(Minghui.org) کتاب شیجینگ (کلاسیک شعر) قدیمی‌ترین مجموعه اشعار چینی با بیش از 300 اثر از 11 تا 7 قبل از میلاد است که موضوعات گسترده‌ای مانند نجوم، جغرافیا، سیاست، اقتصاد، نیایش، آیین، دوستی، ازدواج و بسیاری موضوعات دیگر را پوشش می‌دهد. در اینجا شعری با عنوان «تائو یائو» را به اشتراک می‌گذاریم که درباره ازدواج بانویی جوان است.
تائو یائو (زیبا و سرسبز)
درخت هلوی جوان جذاب است،با شکوفه‌های رنگارنگ درخشان و روشن؛این دختر ازدواج خواهد کردو می‌تواند با خانواده جدیدش هماهنگ باشد.
درخت هلوی جوان جذاب است،با میوه‌های درشت فراوان؛این دختر ازدواج خواهد کردریشه خانوادگی جدیدش را رشد می‌دهد.
درخت هلوی جوان جذاب است،با برگ‌های متراکم؛این دختر ازدواج خواهد کردخانواده جدیدش را بهره‌مند می‌کند و به فراتر از آن می‌رود.
اگرچه این شعر از درخت هلو، برای توصیف دختری که قرار است ازدواج کند استفاده می‌کند، اما دربرگیرنده معانی عمیقی در فرهنگ سنتی چین است. جشن‌های عروسی در چین باستان اغلب در بهار، فصل رشد، برگزار می‌شد. بهار همچنین با چوب در پنج عنصر و رِن (نیک‌خواهی) در پنج فضیلت تغییرناپذیر مطابقت دارد.
برخلاف بسیاری از درختان دیگر در شمال چین، برگ‌ها و میوه‌های درخت هلو رشد نمی‌کنند تا زمانی که گل‌هایش پژمرده شوند. در چین باستان، تابستان را به اوایل تابستان و اواخر تابستان تقسیم می‌کردند. با پایان یافتن انقلاب تابستانی، اوایل تابستان با آتش در پنج عنصر و لی (شایستگی) در پنج فضیلت تغییرناپذیر مطابقت دارد. ازسوی دیگر، اواخر تابستان در لی چیو (آغاز پاییز، یک ماه و نیم پس از انقلاب تابستانی) به پایان می‌رسد. آن با زمین در پنج عنصر و شین (وفاداری) در پنج فضیلت تغییرناپذیر مطابقت دارد.
به‌طور خلاصه، این شعر ظاهر، شخصیت و ارزش‌های اخلاقی یک دختر را توصیف می‌کند. هر کدام جزئی از شخصیت او، و در درازمدت به نفع خانواده او بودند.
شایستگی‌های زنان باستان
انتظار از شایستگی یک زن توسط بان ژائو در نوجیه (درس‌هایی برای زنان) به تفصیل توضیح داده شد. بان اولین مورخ زن در چین بود و با نوشتن بابیائو (هشت جدول) و رساله نجوم به هانشو (کتاب سلسله هان) کمک کرد. او علاوه‌بر تعلیم به بانوان ملکه و دربار، به سخنرانی برای دانشمندان نیز می‌پرداخت.
نوجیه در ابتدا برای دختران و زنان خانواده بان نوشته شد. بعدها، به‌طور گسترده منتشر شد و به انتظاری پذیرفته‌شده در جریان اصلی جامعه تبدیل شد.
اگرچه نوجیه دارای هفت بخش است، بخش چهارم درباره شایستگی‌های زنان معروف‌تر از باقی بخش‌هاست و در زیر ارائه شده است.
زن چهار خصلت دارد: فضیلت، گفتار، ظاهر و وظیفه. فضیلت به معنای استعدادهای برجسته، گفتار به معنای فصاحت، ظاهر به معنای آراستگی، و وظیفه به معنای مهارت‌های خارق‌العاده نیست.
وقتی زنی با درستی اخلاقی، ساکت باشد، احساس شرمندگی داشته باشد و از شایستگی پیروی کند، این فضیلت است؛
وقتی زنی مراقب باشد که چه بگوید و هیچ حرف ناشایستی نزند، و در لحظه مناسب صحبت کند تا دیگران را آزار ندهد، این همان گفتار است؛
وقتی زنی وسایل خانه و لباس را تمیز کند تا آراسته و مرتب به نظر برسد و موها و بدن خود را مرتب بشوید تا کثیفی و بی‌آبرویی نماند، این ظاهر است؛
وقتی زنی بدون شوخی و خنده زیاد، روی ریسندگی و بافندگی تمرکز کند و برای مهمانان غذا و نوشیدنی خوب تهیه کند، این وظیفه است.
این چهار مورد از شایستگی‌های اصلی یک زن است و باید وجود داشته باشد. فقط با درنظر داشتن آن‌ها، می‌توان به‌راحتی آن‌ها را دنبال کرد.
بهره‌مند‌ساختن خانواده و فراتر از آن
بخش آخر «تائو یائو» درختی بزرگ با برگ‌های انبوه را توصیف می‌کند، که به این معناست که فضیلت یک زن می‌تواند به نفع خانواده و فراتر از آن باشد. وقتی زن مثلاً زن یک مقام یا یک پادشاه باشد، می‌تواند یک منطقه یا یک پادشاهی را منتفع کند.
نمونه‌های شناخته‌شده از زنان بانفوذ، مادربزرگ، مادر و همسر پادشاه ون، بنیانگذار سلسله ژو، هستند. مادربزرگ، تایجیانگ، زیبا، ظریف و بافضیلت بود. هر وقت شوهر تایجیانگ تصمیمات مهمی می‌گرفت، آن‌ها را با او در میان می‌گذاشت.
تایرن، مادر پادشاه ون نیز متواضع و صمیمی بود. زمانی که تایرن باردار بود، حتی قبل از تولد نوزاد به آموزش والدین توجه داشت. او به صحنه‌های نامناسب نگاه نمی‌کرد، به صداهای ناپسند گوش نمی‌داد و کلمات متکبرانه نمی‌گفت. پس از به‌دنیا آمدن کینگ ون، او بسیار باهوش بود و به‌سرعت می‌آموخت. او در پایان، سلسله ژو را بنیان گذاشت.
طبق گفته هوانگدی نیجینگ (قانون داخلی امپراتور زرد)، پنج اندام داخلی (کبد، قلب، طحال، ریه و کلیه) به ترتیب با پنج عنصر (چوب، آتش، خاک، فلز و آب) مطابقت دارند. آن‌ها به نوبه خود با پنج فضیلت ثابت مطابقت دارند: رن (مهربانی)، لی (شایستگی)، شین (وفاداری)، یی (عدالت) و ژی (خرد).
تایسی همسر پادشاه ون بود. او به‌عنوان یک دختر، متواضع و مؤدب بود. او پس از ازدواج، از سنت‌های مادربزرگ و مادر پادشاه ون پیروی کرد، کوشا بود و ارزش‌های اخلاقی بالایی داشت. او ده پسر داشت و به آن‌ها خوب آموزش داد. درحالی‌که پادشاه ون کشور را اداره می‌کرد، تایسی خانواده را مدیریت می‌کرد و به‌عنوان ملکه ون از او یاد می‌شد.
کپی‌رایت ©️ ۲۰۲۳ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
مجموعه فرهنگ سنتی
