پسرم در فی تیان و شن یون در کمال سلامت بزرگ و بالغ می‌شود

(Minghui.org) در ۱۵اوت امسال، نیویورک تایمز چند مقاله منتشر کرد. نویسندگان از برخی نظراتِ مغرضانۀ چند نفری که شن یون را ترک کرده بودند و رنجش و کینه‌هایی شخصی داشتند، برای حمله به شن یون سوءاستفاده کردند. من به‌شدت از این تحریف‌ها ناراحت شدم و می‌خواهم چند ماجرای واقعی درباره پسرم را که درحال‌حاضر با شن یون است به اشتراک بگذارم.

خانواده در چین تحت، آزار و اذیت به دست ح.‌ک.‌چ قرار گرفتند

اعضای سه نسل در خانواده من، به‌دلیل تمرین فالون دافا در چین، به‌دست ح‌.ک‌.چ (حزب کمونیست چین) مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند و یکی از آن‌ها، در نتیجه آزار و شکنجه فوت کرد. حتی کسانی که فالون دافا را تمرین نمی‌کردند نیز مورد آزار و اذیت و نظارت قرار گرفتند.

پسرم هم از این قاعده مستثنی نبود. وقتی پلیسِ ح‌.ک‌.چ به خانه ما حمله کرد تا ما را برای بازداشت ببرد، پسر چهارساله‌ام را نیز با خود بردند. صبح خیلی زود بود و پسرم هنوز خواب بود. گروه زیادی از مأموران ناگهان به‌زور وارد شدند. پسرم شوکه‌شده از خواب بیدار شد و شروع به گریستن کرد. درحالی‌که پلیس ما را می‌کشاند، برگشتم تا پسرم را ببینم که در بین مأموران پلیس شرور، بسیار کوچک و وحشت‌زده به نظر می‌رسید.

بعداً، هر زمان که تعطیلات یا سالگردهای مهم مربوط به فالون دافا فرا می‌رسید، پلیس و مأموران اداره ۶۱۰ بیرونِ ساختمان آپارتمان ما مستقر می‌شدند تا ما را زیر نظر بگیرند. پسر خردسالم وقتی در راه مدرسه یا بازگشت به خانه، از کنار این افراد رد می‌شد، همیشه سرش را پایین نگه می‌داشت. او در چنین محیط ظالمانه‌ای، بسیار ساکت و درونگرا شد. بعداً به من گفت که هر بار به در ورودیِ ساختمانمان می‌رسد، نگران می‌شود که شاید پلیس ما را با خود برده باشد.

پسرم در آکادمی هنر فی تیان پذیرفته شد

در طی آن سال‌ها، تمرین‌کنندگان فالون دافا هنوز سی‌دی‌هایی از اجراهای شن یون را بین مردم چین توزیع می‌کردند، و پسرم علاقه داشت این نمایش‌های زیبا را تماشا کند و واقعاً می‌خواست روزی به شن یون بپیوندد. ما او را تشویق می‌کردیم که برای بهبود انعطاف‌پذیری بدنش، برخی از آموزش‌های اولیه رقص را بگذراند. می‌گفتیم اگر در آکادمی هنر فی تیان پذیرفته شود، بعداً فرصتی برای پیوستن به شن یون خواهد داشت و شن یون فرهنگ سنتی چینی را ارائه خواهد کرد که توسط موجودات خدایی اعطا شده است و همچنین آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون دافا به‌دست ح‌.ک‌.چ را افشا خواهد کرد.

پسرم روزها به مدرسه می‌رفت و عصرها آموزش رقص می‌دید. ناحیه فاق او اغلب به‌دلیل کشش شدید، ارغوانی به نظر می‌رسید، اما او بدون هیچ شکایتی از درد، ادامه می‌داد. تمایل زیادی به حضور در مدرسه فی تیان داشت و حتی چند بار از ترس اینکه ممکن است نتواند به آنجا برود گریه کرد. بسیار مصمم بود و سخت تمرین می‌کرد و وقتی سرانجام در فی تیان پذیرفته شد، آرزویش برآورده شد. بعداً ما نیز برای زندگی به ایالات متحده آمدیم و از آزار و اذیت به‌دست ح‌.ک.‌چ رهایی یافتیم.

