(Minghui.org) بانویی ۵۷ساله در شهر گوانگجو (استان گوانگ‌دونگ)، از ژانویه۲۰۲۵ تاکنون ناپدید شده است. دلیل ناپدید شدن او تمرین فالون گونگ است، روشی معنوی که از سال ۱۹۹۹، توسط رژیم کمونیستی چین مورد آزار و شکنجه قرار گرفته است.
خانواده خانم هوانگ چیان در اوایل ژانویه۲۰۲۵، ارتباط خود را با وی از دست دادند. همسایگانش به آن‌ها گفتند که پلیس او را از خانه برده است. وقتی خانواده برای اطلاع از وضعیتش، به ایستگاه پلیس محلی مراجعه کردند، مأمور شیفت از اعلام محل بازداشت او خودداری کرد و فقط گفت: «او به جایی رفته که به آن تعلق دارد.»
خانم هوانگ چیان
خانم هوانگ پیش‌تر در مرکز خرید کتاب شهر گوانگجو کار می‌کرد. او به‌دلیل پایبندی به ایمانش از کار اخراج، و به سه سال کار اجباری و دو دوره زندان به‌مدت چهار و پنج سال محکوم شد. در طول بازداشت، مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت، با سیگار سوزانده شد، با باطوم‌های برقی به او شوک وارد شد و هنگامی که هوا زیر صفر درجه بود، بارها در فضای باز، روی سرش آب سرد ریختند.
سه بار دستگیری به‌دلیل دادخواهی برای فالون گونگ در پکن
خانم هوانگ در مه۲۰۰۰، به‌منظور دادخواهی برای حق تمرین فالون گونگ به پکن رفت. او دستگیر شد، کتک خورد و برای بازداشت به گوانگجو بازگردانده شد. بدنش از شدت ضرب‌وشتم کبود شده بود. مرکز خرید کتاب گوانگجو او را به‌دلیل خودداری از انکار فالون گونگ اخراج کرد.
خانم هوانگ در ژوئیه۲۰۰۰، دوباره به پکن رفت تا دادخواهی کند و مجدداً دستگیر شد. ابتدا در بازداشتگاه فانگشان پکن و سپس در بازداشتگاه شهرستان ووچینگ در تیانجین حبس شد. ژانگ، رئیس اداره پلیس ووچینگ، برای وادار کردنش به افشای نام و آدرس منزلش، به سه زندانی دستور داد لباس‌هایش را درآورند، با سیگار ران‌هایش را بسوزانند و با جسم تیزی روی سینه، جلو بدن و حتی اندام تناسلی‌اش بکشند. بدنش پر از بریدگی شد. زندانیان همچنین با کفش به صورتش سیلی زدند که باعث تورم و کبودی صورتش شد و او را تهدید کردند که تا نابینا شدن کتکش می‌زنند. سپس او را به گوانگجو بازگرداندند و در بازداشتگاه منطقه دونگ‌شان حبس کردند.
خانم هوانگ برای سومین بار در دسامبر۲۰۰۰، به پکن رفت تا دادخواهی کند. وی دستگیر و به ایستگاه پلیس میدان تیان‌آنمن منتقل شد. به‌دلیل امتناع از افشای هویت خود، بارها با شلنگ آتش‌نشانی خیسش کردند و با باطوم‌های برقی به او شوک وارد کردند. پلیس او را تهدید کرد که مغزی خودکار را زیر ناخن‌هایش فرو می‌کند.
سه سال کار اجباری
در ژوئن۲۰۰۱، خانم هوانگ به سه سال کار اجباری در اردوگاه کار زنان چاتُو محکوم شد. نگهبان شیانگ فان او را در اتاقی کوچک حبس کرد و اجازه استفاده از توالت یا خوابیدن به او نداد. او در اعتراض، دست به اعتصاب غذا زد. در روز چهارم اعتصاب، نگهبانان پاهایش را در حالت ضربدری و دست‌هایش را پشت بدن بستند. برای تشدید درد، روی پاهایش پا گذاشتند و به موهایش، با خشونت چنگ انداختند و موهایش را به‌طرز زشتی بستند تا تحقیرش کنند. او در وبلاگش نوشت: «درد آنقدر تحمل‌ناپذیر بود که نزدیک بود دچار فروپاشی شوم. آن زخمی عمیق در قلبم برجا گذاشت.»
مدت‌ها پس از آن، کابوس‌های مکرر می‌دید و گاهی ناگهان حس پاهایش را از دست می‌داد. همچنین برخاستن از حالت نشسته برایش دشوار بود.
