(Minghui.org) تحت حکومت مستبدانه حزب کمونیست چین، یک معلم انگلیسی سابق دبیرستان مجبور شد بهای گزافی را برای تمرین فالون گونگ بپردازد. آقای چی هونگفی از شهر یینگ‌کو، استان لیائونینگ، به‌خاطر ایمانش هشت بار شغلش را از دست داد و پنج بار دستگیر شد. او همچنین متحمل یک سال کار اجباری و هفت سال زندان شد. در زمان بازداشت، شکنجه خوراندن اجباری و آزار و شکنجه های بی‌رحمانه‌ای را متحمل شد و در آستانه مرگ بود.
هنگامی که مقامات زندان دالیان در سال ۲۰۰۸، از ترس اینکه آقای چی ممکن است در آنجا بمیرد، او را به قید آزادی مشروط پزشکی آزاد کردند، عضلاتش به قدری تحلیل رفته بودند که قادر به حرکت نبود. همچنین ضربان قلب نامنظم و خونریزی معده داشت. هنگامی که در سال ۲۰۱۲ سرپرست او را به بازداشتگاه بازگرداند تا ۵ سال باقی‌مانده از دوره محکومیتش را به پایان برساند، حتی نمی‌توانست به خاطر بیاورد که سرپرست چه کسی است.
آقای چی هونگفی پس از آزادی از زندان در سال ۲۰۰۸
پس از آزادی آقای چی در سال ۲۰۱۷، به‌ویژه در طول کمپین «حذف کامل» در سال‌های اخیر، پلیس به آزار و اذیت او ادامه داد. اما او بر ایمانش ثابت‌قدم ماند و با ازسرگیری تمرینات فالون گونگ، به‌طور کامل بهبود یافت. شغل جدیدی پیدا کرده و زندگی جدیدی را آغاز کرد.
به‌خاطر حفظ ایمانش به طرز وحشیانه‌ای تحت آزار و شکنجه قرار گرفت
آقای چی، ۵۳ ساله، تمرین فالون گونگ را در سال ۱۹۹۸ شروع کرد. او خودش را مدیون این تمرین می‌داند به‌خاطر اینکه به او در ترک سیگار و ترک اعتیادش به بازی ماهجونگ (نوعی بازی رومیزی) کمک کرد. مشکل سیستم گوارشی‌اش که سال‌ها او را آزار می‌داد نیز از بین رفت.
در سال ۲۰۰۱، دو سال پس از شروع آزار و شکنجه، کارفرمای آقای چی، در مدرسه راهنمایی هونگچی، یک جنبش جمع‌آوری امضا علیه فالون گونگ را در میان دانش‌آموزان و معلمان ترتیب داد. آقای چی حاضر به امضا نشد و سعی کرد به شاگردان و همکارانش توضیح دهد که آزار و شکنجه اشتباه است. او دستگیر و به بازداشتگاه شهر گایژو منتقل شد. نگهبانان او را کتک زدند و چانه‌اش را با فندک سوزاندند. او بعداً به یک سال حبس در اردوگاه کار اجباری شهر یینگ‌کو محکوم شد. آقای چی پنج ماه بعد پس از ابتلا به سل آزاد شد.
آقای چی بعداً در دبیرستان شهر شیونگی‌یو در منطقه جنوب غربی منطقه مترو یینگ‌کو کار پیدا کرد. دوباره در ژوئیه۲۰۰۴ دستگیر و در بازداشتگاه بایوچوان محبوس شد. او در اعتراض به آزار و شکنجه دست به اعتصاب غذا زد و پس از ۲۰ روز آزاد شد. مدرسه او را اخراج کرد، بنابراین با تدریس خصوصی امرار معاش می‌کرد.
در ۱۲ژوئیه۲۰۰۵، آقای چی دوباره به‌خاطر صحبت با دانش‌آموزان درباره فالون گونگ دستگیر شد. در اداره پلیس شهر شیونگی‌یو، پلیس او را روی نیمکت ببر نگه داشت و آب سرد روی او ریخت. آقای چی به بازداشتگاه بایوکوان منتقل شد، دوباره اعتصاب غذا کرد و پس از ۱۳ روز آزاد شد.
تنها چهار ماه بعد، در اواخر اکتبر، آقای چی دوباره به بازداشتگاه بایوچوان منتقل شد، زیرا پلیس او را فریب داد تا به اداره پلیس شهر هونگچی برود. او پس از هشت روز اعتصاب غذا با قرار وثیقه آزاد شد.