وقتی پسرمان تازه به ایالات متحده آمده بود، نمی‌توانست انگلیسی صحبت کند، و در ابتدا برایش بسیار سخت بود که با یک محیط آموزشی کاملاً جدید سازگار شود. اما معلمان و دانش‌آموزان فی تیان بسیار مهربان بودند. با کمک آن‌ها، طولی نکشید که پسرم به‌زودی مستقر شد و در طی تحصیلات آکادمیک و آموزش رقص، مشکلات را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشت. او بسیار خوشحال بود و هر وقت درباره فی تیان و شن یون صحبت می‌کرد، می‌گفت: «اینجا خانه من است.»

او به‌سرعت در فی تیان پیشرفت کرد و خیلی زود توانست به‌عنوان بخشی از برنامه کارآموزی به شن یون بپیوندد. آن برایش فرصتی بسیار گرانبها بود. پسرم آن را بسیار گرامی می‌داشت و همچنین بسیاری از تجربیاتش در تورها، را با ما به اشتراک می‌گذاشت.

تجربیات در تور با شن یون

پسرم بعد از اینکه از اولین تور به خانه برگشت و تجربیاتش را برایمان تعریف کرد بسیار هیجان‌زده بود. «وقتی پرده کنار رفت، از دیدن این‌همه چهره کمی مضطرب شدم. گرچه وقتی در تئاتر خودِ فی تیان تمرین می‌کردیم، سالنی کاملاً پر از تماشاگر داشتیم، دیدن این‌همه تماشاگر در تئاتر کاملاً متفاوت بود! وقتی داشتیم روی صحنه اجرا می‌کردیم، سریع آرام شدم. واقعاً تحت تأثیر تشویق شدید تماشاگران قرار گرفتم و خیلی دلگرم شدم.»

در طول تور در سالی دیگر، یک رقصنده اصلی در اواسط برنامه مجروح و مجبور شد بیرون بیاید. آن‌ها مجبور شدند به‌سرعت ساختار رقص را برای رقص بعدی دوباره تنظیم کنند. قبل از اینکه آن‌ها روی صحنه بروند، مدیر شرکت و معلم فقط وقت داشتند خیلی سریع به آن‌ها بگویند که چه‌کار کنند. درحالی‌که آن‌ها روی صحنه می‌دویدند، یک رقصنده چیزی به پسرم گفت، اما او به‌دلیل صدای بلند موسیقی ارکستر متوجه نشد.

آن‌ها شروع به رقصیدن کردند و چیدمان به‌سرعت از یک طرح به طرحی دیگر تغییر کرد. پسرم متوجه شد که در یک سکانس جای رقصنده مجروح خالی است. او پشت آن خط بود و مطمئن نبود که باید به‌جای رقصنده اصلی قدم بگذارد یا همان جایی که بود بماند، و اینکه عملکرد او چگونه بر کسانی که پشت سر او بودند نیز تأثیر می‌گذاشت. «در آن لحظه کمی وحشت کرده بودم، اما هنوز آنقدر هشیار و روشن بودم که تصمیم درست را بگیرم و رقص خیلی خوب پیش رفت.»

ما بسیار خوشحال شدیم که آموزش در فی تیان و تجربه گسترده در صحنه از برنامه کارآموزی با شن یون، چنین فرصت‌های منحصربه‌فرد و شگفت‌انگیزی را به رقصندگان جوان ارائه می‌دهد تا بسیار سریع‌تر به اجراگران حرفه‌ای تبدیل شوند.

بازخورد مثبت ازسوی مخاطبان

پسرم همچنین ماجرا‌های تأثیرگذاری برایمان تعریف کرد درباره اینکه مخاطبان چقدر شن یون را دوست دارند. یک بار، پس از نمایش، یک زن و شوهر و پسرشان، حدوداً شش‌ساله، نزدیک صحنه ایستاده بودند و می‌گفتند که از این نمایش بسیار لذت بردند و پسرشان واقعاً می‌خواهد با اجراگران شن یون ملاقات کند.

