(Minghui.org) بسیاری از مردم، ازجمله کسانی که در گوشه و کنار جهان هستند، درباره رؤیای آمریکایی، ازجمله آزادی و فرصت برای موفقیت ازطریق کار سخت، شنیده‌اند. آشفته می‌شوم که می‌بینم شرکت شن یونِ مستقر در نیویورک پس از احیای موفقیت‌آمیز فرهنگ سنتی چین و داشتن صدها اجرای سالانه در سطح بالا در سراسر جهان، اکنون ازطریق مجموعه‌ای از گزارش‌های تحریف‌شده توسط رسانه‌های جریان اصلی مورد حمله قرار می‌گیرد.
مایه تأسف است که پس از 25 سال آزار و شکنجه فالون گونگ به‌دست حزب کمونیست چین (ح.ک.چ)، تمرین‌کنندگان فالون گونگِ مشارکت‌کننده در شن یون، اکنون با همان تهمت‌هایی روبرو هستند که ح.ک.چ ربع قرن پیش تبلیغ کرد. در پشت آخرین مقاله نیویورک تایمز که بر دارایی‌های 266میلیون‌دلاری شن یون تمرکز دارد تا به‌طور ضمنی به نوعی سوء‌رفتار مالی اشاره کند، سایه‌ای از احساسات ضد ثروت ح.ک.چ را می‌بینم.
سوابق ح.ک.چ از مصادره دارایی‌های خصوصی ازطریق خشونت
جوامع بشری در طول تاریخ، مالکیت خصوصی دارایی‌ها را به رسمیت شناختند. جان لاک، یکی از تأثیرگذارترین فیلسوفان سیاسی، نیز معتقد بود که قدرت نمی‌تواند مالکیت خصوصی داشته باشد، درحالی‌که دارایی نمی‌تواند در مالکیت عمومی باشد؛ در غیر این صورت، بشر به‌سمت فاجعه پیش خواهد رفت.
اما فلسفه ح.ک.چ برعکس است. ح.ک.چ از مصادره زمین‌ها از صاحبان زمین در روزهای اولیه‌اش گرفته تا مصادره دارایی‌های صاحبان مشاغل پس از به‌دست گرفتن قدرت، سابقه‌ای از خشونت، وحشیگری و دروغ‌ها را به جا گذاشته است. این با آنچه کارل مارکس در مانیفست کمونیست نوشت، مطابقت دارد: «کمونیست‌ها را می‌توان در یک جمله خلاصه کرد: لغو مالکیت خصوصی.»
رژیم‌های کمونیستی برای عملی ساختن این فلسفه، نیاز به ترویج مبارزه طبقاتی دارند. ح.ک.چ با تئوری به‌اصطلاح استثمار نیروی کار ادعا کرد که تمام ثروت صاحبان زمین باید به آن‌هایی برسد که زمین ندارند و تمام دارایی‌های سرمایه‌داران باید به کارگران بازگردد. برای رسیدن به این هدف، هیچ خشونتی بیش از حد نیست. مارکس در کتاب سرمایه می‌نویسد: «سرمایه با خون و خاک، با چکیدن از سر تا پا، از هر منفذ، به دنیا می‌آید.»
ح.ک.چ پس از به‌دست گرفتن قدرت در سال 1949، به خشونت خود ادامه داد. پس از نهمین کنگره ملی آن در سال 1969، «درنظر گرفتن مبارزه طبقاتی به‌عنوان وظیفه اصلی» در قانون اساسی حزب نوشته شد. مائو زدونگ گفت: «ما می‌توانیم از هم‌اکنون صحبت درباره طبقات و مبارزه طبقاتی را شروع کنیم. ما باید هر سال، هر ماه و هر روز درباره آن صحبت کنیم. مبارزه طبقاتی می‌تواند به‌محض درک آن مؤثر باشد.»
