(Minghui.org) بانویی ۷۰ساله از شهر شنیانگ (استان لیائونینگ)، در تاریخ ۶ژوئیه۲۰۲۵، دوران محکومیت یک‌ساله خود را به پایان رساند. پیش از آنکه خانواده‌اش اجازه پیدا کنند او را از زندان تحویل بگیرند، دفتر قضایی محل سکونتش مدارک به‌اصطلاح «تحویل» (فرآیندی که اداره قضایی محلی پیش از آزادی زندانی انجام می‌دهد؛ یعنی تحویل رسمی زندانی از زندان به مقامات محلی یا خانواده، همراه با تکمیل مدارک اداری) را تنظیم کرد و او را وادار کرد «توافق‌نامه آموزش» را امضا کند.
خانم ژائو شیلان سپس فریب خورد و به ایستگاه پلیس جیِفانگ رفت و مأموران او را مجبور کردند اثر انگشت و سایر اطلاعات بیومتریک خود را بدهد. پلیس همچنین برخلاف میلش از او عکس گرفت.
پس از آزادی او از زندان که به‌دلیل ایمانش به فالون گونگ (یک روش تزکیه ذهن و بدن که از ژوئیه۱۹۹۹، تحت آزار و شکنجه به‌دست حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) قرار دارد) بود، هم دفتر قضایی و هم ایستگاه پلیس همچنان او را تحت‌نظر داشتند. او پیش‌تر به بیماری‌های متعددی، ازجمله بیماری قلبی، واریس، خار استخوان، میگرن، ریزش مو و ضعف بینایی مبتلا بود. اما پس از آغاز تمرین فالون گونگ در ژانویه۲۰۰۲، همه علائم بیماری‌هایش ظرف حدود چهار ماه از بین رفت.
خانم ژائو در تاریخ ۶ژوئیه۲۰۲۴، به‌دلیل تمرین فالون گونگ دستگیر و در ۲۲نوامبر۲۰۲۴ محاکمه شد. دادگاه منطقه هونان در ۱۰ژانویه۲۰۲۵، به او اطلاع داد که به یک سال حبس و پرداخت جریمه 2هزاریوانی محکوم شده است. او در ۲۱فوریه۲۰۲۵، از بازداشتگاه شماره یک شهر شنیانگ به زندان زنان استان لیائونینگ منتقل شد. حتی پس از آزادی در ۶ژوئیه۲۰۲۵ نیز مقامات تلاش کردند با نظارت و «آموزش» او را وادار به رها کردن فالون گونگ کنند.
بدرفتاری در زندان
خانم ژائو در تاریخ ۲۱فوریه۲۰۲۵، به بخش زندانیان تازه‌وارد در زندان زنان استان لیائونینگ منتقل شد. صبح روز بعد، او را به بخش دوازدهم که مخصوص آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ است، فرستادند.
در مدتی‌که در سلول ۴۰۷ تیم ۱۲ حبس بود، به‌طور مرتب توسط دو زندانی به‌نام‌های لیو شیائوشوئه و لی نا که مأمور نظارت شبانه‌روزی بر او بودند، مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفت. یک صبح در سرمای شدید زمستان، این دو زندانی پنجره را باز کردند تا او را در معرض سرمای یخبندان قرار دهند. به او اجازه ندادند کت بپوشد و مجبورش کردند ساعت‌های طولانی سرپا بایستد.
زندانیان همچنین به خانم ژائو دستور دادند که اعتراف به گناه کند و بیانیه‌هایی مبنی بر انکار فالون گونگ بنویسد. آن‌ها تهدید کردند که اگر همکاری نکند، دخترش را به زندان می‌اندازند. همچنین او را مجبور کردند روزانه دو قرص برای فشارخون بالا مصرف کند، زیرا گفته می‌شد که فشار خونش بالاست.
سایر تمرین‌کنندگان زندانی در بخش دوازدهم نیز با شکل‌های مختلفی از آزار و اذیت مواجه بودند. به‌ویژه خانم تیان شیومِی که آب سرد درون کفش‌هایش ریخته می‌شد و مجبور بود درحالی‌که فقط لباسی نازک بر تن داشت، کنار پنجره باز بایستد. همچنین به او اجازه نمی‌دادند شب‌ها بخوابد. بیش از ده روز پیاپی، زندانیانِ مراقبِ او پیوسته اذیتش می‌کردند. بعداً تشخیص داده شد که وی به دیابت مبتلا شده است. سرش دچار لرزش می‌شد و پاهایش به‌شدت ورم کرده بود. زندانیان او را مجبور کردند داروهای نامعلومی مصرف کند، اما او امتناع کرد.
خانم تیان، خانم ژائو و سایر تمرین‌کنندگان همچنین به‌مدت یک ماه هر صبح مجبور بودند ویدئوهایی را تماشا کنند که فالون گونگ و بنیان‌گذارش را بدنام می‌کرد و هر بعدازظهر گزارش‌های فکری بنویسند. به آن‌ها اجازه داده نمی‌شد با یکدیگر صحبت کنند، ملاقات خانوادگی داشته باشند یا وسایل ضروری روزانه‌شان را بخرند. پس از گذشت یک ماه مجبور شدند از ارزیابی‌ای بگذرند تا مشخص شود از ایمان خود دست کشیده‌اند یا نه. نگهبانان از این روند ارزیابی فیلم‌برداری کردند.
گزارش‌های مرتبط:
دو بانوی اهل لیائونینگ، ۶۸ و ۶۶ساله، به‌دلیل ایمان به فالون گونگ به زندان محکوم شدند
کپی‌رایت ©️ ٢٠٢٥-١٩٩٩ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