پسرم جلو رفت و آن پسرک بلافاصله او را شناخت و به نقش خاصی که در یک رقص ایفا کرده بود اشاره کرد. پسرک از دیدن یک اجراگر شن یون، در بیرون صحنه بسیار هیجان‌زده بود و والدینش نیز بسیار تحت تأثیر قرار گرفتند و بارها از پسرم برای اجرایش تشکر ‌کردند.

پسرم نیز وقتی ماجرا را برایمان تعریف می‌کرد بسیار هیجان‌زده بود و گفت: «شگفت‌انیگز است! اکثر رقصندگان شن یون چینی هستند و غربی‌ها واقعاً نمی‌توانند تفاوت ظاهری ما را تشخیص دهند. چگونه آن پسر کوچک تشخیص داد که کدام‌یک از ما چه نقشی را در یک رقص ایفا کرده است؟ این باورنکردنی است!» ما نیز خیلی تحت تأثیر این ماجرا قرار گرفتیم و دوست‌داشتن عمیق شن یون توسط مخاطبان در سراسر جهان، و انرژی مثبت و شادی‌آوری شن یون برایشان را احساس کردیم.

بار دیگر، پسرم و همکلاسی‌هایش به‌سوی سوپرمارکتی در نزدیکی تئاتر قدم می‌زدند. چند جوان آسیایی (که احتمالاً گردشگر بودند) به سمتشان آمدند و پرسیدند: «شما خیلی راست‌قامت و خوش‌تیپ به نظر می‌رسید. شغلتان چیست؟ شما با دیگران خیلی فرق دارید.» پسرم و همکلاسی‌هایش به آن‌ها گفتند که در شن یون هستند و آن شب در تئاتر مجاور اجرا خواهند کرد. آن جوانان گفتند: «وای! ما مدت‌هاست درباره شن یون شنیده‌ایم. شما بچه‌ها خیلی خاص به نظر می‌رسید!» آن‌ها گفتند که حتماً برای دیدن این نمایش خواهند آمد و گفتند که خیلی خوش‌شانسند که می‌توانند شن یون را ببینند.

بار دیگر، با هواپیما برای اجرای برنامه به شهر دیگری در ایالات متحده سفر می‌کردند، درست قبل از بلندشدن هواپیما، کاپیتان ازطریق بلندگو اعلام کرد: «امروز، ما اجراگران شن یون را در پرواز خود داریم که با ما سفر خواهند کرد. بیایید به‌گرمی از آن‌ها استقبال کنیم!» بلافاصله همه مسافران با هیجان کف زدند. از پسرم پرسیدم در آن لحظه چه احساسی داشت. «خب، همه مسافران دست می‌زدند و با لبخندی فوق‌العاده به ما نگاه می‌کردند. خیلی احساس غرور می‌کردم و تحت تأثیر قرار گرفتم.»

او همچنین به ما گفت که گاهی از تمام اعضای گروه خواسته می‌شود که نامشان را روی پوستری امضا کنند تا به‌عنوان یادگاری در تئاتر بماند و همه احساس افتخار می‌کنند.

در بین اجراها، معلمان رقصشان نیز وقتی زمان داشتند برای آن‌ها کلاس می‌گذاشتند. یک بار، وقتی گروه دیگری از هنرهای نمایشی شنیدند که اجراگران شن یون درحال برگزاری کلاس‌های آموزشی هستند، همه برای دیدن آن‌ها هجوم آوردند. آن‌ها خیلی تحت تأثیر تکنیک‌های عالی شن یون قرار گرفتند و بارها اجراگران را تحسین کردند. پسرم با افتخار گفت: «وقتی تحسینشان را می‌شنیدیم، با انرژی بیشتری تمرین می‌کردیم.»

