اخبار دیرمنتشرشده: مرد 76ساله اهل هیلونگ‌جیانگ ماه‌ها پس از بازداشت هشت‌روزه به‌دلیل ایمانش به فالون گونگ درگذشت

(Minghui.org)

نام: تیان زیچیانگنام چینی: 田自强جنسیت: مردسن: 76شهر: چی‌چی‌هاراستان: هیلونگ‌جیانگشغل: کارمند اداره مالیاتتاریخ مرگ: اوایل2024تاریخ آخرین دستگیری: اوت2023آخرین مکان بازداشت: بازداشتگاه محلی

یک مرد 76ساله ساکن چی‌چی‌هار در استان هیلونگ‌جیانگ، در اوایل سال 2024، ماه‌ها پس از بازداشت به‌دلیل ایمانش به فالون گونگ (یک تمرین تزکیه ذهن و جسم که از ژوئیه1999، توسط حزب کمونیست چین مورد آزار و شکنجه قرار گرفته است)، درگذشت.

آقای تیان زیچیانگ در اوت2023، با عروسش در منطقه تیِفنگ دیدار ‌کرد تا درمورد برخی از مسائل خصوصی خانوادگی صحبت کند. دوربین‌های نظارتی فیلم او را گرفتند و پلیس از آن به‌عنوان مدرک استفاده کرد تا ادعا کند که «او برای تبلیغ فالون گونگ بیرون رفته بود.» او اندکی بعد دستگیر شد و نمونه خون، نمونه ادرار و اثر انگشتش را گرفتند. او با وجود فشار خون بالای 200 میلی‌متر جیوه‌اش (محدوده طبیعی 120 یا کمتر است)، به یک بازداشتگاه محلی منتقل شد. او هشت روز بعد، پس از پرداخت وثیقه 3000یوانی آزاد شد.

درحالی‌که آقای تیان با قرار وثیقه آزاد بود، پلیس در منطقه محل سکونت وی در جیانهوا و همتایان آن‌ها در منطقه تیِفنگ، مدام او را مورد آزار و اذیت قرار می‌دادند. فشار خون وی همچنان بالا بود. او در اوایل سال 2024 سکته کرد و درگذشت (زمان دقیق مشخص نیست).

آقای تیان قبل از آخرین مرحله از آزار و شکنجه‌اش، طی دو دهه گذشته بارها و بارها به‌دلیل حفظ ایمانش دستگیر شده بود. او در سال 2001، به یک سال حبس در اردوگاه کار اجباری محکوم شد و کارفرمای او، اداره مالیات شهر چی‌چی‌هار، حقوق او را در مدت بازداشت به‌حالت تعلیق درآورد. او پس از اینکه در سال 2007، به سه سال زندان محکوم شد، از کارش اخراج شد. همسرش که او نیز تمرین‌کننده فالون گونگ است، در همان زمان به پنج سال زندان محکوم شد. پسرشان در آن زمان به‌تازگی دبیرستان را شروع کرده بود و اجازه ملاقات با آن‌ها در زندان را نداشت. پلیس همچنین هرازگاهی این پسر نوجوان را در خانه مورد آزار و اذیت قرار می‌داد. پدربزرگ مادری او از محکومیت‌های زندان آقای تیان و همسرش به‌قدری آسیب دید که زمین خورد و پایش شکست. او مدتی پس از آزادی دخترش از زندان، درگذشت.

آقای تیان در 28ژوئن2015، علیه دیکتاتور سابق چین، جیانگ زمین، به‌دلیل صدور دستور آزار و شکنجه فالون گونگ، شکایت کیفری ارائه کرد، اما چند بار دیگر دستگیر شد و درحین بازداشت، تحت شکنجه‌های وحشتناک قرار گرفت.

