پرستار سابق درحین گذراندن سومین دوره محکومیت خود به‌خاطر ایمانش، مورد آزار و اذیت قرار گرفت، به‌طوری که استخوان‌های لگنش آشکار و ذهنش سردرگم شده است

(Minghui.org) یک پرستار 71ساله سابق در شهر سیپینگ در استان جیلین، درحین گذران محکومیت 4ساله حبسش به‌دلیل تمرین فالون گونگ، مورد آزار و اذیت قرار گرفت. باسن خانم جینگ فنگیون چرک کرد و استخوان‌های لگنش آشکار شد. او همچنین دچار مشکل در حرکت و اختلالات شناختی شد.

محنت خانم جینگ از دستگیری او در 11سپتامبر2022 سرچشمه گرفت. او در 28آوریل2023، به چهار سال حبس محکوم شد و در تاریخی نامعلوم به بخش هشت زندان زنان استان جیلین فرستاده شد.

خانم جینگ به واحد هفت (که به نام تیم مدیریت سخت‌گیرانه معروف است) از بخش هشت منتقل شد که برای آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان ثابت‌قدم فالون گونگ تعیین شده بود. او مجبور بود از ساعت 4 صبح تا 10 شب هر روز، روی یک نیمکت کوچک که با طرح‌های برجسته پوشیده شده بود بنشیند. اجازه نداشت در طول شکنجه نشستن، خود را بشوید یا از توالت استفاده کند. همچنین به او غذای کافی نمی‌دادند.

دو زندانی در هر طرف او می‌ایستادند و سومی پشت سر او می‌ایستاد. به‌محض اینکه کمی حرکت می‌کرد یا نمی‌توانست عمودی بنشیند، زندانی سوم با ضربه زدن به یک نقطه طب سوزنی در قسمت پایین کمرش، او را «ماساژ» می‌داد. بعد از هر ضربه، او درد شدیدی داشت.

در مرحله‌ای، خانم جینگ دیگر از نشستن روی نیمکت امتناع کرد. او به‌سمت زمین سیمانی سرد حرکت کرد، اما زندانیان روی زمین و بدنش آب سرد ریختند. همچنین پنجره را باز کردند تا هوای سرد به‌سمت او بوزد. خانم جینگ می‌لرزید و آن‌ها او را به‌سمت بالا کشیدند تا دوباره روی نیمکت بنشانند. این شکنجه روز بعد تکرار شد.

سایر تمرین‌کنندگانی که تحت همین شکنجه‌ نشستن قرار ‌گرفتند نیز باسنشان چرک ‌کرد و خون و چرک بیرون ‌آمد. برخی برای درآوردن لباس زیرشان که به گوشتشان چسبیده بود مشکل داشتند.

زخم‌هایی روی باسن خانم جینگ ایجاد شد که عفونی شد و استخوان‌هایش آشکار شد. او اکنون مشکلات حرکتی دارد و از نظر ذهنی سردرگم است. یک تمرین‌کننده دیگر، خانم جین مین، پس از شکنجه نشستن دچار سکته مغزی شد و نتوانست از خود مراقبت کند.

نگهبانان زندان همچنین اکثر تمرین‌کنندگان و زندانیان را مجبور به انجام کارهای سخت می‌کردند. در‌حالی‌که به خانم جینگ دستور کار سخت داده نشده است. سایر تمرین‌کنندگان تحت کار اجباری قرار می‌گیرند و باید یک سهمیه روزانه را به پایان برسانند، در غیر این صورت مجازات می‌شوند، ازجمله کتک خوردن یا نشستن اجباری روی نیمکت‌های کوچک.

معدود زندانیانی که از کار سخت معاف‌ می‌شدند معمولاً وقت خود را صرف کمک به نگهبانان‌ می‌کردند تا به‌صورت شبانه‌روزی تمرین‌کنندگان را تحت‌نظر بگیرند. دو نفر از این زندانیان دای یو و چی شین هستند که به ترتیب به جرم کلاهبرداری به 10 و 17 سال زندان محکوم شده‌اند. شوهر دای نیز به‌دلیل کلاهبرداری، ده سال در زندان دیگری حبس است. زندان به او اجازه داد که به‌طور منظم با شوهرش تماس بگیرد و هر سال به دو فرزند این زوج یارانه‌ می‌داد. به این ترتیب، دای هر کاری که نگهبانان به او دستور می‌دادند تا تمرین‌کنندگان فالون گونگ، ازجمله خانم جینگ، را آزار و شکنجه کند، انجام می‌داد. به چی نیز بابت آزار و اذیت تمرین‌کنندگان امتیازاتی داده شد. او یک بار تمرین‌کننده خانم لیو جون را که دارای معلولیت بود از استفاده از سرویس بهداشتی محروم کرد و خانم لیو شلوارش را کثیف کرد.