بعد از اینکه یک محقق مشهور که اطلاعات زیادی درباره شرارت حزب کمونیست دارد، اجراهای شن یون را تماشا کرد، بسیار لذت برد و از اجراگران خواست که برای یادگاری به او امضا بدهند. «ما همه امضا کردیم و آن محقق بسیار خوشحال شد.»

اکثر اجراگران شن یون، تمرین‌کننده فالون دافا هستند. حتی گرچه برخی از اجراگران کارآموز بسیار جوان هستند، اما همه آن‌ها اهمیت افشای آزار و شکنجه به‌دست ح‌.ک.‌چ را چه در زندگی و چه در اجراهایشان درک می‌کنند تا از این طریق، از هم‌تمرین‌کنندگان در چین حمایت و به توقف هرچه زودتر آزار و شکنجه کمک کنند.

ما به‌عنوان والدین، بسیار خوشحالیم که دانش‌آموزان در فی تیان و شن یون می‌توانند از سنین جوانی در افشای شرارت ح‌.ک.‌چ شرکت کنند و فرهنگ خدایی واقعی و ارزش‌های تمدن ۵۰۰۰ساله چین را ترویج کنند و به مردم بگویند که چینِ قبل از کمونیسم چگونه بود. کاری که آن‌ها انجام می‌دهند بسیار مهم و چشمگیر است.

در آثار هنری غربی، نقاشی دیواری سقف کلیسای سیستین اثر میکل آنژ با عنوان «آفرینش آدم» و همچنین نقاشی دیواری بعدی او «آخرین داوری» به‌عنوان اوج دوره رنسانس در نظر گرفته می‌شد و دلیل اینکه میکل آنژ تا به امروز بسیار معروف باقی مانده، معنویت پشت آن آثار هنری است، اینکه خداوند انسان را آفریده است و اگر انسان از هنجارهای خدا پیروی نکند، با نابودی مواجه خواهد شد. چنین هنرهایی همچنین مردم را برمی‌انگیزد تا درباره این پرسش نهایی فکر کنند: بشر از کجا آمده و به کجا می‌رود؟

اجراهای شن یون پاسخ‌های روشنی را برای چنین پرسش‌هایی ارائه کرده است. در افتتاحیه‌اش، موجودات خدایی و بوداهای بی‌شماری از کیهان، همراه با خالق به جهان بشری فرود آمدند و فرهنگ ۵۰۰۰ساله الهی چین را آغاز کردند. در برنامه‌های آن‌ها، نیکی و پلیدی، ارزش‌های فرهنگی سنتی و عقاید و تصورات انحرافی را می‌توان دید. چنین مقایسه‌هایی به مردم کمک می‌کند تا درک و فهم عمیق‌تری از مهربانی داشته باشند و اینکه افراد مهربان همیشه مورد حمایت خداوند هستند.

ما هر سال به دیدن شن یون می‌رویم و هر بار عمیقاً تحت تأثیر قرار گرفتیم و همزمان پاک شدیم. همیشه هنگام تماشای برنامه‌هایی که در آن تمرین‌کنندگان فالون دافا توسط ح‌.ک.‌چ مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفتند، اشک ‌ریخته‌ایم، مخاطبان اطراف ما نیز همینطور بودند. به پسرمان گفتیم: «چنین برنامه‌هایی قلب ما را به هم‌تمرین‌کنندگانمان در چین نزدیک می‌کند. باید تمام تلاش خود را بکنی و لایق شن یون و عزیزان ما باشید که در‌نتیجه آزار و شکنجه جان خود را از دست دادند.»

زندگی در فی تیان

پسرم مثل هر دانش‌آموز دیگری از شهریه و غذای رایگان برخوردار است. علاوه‌بر این، برخی از مساعده‌ها نیز به آن‌ها پیشنهاد می‌شود. بنابراین والدین نیازی به پرداخت هزینه ندارند. دانش‌آموزان در محوطه‌ای بسیار زیبا، با معماری سنتی چینی تحصیل و زندگی می‌کنند. حتی گرچه فی تیان در ایالات متحده است، دانش‌آموزان یاد می‌گیرند که به هر دو زبان انگلیسی و چینی مسلط شوند.

