جنایات ژانگ گائولی، معاون سابق رئیس شورای کشور، در آزار و شکنجه فالون گونگ

(Minghui.org) بیست و چهار سال پس از اینکه حزب کمونیست چین (‌ح.ک.چ) آزار و شکنجه فالون گونگ را در سال 1999 آغاز کرد، تمرین‌کنندگان از 44 کشور فهرست جدیدی از عاملان آزار و شکنجه را پیش از روز حقوق بشر، 10دسامبر2023، به دولت‌های مربوطه خود ارائه کردند و از آن‌ها خواستند این افراد را به‌خاطر مشارکت در آزار و شکنجه فالون گونگ در چین، مجبور به پاسخگویی کند. این تمرین‌کنندگان از دولت‌های خود خواستند که این عاملان و اعضای خانواده‌شان را از ورود به کشورشان منع کنند و دارایی‌های آن‌ها را در خارج از کشور مسدود کنند.

در میان عاملان فهرست‌شده، ژانگ گائولی، عضو سابق کمیته دائمی کمیته مرکزی ‌ح.ک.چ و معاون رئیس شورای کشور نیز بود.

اطلاعات مجرم

نام کامل عامل: ژانگ (نام خانوادگی) گائولی (نام) (张高丽)جنسیت: مذکرکشور: چینتاریخ/سال تولد: اوت1946محل تولد: شهر جیجیانگ در استان گوانگدونگ

ژانگ گائولی

عنوان یا سِمَت:

2013-2018: معاون رئیس شورای کشور چین2012-2017: عضو کمیته دائمی کمیته مرکزی2007-2012: دبیر کمیته حزب شهرداری تیانجین2002-2007: دبیر کمیته حزب استان شاندونگ2001-2003: فرماندار استان شاندونگ1998-2011: معاون دبیر کمیته حزب استان گوانگدونگ، دبیر کمیته حزب شهرداری شنژن

از ژوئیه1999 که آزار و شکنجه فالون گونگ آغاز شد، ژانگ گائولی از نزدیک سیاست آزار و شکنجه نسل‌کشی جیانگ زمین، رئیس سابق ‌ح.ک.چ، را دنبال کرده است: «اعتبارشان را از بین ببرید، از نظر جسمی نابودشان کنید و به لحاظ مالی آن‌ها را ورشکسته کنید.» ژانگ در طول تصدی سمت‌های مختلف در گوانگدونگ، شنژن، شاندونگ، تیانجین، و مکان‌های دیگر، فعالانه در آزار و شکنجه مشارکت کرد و درنتیجه بسیاری از تمرین‌کنندگان دستگیر و محکوم شدند. برخی از آن‌ها دچار ازکارافتادگی شدند یا دراثر شکنجه جان باختند.

جنایات اصلی

1. مشارکت ژانگ در آزار و شکنجه در شنژن

ژانگ از سال 1998 تا 2001 به‌عنوان معاون دبیر کمیته حزب استان گوانگ‌دونگ، دبیر کمیته حزب شهرداری شنژن و دبیر اول کمیته حزب منطقه پلیس شنژن خدمت کرد. در آن زمان، او به‌طور فعال سیاست آزار و شکنجه ‌ح.ک.چ را ترویج کرد. در مارس2001، ژانگ با تأکید بر نیاز به هدف قرار دادن و «سرکوب قاطعانه فالون گونگ»، عملیات نودروزه «ضربه سخت» را در شنژن هدایت و راه‌اندازی کرد.

براساس داده‌های موجود، از آغاز آزار و شکنجه در 20ژوئیه1999 تا پایان سال 2000، دست‌کم 152 تمرین‌کننده فالون گونگ در شنژن دستگیر شدند. در سال 2001، دست‌کم 60 تمرین‌کننده فالون گونگ دستگیر شدند.

طبق دستور ژانگ، پلیس، دادگاه‌ها و دادستانی‌های شهر شنژن دست به دست هم دادند تا تمرین‌کنندگان فالون گونگ را به زندان بیندازند. در مارس2000، آقای لی جیانهویی در دادگاه منطقه فوتیان به 4 سال حبس محکوم شد؛ او اولین تمرین‌کننده فالون گونگ بود که در استان گوانگ‌دونگ محکوم شد. همسر او، خانم دای یینگ، به 3 سال زندان محکوم شد. در اکتبر2000، آقای ژو لِی، آقای ژوانگ ونشو، آقای لی ژنمین، آقای چائو هائو و آقای لی فولین به‌دلیل توزیع بروشورهای فالون گونگ در خیابان شن‌نان، جاده هواچیانگ و سایر جاده‌های اصلی در شنژن، به 7 تا 12 سال زندان محکوم شدند.