محکومیت به یک سال کار اجباری در سال 2001

آقای تیان در 1ژانویه2001، به‌منظور دادخواهی برای فالون گونگ به پکن رفت و در میدان تیان‌آنمن دستگیر شد. پس از هشت روز بازداشت در بازداشتگاه منطقه هایدیان در پکن، شو هوان، معاون رئیس ایستگاه پلیس جاده ونهوا در چی‌چی‌هار، به‌دنبالش آمد. شو و مأمورانش، ازجمله گائو ویشینگ، آقای تیان را در ایستگاه پلیس مورد بازجویی قرار دادند و 1000یوانی را که همراه داشت، به همراه ساعت سیکو و یک خودکار طلا ضبط کردند که هرگز پس داده نشد.

آن شب، پلیس پنجره‌ای را باز کرد تا آقای تیان درحالی‌که لایه‌های نازکی از لباس به تن داشت، چهار ساعت یخ بزند. سپس دستان او را به لوله گرمایش بستند. یک مأمور جوان پلیس در شیفت شب، دستبندها را چنان محکم کرد که باعث درد تحمل‌ناپذیری برای آقای تیان شد. تا ساعت 9 صبح روز بعد که پلیس او را به بازداشتگاه شماره 2 شهر چی‌چی‌هار منتقل کرد، دستبندها برداشته نشد. انگشتانش تماماً بی‌حس شده بودند و تا سه ماه بعد نمی‌توانست آن‌ها را کنار هم نگه دارد.

آقای تیان پس از دو ماه حبس در بازداشتگاه، به یک سال کار اجباری محکوم شد و توسط رئیس پلیس وقت هو بین و مأمور یو چیچی به اردوگاه کار فویو برده شد. او مجبور شد در آنجا کارهای یدی انجام دهد، ازجمله حفر خندق‌های زهکشی و پی ساختمان، و همچنین حمل گونی‌های سنگین از مکانی به مکان دیگر.

15 روز بازداشت در سال 2002

حدود هشت مأمور از ایستگاه پلیس هوبین، ازجمله معاونان رئیس به نام‌های خانوادگی ژانگ، تیان چونلی، و نیو گانگ، در آوریل2002، به‌زور وارد خانه آقای تیان شدند. آن‌ها بدون حکم بازرسی، به محل اقامت وی یورش بردند و برخی از مطالب اطلاع‌رسانی فالون گونگ را همراه سایر اشیاء باارزش توقیف کردند. ژانگ فاش کرد که یک مقام بالاتر به هر ایستگاه پلیس دستور داده است که 50 تمرین‌کننده فالون گونگ را دستگیر کند.

آقای تیان را مجبور کردند یک شب کامل روی زمین سیمانی سرد اداره پلیس بنشیند. معاون رئیس ژانگ او را مشت و لگد زد. سه روز بعد او برای گذراندن یک بازداشت 15روزه، به بازداشتگاه شماره 2 شهر چی‌چی‌هار منتقل شد.

دو بار دستگیری در سال 2006، درحالی‌که دستگیری دوم پس از یک محکومیت 3ساله زندان بود

مأمور چی چی از ایستگاه پلیس جاده ونهوا در 3آوریل2006، به خانه آقای تیان رفت و به او دستور داد که به ایستگاه پلیس برود. او حاضر به همکاری نشد، بنابراین چی مأموران بیشتری را فراخواند. آن‌ها به خانه‌اش یورش بردند و او و همسرش را به ایستگاه پلیس بردند.

همسر آقای تیان همان شب آزاد شد و آقای تیان به بازداشتگاه شماره 1 شهر چی‌چی‌هار منتقل شد و در آنجا مجبور بود هر روز خلال دندان بسته‌بندی کند. اگر سهمیه کاری‌اش را تمام نمی‌کرد، اجازه خوابیدن نداشت. او 40 روز بعد آزاد شد.

گروهی از مأمورن ایستگاه پلیس ژنگیانگ در شب 25اوت2006، آقای تیان را فریب دادند و ادعا کردند که آمده‌اند تا کنتور آب او را چک ‌کنند. مأمور اصلی ژائو شیمین بود. آن‌ها به خانه آقای تیان یورش بردند و از همه‌چیز فیلمبرداری کردند.

