جنایات لو شیانیو، دبیر سابق حزب و سرپرست زندان وانگلینگ، در آزار و شکنجه فالون گونگ

(Minghui.org) در بیست‌وپنجمین سالگرد شروع سرکوب فالون گونگ به‌دست حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) که در ژوئیه1999 آغاز شد، تمرین‌کنندگان از 44 کشور فهرست جدیدی از عاملان آزار و شکنجه را به دولت‌های متبوع خود ارسال کردند و از دولت‌های خود خواستند که این عاملان و اعضای خانواده‌شان را از ورود به کشورشان منع کنند و دارایی‌هایشان در خارج از کشور چین را طبق قانون مسدود کنند.

لو شیانیو، دبیر سابق حزب و سرپرست زندان وانگلینگ، نیز در میان این عاملان فهرست‌شده است.

اطلاعات مجرم

نام کامل مرتکب: لو (نام خانوادگی) شیانیو (نام کوچک)نام چینی: 卢先钰جنسیت: مردکشور: چینتاریخ/سال تولد: آوریل1974محل تولد: نامشخص

عنوان یا سِمت

اکتبر2017 - مارس2024: عضو کمیته حزب، دبیر و سرپرست زندان وانگلینگ، استان هونان

مارس2024 - اکنون: معاون مدیر کل شرکت گروه وانادا با مسئولیت محدود (شرکتی متعلق به اداره زندان هونان برای فروش محصولات ساخته‌شده توسط زندانیان)، محقق اداره زندان استان هونان

جنایات اصلی

زندان وانگلینگ مرکز اصلی در استان هونان است که تمرین‌کنندگان مرد فالون گونگ در آن زندانی هستند. پس از اینکه لو شیانیو در اکتبر2017 به‌عنوان سرپرست روی کار آمد، «بخش "تبدیل"» را تأسیس کرد که کارکنانش در آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ تخصص دارند و سعی می‌کنند آن‌ها را وادار کنند که از اعتقاداتشان دست بکشند. انواع‌واقسام روش‌های شکنجه در اینجا مورد استفاده قرار گرفته است، ازجمله ساعت‌های طولانی ایستادن، محرومیت از خواب، و آزار و اذیت جسمی ازجمله شکنجه «شکستن پا». برخی از نگهبانان با افتخار اعلام می‌کردند: «ما در "تبدیل" تمرین‌کنندگان فالون گونگ بسیار باتجربه هستیم.»

بخش «تبدیل» بخش دهم است. در طبقه دوم ساختمان اصلی، هر سلول حدود 12 مترمربع با چهار تخت دو طبقه برای هشت نفر است. یک سیستم نظارتی در بند دهم وجود دارد که در آن هر تمرین‌کننده توسط سه زندانی ۲۴ساعته در یک سلول تحت نظر قرار دارد. هر حرکت و حرف تمرین‌کنندگان تحت نظر است. زندانیان از هر بهانه‌ای برای ضرب‌وشتم، آزار کلامی و شکنجه جسمی تمرین‌کنندگان استفاده می‌کنند. همچنین آن‌ها را چنان کتک می‌زنند تا به جرمشان «اعتراف کنند.»

با هدف اجبار تمرین‌کنندگان به ترک باورشان، برنامه‌های «تبدیل» شامل روال‌های شستشوی مغزی و همچنین شکنجه جسمی است. تمرین‌کنندگان مجبور می‌شوند برنامه‌های تبلیغاتی را تماشا کنند و به آن‌ها گوش دهند، مقالاتی را بخوانند که فالون گونگ را بدنام جلوه می‌دهند، و سپس گزارش‌های فکری خود را بنویسند. شعارهای افتراآمیز علیه فالون گونگ در همه جا نصب می‌شود. اخیراً، تمرین‌کنندگان را مجبور کرده‌اند که قبل از هر وعده غذایی، شعارهایی افتراآمیز علیه فالون گونگ سر دهند، در غیر این صورت، هیچ‌کسی مجاز به خوردن نیست. آن‌ها اغلب مجبورند آهنگ‌هایی در ستایش حزب کمونیست چین بخوانند.

