(Minghui.org) شانزده زن در اواخر مارس۲۰۲۳ ‌‌به‌دلیل ایمانشان به فالون گونگ در زندان زنان استان لیائونینگ پذیرش شدند. آن‌ها شامل خانم جین شیائومی، خانم کونگ یینگ، خانم لیو چینگ‌فانگ، خانم یو چونمی، خانم ژانگ یینگ‌لینگ، خانم یانگ فنگیینگ، خانم لیانگ شوجیه، خانم کانگ گوی‌یین، خانم گوا شوفن، خانم سون لیجوان، خانم کوی فنگ، خانم تان هوالی، خانم گوئو پیلو، خانم سونگ شیائومی، خانم لی چنیینگ و خانم یو شوفن هستند.

آن‌ها در بخش ۱۲ چند ماه تحت شستشوی مغزی فشرده قرار گرفتند و سپس به بخش‌های دیگر فرستاده شدند. یکی از آن‌ها اخیراً درمورد رنج‌هایی که او و زنان دیگر متحمل شدند به وب‌سایت مینگهویی نامه‌ای ارسال کرد. مشخص نیست مدت زندان او چه مقدار بوده یا در زمان نگارش این مقاله هنوز در زندان به سر می‌برد یا خیر.

***

من در اواخر مارس۲۰۲۳ در زندان زنان استان لیائونینگ پذیرش شدم. پانزده تمرین‌کننده دیگر که اکثر آن‌ها در ۶۰ سالگی بودند، تقریباً در همان زمان از سایر مراکز در سراسر استان به زندان منتقل شدند.

ما شانزده نفر را چند روز در گروه تازه‌پذیرش‌شده نگه داشتند تا اینکه در ۳آوریل۲۰۲۳ به بخش ۱۲ منتقل شدیم. نگهبانان زندان ما را در اتاق‌های مختلف حبس و زندانیانی را برای نظارت بر ما تعیین کردند. در سلولی در انتهای راهرو در طبقه اول بودم و سه زندانی مرا تحت‌نظر داشتند. مجبورم می‌کردند ساعت‌های طولانی بی‌حرکت بایستم. به من اجازه نمی‌دادند بخوابم یا از توالت استفاده کنم. آن‌ها همچنین مرا با تبلیغات افتراآمیز نسبت به فالون گونگ بمباران می‌کردند. نگهبان گائو شین‌جینگ همچنین به ناظران دستور داد که فیلم‌هایی با مضامین افتراآمیز نسبت به فالون گونگ را در مقابل چشمانم پخش کنند.

در ۶آوریل به سلول دیگری منتقل شدم و تا ۱۳آوریل۲۰۲۳ در آنجا ماندم. در این چند روز بارها می‌دیدم که زنی با موهای خاکستری، یکی از شانزده نفر ما، مجبور می‌شد چیزی بنویسد. اجازه نداشت بخوابد. لیا شیائوشوئه، یکی از ناظران زن، یک روز صبح متوجه شد که من به آن‌ها خیره شدم و بدن او را چرخاند تا جلوی دید مرا بگیرد. بعداً فهمیدم که این تمرین‌کننده یانگ فنگ‌یینگ نام داشت که پس از تحمل دو دوره کار اجباری قبلی که مجموعاً پنج سال بود، دوران ۲.۵ سال حبسش را می‌گذراند.

[یادداشت ویراستار: خود خانم یانگ یک بار پس از آزادی در ژوئیه۲۰۲۴ رنج‌هایش را بازگو کرد. او گفت که از خواب محروم بوده و یک بار مجبور شده است پنج روز متوالی بایستد (برای جزئیات به گزارش‌های مرتبط مراجعه کنید).]

ما شانزده نفر در ۱۳آوریل۲۰۲۳ به طبقه دوم در بخش ۱۲ منتقل شدیم. هر کدام از ما در سلول جداگانه‌ای قرار گرفتیم و دو زندانی شبانه‌روز تحت‌نظر بودند. به یاد دارم که خانم یانگ در اتاق ۲۰۷ بود. نگهبان گائو به هان یولینگ، یکی از ناظرانش گفت که «این پیرزن [خانم. یانگ] به‌شدت خودخواه است و هیچ یک از اعضای خانواده‌اش نمی‌خواهند با او کاری داشته باشند.»

هان سپس این شایعه را همه جا پخش کرد. واقعاً بی‌رحمانه بود که نگهبان گائو با چنین شیوۀ نفرت‌انگیزی خانم یانگ را بدنام کند.

ما شانزده نفر به همراه دو تمرین‌کننده دیگر (خانم کوی جینگ و خانم ژانگ هوی، که در ماه مه‌۲۰۲۳ پذیرش شدند)، در ۱ژوئن۲۰۲۳ به طبقه اول منتقل شدیم و در سه سلول مختلف قرار گرفتیم. خانم یانگ در اتاق ۱۰۷ بود. در اواسط ژوئن۲۰۲۳، نگهبانان ما را به طبقه دوم برگرداندند و هر کدام را در سلول متفاوتی قرار دادند و زندانیان مختلفی را برای نظارت بر ما تعیین کردند.

هدف از تغییر مکرر سلول‌ها و ناظران این بود که به هیچ زندانی اجازه ندهند برای مدت طولانی در کنار تمرین‌کنندگان ثابتی بماند.

در ۳۰ژوئن۲۰۲۳، هجده نفر ما را به دفتر نگهبانی بردند. یک نفر از دفتر قضایی محلی و یک نگهبان آنجا بودند تا «عملکرد تبدیل» ما را ارزیابی کنند [این‌که آیا ما موافقت کرده بودیم فالون گونگ را نفی و محکوم کنیم یا نه]. دوربینی برای فیلمبرداری از همه چیز تعبیه شده بود.

سپس تحت جلسات روزانه شستشوی مغزی گروهی قرار گرفتیم. در ۱۸ژوئیه۲۰۲۳، پانزده نفر از ما، از جمله من، به بخش‌های دیگر منتقل شدیم. به ما نگفتند چه کسانی به کجا اعزام شدند. سه تمرین‌کننده که کمتر از یک سال از پایان محکومیتشان باقی مانده بود، از جمله خانم کونگ، خانم گوا شوفن، و خانم گوئو پیلو، در بخش ۱۲ نگهداری شدند.

بخش ۱۲ یک محیط کاملاً جدا و ایزوله بود که برای جلوگیری از نشت خبرهای آزار و شکنجۀ تمرین‌کنندگان به سایر بخش‌های زندان یا دنیای خارج طراحی شده بود. در آنجا، حتی نگاه کردن به سلول‌های دیگر سرزنش و توبیخ را به دنبال داشت.

گزارش‌های مرتبط:

بانویی ۷۱‌ساله لیائونینگ در حین گذراندن ۲.۵ سال زندان وادار شد که ۵ روز بایستدخانمی ۶۸ساله کمتر از دو سال پس از هشت ماه حبس به دلیل ایمانش به ۲.۵ سال زندان محکوم شدبانوی اهل لیائونینگ پس از پنج سال کار اجباری، به‌دلیل ایمانش به هشت ماه زندان محکوم شد