پسرم درباره تاریخ آمریکا، اصول پایه‌گذاری آن و داستان‌های بنیانگذاران آمریکا چیزهای زیادی یاد گرفته است. همچنین درباره تاریخ چین، شخصیت‌های تاریخی و قهرمانان تاریخ چیزهای زیادی آموخته است. او می‌توانست درباره چنین موضوعاتی بی‌وقفه صحبت کند. پسرم همچنین درباره کوه‌ها و رودخانه‌های معروف چین، حتی غذاهای مختلف چینی، دانش و اطلاعات کاملی به دست آورده است. عمیقاً احساس می‌کنیم که فقط فی تیان می‌تواند چنین اجراگرانی که از هر نظر عالی‌ باشند تربیت کند.

شن یون از نظر تکنیک‌های رقص، به بالاترین استانداردها دست یافته است که با نام‌های «شن دای شو» (بدن بازوها را هدایت می‌کند) و «کوا دای توی» (باسن پاها را هدایت می‌کنند) شناخته شده است. همه هنرجویان رقص در فی تیان و اجراگران شن یون به‌ویژه با چنین تکنیک‌هایی آموزش دیده‌اند و در‌نتیجه می‌توانند شخصیت‌های مختلف در سلسله‌های مختلف را به‌وضوح به تصویر بکشند.

ما به‌عنوان والدین، بسیار سپاسگزاریم و می‌خواهیم صمیمانه‌ترین قدردانی خود را از همه معلمان آکادمی فی تیان، کالج فی تیان و هنرهای نمایشی شن یون ابراز کنیم!

چالش‌های رقصنده‌بودن

پسرم نیز در تمرینات فی تیان، دچار مصدومیت شده است. معلمان او را بلافاصله به بیمارستان بردند. آن زمان هنوز در چین بودیم. پسرم بعداً به ما گفت که پزشک پس از درمان جراحتش گفت که او به معاینات بیشتری نیاز دارد و همچنین لازم است تحت عمل جراحی قرار گیرد.

پسرم به ما گفت که معلمان و همکلاسی‌هایش به‌شدت از او مراقبت می‌کردند و به او توصیه می‌شد که استراحت خوبی داشته باشد و زمانی که درحال بهبودی بود، نیاز نبود در کلاس‌های رقص شرکت کند.

پسرم با خودش فکر کرد: «من تزکیه‌کننده دافا هستم و باید از این فرصت استفاده کنم تا خودم را تزکیه و فا را بیشتر مطالعه کنم.» او افکار درست قوی را حفظ کرد و احساس ‌کرد که دردش بسیار کمتر شده است. وقتی برای معاینه برگشت، پزشک از بهبودی سریع او بسیار شگفت‌زده شد و گفت که دیگر نیازی به عمل جراحی ندارد. پسرم پس از بهبودی کامل، مشکلی با ازسرگیری رقص نداشت.

او درباره اتفاق دیگری هم به من گفت. یک بار، قبل از شروع برنامه، دچار اسهال شد و مدام به‌سمت توالت می‌دوید. اسهالش قبل از شروع نمایش متوقف شد، اما وقتی روی صحنه بود، احساس کرد وزنش کاهش یافته است، زیرا لباس‌هایش شل شده بود. او به مدیر شرکت و معلمش چیزی نگفت، و همچنان روی صحنه اجرا ‌کرد. هر وقت بین برنامه‌ها استراحت کوتاهی داشت، روی صندلی استراحت می‌کرد. در طول نمایش، پشتکار داشت و عملکردش خیلی خوب بود. او گفت: «وقتی روی صحنه می‌رقصیدم، ۱۰۰ درصد روی کاری که انجام می‌دادم متمرکز بودم و اصلاً احساس بیماری نمی‌کردم.»

