اظهارات یکی از خوانندگان در چین: چرا این اتهام که فالون گونگ به‌دنبال کسب درآمد است بی‌اساس است؟

(Minghui.org) اخیراً چندین مقاله از یک رسانه خبری خارج از کشور خواندم که تلویحاً می‌گفت بنیانگذار فالون گونگ به‌دنبال سود بردن از تعصب مذهبی و استثمار است.

به‌عنوان تاجری که حدود 30 سال فالون گونگ را تمرین کرده است، می‌خواهم به این نکته اشاره کنم که چنین اتهاماتی بی‌اساس هستند. درواقع اگر هدف کسب درآمد باشد، هیچ‌یک از پروژه‌هایی که توسط تمرین‌کنندگان فالون گونگ راه‌اندازی شد، منطقی نمی‌بود. دلیلش به این قرار است.

طبق اطلاعات عمومی، قبل از اینکه حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) در سال 1999، شروع به سرکوب این گروه کند، تعداد تمرین‌کنندگان فالون گونگ به 70 تا 100میلیون نفر رسیده بود. این محبوب‌ترین تمرین چی‌گونگ بود، و برخی معتقد بودند که تعداد تمرین‌کنندگان فالون گونگ از مجموع تمرین‌کنندگان چند مدرسه چی‌گونگ که محبوبیت کمتری داشتند فراتر رفته است. از دیدگاه بازاریابی، چیزی آسان‌تر از این وجود نداشت که براساس «اقتصاد هواداران» مقداری پول کسب کرد.

اما بنیانگذار فالون گونگ این کار را نکردند. تمرین‌کنندگان در سراسر چین می‌توانستند یک یا تعداد بیشتری کتاب فالون گونگ برای خواندن و، در صورت امکان، دو نوار صوتی از موسیقی تمرینات خریداری کنند. حتی کتاب اصلی، جوآن فالون، فقط 12 یوان (حدود 1.50 دلار آمریکا) قیمت داشت، درحالی‌که قیمت این نوارهای صوتی درواقع مشابه قیمت نوارهای خالی‌ای بود که در همه‌جا موجود بود. درواقع تمرین‌کنندگان حتی ملزم به خرید این‌ها نبودند؛ ‌آن‌ها می‌توانستند با دیگران بخوانند، به خواندن دیگران گوش دهند، یا نوار صوتی را روی نوارهای خالی کپی کنند. تمام کتاب‌ها و مطالب سمعی‌بصری از آن زمان، به‌صورت رایگان در اینترنت در دسترس بوده‌اند.

علاوه‌بر این، آموزش تمرینات فالون گونگ، تمرین گروهی و کنفرانس‌های تبادل تجربه همیشه رایگان بوده است. هیچ حق عضویت (یا حتی فهرست اسامی) یا هیچ هزینه دیگری وجود ندارد.

همه این‌ها خلاف چیزی است که اگر کسی هدفش کسب پول باشد، باید انجام دهد.

مقایسه با سایر سیستم‌های چی‌گونگ

برخی ممکن است استدلال کنند که وقتی فالون گونگ در اوایل دهه 1990، به عموم مردم معرفی شد، مردم در زمینه اداره پول و مسائل مالی حرفه‌ای نبودند. بیایید به برخی دیگر از تمرین‌های چی‌گونگ که در آن دورۀ زمانی آموزش داده می‌شدند نگاه کنیم.

محبوبیت چی‌گونگ در دهه 1980 شروع شد و در دهه 1990 به اوج خود رسید. بسیاری از مردم برای درمان بیماری‌ها یا به‌طور کلی بهبود سلامتی‌شان حاضر بودند در صورتی که یک روش چی‌گونگ مناسب نیازشان بود برایش هزینه کنند. براساس اطلاعات عمومی، برای مثال، سیستم چی‌گونگ ژونگ گونگ دارای مدل جمع‌آوری شهریه چندسطحی و چندوجهی بود. برای یادگیری چهار مجموعه تمرین، از تمرین‌کنندگان به ترتیب 40، 70، 200 و 200 یوان دریافت می‌شد. علاوه بر این، هزینه کارآموزی 300 یوان و هزینه تدریس خصوصی 200 یوان بود. یکی از کتاب‌های آن، یوان دون می‌ فا، حتی گران‌تر بود و بعداً به قیمت 2000 یوان فروخته می‌شد.

و این هزینه‌ها فقط برای یادگیری تمرینات بودند. به‌گفته یکی از دوستانم که در گذشته، ژونگ گونگ را دنبال می‌کرد، زنجیره‌های تجاری عظیمی در سراسر چین وجود داشت، مانند «چای اطلاعات» در کوه چینگ‌چنگ، به‌علاوه پایگاه‌های سلامت پیشرفته در مقیاس بزرگ در سراسر کشور. هزینه همه این‌ها بالا بود. علاوه‌بر این، مقامات در ژونگ گونگ می‌توانستند به روش‌ خود شهریه بگیرند و برخی برای آموزش توانایی‌های فوق‌طبیعی درخواست پول می‌کردند.

