رسانه‌های خبری استرالیا جنایات برداشت عضو به‌ دست حزب کمونیست چین را افشا می‌کنند

(Minghui.org) وکیل مشهور حقوق بشر، دیوید ماتاس، عضو هیئت کانادا و نویسنده کتاب محصول خونین: برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ در چین، اخیراً در ژوئن۲۰۲۴ برای حدود یک ماه به‌منظور دیدار از استرالیا دعوت شد. او با افراد منتخب ملاقات کرد. مقامات و همچنین ساکنان محلی در کانبرا، ملبورن، آدلاید، پرث، و سیدنی و بسیاری از رسانه‌های جریان اصلی با وی مصاحبه کردند. این گفتگوها بر محدودیت برداشت اجباری اعضای بدن زندانیان عقیدتی توسط حزب کمونیست چین (ح‌.ک‌.چ) و جلوگیری از مشارکت استرالیایی‌ها در این جنایات فاحش متمرکز بود.

اسکای نیوز استرالیا مصاحبه ویژه‌ای با آقای ماتاس برگزار کرد و skynews.com.au مقاله‌ای را درمورد سفر وی منتشر کرد تا عمل وحشیانه برداشت اعضای بدن توسط ح.‌ک.‌چ را افشا کند. نیوز ویکلی استرالیا در ۱۹ژوئن مقاله‌ای را با عنوان «برداشت اجباری اعضای بدن در چین «لکه‌ ننگی بر جهان» منتشر کرد.

دیوید ماتاس در ۲۱ژوئن۲۰۲۴ با اسکای نیوز استرالیا مصاحبه کرد (اسکرین‌شات اسکای نیوز استرالیا)

در طول اقامت آقای ماتاس در استرالیا، نخست وزیر چین نیز به این کشور آمد. درنتیجه، نقض حقوق بشر برای تمرین‌کنندگان فالون گونگ در چین و برداشت اجباری اعضای بدن توسط ح.ک.چ از موضوعات داغ بود. آقای ماتاس بر اساس تحقیقات دقیق خود درمورد برداشت اعضای بدن طی نزدیک به ۲۰ سال گذشته، اطلاعات به روز شده‌ای را برای مقامات منتخب و مردم استرالیا ارائه کرد تا آن‌ها بتوانند واقعیت این جنایت وحشتناک را بهتر درک کنند.

اسکای نیوز: واقعیت تلخ برداشت عضو

روزنامه‌نگار و مجری معروف استرالیایی، شری مارکسون، مصاحبه‌ای اختصاصی با آقای ماتاس در اسکای نیوز استرالیا در تاریخ ۲۱ژوئن انجام داد. در طول پخش زنده این برنامه، مجری گفت که سوابق چین درمورد نقض حقوق بشر وحشتناک است، اما این موضوع در طول سفر نخست وزیر چین در آن هفته وقت بیشتری برای پخش نداشت.

یکی از مشکلات رو به رشد، شیوه‌های برداشت اعضای بدن در چین است. ما چیز زیادی درمورد آن نمی‌شنویم، اما گزارش‌های گسترده‌ای وجود دارد مبنی بر اینکه بیمارستان‌های دولتی به‌طور مخفیانه اعضای بدن ده‌ها هزار زندانی را برداشت و گاهی اوقات هنوز وقتی زنده هستند اعضای حیاتی آن‌ها را خارج کرده‌اند. طبق گزارش‌ها، تقریباً دو دهه است که این رویه در چین معمول بوده است.»

