آنچه درباره نظارت بر تلفن همراه می‌دانم

(Minghui.org) اخیراً چند مقاله تبادل تجربه در وب‌سایت مینگهویی خواندم درباره آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان، درنتیجه نادیده‌گرفتن امنیت تلفن همراه. این آزار و شکنجه به‌قدری ادامه داشته است که وقتی فهمیدم برخی از تمرین‌کنندگان هنوز امنیت تلفن همراه را جدی نمی‌گیرند، متعجب شدم. می‌خواهم تجربیاتم را به اشتراک بگذارم و امیدوارم دیگران بتوانند از آنچه من آموختم درس بگیرند.

بیش از ده سال پیش، برای جلوگیری از آزار و اذیت مجبور شدم از خانه دور باشم. پلیس شماره تلفن همه همکاران و اعضای خانواده‌ام را جمع‌آوری کرد و همه تماس‌های آن‌ها را زیر نظر داشت تا مرا پیدا کند. اما چون از تلفن همراه استفاده نمی‌کردم، بیش از یک سال مرا نیافتند.

دو سال بعد برگشتم و جایی را اجاره کردم. طولی نکشید که شغلی به‌عنوان مدیر پروژه پیدا کردم. اما دو روز قبل از شروع کار، شخصی از بخش منابع انسانی شرکت مرا برای کاری فراخواند. وقتی رسیدم پلیس منتظرم بود. مرا دستگیر کردند و به اداره پلیس بردند.

نمی‌توانستم بفهمم که چگونه مرا پیدا کردند. دوستی که با پلیس در ارتباط بود متوجه شد که چون تلفن همراه دخترم تحت‌نظر بود، وقتی دخترم درباره من به دوست‌ جدیدش گفت حرف‌هایش را شنیدند.

جدا از این، فردی را می‌شناختم که شوهرش در اداره امنیت ملی کار می‌کرد. او گفت که شوهرش همیشه مشغول تعقیب و نظارت بر مردم بود، به‌ویژه کسانی که از خارج به چین بازگشته بودند. به‌محض اینکه آن‌ها فرود می‌آمدند، مقامات از ترس اینکه مبادا در «فعالیت‌های جاسوسی» شرکت کنند، نظارت بر تلفن‌های همراه آن‌ها را آغاز می‌کردند. حتی بعد از اینکه شوهرش از کار خارج شد، همچنان مجبور بود به صحبت‌های مردم گوش دهد.

شخصی به من پیشنهاد داد که دو تلفن داشته باشم، یکی برای اهداف عمومی و یک تلفن برای تماس با افراد خاص، مانند سایر تمرین‌کنندگان. یک بار مأمور پلیسی را دیدم که وقتی دادخواهی‌کننده‌ای را مورد آزار و اذیت قرار می‌داد دو گوشی با خودش داشت. از روی کنجکاوی از او پرسیدم که چرا دو گوشی دارد. گفت یکی از آن‌ها برای نیروی انتظامی است. وقتی نام شخصی را وارد می‌کرد، دستگاه تمام اطلاعات مربوط به آن شخص را نشان می‌داد.

یک بار در جمع همکلاسی‌های کالجم، حقایق فالون دافا را روشن کردم. یکی از آن‌ها که برای اداره زندان کار می‌کرد بسیار مضطرب بود و پرسید که آیا همراه خودمان تلفن همراه داریم یا نه. او گفت که وقتی مسئولان زندان دستورالعمل‌های داخلی را اعلام می‌کردند، اصرار داشتند که همه باتری‌های تلفن همراه خود را خارج کنند. نه‌تنها این، دیوارهای اتاق جلسات آن‌ها عایق صدا بود. این بیشتر نشان می‌دهد که همه مردم تحت حاکمیت رژیم از میزان معمول نظارت بر تلفن همراه باخبر هستند.

رژیم علاوه‌بر نظارت بر تلفن همراه، همچنین ترتیبی می‌دهد که افراد به‌طور حضوری تمرین‌کنندگان را دنبال کنند و تحت‌نظر داشته باشند؛ این روش دیگری است که ازطریق آن‌ اطلاعات مربوط به تمرین‌کنندگان را جمع‌آوری می‌کنند.

این وضعیت مربوط به بیش از ده سال پیش بود، و تکنولوژی امروز بسیار پیشرفته‌تر است. ما هرگز نمی‌توانیم امنیت تلفن همراه خود را نادیده بگیریم. بیایید همه بهتر عمل کنیم تا استاد نگران ما نباشند.