آقای تیان و همسرش هردو به ایستگاه پلیس منتقل شدند. او از پاسخ دادن به سؤالات پلیس خودداری کرد و به اداره پلیس منطقه لونگشا منتقل شد. به‌محض اینکه او را به داخل بردند، مأمور ژائو به سایر مأموران دستور داد که دست‌های آقای تیان را پشت سرش دست‌بند بزنند و با استفاده از طناب‌هایی که به دستبند متصل شده بود، او را از میله بلندی آویزان کردند، بنابراین پاهای او از زمین جدا شد. آن‌ها 20 دقیقه بعد او را پایین آوردند، اما مدت کوتاهی بعد دوباره او را آویزان کردند. بارها این شکنجه را تکرار کردند. آقای تیان دردی طاقت‌فرسا داشت. درحین شکنجه آویزان شدن، مأموران همچنین نزدیک بینی او سیگار روشن می‌کردند، روغن خردل را به داخل سوراخ‌های بینی‌اش می‌مالیدند و کف پاهایش را قلقلک می‌دادند تا حتی بیشتر عذاب بکشد.

این شکنجه تا ساعاتی بعد، حوالی عصر متوقف نشد. پس از وقفه‌ای کوتاه، پلیس جلسه شکنجه را از سر گرفت. یکی از مأموران روش جدیدی برای شکنجه ابداع کرد. او دست‌های آقای تیان را پشت سرش پیچاند و او را مجبور کرد تا زانو بزند، و سپس دست‌ها و پاهایش را از پشت به هم بست. این مأمور سپس یک میله چوبی ضخیم را در حفره بین دست و پاهای بسته و کمرش قرار داد و دو سر میله روی دو میز قرار داشت. قسمت میانی بدن او به‌سمت پایین خم شد و مأموری روی آن پا گذاشت تا بیشتر رنج بکشد. این شکنجه تا پاسی از شب ادامه داشت.

آقای تیان در جلسه بازجویی، از اعتراف به «گناه» خودداری کرد و مأمور لیو فوشان با کفش‌های چرمی خود به سر او لگد زد. در آن زمان، دستان آقای تیان را از پشت بسته بودند، به لوله‌ای روی زمین متصل کرده بودند و وی اصلاً قادر به حرکت نبود. لیو بارها به او لگد زد. سرش چنان خونریزی کرد که موهایش از خون به هم چسبیده بود. از دهان و گوشش هم خون می‌آمد. لیو سپس دستبندهای او را باز کرد و به او دستور داد که خون را بشوید، اما او نمی‌توانست بایستد یا راه برود. معاون تیان چونلی به‌طور اتفاقی وارد شد و پرسید چه اتفاقی افتاده است. قبل از اینکه او فرصتی برای صحبت پیدا کند، لیو گفت: «او سرش را به دیوار زد.»

در طول پنج روز بازداشت آقای تیان در ایستگاه پلیس ژنگ‌یانگ، به او آب نوشیدنی داده نشد و اجازه استفاده از توالت را نداشت. هر شب دست‌هایش را با دست‌بند می‌بستند که به‌شدت متورم می‌شد. او در 31اوت2006، به بازداشتگاه شماره یک شهر چی‌چی‌هار منتقل شد. یکی از زندانیان آنجا یک بار با لگد به بازوی او که هنوز درحال بهبودی از جراحات وارده در ایستگاه پلیس بود ضربه زد. زخم باز شد و خون روی تخت پاشید.

