(Minghui.org) برای کمک به تولید مطالب اطلاع‌رسانی که حقیقت درباره فالون دافا و آزار و شکنجه را روشن می‌کند، شروع به آموزش تمرین‌کنندگان کردم که چگونه سیستم‌های کامپیوتری را نصب و سایر مهارت‌های مرتبط را کسب کنند. در این روند متوجه شدم که تزکیه گفتارمان مهم است.

من به آیشی آموزش دادم و سپس او بائوژن را تحت آموزش قرار داد. ما یک خط ارتباطی داشتیم: وقتی بائوژن با مشکلی روبرو می‌شد، از آیشی می‌پرسید و اگر او نمی‌توانست آن را حل کند، با من تماس می‌گرفت. من از تماس با سایر تمرین‌کنندگان اجتناب می‌کنم، مگر اینکه قطعاً ضروری باشد.

آیشی اغلب درباره بائوژن و توانایی‌های او صحبت می‌کرد. به او گفتم: «نیازی نیست درباره او به من بگویی؛ فقط روی مشکلات خاص تمرکز کن.»

بنا به درک من، کمک به تمرین‌کنندگان برای حل مشکلات فنی فرصتی برای تزکیه است، اما نیازی به دانستن اینکه چه کسی درگیر است، نیست. بحث درباره مسائل دیگران ممکن است منجر به صحبت‌کردن پشت سر آن‌ها شود که با تزکیه گفتار موردنیاز فا مطابقت ندارد.

آیشی یک بار پرسید که چرا هرگز اشاره نکرده‌ام که چه کسی به من آموزش داده است. توضیح دادم که نیازی نیست به کسی بگویم کدام تمرین‌کننده این تکنیک‌ها را به من آموزش داده است، زیرا باید ایمنی آن تمرین‌کننده را در نظر بگیرم. احساس می‌کردم این رویکرد با آنچه استاد درباره تزکیه گفتار و حفظ امنیت گفته‌اند، سازگار است.

کایشینگ برای ورود به اینترنت مشکل داشت و از من خواست که اگر می‌توانم کمکش کنم. من هم طی آن دو روز گذشته، در دسترسی به اینترنت مشکل داشتم، اما وقتی به داوی کمک کردم، او اصلاً مشکلی نداشت. معتقدم دلیلش این بود که داوی احساس نمی‌کرد مشکلی وجود دارد و فکر می‌کرد همه‌چیز خوب خواهد بود.

کایشینگ اشاره کرد که سه تمرین‌کننده دیگر که همگی با کامپیوتر کار می‌کردند، نمی‌توانستند آنلاین شوند. احساس کردم باید او را تشویق کنم تا افکار درستش را تقویت کند، بنابراین لبخند زدم و گفتم: «اگر بیشتر فا را مطالعه و به درون نگاه کنی، باید بتوانی آنلاین شوی.» در کمال تعجب، اتصال اینترنتی‌ام مدت کوتاهی بعد بهبود یافت و احساس کردم به این دلیل بود که چیزی منفی نگفتم.

وقتی دوباره کایشینگ را دیدم، با خوشحالی به من گفت: «در طی چند روز گذشته توانستم آنلاین شوم!» در پاسخ گفتم: «به این دلیل است که شین‌شینگ (ویژگی‌های اخلاقی) خود را بهبود بخشیدی، درست است؟» او لبخندی زد و گفت: «بله، من فا را ازبر کرده‌ام و هر روز صبح تمرینات را انجام می‌دهم.»

ایلینگ مقاله‌ای را برای هفته‌نامه مینگهویی ارسال کرد که منتشر شد. در جلسه مطالعه گروهی ما، تمرین‌کننده دیگری با هیجان گفت که ایلینگ نویسنده آن مقاله است. گفتم: «لطفاً درباره این موضوع صحبت نکنید. ما باید ایمنی سایر تمرین‌کنندگان را در نظر بگیریم.»

احساس می‌کردم اگر هنگام صحبت‌کردن، تلفن همراه یک تمرین‌کننده یا تلفن یکی از اعضای خانواده نزدیک ما باشد، و آن تلفن تحت نظارت باشد، نام‌بردن از هم‌تمرین‌کنندگان می‌تواند خطرناک باشد. اگر ایلینگ به این دلیل با مشکل روبرو شود، ممکن است به این دلیل باشد که آن تمرین‌کننده به‌طور اتفاقی از او نام برده است. آن تمرین‌کننده قصد نداشت ایلینگ را به مقامات گزارش دهد، اما ممکن است اطلاعات او همچنان در اختیار پلیس قرار گیرد، بنابراین مهم است که مراقب آنچه می‌گوییم باشیم.

از سوی دیگر، اگر گفتارمان را تزکیه کنیم، پلیس اطلاعات دقیق کمتری خواهد داشت که بهانه‌های کمتری برای آزار و اذیت تمرین‌کنندگان در اختیارشان قرار می‌دهد. هرچه کمتر بدانند، جنایات کمتری علیه دافا مرتکب می‌شوند. این نشان می‌دهد که چقدر مهم است که مراقب حرف‌هایمان باشیم.

قبلاً در کنترل گفتارم مشکل داشتم، اما ازطریق مطالعه مداوم فا، متوجه شدم که تزکیه گفتارمان وضعیت تزکیه ما را منعکس می‌کند. این نشان می‌دهد که آیا می‌توانیم دیگران را در نظر بگیریم، همچنین نشان می‌دهد که آیا نیک‌خواهی داریم یا خیر.