علاوه‌بر این، تعداد زیادی از تمرین‌کنندگان در «مدرسه آموزش حقوقی شنژن» حبس شدند و تحت شستشوی مغزی قرار گرفتند. بسیاری دیگر در اردوگاه کار اجباری حبس شدند. تمرین‌کنندگان مرد عموماً در اردوگاه کار اجباری شماره 2 شهر شنژن، و تمرین‌کنندگان خانم در اردوگاه کار اجباری زنان استان گوانگدونگ بازداشت می‌شدند. حتی تمرین‌کنندگانی از هنگ‌کنگ، تایوان و خارج از کشور هدف مقامات شنژن قرار گرفتند.

2. مشارکت ژانگ در آزار و شکنجه در استان شاندونگ

ژانگ از سال 2001 تا 2007 به‌عنوان فرماندار استان شاندونگ و معاون دبیر و دبیر کمیته حزب استان شاندونگ خدمت کرد. او مکرراً در سخنرانی‌های عمومی و داخلی، از آزار و شکنجه فالون گونگ دفاع می‌کرد. استان شاندونگ به یکی از استان‌هایی تبدیل شد که شدیدترین آزار و شکنجه در آنجا صورت ‌گرفت.

در 21مارس2002، ژانگ به‌عنوان فرماندار شاندونگ در پنجمین جلسه نهمین کنگره خلق استان شاندونگ گزارش کار دولت را ارائه کرد. او تحت نام ثبات اجتماعی، خواستار سرکوب بیشتر فالون گونگ برای تحکیم قدرت سیاسی ‌ح.ک.چ شد.

در 8دسامبر2002، ژانگ از اداره امنیت عمومی استان شاندونگ، دفتر استیناف استانی (که به دادخواست‌ها و شکایات رسیدگی می‌کند) و سایر بخش‌ها بازدید کرد. او تأکید کرد: «ما باید قاطعانه فالون گونگ را سرکوب کنیم، موقعیتی پرفشار را حفظ کنیم و هرگز آرام و نرم نباشیم.»

در 8ژانویه2003، ژانگ در کنفرانس امور سیاسی و حقوقی ‌ح.ک.چ استان شاندونگ شرکت کرد، که بر لزوم «تعمیق مبارزه با فالون گونگ» و ادامه سرکوب شدید تأکید داشت.

در 4ژوئن2003، ژانگ در کنفرانس کاری کمیته ‌ح.ک.چ استان شاندونگ سخنرانی کرد و «سرکوب قاطعانه فالون گونگ» را تمرکز کار خود برای «ایجاد یک محیط اجتماعی باثبات و هماهنگ» قرار داد.

در ژانویه2004، کمیته ‌ح.ک.چ استانی شاندونگ و استانداری «تصمیم درمورد ساخت "شاندونگ ایمن"» را صادر کردند و فالون گونگ را به‌عنوان هدف سرکوب شدید فهرست کردند. در سال 2004، ژانگ 45 بار به‌عنوان فرماندار شاندونگ دستوراتی درمورد «شاندونگ ایمن» صادر کرد.

از سال 2004، استان شاندونگ از نظر تعداد تمرین‌کنندگان فالون گونگ که تا سرحد مرگ مورد آزار و اذیت قرار گرفته بودند، رتبه سوم را در کشور داشت. شهر ویفانگ، شهری در سطح استان را به‌عنوان مثال در نظر بگیرید. در طول تصدی ژانگ در شاندونگ (2007-2001)، 59 نفر در نتیجه مستقیم آزار و شکنجه جان خود را از دست دادند. 67 تمرین‌کننده دیگر در شهر ویفانگ (17 نفر در سال 2002، 19 نفر در سال 2003، 16 نفر در سال 2004، 3 نفر در سال 2005، 3 نفر در سال 2006 و 9 نفر در سال 2007) محکوم شدند و 355 نفر (72 نفر در سال 2002، 28 نفر در سال 2003، 44 نفر در سال 2004، 64 نفر در سال 2005، 44 نفر در سال 2006 و 101 نفر در سال 2007) به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده شدند.

نمونه دیگر حوزه نفتی شنگلی و شهر دونگ‌یینگ در شاندونگ است. تا مارس2003، یک تمرین‌کننده در حوزه نفتی شنگلی تا سرحد مرگ تحت آزار و شکنجه قرار گرفته و سه نفر به زندان محکوم شده بودند. 57 نفر به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده شدند، 142 نفر بازداشت شدند، 5 نفر در بیمارستان‌های روانی حبس شدند، 67 نفر خانه‌شان غارت شد، 77 نفر مجبور به زندگی دور از خانه شدند تا از آزار و شکنجه شدن جلوگیری کنند، و 383 نفر دستگیر شدند و تحت نظر قرار گرفتند.