این نوع مبارزه اغلب فراتر از وضعیت اقتصادی، به ایدئولوژی سیاسی گسترش می‌یابد و پیامدهایش جدی است. ازطریق یک مجموعه کمپین سیاسی، نه‌تنها صاحبان زمین، زمین خود را از دست دادند و صاحبان مشاغل دارایی‌های خود را از دست دادند، بلکه روشنفکران نیز یاد گرفتند که ساکت بمانند یا خط‌مشی حزبی را دنبال کنند، درحالی‌که گارد سرخ بسیج شد تا با هدف قرار دادن مردم به میل خود، نظام‌های اعتقادی و ارزش‌های اخلاقی را از بین ببرد.
با گذشت زمان، ح.ک.چ همچنین «دشمنان» مبارزه طبقاتی را در صورت لزوم بازتعریف می‌کند. آن‌ها می‌توانستند طرفداران دموکراسی در طی کشتار تیان‌آنمن در سال 1989 یا تمرین‌کنندگان فالون گونگ در زمان‌های اخیر باشند. درحالی‌که رسانه‌های تحت کنترل ح.ک.چ کشور را با تبلیغات انزجارآمیز اشباع می‌کنند، عموم مردم بسیج می‌شوند تا به این ویرانی بپیوندند.
شایان ذکر است که سیاست «اصلاحات و گشودن درها»ی ح.ک.چ در اواخر دهه 1970، صرفاً نسخه اصلاح‌شده‌ای از وحشیگری آن بود. مقامات ارشد ح.ک.چ ازطریق سرمایه‌گذاری خارجی و کار سخت شهروندان عادی می‌توانند سود بیشتری برای خود به دست آورند. فساد برای مقامات دولتی به یک هنجار تبدیل شده است. تاکتیک‌های رژیم همچنین شامل سرکوب بی‌رحمانه شرکت‌های خصوصی، ماهیگیری در اقیانوس‌ها در سراسر جهان و شکار افراد ثروتمند چینی در سراسر جهان است.
موفقیت شن یون و دیدگاه سنتی درباره ثروت
شن یون برخلاف اکثر گروه‌های هنرهای نمایشی دیگر، هیچ حمایت مالی شرکتی، حمایت دولتی یا کمک‌های مالی از سوی اعضایش ندارد. آن برای ایجاد یک مسیر کارآفرینی منحصربه‌فرد برای گروه‌های هنری در دنیای امروز، کاملاً بر استعداد هنری در سطح جهانی و ارزش‌های معنوی تعالی‌بخش خود متکی است.
فرهنگ سنتی چین شامل داستان‌های بسیاری از کسب درآمد از راه درست و بدون ازدست دادن تقواست. گوان ژونگ، صدراعظم ایالت چی در طول دوره بهار و پاییز، به‌دلیل هدایت این ایالت به‌سمت رفاه معروف بود. فن لی، از همان دوره تاریخ، نه‌تنها به‌خاطر استراتژی نظامی‌اش، بلکه همچنین به‌خاطر دستاوردهای تجاری افسانه‌ای‌اش معروف بود. ماجرای او دیدگاه سنتی ثروت را نشان می‌داد: اگر ثروتمند باشید، تقوا را تمرین خواهید کرد؛ اگر ثروت جمع کنید، مردم را ثروتمند خواهید کرد.
شن یون به‌عنوان یک سازمان غیرانتفاعی، متعهد به احیای فرهنگ سنتی است. آن پس از چندین سال تلاش، برندی بین‌المللی براساس استعداد خود به وجود آورده است. همزمان خدمات همه‌جانبه‌ای را در مجتمع دانشگاهی خود ارائه می‌دهد و به همه دانشجویان فی تیان، بورسیه تحصیلی کامل به ارزش تقریباً 50هزار دلار در سال، شامل اتاق و غذا می‌دهد. این‌ها شیوه‌های مدرن دیدگاه سنتی ملت چین درباره ثروت است و کاملاً با قوانین آمریکا مطابقت دارد.
بااین‌حال معجزه موفقیت شن یون توسط نیویورک تایمز به‌عنوان نوعی استثمار و تعصب مذهبی تحریف شد. از نظر من، این هیچ تفاوتی با احساسات ضد ثروت ح.ک.چ ندارد.