آقای تیان و همسرش هردو توسط دادگاه منطقه لونگشا در ژوئیه2007 محکوم شدند؛ او به‌ سه سال و همسرش به پنج سال حبس محکوم شد. ازآنجاکه او اجازه نداد از او عکس یا نمونه خون بگیرند، یک نگهبان بازداشتگاه به نام فانگ به یکی از زندانیان دستور داد که او را محکم نگه دارد و از او عکس بگیرد. نگهبان دیگری به نام وانگ شولی به زندانیان دستور داد که دستان او را پایین نگه دارند تا از او نمونه خون بگیرند. سپس نگهبانان یک وسیله مخصوص شکنجه (شبیه به دستبند، اما آسیب بیشتری به قربانی وارد می‌کند) و غل و زنجیر به او بستند، درحالی‌که این وسیله و غل و زنجیر‌ها به‌گونه‌ای به هم وصل شده بودند که او نمی‌توانست کمرش را صاف کند یا به‌تنهایی به توالت برود. این شکنجه به‌مدت سه روز ادامه داشت تا اینکه یک روز در اکتبر2007، وی در زندان تایلایی پذیرش شد. یک روز قبل از انتقالش به زندان، وی درخواست کرد که همسرش را ببیند، اما گوئو ژنچوان، معاون مدیر بازداشتگاه، درخواست او را رد کرد، به این دلیل که این زوج هردو فالون گونگ را تمرین می‌کردند.

ازآنجاکه آقای تیان حاضر به رها کردن ایمان خود نبود، نگهبانان زندان او را مجبور می‌کردند هر روز از ساعت 5 صبح تا 9 شب ساکن بایستد (که بعداً تا ساعت 10 شب و سپس نیمه‌شب تمدید شد). این شکنجه ایستادن دو ماه متوالی به طول انجامید و باعث شد که پاهای او به‌شدت متورم شود. در سال 2008، به‌مدت 8 ماه فقط نان بخارپز به او داده شد، بدون هیچ سبزیجات یا گوشتی. حتی گاهی به او آب نمی‌دادند تا نان‌های بخارپز قابل‌خوردن شود.

در بهار 2009، نگهبانان از دو زندانی خواستند که آقای تیان را هر شب به‌مدت سه هفته زیر نظر بگیرند و اصلاً به او اجازه خوابیدن نمی‌دادند. به‌محض اینکه چشمانش را می‌بست، آن دو زندانی بالش او را می‌کشیدند تا او را بیدار کند. سرپرست زندانیان سونگ چانگچون حتی روی تختش نشسته بود و وقتی چرت می‌زد او را که روی تخت بود با مشت می‌زد. سپس در سحر، او مجبور به انجام کارهای سخت می‌شد. آنقدر خواب‌آلود بود که گاهی در حالت ایستاده زمین می‌خورد.

در طول زمستان، نگهبانان از آقای تیان می‌خواستند که سبزیجات را در زیرزمین بشوید و ذخیره‌شان کند. آنجا سرد و نمناک بود و کت نخی‌ای که به او داده بودند آنقدر نازک بود که نمی‌توانست گرمش کند. او پس از ایستادن طولانی‌مدت در زیرزمین دچار زانودرد شد. بالا رفتن از پله‌ها برایش دشوار شد و یک روز حتی نمی‌توانست مفصل زانوی راست خود را حرکت دهد، زیرا آن خشک شده و یخ زده بود. حتی پس از آزادی‌اش مجبور بود ازطریق پریدن با پای چپش به اطراف برود، زیرا هنوز با زانوی راستش مشکل داشت.

دستگیری دیگری در سال 2009

سه مأمور از ایستگاه پلیس راه ونهوا در نوامبر2009، آقای تیان را دستگیر کردند و به هتلی بردند که بخشی از آن به‌عنوان مرکز شستشوی مغزی استفاده می‌شد. لی جیامینگ و ژائو پینگ، رؤسای اداره 610 در شهر چی‌چی‌هار و منطقه جیانهوا، مسئول این مرکز شستشوی مغزی بودند. آقای تیان مجبور بود مطالبی را مطالعه کند که فالون گونگ را بدنام می‌کردند. معلوم نیست وی چه زمانی آزاد شد.