریک نمی‌شود، بنابراین می‌تواند با صداقت و اخلاق رفتار کند. چنین افرادی تمایل دارند در زندگی روزمره خود صرفه‌جو باشند تا از رفاه و سعادتمندی خانواده خود اطمینان حاصل کنند و برای پرهیز از گناه، به رفتار خود توجه کنند. بنابراین صرفه‌جویی مبنای خوبی برای زندگی اخلاقی است.
ازسوی دیگر، اسراف منجر به افزایش امیال می‌شود و فردی که امیالش بیشتر است به‌دنبال ثروت و مقام می‌رود که اخلاقش را نابود می‌کند و فجایعی به بار می‌آورد. افراد اسرافکار تمایل دارند حریص و ولخرج باشند؛ آن‌ها تمایل دارند رشوه دریافت کنند و به احتمال زیاد در زندگی روزمره، به‌دنبال متعلقات دیگران هستند. به همین دلیل اسراف در زمرۀ گناهانِ بزرگ شمرده می‌شود.
یک خانواده اسرافکار ناگزیر رو به زوال می‌رود
برطبق گوئو یو (کتاب تاریخی کلاسیک درمورد هشت ایالت در دوره بهار و پاییز)، در سال هشتمِ حکومت پادشاه دینگ متعلق به ژو، این پادشاه درواقع دوک کانگ از لیو را به‌عنوان فرستاده‌ای به ایالت لو فرستاد. دوک هدایایی را به مقامات عالی‌رتبه داد. او متوجه شد که دو مقام، جی ونزی و منگ شیانزی، متواضع و صرفه‌جو هستند، درحالی‌که دو نفر دیگر، شوسون شوانزی و دونگ منزی، نسبتاً زیاده‌خواه بودند.
هنگامی که او به خانه بازگشت، پادشاه از او پرسید که کدام مقامات در ایالت لو بافضیلت هستند.
دوک پاسخ داد: «جی ونزی و منگ شیانزی می‌توانند برای مدتی طولانی مقام خود را در ایالت لو حفظ کنند، درحالی‌که شوسون شوانزی و دونگ منزی ممکن است از بین بروند.»
پادشاه پرسید: «چرا این را می‌گویی؟»
دوک توضیح داد: «جی ونزی و منگ شیانزی صرفه‌جو هستند و خانواده‌شان را از بلایا محافظت می‌کنند، درحالی‌که شوسون شوانزی و دونگ منزی هر دو ولخرج هستند و به فقرا همدردی کمی دارند. اگر فقرا مورد همدردی و حمایت قرار نگیرند، جنایت و اندوه بیشتر می‌شود و مصیبت‌ها در پی خواهد داشت. خانواده آن‌ها نیز تحت تأثیر قرار خواهند گرفت. دولت نمی‌تواند با زیاده‌خواهی مقامات افراطی کنار بیاید و به تباهی کشیده خواهد شد.»
دوک کانگ پیش‌بینی کرد که مسند دونگ منزی پس از دو سلسله و مسند شوسون شوانزی پس از سه سلسله در ایالت لو پایان خواهد یافت.
هشت سال بعد که مافوق دونگ منزی، یعنی دوک شوان متعلق به لو، درگذشت، دونگ منزی درنهایت در زمان موردانتظار پشتیبان خود را از دست داد. دشمنان سیاسی او خانواده‌اش را اخراج کردند و آن‌ها مجبور به فرار از ایالت چی شدند.
پس از مرگ دوک شوان، دوک چنگ در ایالت لو جانشین این مقام شد. دو سال قبل از مرگ دوک چنگ، شوسون شوانزی به ایالت چی گریخت. مقامات دادگاه در ایالت لو به‌دلیل کارهای بد زیادی که شوسون شوانزی انجام داده بود، ائتلافی برای تبعید او تشکیل دادند.
فواید حکومت مقتصدانه
اداره کشور با صرفه‌جویی، یا به‌قول امروزی حسابگری اقتصادی، به مزایای بسیاری منجر می‌شود.