شن یون در تاریخ کوتاه خود، به‌اجبار با چالش‌های زیادی روبرو بوده است، و به همین دلیل است که برخی از تمرین‌کنندگان فالون گونگ داوطلبانه از جیب خود، برای حمایت از شن یون هزینه می‌کنند. این اعمال داوطلبانه به‌جای تحقیر شدن باید مورد تحسین قرار گیرد. هنگامی که عیسی موعظه می‌کرد، نه‌تنها کمک‌های مالی افراد ثروتمند را می‌پذیرفت، بلکه از فقرا نیز سکه دریافت می‌کرد. به‌طور مشابه، کنفوسیوس برای اداره مدارس، شهریه می‌گرفت. هنگامی که او به سراسر کشور سفر می‌کرد تا سخنرانی کند، همه هزینه‌های متحمل‌شده توسط شاگردش زیگونگ تأمین می‌شد. نشنیده‌ام که کسی در دنیا یا هیچ مؤمنی عیسی یا کنفوسیوس را به جمع‌آوری پول متهم کند. برعکس، یهودا به‌خاطر سی قطعه نقره به عیسی خیانت کرد و به ستون شرم تاریخ میخکوب شد.
کسانی که از جهان‌بینی الحادی ح.ک.چ پیروی می‌کنند، نمی‌توانند این ارزش‌های سنتی را درک کنند. آن‌ها فقط پول و قدرت را می‌بینند؛ آن‌ها از پول برای اغوای دیگران، و از قدرت برای حمله به مخالفان استفاده می‌کنند.
دفاع از ارزش‌های صالح
گزارش‌های رسانه‌ای که این مسئله را القا می‌کنند که بنیانگذار فالون گونگ به‌طور نادرست پول درآورده است، از همان خط‌مشی‌ای پیروی می‌کنند که ح.ک.چ در آغاز آزار و شکنجه فالون گونگ در ۲۵ سال پیش استفاده کرد. بااین‌حال اگر هدف استاد لی کسب درآمد بود، راه‌های بسیار ساده‌تری برای این کار وجود دارد. اگر 100میلیون تمرین‌کننده فالون گونگ هر کدام ده دلار به استاد لی اهدا کنند، ایشان میلیاردر می‌شوند. اما ایشان حتی یک ریال هم از شاگردانشان نپذیرفته‌اند، حتی گرچه سلامتی و تندرستی افراد بیشماری را بهبود بخشیده‌اند.
وقتی استاد لی در چین سخنرانی می‌کردند، کمترین شهریه را در بین تمام تمرین‌های چی‌گونگ در آن زمان دریافت می‌کردند، که منجر به نارضایتی انجمن چی‌گونگ چین شد. اما استاد لی بر هزینه‌های کم اصرار داشتند تا از بار شاگردانشان و خانواده‌هایشان بکاهند.
دستاوردهای شن یون و تأثیر اجتماعی مثبت او بی‌سابقه است. استاد لی و دیگرانی که به شن یون کمک کردند به‌جای اینکه مورد حمله قرار گیرند باید مورد احترام قرار گیرند. حتی گرچه پذیرش کمک‌های مالی معقول بود، اما استاد لی این کار را انجام ندادند. ایشان با حق تألیف کتابشان زندگی کردند و به شاگردانشان آموزش دادند که مدارس و سازمان‌های خیریه را اداره کنند تا به نفع جهان باشد. چرا این از نظر نیویورک تایمز به «استثمار» تبدیل شد؟
ح.ک.چ همیشه ایالات متحده را دشمن اصلی خود می‌دانست، درحالی‌که تمرین‌کنندگان فالون گونگ را در داخل سرکوب می‌کرد. گسترش آزار و شکنجه فالون گونگ به ایالات متحده، بخشی از استراتژی جهانی ح.ک.چ است. مایه تأسف است که نیویورک تایمز به ابزاری برای ح.ک.چ تبدیل شده است تا تمرین‌کنندگان شن یون و فالون گونگ را هدف قرار دهد.
کپی‌رایت ©️ ۲۰۲۳ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