در همان روز، skynews.com.au مقاله‌ای با عنوان «افشای واقعیت تلخ در پس برداشت سیستماتیک اعضای بدن زندانیان چینی توسط وکیل حقوق بشر» منتشر کرد. در این مقاله آمده است: «نگرانی‌ها درخصوص شیوه‌های برداشت اعضای بدن در چین برای تقریباً دو دهه به‌طور مکرر ظاهر شده است، با گزارش‌هایی مبنی بر برداشت اعضای بدن زندانیان سیاسی و اعضای گروه معنوی ممنوعه فالون گونگ بر خلاف خواست این افراد، اولین بار در سال ۲۰۰۶ آشکار شد. گزارش تحقیقی در سال ۲۰۰۷ که توسط دیوید کیلگور، نماینده پارلمان کانادا و دیوید ماتاس، وکیل حقوق بشر انجام شد، به این نتیجه رسید که بیمارستانی در منطقه سوجیاتون در این کشور در حال انجام برداشت اعضای بدن در مقیاس بزرگ از تمرین‌کنندگان فالون گونگ برخلاف رضایتشان است.

دیوید ماتاس با اسکای نیوز استرالیا مصاحبه می‌کند.

در طول مصاحبه، ماتاس شدت عمل برداشت اجباری اعضای بدن در چین و اینکه چرا ح.ک.چ مرتکب این جنایت می‌شود را فاش کرد. او توضیح داد که این سوء‌رفتار سودآور است و می‌تواند مخالفان سیاسی را نیز سرکوب کند. اگرچه ح.ک.چ اعلام کرد که این عمل برداشت اعضای بدن از زندانیان محکوم به اعدام است، برداشت اجباری اعضای بدن همچنان در چین ادامه دارد.

ابعاد این جنایت نگران‌کننده است. آن در چین به‌طور گسترده انجام شده و از اوایل دهه ۲۰۰۰ ادامه داشته است. ماتاس توضیح داد: «قربانیان عمدتاً زندانیان عقیدتی، تمرین‌کنندگان فالون گونگ، اویغورها، تبتی‌ها و مسیحیان خانگی هستند. بیشترین تقاضا برای اعضای بدن کلیه‌ها هستند و مشخص است که می‌توان فقط با یک کلیه نیز زنده ماند. وی افزود: «اما در واقع هیچ‌کس از این برداشت اعضای بدن جان سالم به در نمی‌برد، زیرا آن‌ها چند عضو را به‌طور همزمان خارج می‌کنند و افراد با این برداشت عضو کشته می‌شوند.»

در طول مصاحبه، مجری توضیح داد که این عمل‌های جراحی پیوند عضو وحشیانه هستند. ازآنجایی‌که چین به رفتار غیردوستانه با خبرنگاران معروف است، او کنجکاو بود که آقای ماتاس چگونه تحقیقات را انجام داده است. آقای ماتاس روش زمان‌بر را تشریح کرد. وی توضیح داد: «به‌عنوان مثال، برای حجم پیوند، کاری که ما انجام دادیم این بود که به بیمارستان‌های جداگانه رفتیم و آنچه را که در وب‌سایت‌هایشان قرار داده بودند را جمع‌آوری کردیم. و ما به حدود ۷۰۰ بیمارستان رفتیم. بنابراین همانطور که می‌توانید تصور کنید، انجام آن زمان زیادی را صرف کرد. اما از نظر مفهومی خیلی سخت نیست. ما با افرادی مصاحبه کردیم که از زندان بیرون آمده و از چین خارج شده بودند. و آن‌ها به ما گفتند که تمرین‌کنندگان فالون گونگ مورد آزمایش خون و معاینه اندام‌های بدن قرار می‌گیرند و برای بقیه این آزمایش‌ها و معاینات انجام نمی‌شود. از بیش از ۷۰۰ بیمارستان، شواهد قابل توجهی درمورد برداشت اجباری اعضای بدن به دست آمد.

آقای ماتاس اشاره کرد که باید کارهای بیشتری انجام شود. «۱۲ گزارشگر حقوق بشر سازمان ملل متحد در ژوئن۲۰۲۱، بیانیه مشترکی صادر کردند و گفتند که شواهد معتبری درخصوص برداشت اعضای بدن قربانیان عقیدتی وجود دارد و با نگرانی جدی در خصوص قربانیان فالون گونگ، چین را به همکاری با یک تحقیق مستقل دعوت کردند و از چین خواستند تا پاسخ دهد که آن‌ها پاسخی بی‌معنی دادند. بنابراین به‌نظر نمی‌رسد که آن‌ها کاملاً ساکت بوده‌اند، اما مطمئناً با ماهیت مشکل تناسب ندارد.»

