افکاری درباره انجام تمرینات توسط تمرین‌کنندگان سالخورده

(Minghui.org) از طریق وب‌سایت مینگهویی متوجه شده‌ام که بسیاری از تمرین‌کنندگان سالخورده کارمای بیماری شدیدی را تجربه می‌کنند و برخی از آن‌ها فوت کرده‌اند. ممکن است دلایلی وجود داشته باشد که من از آن‌ها آگاه نیستم، اما می‌خواهم افکارم را صرفاً از منظر انجام تمرینات به اشتراک بگذارم.

این غیرمعمول نیست که برخی از تمرین‌کنندگان سالخورده علائم پیری مانند کاهش شنوایی و بینایی و کمر خمیده را نشان می‌دهند. تعدادی از آن‌ها این علائم را به‌عنوان پدیده‌های طبیعی می‌پذیرند و آن‌ها را با موضوع تبدیل بدن مرتبط نمی‌دانند. برخی معتقد بودند که حتی یک جلسه تمرین را از دست نداده‌اند، بر سختی بیدارشدن در نیمه‌شب غلبه کرده‌اند و الزام انجام تمرینات به‌مدت دو ساعت و نیم (طبق موسیقی تمرین به‌روزشده منتشرشده در سال ۲۰۱۸ ) را نیز برآورده کرده‌اند.

این نوع تفکر خشک، تمرین‌کنندگان سالخورده را از درک مسائل مربوط به وضعیت بدن از دیدگاه تزکیه بازمی‌دارد. درنتیجه، برخی از آن‌ها قبل از تجربه کارمای شدید بیماری یا فوت، مسئله افزایش زمان و شدت تمرینات خود را در نظر نمی‌گرفتند. این به معنای صرف‌نظر کردن از نگاه به درون و به‌خوبی انجام دادن سه کار نیست، بلکه این کارها نیز باید به‌طور همزمان انجام شوند. مقالات تبادل تجربه زیادی درباره این موضوعات در وب‌سایت مینگهویی منتشر شده است. در اینجا، فقط می‌خواهم روی انجام تمرینات تمرکز کنم.

من ۷۵ سال دارم. معمولاً مدیتیشن نشسته را دو ساعت انجام می‌دهم. وقتی ۷۰ساله شدم، تمرین دوم (ایستاده) را به دو ساعت در روز افزایش دادم. درنتیجه بدنم دچار تغییرات غیرمنتظره شد. کارمای بیماری که برای مدتی طولانی مرا آزار می‌داد، مانند سرفه و سرماخوردگی که به‌طور دوره‌ای رخ می‌داد، ناپدید شدند. بدنم به‌طرز محسوسی قوی‌تر شد. می‌توانستم تغییرات دما را تحمل کنم و اگرچه زمان خوابم کاهش یافت، ذهنم روشن‌تر شد و احساس خواب‌آلودگی نمی‌کردم.

امسال به زمان هریک از تمرین‌های سوم و چهارم نیم ساعت اضافه کردم (یعنی سه بار تمرین). تغییرات بدنم خیلی محسوس بوده و مثل یک پر احساس سبکی کردم!

ازآنجاکه برنامه روزانه‌ام با انجام سه کار و مدیریت کارهای خانه پر شده است، تنها با کاهش زمان خواب شبانه، می‌توانم زمان بیشتری برای انجام تمرینات پیدا کنم. وقتی زمان کافی برای تمرین در صبح وجود ندارد، برنامه‌ام را طوری تنظیم می‌کنم که از ساعت ۹:۱۵ شب شروع به تمرین کنم. مدیتیشن نشسته را ابتدا دو ساعت انجام می‌دهم و سپس تمرینات اول و سوم (تمرین سوم را سه بار) تا نیمه‌شب انجام می‌دهم. بعد از فرستادن افکار درست در نیمه‌شب، تمرین چهارم را به مدت نیم ساعت انجام می‌دهم (یعنی سه بار موسیقی را پخش می‌کنم)، سپس تمرین دوم را به‌مدت دو ساعت انجام می‌دهم. تا آن زمان، ساعت ۳ صبح است.

سپس تقریباً دو ساعت و نیم می‌خوابم و ساعت ۵:۳۰ صبح بیدار می‌شوم تا به‌مدت یک ساعت افکار درست بفرستم. پس از اتمام فرستادن افکار درست در ساعت ۶:۳۰ صبح، مدت کوتاهی می‌خوابم. با وجود کم‌خوابی در شب، احساس خستگی نمی‌کنم و در طول روز بسیار پرانرژی می‌مانم.

بعد از انجام تمرین دوم به‌مدت دو ساعت در روز برای مدتی، یک شب رؤیای واضحی دیدم: ناگهان دیدم یکی از پاهایم مانند درِ جعبه باز شد و داخل جعبه پر از لاروهای گوشت‌خوار بود. آن‌ها شبیه لاروِ سوسک‌های شاخ‌ک‌بلند بودند که چوب را می‌جوند، تقریباً به اندازه کرم ابریشم. آن‌ها نرم بودند و روی هم انباشته شده بودند. سریع دستم را دراز کردم تا آن‌ها را بگیرم و سه مشت از آن‌ها را بیرون آوردم.

