(Minghui.org) تمرین‌کنندگان فالون گونگ در سن دیگو (ایالات متحده)، در 22ژوئن2024، بار دیگر میزبان نمایشگاه هنر جِن شَن رِن (حقیقت، نیکخواهی، بردباری) در پارک بالبوآ، یک مکان دیدنی محلی معروف، بودند. آن‌ها می‌خواستند به مردم و گردشگران محلی کمک کنند با فالون گونگ آشنا و از آزار و شکنجه آن به‌دست حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) مطلع شوند.
تمرین‌کنندگان همچنین برای دادخواست علیه برداشت اجباری اعضای بدن به‌دست ح.ک.چ امضا جمع‌آوری کردند؛ دادخواستی که به‌طور مشترک توسط «پزشکان مخالف برداشت اعضای بدن افراد زنده (DAFOH)» و «ائتلاف بین‌المللی برای پایان دادن به سوءرفتار در پیوند اعضا در چین (ETAC)» و سازمان‌های دیگر راه‌اندازی شده بود.
این دادخواست از رهبران کشورهای گروه 7 و گروه 7+7 می‌خواهد که ح.ک.چ را به‌دلیل برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان زنده فالون گونگ محکوم کنند و یک برنامه اقدام بین‌دولتی مرتبط را برای توقف این شرارت اجرا کنند. در آن روز، بیش از 360 نفر دادخواست توقف برداشت اعضای بدن افراد زنده به‌دست ح.ک.چ را امضا کردند.
تمرین‌کنندگان فالون گونگ در سن دیگو (کالیفرنیا)، نمایشگاه هنر جن، شن، رن (حقیقت، نیکخواهی، بردباری) را در پارک بالبوآ، یک مکان دیدنی محلی معروف، برگزار کردند تا حقیقت فالون گونگ را برای مردم و گردشگران محلی روشن کنند.
تمرین‌کنندگان تمرین‌های فالون دافا را نشان می‌دهند و به عموم مردم کمک می‌کنند این تمرین را یاد بگیرند.
دانیلا و میگل، زوجی جوان اهل سانتیاگو، مدتی طولانی به همراه فرزند خردسالشان، آثار این نمایشگاه را دیدند. دانیلا گفت: «نقاشی‌ها متفاوت، غم‌انگیز و بسیار تأثیرگذار هستند.»
او به تابلویی به نام «چرا» اشاره کرد و گفت: «من فرزندی دارم و اگر این آزار و شکنجه برای من و فرزندم اتفاق افتاده بود، خدایا، نمی‌توانم تصورش کنم.»
در توضیحات این نقاشی آمده بود: «این اثر براساس ماجرایی واقعی است. یک مادر و پسرش به‌دلیل تمرین فالون گونگ در سرزمین اصلی چین بازداشت شدند. هم مادر و هم پسر کتک خوردند، اما پسرک گریه نکرد. او با ذهنی پر از سردرگمی، کنار قفس ایستاد و فکر کرد: چرا؟ چرا ما را بازداشت می‌کنند؟ چرا ما را این‌طور کتک زدند؟»
هم دانیلا و هم میگل گفتند که قبلاً درباره فالون گونگ نشنیده بودند و از آزار و شکنجه ح.ک.چ اطلاعی نداشتند. آن‌ها به تمرین‌کنندگان صلح‌جو و آرام فالون گونگ در کنار نمایشگاه نگاه کردند و گفتند که نمی‌توانند بفهمند چرا ح.ک.چ فالون گونگ را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهد.
دانیلا گفت: «بنابراین خیلی خوب است که می‌توانیم این نمایشگاه را ببینیم، توضیحات را بخوانیم، و ببینیم چه خبر است، ما به انتشار این خبر کمک خواهیم کرد.» میگل که از این آزار و اذیت توسط ح.ک.چ شوکه شده بود، حرف‌های وی را تأیید کرد.
این زن و شوهر هردو فرم دادخواست را امضا کردند. دانیلا گفت که این امضاها برای ابراز حمایتشان است: «ما نمی‌خواهیم مردم همچنان رنج بکشند.»
گوندیلین نگوین و جیلین رودریگز، فارغ‌التحصیلان دبیرستان از آریزونا، نیز برای تماشای این نمایشگاه توقف کردند.
گوندیلین گفت: «این نمایشگاه بسیار تأثیرگذار، بسیار آموزنده و بسیار مهم بود.» او خود را ویتنامی و چینی‌تبار معرفی کرد و گفت که از خانواده‌اش درباره آنچه در چین اتفاق می‌افتد و درباره مخالفان بازداشت‌شده توسط ح.ک.چ شنیده است. وقتی این نمایشگاه را دید و از آزار و شکنجه فالون گونگ به‌دست ح.ک.چ مطلع شد، گفت که می‌تواند همه این چیزها را به هم متصل کند.
جیلین گفت که برگزاری یک نمایشگاه در پارک «واقعاً بسیار خوب و زیبا» است. او همچنین گفت که پس از بازگشت به خانه، درباره فالون گونگ و آزار و شکنجه تمرین‌گنندگان آن به‌دست ح.ک.چ، اطلاعات بیشتری کسب خواهد کرد.
کِما کوجا، ساکن سن دیگو، و خواهرش میشل کوجا فرزندانشان را برای پیاده‌روی به این پارک آورده بودند. هر دو خواهر تحت تأثیر این نمایشگاه قرار گرفتند.
کِما گفت: «از این نمایشگاه هنر حقیقت، نیکخواهی و بردباری، آنچه را که چینی‌ها تحت حاکمیت ح.ک.چ تجربه کرده‌اند، دیدم. این چشم مردم را باز می‌کند، زیرا بسیاری از مردم نمی‌دانند واقعاً در چین چه می‌گذرد و مردم آنجا چه از سر می‌گذرانند.»
کما گفت که درباره آزار و شکنجه مردم چین توسط ح.ک.چ، چیزهایی می‌دانست. «از قرنطینه مردم در طول اپیدمی، سیاست تک‌فرزندی قبل از آن، و برداشت اعضای بدن افراد زنده [از تمرین‌کنندگان فالون گونگ] و غیره اطلاع دارم. این چیزها را بیش از ۲۰ سال است که می‌دانم، [ح.ک.چ] خیلی بی‌رحم است! درباره این مسائل در شبکه‌های اجتماعی‌ام زیاد صحبت می‌کنم.»
هر دو خواهر گفتند که از این نمایشگاه بسیار لذت بردند و از تمرین‌کنندگان فالون گونگ برای استفاده از این روش به‌منظور اطلاع‌رسانی تشکر کردند. میشل گفت: «نقاشی‌ها بسیار زیبا و بسیار تأثیرگذار هستند، این یک روش هنرمندانه عالی برای نشان دادن درد و رنج مردم آنجاست، و همچنین راه خوبی برای اطلاع‌رسانی است.»
خانمی مسن به‌دقت به نقاشی‌ها، یکی پس از دیگری، نگاه کرد و گفت که با هر نقاشی اشک در چشمان جاری می‌شود.
پرستاری پس از تماشای یک نقاشی، گزارشی را درباره برداشت اعضای بدن افراد زنده به‌دست ح.ک.چ پذیرفت و گفت که آن را به همکارانش نشان خواهد داد.
کپی‌رایت ©️ ۲۰۲۳ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