هنگامی که ایستگاه تلویزیونی کانال ۷ استرالیا در پرث از سفر نخست‌وزیر چین گزارش داد، بارها و بارها تصاویری از اعتراضات مسالمت‌آمیز تمرین‌کنندگان فالون گونگ را نشان داد. (اسکرین شات از کانال ۷ تلویزیون)

نیوز ویکلی: لکه ننگی بر دنیا

مجله استرالیایی نیوز ویکلی مقاله‌ای را در ۱۹ژوئن منتشر کرد که توسط پاتریک جی. بایرن، رئیس سابق شورای ملی مدنی (NCC) نوشته شده بود. این مقاله با استناد به تلاش دیوید ماتاس، می‌گوید که کشتار جمعی و صنعتی شده زندانیان عقیدتی در چین برای برداشت اعضای بدنشان برای سودجویی «لکه‌ ننگ گسترده‌ای بر جهان» است.

بر اساس تحقیقات ماتاس، برداشت اعضای بدن در چین پس از اینکه تمرین‌کنندگان فالون گونگ در سال ۱۹۹۹ در میدان تیان‌آن‌من اعتراض خود را در سکوت آغاز کردند، گسترش یافت. او توضیح داد: «ازآنجایی که این تمرین‌کنندگان سیگار نمی‌کشند یا الکل نمی‌نوشند، در مقایسه با سایرین در زندان‌های چین که هپاتیت شیوع دارد، اندام‌های پاکی را برای پیوند فراهم کرده‌اند.»

او افزود: «با کاهش دسترسی به زندانیان فالون گونگ، گروه‌های جدیدی برای برداشت اعضای بدن شامل تبتی‌ها، اویغورها و سایر اقلیت‌های شین‌جیانگ/ترکستان شرقی و مسیحیان خانگی، هدف قرار گرفته‌اند.»

در مقاله بیان شده است: «بر اساس قیمت اعلام‌شده اعضای بدن، این صنعت که به‌شدت توسط ارتش چین مدیریت می‌شود، تخمین زده می‌شود سالانه حدود ۸.۹ میلیارد دلار درآمد داشته باشد که عمدتاً از کشورهای خارجی از کره جنوبی، ژاپن، عربستان سعودی، امارات و مصر وارد می‌شود.» تیم ماتاس پایگاه داده وسیعی از شواهد در این مورد و نیز صنعت آن جمع‌آوری کرده است، اگرچه جمع‌آوری این شواهد آسان نبوده است.

این مقاله ادامه داد: «کشتار دسته‌جمعی زندانیان عقیدتی به‌خاطر اعضای بدنشان مانند بسیاری از ناعدالتی‌های دیگر قابل مشاهده نیست. قربانیان نمی‌توانند صحبت کنند. اجساد سوزانده شده آن‌ها قابل کالبد‌شکافی نیست.» به گفته ماتاس: «جنایت در مکان‌هایی- بازداشتگاه‌ها و بیمارستان‌ها- اتفاق می‌افتد که در آن هیچ شاهد و ناظری به‌جز عاملان و قربانیان وجود ندارند. تعداد معدودی از افشاگران عمدتاً هم به‌دلیل خطری که برای خود و خانواده‌شان وجود دارد و هم به‌دلیل تمایل به اجتناب از اعتراف علنی به گناهشان، نمی‌خواهند اظهارات عمومی کنند. سوابق بیمارستان، زندان و بازداشتگاه چین در دسترس عموم نیست.»

