اخبار دیرمنتشرشده: بانوی اهل لیائونینگ که دو بار و درمجموع ۶.۵ سال به‌خاطر ایمانش زندانی شده بود، دو هفته قبل از تولد ۵۴سالگی‌اش درگذشت

(Minghui.org)نام: ما شوئه‌چینگنام چینی: 马雪青جنسیت: زنسن: 53شهر: دالیاناستان: لیائونینگشغل: کارشناس حقوقیتاریخ مرگ: 5ژانویه2023تاریخ آخرین دستگیری: 3مه2016آخرین مکان بازداشت: زندان زنان استان لیائونینگ

یک شهروند دالیان در استان لیائونینگ، به‌تازگی در 5ژانویه2023، تقریباً سه سال پس از اتمام حکم 3.5 سال زندانش به‌دلیل ایمانش به فالون گونگ (یک تمرین تزکیه ذهن و بدن که از ژوئیه1999، توسط حزب کمونیست چین مورد آزار و شکنجه قرار گرفته است)، درگذشت، درحالی‌که فقط دو هفته به تولد 54سالگی‌اش مانده بود.

خانم ما شوئه‌چینگ در سال 1987، از دانشگاه علوم سیاسی و حقوقی چین، در رشته حقوق بین‌الملل فارغ‌التحصیل شد. او در بخش حقوقیCCPIT (شورای چین برای ارتقای تجارت بین‌الملل) در شعبه دالیان، مشغول به کار شد. پس از اینکه در سال 1996، تمرین فالون گونگ را آغاز کرد، کارمندی وظیفه‌شناس‌تر شد و یک بار جایزه «کارمند» ملی «سال» را دریافت کرد.

اما پس از آغاز آزار و شکنجه در سال 1999، چنین متخصص حقوقی متعهدی، بارها به‌خاطر ایمانش هدف قرار گرفت. خانم ما دو بار، درمجموع شش سال و شش ماه، را در زندان گذراند و به دو سال کار اجباری نیز محکوم شد. کارفرمایش او را در سال 2008، پس از پایان اولین دوره زندانش، اخراج کرد.

در زیر جزئیاتی از آزار و شکنجه خانم ما در طول این سال‌ها آمده است.

چهار مأمور از ایستگاه پلیس چونهای، خانم ما را در 20آوریل2000، درست قبل از اینکه برای شرکت در یک کنفرانس تجاری به پکن برود، در خانه‌اش دستگیر کردند. پلیس گفت که این دستگیری به‌منظور جلوگیری از دادخواهی او برای فالون گونگ در پکن بوده است. آن‌ها او را بیش از یک ماه در مرکز بازپروری معتادین به مواد مخدر دالیان نگه داشتند تا اینکه در اول ژوئن همان سال، آزادش کردند. آن‌ها همچنین او را 7000 یوان جریمه کردند.

همان ایستگاه پلیس مأمورانی را اعزام کرد تا خانم ما را تحت‌نظر بگیرند و او را در 5ژوئیه2000 دستگیر کرد، زمانی که او به دیدار دختر نوجوانی رفته بود که والدینش هردو به‌دلیل تمرین فالون گونگ بازداشت شده بودند. پلیس پس از آن، به منزل خانم ما یورش برد، اما هیچ مطلبی مرتبط با فالون گونگ پیدا نکرد. با وجود این، آن‌ها همچنان او را به بازداشتگاه شهر دالیان بردند و بعداً او را به مرکز شستشوی مغزی منتقل کردند. او در 6سپتامبر2000 آزاد شد.

پلیس در شب 15آوریل2002، به‌زور وارد منزل خانم ما شد و او را دوباره به بازداشتگاه شهر دالیان برد. او دچار علائم بیماری قلبی و چهار روز بعد آزاد شد.

خانم ما در 12اوت2002 سر کار بود که شش مأمور ناگهان به‌زور وارد دفتر او شدند و به آنجا حمله کردند. آن‌ها او را به بیرون کشیدند و به داخل اتومبیل خود انداختند. دستانش را آنقدر محکم پشت سرش دستبند زدند که انگشتان شستش تقریباً از کار افتاد. درحالی‌که برای معاینه فیزیکی به بیمارستان می‌رفت، دوباره دچار مشکلات قلبی شد. پلیس تلاش کرد به پزشک بیمارستان رشوه بدهد تا اسنادی را امضا کند مبنی بر اینکه وضعیت او برای بازداشت مناسب است. دکتر نپذیرفت، اما پلیس همچنان خانم ما را به دو سال کار اجباری محکوم کرد.

