(Minghui.org) ده سال دارم و تمرین‌کننده نوجوان فالون دافا از ایالات متحده هستم. خوشبختم که در خانواده‌ای از تمرین‌کنندگان فالون دافا به دنیا آمدم.

از وقتی اجرای شن یون را تماشا کردم، رقصنده شن یون بودن رؤیای من بوده است. اگرچه درحال یادگیری رقص کلاسیک چینی هستم، اما هنوز تا تحقق این رؤیا فاصله دارم. به همین منظور، پس از تأسیس مرکز مهارت‌آموزی هنرهای شن یون، در دوره‌های آموزشی آنلاین و حضوری شرکت کردم. پس ‌از اینکه دریافت آموزش منظم را از رقصندگان شن یون شروع کردم، احساس کردم گام دیگری به‌سوی هدفم برداشته‌ام. متوجه شدم که پس ‌از یک ترم تحصیل، مهارت‌های بنیادی‌ام در رقص بهبود یافته است. وقتی در اردوی تابستانی مرکز مهارت‌آموزی شن یون شرکت کردم، بیشتر درمورد رقص کلاسیک چینی آموختم و حتی شادتر شدم.

درحین حضور در اردوی تابستانی، موقعیت‌های مختلفی را پشت سر گذاشتم. گریستم، خندیدم، گاهی احساس کردم مورد ظلم قرار گرفته‌ام، ناراحت شدم و تحت تأثیر هم قرار گرفتم. فهمیدم که بزرگ شده‌ام. مخصوصاً شین‌شینگم را بهبود بخشیدم و وابستگی‌هایی را در خود پیدا کردم.

یک بار بعد از اتمام تمرینات فالون دافا، دوستم شروع به اذیت کردن من کرد. آشفته شدم و حرفی بی‌ادبانه زدم. او همچنان مرا آزار می‌داد و من نیز با او مشاجره کردم. درحین مطالعه فا در بعدازظهر، بخشی از سخنرانی استاد را خواندم که در آن به موضوع تزکیه‌ای که باید در آن بهبود پیدا می‌کردم اشاره داشت.

استاد بیان کردند:

«هر زمان که با مشکلاتی مواجه می‌شوید، هر کدام از شما باید به درون خود نگاه کنید تا در درون، به‌دنبال دلیل آن باشید، بدون درنظر گرفتن اینکه مقصر هستید یا خیر. کلماتم را به خاطر بسپارید: بدون درنظر گرفتن اینکه آیا این مشکل، تقصیر شما هست یا خیر، باید به درون خود نگاه کنید، و مشکلی را پیدا خواهید یافت.» (آموزش فا در کنفرانس در اروپا)

متوجه شدم که وابستگی عصبانیت و آزرده شدن را دارم. روز بعد پس‌ از اتمام تمرین دوم، دوستم دوباره شروع به اذیت کردن من کرد. به سخنرانی استاد فکر کردم و دیگر به هم نریختم. بعد از آن، در طول کلاس تمرینات کششی، یکی دیگر از دوستانم به من گفت که انعطاف‌پذیری‌ بدنم بهبود یافته است. حتی متوجه نشدم که اکنون می‌توانم حرکت نگه داشتن پای عقب را انجام دهم. دریافتم آنچه معلم رقصم گفته بود حقیقت دارد: او گفت که وقتی شین‌شینگ‌مان بهبود یابد، انعطاف‌پذیری‌مان نیز بهتر می‌شود. واقعاً درست است. حقیقتاً خوشحال شدم.

معلمان رقص در طول اردوی تابستانی، رقص‌های انفرادی، رقص‌های چهارنفره و رقص‌های گروهی را طراحی کردند. ازآنجاکه سال گذشته به‌عنوان رقصنده اصلی انتخاب شدم، طبیعتاً فکر می‌کردم که برای رقص انفرادی انتخاب می‌شوم. اما امسال برای حضور در رقص انفرادی انتخاب نشدم. نه‌تنها ناامید شدم، بلکه حسادت نیز کردم.

ناگهان به یاد آوردم که مادرم یک بار به من گفت وقتی موفقیت دیگران را می‌بینم باید برایشان خوشحال باشم. فهمیدم که نباید حسادت کنم و باید این وابستگی را از بین ببرم. به‌جای حسادت به دیگران، باید بیشتر تلاش کنم. اکنون که به آن فکر می‌کنم، آنقدر که باید، سختکوش نبودم. دلم می‌خواست مادرم برایم غذای خوب بخرد و مرا به جاهایی ببرد که بتوانم از آن لذت ببرم. همچنین همیشه به بازی فکر می‌کردم، و او حتی مجبور می‌شد به من یادآوری کند که تکالیف طراحی‌ام را کامل کنم. سپس به یاد آوردم که مادرم یک بار به من گفت همه رقصندگان شن یون رقصنده اصلی نیستند. هر کسی روی صحنه مأموریت خودش را انجام می‌دهد و از این طریق به استاد در اصلاح فا کمک می‌کند. با فکر کردن به این موضوع، دیگر به رقصنده انفرادی بودن وابسته نبودم.

اکنون فقط می‌خواهم رقص‌های خودم را به‌خوبی اجرا کنم و تمام تلاشم را برای انجام هر نقشی که معلمم تعیین می‌کند، انجام دهم. آرزو دارم روزی هنرمند شن یون شوم و روی صحنه بایستم. همچنین امیدوارم همه دوستانم در مرکز مهارت‌آموزی هنرهای شن یون نیز به رؤیاهایشان جامه عمل بپوشانند.

در پایان می‌خواهم از استاد تشکر کنم که بهترین محیط را برای ما ایجاد کردند. همچنین می‌خواهم از معلمان رقص در مرکز مهارت‌آموزی هنرهای شن یون به‌خاطر تمام کارهایی که برای ما انجام داده‌اند تشکر کنم. معلمان بایستی ساعت 7 صبح از خواب بیدار می‌شدند و ما را برای دویدن می‌بردند. معلمان رقص همچنین بایستی پس ‌از یک روز کامل کلاس‌های رقص، جلسات مطالعه فا را برای ما ترتیب می‌دادند و میزبان تبادل تجربه‌های ما می‌شدند.

معلمان، شما سخت کار کرده‌اید! متشکرم.