آقای چی سپس در فوریه۲۰۰۶ در یک دبیرستان خصوصی در منطقه یوهونگ در شهر شن‌یانگ (حدود ۱۹۳ کیلومتری از یینگ‌کو) شروع به تدریس کرد. مدیر مدرسه او را به‌دلیل صحبت با دانش‌آموزانش درباره فالون گونگ گزارش داد. مأموران اداره پلیس ناحیه یوهونگ او را دستگیر کردند و به یینگ‌کو بردند، او را در بازداشتگاه بایوچوان نگه داشتند. آقای چی توسط دادگاه منطقه بایوچوان به هفت سال زندان محکوم شد.
زندان دالیان به‌دلیل وضعیت نامناسبش از پذیرش او امتناع کرد و او را به بازداشتگاه بایوچوان بازگرداندند. زندانیان آنجا با تحریک نگهبانان او را بارها کتک زدند. آقای چی در وضعیت وخیمی قرار گرفت و برای مراقبت‌های اورژانسی به بیمارستان منتقل شد.
کارکنان دادگاه بایوچوان به بیمارستان رفتند و قبل از اینکه به خانواده‌اش دستور دهند او را ببرند، دستان او را برای گرفتن اثر انگشت روی حکمش نگه داشتند. دبیر کمیسیون بازرسی انضباطی منطقه بایوچوان به خانواده‌اش گفت که پس از آزادی مسئولیتی در قبال سلامتی او نخواهند داشت.
اداره پلیس شهر هونگچی ترتیبی داد که مأموران در خانه آقای چی بمانند تا او را به‌طور شبانه‌روزی تحت نظر داشته باشند. حتی کنارش می‌خوابیدند. ۹روز بعد، آقای چی فرصتی برای فرار پیدا کرد و به شهر شنژن، استان گوانگدونگ، در حدود ۲۷۳۵ کیلومتری یینگ‌کو رفت.
آقای چی به‌دلیل افشای آزار و شکنجه فالون گونگ، در حدود ژوئن۲۰۰۶ در شنژن دستگیر شد. مأموران اداره پلیس شهر هونگچی به شنژن سفر کردند و او را بازگردانند. آقای چی ابتدا در زندان دالیان نگهداری شده و سپس به زندان آنشان منتقل شد تا دوره محکومیت هفت‌ساله‌ای را که ماه‌ها قبل از آن صادر شده بود بگذراند.
آقای چی بیش از هشت ماه در زندان اعتصاب غذا کرد و در این مدت نگهبانان به‌طور منظم او را تحت شکنجه خوراندن اجباری قرار می‌دادند. آن‌ها همچنین یک دست او را به تخت بستند. زمانی که نیاز به ادرار داشت، یکی از زندانیان برای او لگن ادرار می‌آورد.
به‌دلیل اعتصاب غذا و شکنجه، بیماری سل او عود کرد، اما مسئولان زندان آنشان همچنان از آزادی او خودداری کردند. او لاغر تکیده شد و عضلاتش تحلیل رفت. همچنین ضربان قلب نامنظم و خونریزی معده داشت. آنقدر ضعیف بود که حتی صحبت‌کردن یا باز کردن چشمانش برایش سخت بود.
مسئولان زندان آنشان که نمی‌خواستند مسئولیت مرگ احتمالی او را به عهده بگیرند، او را در ۲۷دسامبر۲۰۰۷ به زندان دالیان بازگرداندند. والدین، همسر و مادرهمسرش از وضعیت او مطلع شدند و دو روز بعد به زندان دالیان رفتند تا خواستار آزادی او شوند. او تا ۱۴آوریل۲۰۰۸، پس از چهار سفر خانواده‌اش به زندان و اصرار بر آزادی او، آزاد نشد. در آن زمان آقای چی در آستانه مرگ بود و حافظه‌اش را از دست داده بود.
آقای چی که تحت مراقبت خانواده‌اش بود، زنده ماند و شروع به بهبود کرد. اما قبل از بهبودی کامل، رئیس زندان دالیان در ۱۱ژانویه۲۰۱۲ به‌زور وارد خانه پدر و مادرش شد که در آن اقامت داشت و او را به زندان بازگرداند. نگهبان از او پرسید: «آیا می‌دانی من کی هستم؟» آقای چی پاسخ منفی داد. مادر آقای چی، ۷۰ساله سعی کرد نگهبانان زندان را از بردن او باز دارد، اما بی‌فایده بود.
آقای چی در ۱۷مارس۲۰۱۷ پس از گذراندن دوره محکومیتش آزاد شد، اما پلیس هرگز از آزار و اذیت او دست برنداشت و باعث ناراحتی شدید او می‌شود.
گزارش‌های مرتبط:
آزار و شکنجه تمرین‌کننده چی هونگفی از شهر یینگ‌کو، استان لیائونینگ
کپی‌رایت ©️ ۲۰۲۳ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
مجموعه شرح آزار و شکنجه