براساس گزارش شی جی (سوابق تاریخی)، در زمان امپراتور پینگ از سلسله هان، ملکه دواگر فرمانی صادر کرد که در آن آمده بود: «راه اداره یک کشور این است که ابتدا مردم را سعادتمند کنند و کلید دستیابی به این امر تمرین صرفه‌جویی است. وقتی کشور آباد است، هیچ‌چیز برای یک پادشاه بافضیلت مهم‌تر از صرفه‌جویی نیست. اگر مردم با فضيلت صرفه‌جويی تربيت شوند، سلسله‌مراتب اجتماعی خوب برقرار می‌شود، مهربانی ميان خويشاوندان افزايش می‌يابد و علت اصلی اختلافات و دعاوی از بين می‌رود. این اساس سعادت مردم و راه اداره کشور بدون مجازات است. چگونه می‌توانیم برای عملی کردن آن تلاش نکنیم!»
در ادامه این فرمان آمده است: «در میان وزیران، گونگسون هونگ، اهل پینجین، بهترین در تمرین صرفه‌جویی است. او پول را سبک می‌گیرد و برای خیرخواهی و درستکاری ارزش قائل است. او صدراعظم است و بااینحال شب‌ها از روانداز نخی (به‌جای ابریشم) استفاده می‌کند و برای هر وعده فقط یک ظرف گوشت و برنج سبوس‌دار می‌خورد. او تمام حقوق خود را صرف پذیرایی از افراد فاضل و مهمانان می‌کند و هیچ پول اضافه‌ای برای خودش باقی نمی‌گذارد. این جلوه‌ای از خویشتن‌داری درونی و پیروی از قانون در رفتار فرد است.»
به عبارت دیگر، با صرفه‌جویی در حکمرانی، هم عموم مردم و هم مسئولین خویشتن‌داری می‌کنند، مراقب مخارج روزانه خود خواهند بود و در مواقعی که به پول نیاز دارند، به‌خوبی تأمین می‌شوند. آن‌ها سرمایه‌های عمومی را اختلاس نمی‌کنند و رشوه نمی‌پذیرند و در کمک به دیگران سخاوتمند خواهند بود. درنتیجه مردم به یکدیگر اهمیت می‌دهند و با اختلافات کمتری، با یکدیگر هماهنگ زندگی می‌کنند و جامعه باثبات و صلح‌آمیز خواهد بود.
نتیجه
صرفه‌جویی لزوماً به فقر یا بخشش اندک مربوط نمی‌شود. افراد صرفه‌جو لزوماً کمبود پول ندارند یا با خساست رفتار نمی‌کنند. برعکس، آن‌ها می‌فهمند که صرفه‌جویی یک فضیلت است.
بسیاری از افرادی که در زندگی روزمره خود صرفه‌جویی می‌کنند می‌دانند چگونه از زندگی خود لذت ببرند، آن‌ها از طبیعت و غذای خوب قدردانی می‌کنند و مایلند آنچه را که دارند به اشتراک بگذارند و به دیگران کمک کنند، زیرا رفتار بافضیلت حاوی عناصر الوهیت، توجه به دیگران و ازخودگذشتگی است.
افراد مقتصد در زیاده‌خواهی و خوشگذرانی غرق نمی‌شوند و می‌توانند بدون امیال و قوی باشند، به‌طوری که در زندگی روزمره و تزکیه اخلاق می‌توانند خودشان را به‌طور درستی اداره کنند.
افراد اسرافکار تمایل دارند در خواسته‌های مادی غرق شوند، حریص هستند و حتی از ابزارهای نامناسب برای جستجوی پول استفاده می‌کنند و درنهایت بلاهایی را برای خود به بار می‌آورند.
در چین امروزی، حزب کمونیست چین عمداً اخلاق سنتی مردم چین را از بین بُرد و تشویقشان کرد که به‌دنبال تجمل‌گرایی، زیاده‌خواهی، فساد و هرزگی باشند. درنتیجه، بسیاری از مردم زندگی خود را صرف شهرت و ثروت می‌کنند و براثر دنبال کردن طلب‌های مادیِ عنان‌گسیخته، راحت‌طلبی و طمع، زندگی‌شان در معرض خطر قرار می‌گیرد.
تاریخ نشان می‌دهد که فضیلت و تقوا نه‌تنها برای پیشرفت شخصی لازم است، بلکه سنگ‌بنای یک کشور و جامعه باثبات نیز هست.
کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. بازنشر غیرتجاری این مطالب باید با ذکر منبع باشد. (مانند: «همان‌طور که وب‌سایت مینگهویی گزارش کرده است، ...») و لینکی به مقالۀ اصلی ارائه شود. در صورت استفاده تجاری، برای دریافت مجوز با بخش تحریریۀ ما تماس بگیرید.
مجموعه فرهنگ سنتی
