(Minghui.org) سمیناری درباره جنایات برداشت اجباری اعضای بدن به‌دست حزب کمونیست چین (ح‌.ک‌.چ) در 21اکتبر2023، در گالری تیانمن در پاریس (فرانسه) برگزار شد.

دیوید ماتاس، وکیل مشهور حقوق بشر از کانادا، ده‌ها سال تحقیقات خود را درمورد این جنایت وحشتناکِ درحال‌وقوع که تمرین‌کنندگان فالون گونگ قربانیان اصلی‌اش هستند، به اشتراک گذاشت. او گفت که مبارزه برای حقوق بشر مسئولیتی است که همه باید تمام تلاش خود را برای به‌عهده گرفتن آن به کار گیرند.

دیوید ماتاس در طول این سمینار سخنرانی می‌کند

تحقیقات

در مارس2006، بانویی چینی به نام آنی (مستعار)، اظهاریه‌ای را در واشنگتن دی‌سی منتشر کرد و گفت که شوهر سابقش، جراح بیمارستان سوجیاتون در شهر شنیانگ (استان لیائونینگ)، برایش فاش کرده است که 2000 تمرین‌کننده در قید حیات فالون گونگ را بین سال‌های 2002 و 2005، تحت برداشت قرنیه چشمشان قرار داده است. سایر پزشکان در این بیمارستان نیز تعداد دیگری از تمرین‌کنندگان را تحت برداشت اعضای دیگر بدنشان قرار دادند. این قربانیان طی این روند کشته شدند و جسدشان سوزانده شد تا مدارک از بین بروند. این اعضای بدن به چینی‌های ثروتمند یا خارجی‌هایی که برای گردشگری پیوند عضو در چین بودند فروخته ‌شد.

یک سازمان غیردولتی در کانادا با دیوید ماتاس و مرحوم دیوید کیلگور، وزیر امور خارجه سابق در امور آسیا-اقیانوسیه تماس گرفت و از آن‌ها دعوت کرد تا تحقیقات مستقلی را دراین‌باره انجام دهند.

آن‌ها پس از ماه‌ها تحقیق، گزارشی 140صفحه‌ای را در ژوئیه2006 منتشر کردند که «نتیجه تأسف‌باری را به دست آورد، دال بر اینکه این ادعاها درست هستند.» آن‌ها همچنین دریافتند که این جنایت نه‌تنها در بیمارستانی که شوهر سابق آنی در آن کار می‌کرد، بلکه در بسیاری از بیمارستان‌های دیگر در سراسر چین رخ داده است.

مدارک

ماتاس گفت وقتی آن‌ها تحقیقاتشان را انجام می‌دادند، به‌دنبال مدارکی بودند که یا وجود این جنایت را تأیید کند، یا مدارکی که نشان دهد این جنایت رخ نداده است. تمام مدارکی که آن‌ها پیدا کردند، همگی به یک نتیجه اشاره داشت: برداشت اجباری اعضای بدن درحال وقوع است.

آن‌ها در تحقیقات خود، با تمرین‌کنندگان فالون گونگ و سایر زندانیانی که در بازداشتگاه‌ها یا زندان‌های مختلف در چین حبس بودند، مصاحبه کردند. آن‌ها دریافتند که این تمرین‌کنندگان فالون گونگ تحت معاینات جسمی گسترده، به‌ویژه آزمایش‌های خون و آزمایش سازگاری بافت قرار گرفتند. این برای سلامتی آن‌ها نبود، زیرا بیشتر آن‌ها مورد ضرب‌وشتم وحشیانه و سایر شکنجه‌ها نیز قرار گرفتند. طبق توضیحات آن‌ها، این معاینات به احتمال زیاد برای ایجاد یک پایگاه داده‌ها، به‌منظور تطبیق اعضای بدن، استفاده می‌شد. در همان زمان، مقامات چنین معایناتی را فقط روی تمرین‌کنندگان فالون گونگ انجام می‌دادند، نه روی هیچ‌یک از غیرتمرین‌کنندگانی که در همان بازداشتگاه‌ها حبس بودند.

یک تمرین‌کننده فالون گونگ که در یکی از زندان‌های چین شکنجه شد و برخلاف میلش تحت آزمایش خون قرار گرفت، این تجربه را در طول این سمینار بازگو کرد.

درحالی‌که تعداد واقعی عمل‌های پیوند عضو در چین یک راز دولتی است، فقط براساس تعداد محدودی که ح‌.ک.‌چ منتشر کرده است، می‌توان دید که تعداد پیوند اعضا بلافاصله پس از شروع آزار و شکنجه فالون گونگ به‌طور چشمگیری افزایش یافت. ح.‌ک.‌چ ادعا کرد که این اعضای بدن از اهداها به دست آمده‌اند، اما چین سیستم اهدای عضو ندارد و اهدای اعضای بدن پس از مرگ نیز برخلاف سنت‌های چینی است.