تصویر شکنجه: بستن دست و پاها در پشت بدن
شکنجه و جراحات در بازداشتگاه
برادر کوچک‌ترش، آقای هوانگ جیانگ، از مارس تا مه۲۰۰۷، در یک مرکز شستشوی مغزی بازداشت بود. مأموران اداره ۶۱۰ گمان کردند خانم هوانگ در تلاش برای آزادسازی او دست داشته است. چهار ماه بعد، در ۲۳سپتامبر۲۰۰۷، او دستگیر و به بازداشتگاه تیانهی منتقل شد.
در بازداشت، به‌مدت ۵۲ روز از ۳ژوئیه۲۰۰۸، با روشی موسوم به «سوزن کردن و پابند زدن» (در این روش، دستان فرد را از پشت به پاهایش می‌بندند و او را در وضعیتی خمیده و دردناک نگه می‌دارند) شکنجه شد.
در ۱۲ روز نخست، پابندهایی به پایش بستند که یکی از آن‌ها، به حلقه‌ای در زمین وصل بود. سپس دست‌هایش را طوری دستبند زدند که یک دست پشت پا و دیگری در جلو قرار گیرد. بعداً پابند را از زمین جدا کردند، اما او به‌طور شبانه‌روزی در همان وضعیت با زنجیر و دستبند باقی ماند.
او حتی وقتی تب داشت بازهم در همان وضعیت بود. این شکنجه درد طاقت‌فرسایی ایجاد می‌کرد و خواب را تقریباً ناممکن می‌ساخت. کمرش آنقدر طولانی خم نگه داشته شد که ستون فقراتش تغییر شکل داد.
تصویر شکنجه: روش سوزن کردن و پابند بستن
نخستین حکم زندان: چهار سال
دادگاه منطقه تیانهی در ۱۱آوریل۲۰۰۸، خانم هوانگ را محاکمه و در ۱۴ژوئیه۲۰۰۸، به چهار سال زندان محکوم کرد. قاضی دستور توقیف رایانه رومیزی، لپ‌تاپ، چاپگر و سایر وسایل شخصی‌اش را صادر کرد. او در ۲۵اوت۲۰۰۸، به زندان زنان استان گوانگ‌دونگ منتقل شد.
در زندان تحت کار اجباری، حبس در سلول انفرادی، بی‌خوابی، خوراندن داروهای نامعلوم و محرومیت از استفاده از توالت قرار گرفت. مسئولان زندان اجازه استحمام به او نمی‌دادند و حتی وسایل ضروری مانند دستمال توالت، لیف و نوار بهداشتی در اختیارش نمی‌گذاشتند. همچنین مجبورش می‌کردند مطالبی را بخواند که فالون گونگ را بدنام می‌کرد.
سلامتی خانم هوانگ تا جایی رو به وخامت رفت که دیگر فقط می‌توانست برای مدت کوتاهی بنشیند یا بایستد.
دومین حکم زندان: پنج سال
خانم هوانگ در ۳فوریه۲۰۱۵، به‌دلیل وبلاگ‌نویسی درباره آزار و اذیت‌هایی که متحمل شده بود دستگیر شد. در بازداشتگاه نانژو با دستبند به صندلی فلزی بسته شد و مورد بازجویی قرار گرفت. نگهبانان حتی زمانی که بازجویی تمام شده بود، اجازه ندادند از صندلی جدا شود. درنتیجه، دچار تب‌های مکرر، سردرد و گرفتگی عضلانی شد. بااین‌حال، به‌جای درمان، او را وادار به کار بدون مزد کردند.
او در ۱۵دسامبر۲۰۱۵، در دادگاه منطقه هایژو حاضر و در ۳۰دسامبر۲۰۱۶، به پنج سال زندان محکوم شد. پس از رد تجدیدنظرش، در ژوئن۲۰۱۷، به زندان زنان استان گوانگ‌دونگ منتقل شد. او به وکیلش نامه نوشت تا برای بازنگری پرونده اقدام کند، اما همه نامه‌هایش توسط زندان توقیف شد. زندان همچنین اجازه نداد در مراسم تشییع جنازه مادرش شرکت کند.
گزارش‌های مرتبط:
خانمی محبوس که تقریباً به مرز جنون رسید، درخواست کمک می‌کند
محکومیت کارمند اسبق کتابفروشی به‌دلیل ارسال «خاطرات زندان»
خانم هوآنگ چیان بهخاطر برملا کردن آزار و شکنجه در اینترنت بازداشت شد
خانم هوانگ چیان بهخاطر این ادعا که در تلاش برای آزادسازی برادرش در شهر گوانگجو (استان گوانگ‌دونگ) مشارکت داشته دستگیر شده و در انتظار محاکمه است
کپی‌رایت ©️ ٢٠٢٥-١٩٩٩ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
