(Minghui.org)  ۴ژوئیه۲۰۲۴ مصادف با دویست و چهل و هشتمین سالگرد استقلال ایالات متحده بود، و تمرین‌کنندگان فالون گونگ (فالون دافا) در سن دیگو، کالیفرنیا، بار دیگر در راهپیمایی روز استقلال کورونادو شرکت کردند. این بزرگترین راهپیمایی روز استقلال در شهرستان سن دیگو است. امسال هفتاد و پنجمین سالگرد این راهپیمایی بود که حدود ۱۴۰ گروه در آن شرکت داشتند. تخت روان و گروه فالون گونگ برنده جوایز متعددی از جمله «جایزه روحیه آمریکایی» شدند.

تمرین‌کنندگان در راهپیمایی روز استقلال کورونادو در ۴ژوئیه۲۰۲۴ شرکت می‌کنند.

تمرین‌کنندگان بیش از ده بار در راهپیمایی روز استقلال کورونادو شرکت و جوایز زیادی کسب کرده‌اند. این بار، گروه تمرین‌کنندگان شامل گروه حمل بنر، تخت روان و گروه طبل کمری بود. آن‌ها برنده «جایزه روحیه آمریکایی» شدند، یکی از پنج جایزه مهمی که توسط برگزارکننده اهدا می‌شود.

داوطلبان کمیته سازماندهی با در دست داشتن بنر «جایزه روح آمریکایی» پیشاپیش گروه فالون گونگ راه می‌روند.

تمرین‌کنندگان جایزه دوم را برای تخت روانشان گرفتند و کل گروه جایزه بزرگ را کسب کرد.

این تخت روان که به زیبایی تزئین شده بود حامل تمرین‌کنندگانی در لباس دختران آسمانی بود که تمرین پنجم را نمایش می‌دادند و یک تمرین‌کننده مرد که چهار تمرین اول را نشان می‌داد. گروه طبل کمری به دنبال تخت روان قرار داشت و موسیقی «فالون دافا خوب است» را می‌نواخت. پیام‌های روی این بنرها مانند «جهان به حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری نیاز دارد»، «حقیقت امید می‌آورد» و «ح.‌ک.‌چ را رد کنید» به مردم یادآوری می‌کند که به سنت بازگردند و از ح‌.ک.‌چ (حزب کمونیست چین) دوری کنند. تمرین‌کنندگان همچنین یک بنر به راهپیمایی اضافه کردند: «از آمریکا برای اینکه به ما آزادی داد سپاسگزاریم».

تحت تأثیر تمرین‌کنندگان

جاش جکسون، همسرش و والدینش اهل آریزونا، تحت تأثیر گروه فالون دافا در راهپیمایی قرار گرفتند.

آقای جکسون گفت: «این گروه تأثیرگذار است. تیم تخت روان و طبل کمری عالی هستند. من معتقدم آن‌ها برای مدت طولانی تمرین کرده‌اند. همه لبخند می‌زنند. عالی و زیباست.» او گفت که وقتی در آرژانتین مبلغ مذهبی بود، با برخی از تمرین‌کنندگان فالون گونگ ملاقات و با آن‌ها صحبت کرد. «همه آن‌ها افرادی خوب و بسیار مهربان هستند.»

همسر آقای جکسون، فیفه، گفت که او از تخت روان و نوازندگی طبل کمری بسیار خوشش آمد. «تخت روان خیلی زیبا بود. رنگ‌ها فوق‌العاده بود همه خیلی شاد به نظر می‌رسیدند و حرکات آن‌ها بسیار منظم بود.»

والدین جکسون نیز گروه فالون گونگ را دوست داشتند. پدرش، تیموتی، گفت که او اجرای طبل کمری را به‌طور خاص دوست دارد: «من ضربات و حرکات طبل آن‌ها را دوست دارم. آن‌ها به‌خوبی طراحی شده بودند و اجرای فوق‌العاده‌ای بود. همه نوازندگان خیلی شاد بودند و لبخند می‌زدند. من اینگونه لبخندها را دوست دارم. پس از تماشای آن‌ها، می‌خواهم بیشتر درموردشان بدانم.»

جورج، که در کورونادو بزرگ شده است، گفت: «من هر سال به راهپیمایی می‌آیم و [تمرین‌کنندگان فالون دافا] را می‌بینم. من آن‌ها را خیلی زیاد دوست دارم. من موسیقی و طبل آن‌ها را دوست دارم.»

کیتی که برای اولین بار راهپیمایی را تماشا می‌کرد، گفت: «این اولین باری است که درباره فالون گونگ می‌شنوم. من گروه طبل کمری را دوست دارم و همچنین پیام روی بنرهای آن‌ها را دوست دارم: ح‌.ک.‌چ را رد کنید.»