ما اغلب به پسرمان یادآوری می‌کنیم که هر کسی که به‌عنوان یک رقصنده حرفه‌ای فعالیت می‌کند، ناگزیر با مشکلات و سختی‌هایی روبرو می‌شود و باید یاد بگیرد که آن‌ها را به‌عنوان شادی در نظر بگیرد. او در آموزش تکنیک‌های مختلف رقص، سختی‌های زیادی را پشت سر گذاشته و یاد گرفته است که با صداقت و فداکاریِ حرفه‌ای با آن‌ها برخورد کند. ما از نحوه برخورد او با آن وضعیت و اینکه توانست درباره کل تولید و مخاطبان فکر کند بسیار خرسند بودیم. همه این‌ها به او کمک کرد تا احساس مسئولیت کند.

البته او در تمریناتش ناکامی‌هایی را نیز تجربه کرد. برای مثال گه‌گاه نمی‌توانست «شن دای شو» (بدن بازوها را هدایت می‌کند) را خیلی خوب انجام دهد، اما خیلی سخت تلاش می‌کند تا عقب‌ماندگی‌اش را جبران کند. به او گفتیم: «هیچ‌چیز در هیچ حرفه‌ای آسان نیست. در رقص، فرد باید از بدنش برای بیان ماهیت چیزی که می‌خواهد ارائه کند استفاده کند. پس برای رسیدن به استانداردهای حرفه‌ای، باید سختی و درد را تحمل کرد.»

گاهی با او شوخی می‌کردیم و می‌گفتیم: «ببین، دهقانان چینی خیلی زحمت می‌کشند و در مزرعه خیلی احساس خستگی می‌کنند، اما عرق و زحمتشان درنهایت محصول خوبی برایشان به ارمغان می‌آورد.»

سایر تغییرات مثبت در پسرم

پسرم زمانی که در چین بود، به‌دلیل آزار و شکنجه بسیار ساکت بود و زمانی که تازه وارد فی تیان شده بود، شخصیت درونگرایش برقراری ارتباط با دیگران را برایش کمی دشوار می‌کرد. اما به‌تدریج در محیط فوق‌العاده در فی تیان تغییر کرد. او روز به روز شادتر، خوش‌بین‌تر و سرشار از شور و نشاط جوانی شد. هم در تمرین و هم در اجرا، با همکلاسی‌هایش همکاری بسیار خوبی دارد.

در چین، پسرم وقتی خیلی کوچک بود گشت و گذار در اینترنت را آموخت. وقتی در ایام سال نو به دیدن اقوام می‌رفتیم، او با بچه‌های دیگر آنلاین بازی می‌کرد. چند بار متوجه شدم که پسرم به چیزهای بد در اینترنت دسترسی دارد، و اندکی بعد گردنش کج شد و بسیار درد داشت. چند بار پس از بازی آنلاین، شب از خواب بیدار می‌شد و با صدای بلند گریه می‌کرد و می‌گفت: «آن چیزها این طرف و آن طرف می‌روند.» پرسیدیم آن‌ها کیستند، گفت: «آن‌ها کسانی هستند که در بازی‌ها می‌جنگیدند و می‌کشتند.»

ما با او خیلی سختگیر بودیم و به او گفتیم که باید بازی را کنار بگذارد، اما مبارزه با این اعتیاد برایش بسیار سخت بود. بعد از اینکه به فی تیان رفت، جایی که دانش‌آموزان جوان نمی‌توانند گوشی هوشمند داشته باشند یا آزادانه به اینترنت دسترسی داشته باشند، دیگر نیازی به نگرانی درباره این موضوع نبود. ازآنجاکه پسرم بالغ‌تر می‌شود، اکنون می‌تواند خودش را درخصوص «تماشای محتوای ناسالم در اینترنت یا بازی‌کردن» کنترل کند. ما از فی تیان برای ارائه چنین محیط آموزشی امنی بسیار سپاسگزاریم.

ما از مقالات نیویورک تایمز و اتهامات نادرست ازسوی اجراگران سابق، عمیقاً ناراحت شدیم. صمیمانه امیدواریم که آن‌ها به واقعیات و حقیقت احترام بگذارند و از ح‌.ک.‌چ در آزار و اذیت مردم مهربان پیروی نکنند.