برخی از محققان به‌عنوان مدرکی دیگر وانمود کردند که بیمار هستند و با بیمارستان‌های مختلف تماس گرفتند و از آن‌ها پرسیدند که آیا اعضای بدنِ تازۀ فالون گونگ در دسترس دارند یا خیر، زیرا تمرین‌کنندگان فالون گونگ برخلاف سایر زندانیان که ممکن است به سیگار یا مواد مخدر اعتیاد داشته باشند، سبک زندگی بسیار سالمی دارند. پاسخی که از پزشکان می‌گرفتند این بود: «بله، ما این اعضای بدن را داریم، فقط یک وقت ویزیت بگیرید و بیایید.»

برخی از بیمارستان‌های چین قیمت‌ اعضای مختلف بدن را فهرست می‌کردند و فرد می‌توانست برای پیوند اعضای حیاتی ازجمله قلب و کبد وقت بگیرد.

در چین، قانونی وجود داشت که به بیمارستان‌ها اجازه می‌داد بدون رضایت محکومان به مرگ یا خانواده‌شان، آن‌ها را تحت برداشت اعضای بدنشان قرار دهند. این امر به جنایات برداشت اعضای بدن، که به یک صنعت عظیم و پرسود تبدیل شده است، چراغ سبز نشان می‌دهد.

ح‌.ک‌.چ هرگز اعتراف نکرد که تمرین‌کنندگان در قید حیات فالون گونگ را تحت برداشت اعضای بدن قرار داده است. آن‌ها ادعا کردند که اعضای بدن از اهدای زندانیان محکوم به اعدام که می‌خواستند کارهای اشتباه خود را جبران کنند، به دست آمده است. اما تعداد زندانیان محکوم به اعدام بسیار کمتر از این عمل‌های پیوند عضو بود.

در سال 2014، این تیم تحقیق دور دیگری از تحقیقات را انجام داد. آن‌ها به وب‌سایت‌ها و نشریات ۱۶۹ بیمارستان چینیِ موردتأیید دولت برای انجام عمل پیوند رجوع کردند و داده‌هایی را درمورد انواع عمل‌های پیوند انجام‌شده، شرایط لازم، درآمد، جمعیت‌ بیماران احتمالی، تعداد تخت‌ها، کارکنان بخش جراحی و پشتیبانی، ظرفیت و حجم پیوند، پروژه‌های تحقیقاتی، روابط با سایر بیمارستان‌ها و نهادهای مرتبط، بودجه، ثبت اختراع و پاداش‌ها، جمع‌آوری کردند.

آن‌ها تخمین زدند که کل پیوندهای انجام‌شده توسط این بیمارستان‌ها سالانه بین 60هزار تا 100هزار عمل است که بسیار بیشتر از 10هزار پیوند در سالِ ادعاشده توسط ح.ک.چ است. و به نظر می‌رسید که این تعداد در طول سال‌ها همچنان درحال افزایش است. اگر این درست باشد، تعداد تمرین‌کنندگان فالون گونگ که روی میزهای عمل «اعدام می‌شدند» می‌توانست به میلیون‌ها نفر برسد.

ماتاس گفت: «آنچه می‌توانم به شما بگویم این است که هرکسی که این کتاب‌ها (تحقیقات ما) را خوانده و تحقیقات خود را انجام داده، بدون استثنا به همان نتیجه‌ای رسیده است که ما رسیده‌ایم. همان‌طور که دادگاه چین گفته است، این بدون شک معقول است و این واقعی است.»

وی افزود: «ازآنجاکه من یهودی و با هولوکاست آشنا هستم، از این نشانه‌های غیرعادی خشونت شوکه نمی‌شوم. آن را می‌بینم. می‌دانم که شدنی است. ناامید هستم و می‌بینم که آن درحال وقوع است.»

به این جنایت خاتمه دهید

ماتاس گفت برای اینکه چنین شبکه قتل عظیمی وجود داشته باشد، باید تعداد زیادی جنایتکار ازجمله پزشکان، پرستاران، عوامل پیوند عضو یا هر فرد دیگری که در این جنایت کمک می‌کند، وجود داشته باشد. همه آن‌ها باید محاکمه شوند.

«برای ما سخت است آنچه را که در چین اتفاق می‌افتد تغییر دهیم. اما ما انسان هستیم. پس این هنوز درمورد ماست. مهم این است که همه بیدار شوند و براساس ظرفیت خود این خبر را منتشر کنند.»

ماتاس گفت: «هریک از شما حرفه، مهارت، ارتباطات و همسایگان خود را دارید. هر کدام از شما می‌توانید کاری را انجام دهید که من نمی‌توانم. حقوق بشر چیزی است که همه ما باید تمام تلاش خود را به کار گیریم تا برایش مبارزه کنیم.»

یک استاد حقوق که در این سمینار شرکت داشت به ماتاس گفت: «باید بابت کارتان شما را تحسین کنم. این واقعاً عالی است! امیدوارم افراد بیشتری بتوانند از این موضوع آگاه شوند.»

کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. بازنشر غیرتجاری این مطالب باید با ذکر منبع باشد. (مانند: «همان‌طور که وب‌سایت مینگهویی گزارش کرده است، ...») و لینکی به مقالۀ اصلی ارائه شود. در صورت استفاده تجاری، برای دریافت مجوز با بخش تحریریۀ ما تماس بگیرید.