سپس دیدم پایین پای دیگرم نیز باز شد و آن پر از مار بود. بیشتر آن‌ها مرده و روی هم انباشته شده بودند، اما تعداد کمی هنوز درحال حرکت بودند. اندازه آن‌ها به اندازه مارماهی بود. عجله کردم تا آن‌ها را بگیرم و قبل از بیدارشدن ناگهانی، سه مشت بیرون آوردم. در خواب به‌وضوح متوجه شدم که این‌ها پس از حدود دو سال انجام فشرده تمرین دوم از بدنم بیرون رانده شدند. چون برای انجام تمرین مدت زیادی ایستاده بودم، همه‌چیز تا کف پایم رانده شده بود. تصور کنید اگر آن‌ها هنوز در بدنم زنده بودند، توسط نیروهای کهن برای ایجاد محنت استفاده می‌شدند؛ آیا به‌عنوان کارمای بیماری شدید ظاهر نمی‌شدند؟

استاد بیان کردند:

«اما شرطی وجود دارد. زندگی طولانی‌شده فراسوی عمر تقدیری‌تان، به‌طور کامل برای تزکیه‌تان اختصاص داده شده است. اگر فکرتان کوچک‌ترین خطایی کند،، زندگی‌تان به‌خاطر اینکه می‌بایست مدت‌ها پیش تمام می‌شد، در خطر خواهد بود. چنین محدودیت‌هایی را خواهید داشت تا در تزکیه به ورای فای قلمروی بشری برسید. بعد از آن، وضعیت دیگری حاکم خواهد بود.» (سخنرانی اول، جوآن فالون)

تمرین‌کنندگان سالخورده واقعاً با مسئله فرارفتن از عمر تقدیری و اصلی خود مواجه هستند. برخی ممکن است فکر کنند: «استاد ما را به وضعیتی فراتر از سه قلمرو ارتقا داده‌اند، بنابراین این موضوع وجود ندارد.» درک من این است: درواقع، استاد ما را به آن وضعیت ارتقا داده‌اند، اما شما باید صادقانه از خودتان بپرسید: «آیا من درحال‌حاضر در سطح ابتدایی ثمره تزکیه آرهات هستم؟ آیا با روحیه‌ای خوب و بدون نگرانی با هر محنتی روبرو خواهم شد؟»

این اولین مرحله از بودن در سطح فراتر از سه قلمرو است. اگر نتوانید به آن دست یابید، بازهم تحت محدودیت قوانین دنیوی قرار خواهید گرفت. شما باید به خودتان یادآوری کنید: «... زندگی طولانی‌شده فراسوی عمر تقدیری‌تان، به‌طور کامل برای تزکیه‌تان اختصاص داده شده است. اگر فکرتان کوچک‌ترین خطایی کند، زندگی‌تان به‌خاطر اینکه می‌بایست مدت‌ها پیش تمام می‌شد، در خطر خواهد بود.» (سخنرانی اول، جوآن فالون)

این قسمت تأکید می‌کند که چقدر مهم است که تمرینات را با پشتکار انجام دهیم و برای دستیابی به یک زندگی طولانی افکار درست را حفظ کنیم. براساس درک من، تمرین‌کنندگان مسن باید زمان بیشتری را به انجام تمرینات خود اضافه کنند. علائم پیری درحال‌حاضر زنگ خطری است که نشان‌ می‌دهد تبدیل بدن به‌اندازه کافی انجام نمی‌شود. افزایش فعالانه زمان تمرین برای بهبود بدن ضروری است. همچنین اطمینان از وضعیت صحیح بدن در انجام تمرینات ضروری است. هنگام تمرین مدیتیشن نشسته، پشت خود را صاف نگه دارید. اجازه ندهید بدن شما خم یا ذهن شما خواب‌آلود شود، زیرا این کار تأثیر تمرینات را کاهش می‌دهد.

از زمانی که در سال ۱۹۹۶ تمرین تزکیه را شروع کردم، هرگز کارمای بیماری شدید را تجربه نکردم. تجربه من این است که اگر تمرین‌کنندگان مسن بتوانند زمان انجام تمرینات خود را افزایش دهند، تبدیل بدنشان به میزان چشمگیری بهبود می‌یابد.

استاد برای نجات ما رنج بسیاری را متحمل شده‌اند‌ و بجای ما چیزهای بسیار زیادی را به دوش کشیده‌اند. درخصوص تمرین‌کنندگانی که توانستند آزمایش کارمای بیماری را پشت سر بگذارند، درواقع این استاد هستند که برای ما رنج کشیدند. اگر خودمان می‌توانستیم کمی سختی‌های بیشتری را تحمل و این مسائل را حل‌وفصل کنیم، خیلی شگفت‌انگیز می‌بود، زیرا استاد کمتر نگران ما می‌بودند. برای ما کار سختی نیست که با کاهش مدت زمان خواب، زمان بیشتری برای انجام تمرینات پیدا کنیم. متوجه خواهید شد که وقتی آن را اصلاح کردید، واقعاً مانند یافتن یک دنیای جدید روشن پس از عبور از دره‌ای تاریک است!

ما باید برای خوب عمل کردن در کارهایی که قادر به انجامشان هستیم، زمان را غنیمت بشماریم. برای کارهایی که درحال‌حاضر قادر به انجامشان نیستیم یا قادر به تکمیل آن‌ها نیستیم، باید آگاه باشیم که این حوزه‌ای است که باید در آن تلاش کنیم، و این دقیقاً به این دلیل است که بسیاری از وابستگی‌ها که باید رها شوند مانع ما می‌شوند. ما باید از زمان خود به‌خوبی استفاده کنیم تا آن‌ها را از بین ببریم و شایسته نجات نیک‌خواهانه استاد باشیم!

لطفاً در صورت مشاهده مطالب نامناسب در تبادل تجربه‌ام، به آن اشاره کنید.