آزار و اذیت در گذشته

خانم جینگ قبل از آخرین آزار و شکنجه‌اش، دو بار در اردوگاه کار (سپتامبر2000 تا ژانویه2001 و ژوئیه2009 تا ژانویه2011) و دو بار در زندان (فوریه2002 تا فوریه2007 و اکتبر2015 تا اکتبر2017) حبس بود.

خانم جینگ پس از دستگیری در سپتامبر2000، به یک سال کار اجباری محکوم شد. او قبل از موعد، در حوالی ژانویه2001، پس از اخاذی پلیس از خانواده‌اش آزاد شد. کارفرمای او، بیمارستان خلق شماره یک شهر سیپینگ، او را در فوریه2001، زمانی که فقط 48 سال داشت، مجبور به بازنشستگی زودهنگام کرد.

دستگیری بعدی او در فوریه2002 صورت گرفت. او بعداً به پنج سال حبس در زندان زنان استان جیلین، که به نام زندان زنان هیزویزی نیز معروف است، محکوم شد.

خانم جینگ دوباره در ژوئیه2009 دستگیر و به دو سال کار اجباری محکوم شد. او شش ماه زودتر از موعد آزاد شد.

پس از دستگیری دیگری در 13اکتبر2015، خانم جینگ به دو سال حبس محکوم شد و مدتی را در زندان زنان استان جیلین گذراند. او پیش از موعد در 15اکتبر2017 آزاد شد.

خانم جینگ هر بار که بازداشت‌ می‌شد به‌طرز وحشیانه‌ای شکنجه‌ می‌شد. برخی از روش‌های شکنجه شامل دستبند زدن در حالت عقاب با بال‌های باز و معلق شدن در هوا با چهار دست و پای بسته به چارچوب تخت بود (تصاویر زیر را ببینید). در هر جلسه شکنجه، او اجازه استفاده از توالت را نداشت، اما مجبور‌ می‌شد مقدار بسیار زیادی آب بنوشد و مقدار بسیار زیادی غذا بخورد. نگهبانان و زندانیان از تماشای خیس شدن و کثیف شدن شلوارش لذت می‌بردند.‌ آن‌ها به او اجازه تعویض لباس‌هایش را نمی‌دادند و او دچار زخم بستر شد. گاهی برای جلوگیری از بوی بد در اتاق، لباس زیر کثیفش را در‌ می‌آوردند و او را برهنه نگه‌ می‌داشتند و در تمام این مدت، با الفاظ رکیک به او توهین‌ می‌کردند.

تصویر شکنجه: بسته شدن با دستبند در وضعیت عقاب با بال‌های باز

تصویر شکنجه: معلق بودن در هوا

خانم جینگ هر بار که تحت شکنجه قرار‌ می‌گرفت از شدت درد فریاد‌ می‌زد. نگهبان زندان لیو چونیانگ برای خفه کردن فریادهایش، موسیقی دیسکو را با بلندترین صدا پخش می‌کرد و خودش با موسیقی می‌رقصید. او اجازه نمی‌داد خانم جینگ پایین بیاید تا زمانی که بیهوش‌ می‌شد، و سپس او را تحت همان شکنجه‌ کشش قرار‌ می‌داد. مچ پاهای خانم جینگ شکست و تاندونش آشکار شد. درنتیجه حس خود را در پای چپش از دست داد.

لیو همچنین اغلب دهان خانم جینگ را با کفش فشار می‌داد. درنتیجه دهانش دچار خونریزی می‌شد. بار دیگر لیو در شب، سر خانم لیو را به لای دو نرده تخت فشرد و سر و شانه او را محکم به پایین فشار داد. او احساس می‌کرد درحال مرگ است و فقط پس از آن لیو دست از این کار کشید. اما آسیب وارد شده بود. شانه راست و آرنج راست خانم جینگ تغییر شکل داد. او همچنین از نظر ذهنی سردرگم است.

خانم جینگ درحالی‌که دومین دوره حبسش در اردوگاه کار اجباری را می‌گذراند، با باطوم‌های برقی به او شوک وارد کردند و بدنش پر از تاول شد. او دچار فشار خون بالا و تاری دید شد و شش ماه زودتر آزاد شد.

گزارش‌های مرتبط:

دو تن از ساکنان جیلین به‌خاطر ایمانشان به زندان محکوم شدند

شکنجه وحشیانه در زندان زنان استان جیلین - روش‌ها و نمونه‌ها

یک زندانی سابق جنایات درحال‌وقوع در زندان هیزویزی را افشا‌ می‌کند