وقتی پلیس خانم ما را به اردوگاه کار بدنام ماسانجیا برد، میز پذیرش آنجا قبلاً بسته شده بود. با توجه به اینکه هیچ‌کس معاینه فیزیکی اجباری را انجام نداد یا مدارک موردنیاز را بررسی نکرد، پلیس همچنان او را در لابی انداخت. نگهبانان او را پذیرفتند.

وضعیت سلامتی خانم ما به‌سرعت رو به افول رفت و اندکی بعد دچار عدم تعادل الکترولیت، آمبولی قلبی و کتواسیدوز (سطح کتون ادراری بالا) شد. اردوگاه کار در 5سپتامبر2002، با خانواده‌اش تماس گرفت تا به‌دنبالش بروند و او را تحویل بگیرند. عزیزانش مجبور شدند 3000 یوان به‌عنوان وثیقه پرداخت کنند. او آنقدر ضعیف شده بود که نمی‌توانست به‌تنهایی راه برود و مجبور شد به طبقه بالا به واحد آپارتمانش منتقل شود.

پلیس در 7آوریل2003، به‌زور وارد منزل خانم ما شد. او آنجا نبود. آن‌ها برای دستگیری او با عجله به دفترش رفتند. او دوباره دچار علائم بیماری شد. پلیس او را به بیمارستان فرستاد و از تلاش برای بازداشتش منصرف شد. با وجود این، بعداً همچنان خانم ما را بارها در دفترش مورد آزار و اذیت قرار داد. شوهرش نتوانست تحمل کند و او را طلاق داد.

خانم ما در 6سپتامبر2004، به ملاقات یکی از دوستانش رفت و در بدو ورود، توسط پلیسی که او را تعقیب کرده بود دستگیر شد. آن‌ها او را به ایستگاه پلیس چونهای بردند. روز بعد او را دستبند زدند و به آپارتمانش بردند تا به خانه‌اش یورش ببرند. آن‌ها مجبورش کردند در ساختمان آپارتمان رژه برود تا او را تحقیر کنند. او دوباره دچار عود بیماری قلبی شد و شب بعد آزاد شد.

خانم ما در 28ژوئیه2005، پس از اینکه پلیس متوجه شد او نامه‌هایی را برای افشای آزار و شکنجه فالون گونگ پست کرده است، دستگیر شد. مأموران دستگیرکننده از ایستگاه پلیس چونهای، او را به بازداشتگاه شهر دالیان بردند. دادگاه منطقه ژونگشان او را در 28آوریل2006، به سه سال حبس محکوم کرد و دادگاه میانی شهر دالیان در 8ژوئن همان سال، درخواست تجدیدنظر او را رد کرد.

او مدتی را در زندان زنان استان لیائونینگ (واقع در پایتخت شهر شنیانگ) گذراند. پس از آزادی‌اش در ژوئیه2008، کارفرمایش او را اخراج کرد.

خانم ما دوباره در 3مه2016، درحالی‌که پوسترهای افتراآمیز درباره فالون گونگ را از روی تابلوی محله برمی‌داشت، دستگیر شد. او به بازداشتگاه شهر دالیان منتقل شد. حدود دو هفته بعد، دچار بیماری‌هایی ازجمله قند خون بالا شد و سریعاً به بیمارستان شماره 3 شهر دالیان منتقل شد. دو مأمور به‌طور شبانه‌روزی او را در بیمارستان زیر نظر داشتند. دادگاه منطقه ژونگشان او را در دسامبر2016، به سه سال و شش ماه حبس و جریمه 10هزاریوانی محکوم کرد. درخواست تجدیدنظر او در 15مارس2017 رد شد. او در 25آوریل2017، به زندان زنان استان لیائونینگ منتقل شد.

خانم ما در 3نوامبر2019 آزاد شد، اما همچنان با آزار و اذیت مداوم پلیس محلی و کارکنان محله روبرو بود. سلامتی او رو به افول رفت و در 5ژانویه2023 درگذشت.

گزارش‌های مرتبط:

دادگاه میانی محکومیت سه‌ساله علیه خانم ما شوئه‌چینگ را تأیید می‌کند

تمرین‌کننده فالون گونگ، خانم ما شوئه‌چینگ از شهر دالیان، برای هفتمین بار دستگیر شد