هیچ‌یک از این‌ها در فالون گونگ دیده نمی‌شود. درواقع استاد لی، بنیانگذار فالون گونگ، صراحتاً چنین شهریه‌هایی را ممنوع کردند، زیرا ایشان فقط می‌خواستند ذهن و بدن مردم را، بدون توجه به ثروتمند یا فقیر بودنشان، بهبود بخشند. در غیر این صورت، ازآنجاکه فالون گونگ چهار سال پس از ژونگ گونگ به عموم معرفی شد، هریک از روش‌های ذکرشده در بالا می‌توانست آقای لی را به‌سرعت و به‌راحتی به ثروت برساند.

بدون مدل گروه نخبگان

با توجه به محبوبیت فالون گونگ، اگر هدف کسب درآمد بود، مدل «گروه نخبگان» بسیار ساده‌تر ‌بود. یکی دیگر از استادان چی‌گونگ، وانگ لین، درواقع این رویکرد را در پیش گرفت. براساس عکس‌های گرفته‌شده در دهه 1980، می‌توان دید که وانگ عمدتاً با مقامات عالی‌رتبه، افراد مشهور و محبوب و نخبگان تجاری تعامل داشت. ازآنجاکه در آن زمان، در چین، اینترنت در دسترس نبود، بسیاری از شهروندان عادی حتی نام او را نشنیده بودند.

وانگ چقدر درآمد داشت؟ او در دهه 1990 ادعا کرد که دو تا سه میلیارد یوان درآمد داشته است، درحالی‌که رسانه‌های خبری ادعا می‌کردند درآمدش می‌تواند بسیار بیشتر باشد. اسناد نشان می‌داد که او حداقل پنج خانه مجلل در زادگاهش، شنژن، هنگ کنگ و احتمالاً جاهای دیگر داشته است. عمارت در زادگاهش بزرگ‌تر از مجموعه اداری شهرستان بود.

آنچه جامعه ما به آن نیاز دارد

شهروندان عادی با زندگی در چین کمونیستی، فقط می‌توانند تحمل کنند؛ چه بیماری جسمی باشد یا رفتار ناعادلانه، موارد نقض حقوق بشر، و امروزه سانسور شدید. خوشبختانه، برخی از ما فالون گونگ را یاد گرفتیم و امید را یافتیم. ما علاوه‌بر سلامتی، به آرامش درونی و رشد معنوی دست یافتیم. به همین دلیل است که تعداد زیادی از تمرین‌کنندگان در چین، به‌رغم آزار و شکنجه شدید، از ایمان خود دست برنمی‌دارند.

اما وضعیت خارج از چین متفاوت است. ح.ک.چ وجود ندارد و آزادی عقیده و بیان وجود دارد. واقعاً از اینکه می‌بینم یک خبرگزاری بزرگ غربی چنین گزارش‌های مغرضانه‌ای را درمورد شن یون و فالون گونگ منتشر می‌کند ناراحت هستم. شنیده‌ام که حقیقت، دقت و عینی بودن سنگ‌بنای روزنامه‌نگاری است، اما آن را در اینجا ندیدم.

درک می‌کنم که ممکن است از طرف ح.ک.چ یا افرادی که تحت تأثیر ح.ک.چ هستند، فشارهایی وارد شود. اما ما باید از وجدان خود پیروی کنیم، درست است؟ اگر کسی بخواهد از عدالت دفاع کند، بدبختی‌های بی‌شماری وجود دارد که نمی‌توانیم نادیده‌شان بگیریم: زندگی‌های وحشتناک مردم چین تحت قرنطینه‌های همه‌گیری، موارد بی‌شمار نقض حقوق بشر در چین، جایی که مردم صدایی ندارند، و آزار و شکنجه بی‌رحمانه فالون گونگ و برداشت اجباری اعضای بدن توسط ح.ک.چ.

به‌‌رغم آزار و شکنجه و مشکلات بی‌شمار، استاد لی و تمرین‌کنندگان فالون گونگ سخت کار کرده‌اند و در ایجاد و رشد شن یون موفق بوده‌اند، درحالی‌که آن فرهنگ سنتی اصیل چین را برای آمریکایی‌ها و مردم سراسر جهان به ارمغان می‌آورد. آیا این چیزی نیست که باید آن را تحسین کنیم و گرامی بداریم؟ تنها یک فیلم پرطرفدار می‌تواند صدهامیلیون دلار درآمد داشته باشد؛ شن یون پس از نزدیک به بیست سال کار سخت، هرساله صدها نمایش را در سراسر جهان با استعدادهای هنری در سطح جهانی برگزار می‌کند و فقط حدود 250میلیون دلار دارایی جمع کرده است. با توجه به محتوای اجراها، این مقدار نسبتاً متوسط است.

به‌خوبی مشخص شده است که ح.ک.چ برای هدف قرار دادن فالون گونگ و شن یون در این سال‌ها، منابع خود را تمام کرده است، زیرا آن‌ها ارزش‌های سنتی را منعکس می‌کنند؛ چیزی که رژیم نمی‌تواند آن را تحمل کند. وقتی رسانه‌های غربی عناصر ایمان الهی را خارج از متن مطرح می‌کنند تا سعی کنند جامعه را علیه فالون گونگ و شن یون برگردانند، در اصل درحال حمله به همه افراد باایمان هستند.