ماتاس توضیح داد که ح.ک.چ در پوشش سیستماتیک، به انسداد جریان‌های داده‌ای می‌پردازد که زمانی مورد استناد قرار گرفته بودند، و همه شواهد این قساوت و نقض حقوق، حتی شواهدی که از سوابق خودشان آمده است را رد می‌کند. او افزود که آن‌ها شواهد خلاف را جعل می‌کنند، که به اندازه کافی آسان است که بتوان با دقت به کذب بودن آن پی برد، اما همین شواهد می‌تواند افراد ناآگاه را فریب دهد.

تیم ماتاس با افرادی که برای پیوند عضو به چین رفته بودند مصاحبه کرد. آن‌ها گفتند که برای پیوند اعضای حیاتی مثل کبد، ریه و قلب، در زمان‌های مشخص یا در روزها یا هفته‌های آگهی‌شده قرار می‌توان ملاقات گذاشت. اما در سایر مناطق دنیا زمان انتظار ماه‌ها و سال‌هاست. او گفت که این بدان معناست که «کسی برای پیوند عضو کشته می‌شود.»

دیوید ماتاس، وکیل حقوق بشر، طی یک کنفرانس مطبوعاتی در مقابل ساختمان پارلمان استرالیا از قانونگذاران استرالیا خواست که برداشت اجباری اعضای بدن توسط ح.ک.چ را افشا کنند.

مقاله گزارش کرد:‌ «چین بزرگترین کشور پیوند عضو در جهان است. اما تا سال ۲۰۱۰، هیچ سیستم اهدای عضو از افراد متوفی نداشت. آن سیستم حتی امروزه هم فقط تعداد کمی از عضوهای اهدایی را تأمین می‌کند. بنابراین، برای مقابله با این وحشت قرن بیستم چه می‌توان کرد؟» کنوانسیون ۲۰۱۵ شورای اروپا علیه قاچاق اعضای بدن انسان، دولت‌های عضو را موظف می‌کند که همدستی شهروندان یا ساکنان دائمی در این سو‌استفاده از پیوند عضو در خارج از کشور را ممنوع کنند. پانزده کشور تاکنون این کنوانسیون را تصویب کرده‌اند.

کشورهای تایوان، ایتالیا، کره جنوبی، بریتانیا، کانادا و اسرائیل، به‌طور جداگانه، علیه مشارکت فرامرزی در سو‌استفاده از پیوند عضو، قانون وضع کرده‌اند. در این گزارش آمده است: «کنگره ایالات متحده لایحه‌ای را آماده کرده است [یادداشت سردبیر: قانون حفاظت از فالون گونگ] که ملزم به لغو گذرنامه افرادی است که در برداشت اجباری اعضای بدن، گزارش‌های مربوط به مشارکت و تحریم همدست هستند.»

ماتاس دربارۀ گردشگری پیوند عضو گفت که باید گزارش الزامی از سوی پزشکان بهداشت و سلامت به مدیران بهداشت و سلامت پیوند اعضای بدن وجود داشته باشد، همانطور که برای گزارش عدم شایستگی و سوء‌استفاده جنسی، کودک‌آزاری، ناتوانی، بیماری‌های واگیر و غیره وجود دارد. پزشکان بهداشت و سلامت می‌توانند گردشگران پیوند عضو را شناسایی کنند، زیرا به‌طور مداوم به داروهای ضد رد عضو پیوندی نیاز دارند.

این گزارش با استناد به سخنان ماتاس نتیجه‌گیری می‌کند: «در حالی که انبوهی از موارد نقض حقوق بشر در سراسر جهان وجود دارد، سخت است که آن‌ها را با کشتار دسته‌جمعی بی‌گناهان، زندانیان عقیدتی برای اعضای بدنشان در چین مقایسه کنیم.»

نیوز ویکلی توسط شورای ملی مدنی (NCC)، یک سازمان مردمی در استرالیا با بیش از ۸۰ سال سابقه منتشر می‌شود که هدف آن بازگرداندن ارزش‌های سنتی است،.