تمرین‌کنندگان آزادی شخصی ندارند. باید برای هر کاری که انجام می‌دهند اجازه بگیرند. اگر زندانیان به آن‌ها اجازه استفاده از دستشویی را ندهند، مجبور می‌شوند شلوارشان را خیس کنند. اغلب از خواب محروم هستند. آزادی فکر هم جایز نیست. اغلب به تمرین‌کنندگان دستور داده می‌شود که افکارشان را گزارش کنند، و اگر همچنان بگویند که فالون گونگ خوب است، بی‌وقفه شکنجه می‌شوند.

برای اعتراض به آزار و شکنجه، برخی از تمرین‌کنندگان دست به اعتصاب غذا می‌زدند. نگهبانان فقط چند روز منتظر می‌ماندند و سپس تمرین‌کنندگان را برای تزریق سم به بیمارستان می‌بردند.

«شکستن پا» یکی از وحشیانه‌ترین روش‌های شکنجه است. پاهای فرد در یک خط مستقیم از هم دور می‌شوند. این بسیار دردناک است و رباط‌ها اغلب پاره می‌شوند که گاهی منجر به ناتوانی دائمی می‌شود. درد طاقت‌فرسا باعث می‌شود که تمرین‌کننده از شدت درد فریاد بزند. نگهبانان این روش را «کشتن خوک» نیز می‌نامند. آقای هو ونکویی، 30ساله از شهر چانگده، پس از شکنجه‌های اینچنینی دچار بی‌اختیاری و درنهایت دچار اختلال روانی شد.

«شکستن پا» به یک تاکتیک ترجیحی تبدیل شده است زیرا هیچ اثری از خود باقی نمی‌گذارد و پس از آن ترس را در تمرین‌کنندگان ایجاد می‌کند. زندان با تطبیق آن با فرد، این تکنیک را بیشتر اصلاح کرد. برخی از افراد مدت‌ها قبل از اینکه پاهایشان در یک راستا قرار بگیرد، درد داشتند. برخی دیگر وقتی در ابتدا درد زیادی نداشتند، نگهبانان پاهای آن‌ها را به‌زور در یک خط مستقیم قرار می‌دادند و سپس پاها را به سمت بالا می‌کشیدند تا زمانی که آسیب ببینند. نگهبانان در یک نقطه بسیار دردناک مکث می‌کردند و سپس به آرامی فشار را افزایش می‌دادند.

زندان وانگلینگ علاوه بر اینکه یک اتاق شکنجه است، کارخانه‌ای زیرزمینی نیز هست. در طول پاندمی کووید در سال 2020، در آن از نیروی کار بَرده‌وار برای ساخت ماسک‌های صورت، تجهیزات محافظ شخصی و لباس‌های جراحی برای صادرات به خارج از کشور استفاده شد. بسته‌بندی برخی از این اقلام به‌طور کامل به زبان انگلیسی چاپ شده است. اگر زندانیان سهمیه تعیین‌شده خود را برای یک روز به پایان نمی‌رساندند، با باطوم‌های الکتریکی هدف شوک قرار گرفته یا در شب مورد خشونت فیزیکی قرار می‌گرفتند. نگهبانان این رفتارهای وحشیانه را «آموزش شبانه» می‌نامیدند.

موارد منتخب مرگ

مورد 1: مردی در شرایط بحرانی که از آزادی مشروط پزشکی محروم شد، ماه‌ها پس از زندانی‌شدن درگذشت

آقای وانگ یولای از شهر یویانگ، استان هونان، پس از سه ماه حبس در زندان وانگلینگ در وضعیت بدی قرار داشت. به‌رغم درخواست‌های مکرر خانواده‌اش برای آزادی مشروط پزشکی، مقامات از آزادی او خودداری کردند و به نگهبانان و زندانیان دستور دادند که او را شبانه‌روز تحت نظر داشته باشند. وضعیت او همچنان رو به وخامت بود تا اینکه پزشکان سومین اخطاریه وضعیت بحرانی را صادر کردند. او در تاریخ 31اوت2018 در زندان درگذشت. او 56 سال داشت.

آقای وانگ در 24ژانویه2018 درحالی دستگیر شد که با سایر تمرین‌کنندگان کتاب‌های فالون گونگ را می‌خواند. دادگاه شهر یویانگ در 10آوریل او را به سه سال زندان و 5000 یوان جریمه محکوم کرد. او در 14مه به زندان شهر جین در استان هونان و یک ماه بعد به زندان وانگلینگ منتقل شد و در آنجا درگذشت.