براساس گزارش‌های بعدی، بین مارس2003 تا نوامبر2009، دو تمرین‌کننده از حوزه نفتی شنگلی و شهر دونگ‌یینگ در نتیجه آزار و شکنجه جان خود را از دست دادند، 71 نفر به زندان یا اردوگاه کار اجباری محکوم شدند و 198 نفر بازداشت شدند و تحت شستشوی مغزی قرار گرفتند.

موارد فوق فقط موارد آزار و اذیت جزئی است. به‌دلیل سانسور شدید اطلاعات، تصور می‌شود که ارقام واقعی بسیار بیشتر باشد.

3. مشارکت ژانگ در آزار و شکنجه در تیانجین

از سال 2007 تا 2012، ژانگ پس از نقل‌مکان به تیانجین برای خدمت به‌عنوان دبیر کمیته حزب شهرداری، به آزار و شکنجه فالون گونگ ادامه داد. قبل از المپیک 2008 پکن، او خواستار «افزایش شدت سرکوب فالون گونگ» و «ریشه‌کن کردن فالون گونگ» شد. او به ایستگاه‌های پلیس در همه مناطق، شهرستان‌ها و دهستان‌ها دستور داد تا به تمرین‌کنندگان فالون گونگی که نامشان در فهرست پلیس است خانه به خانه حمله کنند.

ژانگ همچنین به منطقه داگانگ رفت تا شخصاً پلیس را برای آزار و اذیت و دستگیری تمرین‌کنندگان راهنمایی کند و آن‌ها را مجبور کند که قول دهند در طول بازی‌های المپیک برای فالون گونگ دادخواهی نمی‌کنند. به محل کار و خانواده این تمرین‌کنندگان دستور داده شد که آن‌ها را تحت‌نظر بگیرند. بسیاری از تمرین‌کنندگان در این دوره زمانی در تیانجین دستگیر شدند.

در اینجا مواردی از منطقه ووچینگ در تیانجین آورده شده است. بین سال‌های 2007 تا 2012 که ژانگ در تیانجین قدرت را در دست داشت، دست‌کم 9 تمرین‌کننده تا سرحد مرگ تحت آزار و شکنجه قرار گرفتند، 18 نفر محکوم شدند و 5 نفر به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده شدند.

تا ژوئیه2009، در منطقه داگانگ در تیانجین، بیش از 400 تمرین‌کننده بازداشت شدند، بیش از 200 نفر به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده شدند، 20 نفر از شغل خود اخراج شدند و بیش از 10 خانواده از هم پاشیده شدند. دست‌کم 588 تمرین‌کننده در منطقه داگانگ توسط پلیس، کمیته محله یا اعضای حزب در محل کار، مورد آزار و اذیت قرار گرفتند. 236 نفر دیگر دستگیر شدند و 67 نفر هم خانه‌شان غارت شد. بسیاری از وسایل شخصی آن‌ها مانند کامپیوتر، تلویزیون، چاپگر و کتاب‌های فالون گونگ توقیف شد.

«میراث» آزار و شکنجه ژانگ حتی پس از ترک تیانجین نیز ادامه دارد. تا اوت2017، در منطقه ووچینگ، 27 تمرین‌کننده تا سرحد مرگ تحت آزار و شکنجه قرار گرفتند، 66 نفر محکوم شدند، 93 نفر به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده شدند، 818 نفر دستگیر شدند، 97 نفر در کلاس‌های شستشوی مغزی حبس شدند، 104 نفر مورد آزار و اذیت قرار گرفتند و 11 نفر از شغل خود اخراج شدند. و یک تمرین‌کننده ناپدید شد.

علاوه‌بر این، ژانگ از برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان زنده فالون گونگ نیز حمایت کرد. طبق گزارش‌ها، در طول مدت تصدی وی در شاندونگ و تیانجین، چندین مؤسسه پیوند اعضا در استان شاندونگ، مانند مرکز پیوند کبد بیمارستان چیانفوشان و مرکز پیوند عضو بیمارستان مرکزی تیانجین، عمل‌های پیوند عضو افراد زنده را در مقیاس وسیعی انجام دادند. در ژوئیه2010، ژانگ مرکز پیوند اعضا را در بیمارستان مرکزی تیانجین بازرسی کرد و این مرکز را تشویق کرد که «به استفاده از مزایای خود در پیوند اعضا ادامه دهد.» در آن سال، کل پیوند کبد این مرکز یک‌سوم کل پیوند کبد چین را تشکیل می‌داد.