مورد 2: درگذشت مردی70ساله اهل هونان یک سال پس از آزادی از زندان

وقتی آقای تان هویدونگ، ساکن استان هونان شهرستان لی، پس از گذراندن 4 سال زندان به‌دلیل تمرین فالون گونگ، در سال 2019 آزاد شد، دچار بی‌اختیاری بود، قادر به ایستادن، نشستن یا صحبت‌کردن نبود. چند هفته بعد، خانواده آقای تان متوجه شدند که زبان او تحلیل رفته است. همچنین جای زخم‌هایی ناشی از سوزن را در پشت سرش کشف کردند. درحالی‌که آقای تان نمی‌توانست به آن‌ها بگوید که در زندان چه اتفاقی برایش افتاده است، خانواده‌اش مشکوک شدند که به او داروهای سمی تزریق شده است. او یک سال بعد در اوایل اکتبر2020 درگذشت. او 76 سال داشت.

آقای تان در سال 2013، پس از مشاهده شدنش در‌حال توزیع مطالب اطلاع‌رسانی درباره فالون گونگ توسط رئیس پلیس دستگیر شد. او بعداً به 3.5 سال حبس محکوم شد، اما به‌دلیل وضعیت سلامتی‌اش تا سال 2016 برای گذراندن دوران محکومیت به زندان وانگلینگ منتقل نشد.

ازآنجاکه آقای تان حاضر به انکار فالون گونگ نشد، مجبورش می‌کردند هر روز 16 ساعت بنشیند یا بایستد. نگهبانان مدام او را مورد ضرب و شتم و آزار لفظی قرار می‌دادند. او همچنین در سلول انفرادی و در سلولی بدون تهویه مطبوع و رو به غرب نگهداری می‌شد که در آن در معرض شدید آفتاب قرار می‌گرفت. با وجود اینکه به‌دلیل شکنجه دچار مشکلات شدید در وضعیت سلامتی‌اش شد، مقامات همچنان دوره محکومیت او را به‌مدت شش ماه تمدید کردند.

مورد 3: درگذشت مردی اهل هونان در حین گذراندن 8 سال زندان

آقای لیو چائویانگ ساکن شهر چانگده در استان هونان بود. او در 12مه2015 دستگیر و در ژوئن2018 به هشت سال زندان محکوم شد. آقای لیو در 23اکتبر2018 در بند دهم زندان وانگلینگ واقع در شهر ژوژو در همان استان پذیرش شد. او در ماه مارس2021 در زندان درگذشت.

به گفته سایر تمرین‌کنندگان زندانی در همان زندان، بند دهم به‌عنوان «اردوگاه کار اجباری» استفاده می‌شد که در طول سال‌ها در آن تمرین‌کنندگان ثابت‌قدم شکنجه می‌شدند. نگهبانان معمولاً تمرین‌کنندگان را مستقیماً شکنجه نمی‌کنند و در عوض زندانیان را با استفاده از کاهش مدت محکومیت‌شان و سایر مشوق‌ها، برای انجام آزار و شکنجه تحریک می‌کنند. به زندانیان اجازه داده می‌شود تا تمرین‌کنندگان را تحت آزار و شکنجه قرار دهند بدون اینکه با هیچ عواقبی روبرو شوند. آن‌ها همچنین تمرین‌کنندگان را مجبور می‌کنند در جلسات شستشوی مغزی شرکت کنند، که در طی آن به تمرین‌کنندگان دستور می‌دهند فالون گونگ و بنیان‌گذار آن را مورد توهین قرار دهند و آهنگ‌هایی بخوانند که رژیم کمونیستی را تجلیل می‌کند.

نگهبانان و زندانیان اغلب برای به‌اشتراک‌گذاشتن تجربیاتشان در آزار و شکنجه و ابداع راهبردهای بیشتر با هدف مجبورکردن تمرین‌کنندگان به انکار فالون گونگ، جلساتی را ترتیب می‌دادند. آن‌ها براساس پیشینه، موقعیت خانوادگی و سایر عوامل، از تاکتیک‌های متفاوتی علیه تمرین کنندگان مختلف استفاده می‌کنند. برخی از زندانیان درحالی‌که به تمرین‌کنندگان آسیب می‌رسانند، مدعی می‌شدند که چاره‌ای جز پیروی از دستورات نگهبان‌ها ندارند. سپس برخی از نگهبانان با این ادعا که هرگز روی تمرین‌کنندگان انگشت نگذاشتند، از مسئولیت شانه خالی کردند.

مورد 4: درگذشت مردی 81ساله یک سال پس از گذراندن سومین دوره زندان

آقای لیائو سونگلین پس از آزادی در 13ژوئیه2021، با گذراندن یک دوره محکومیت سه ساله به‌دلیل تمرین فالون گونگ، با مشکلات سلامتی دست و پنجه نرم می‌کرد. این مرد 81ساله ساکن شهر چنژو، استان هونان، در 14اکتبر2022 درگذشت. حتی پس از درگذشت او، کارکنان محلی همچنان برای آزار و اذیت او می‌آمدند و حتی سعی می‌کردند با بررسی محل دفن او، مرگش را تأیید کنند.

آقای لیائو، یک نظامی پیشکسوت بازنشسته از مرکز پذیرش نظامی، در 19ژوئیه2018 در خانه‌‌اش دستگیر شد. پس از روزها در بازداشتگاه محلی، تشخیص داده شد که این مرد 77ساله در آن زمان با فشار خون بالا، بیماری قلبی، سکته جزئی و سل دست و پنجه نرم می‌کند. مقامات به‌جای آزادکردن آقای لیائو، او را به بیمارستان نظامی فرستادند. همسرش خواستار آزادی او شد، اما فایده‌ای نداشت.

دادگاه ناحیه بیهو در 27سپتامبر به پرونده آقای لیائو در بیمارستان رسیدگی کرد. او با دستبند و غل و زنجیر بسته شده بود و اجازه دفاع از خودش را نداشت. قاضی در 22اکتبر2018 او را به سه سال زندان محکوم کرد. مستمری‌اش در طی دوره محکومیتش به حالت تعلیق درآمد.

مواردی منتخب از آزار و شکنجه

آقای یانگ جون، 40ساله، اهل شهر چانگشا بوده و از دانشگاه هونان فارغ‌التحصیل شده است. او در 25سپتامبر2020 در بند دهم پذیرش شد و توسط سه زندانی جوان، قدبلند و قوی تحت نظر و شکنجه قرار گرفت. آن‌ها او را مجبور کردند برای مدتی طولانی کاملاً بی‌حرکت بایستد (یا چمباتمه بزند)، به او اجازه ندادند به دستشویی برود و او را وحشیانه کتک زدند. دو ماه قبل از پایان دوره محکومیتش، نگهبانان شکنجه را تشدید کردند.

آقای زانگ کرِن، 74ساله، اهل شهرستان مایانگ توسط نگهبان وانگ پوچن تحت شکنجه قرار گرفت. وانگ در زمستان آب یخ‌زده روی سرش ریخت. نگهبان وانگ چیانگ به صورت آقای زنگ سیلی زد. نگهبانان همچنین اجازه ندادند آقای زنگ از دستشویی استفاده کند، او را مجبور کردند روی زمین زانو بزند و با دمپایی به صورتش سیلی زدند.

آقای شو یونیان در 8اوت2019 به‌شدت شکنجه شد، زیرا فریاد زد: «فالون دافا خوب است!» او را در یک قفس سیمی یک متر‌مربعی حبس کردند و به او دستور دادند که روی یک توپ بادکرده با دستانش روی زانوهایش بی‌حرکت بنشیند. اگر این کار را نمی‌کرد، تحت شکنجه «شکستن پا» قرار می‌گرفت.

هنگام غذا و شب، او را در اتاقی چهار مترمربعی قرار می‌دادند که دارای میزی سیمانی و یک لگن بزرگ برای ادرار بود. هر روز فقط نصف کاسه برنج و یک فنجان آب به او می‌دادند. تابستان بود، اما او اجازه نداشت لباسش عوض کند، بنابراین بوی تعفن می‌داد. نگهبانانی که از کنار سلول او می‌گذشتند مجبور بودند نفس خود را حبس کنند.