پشتم دوباره صاف شد

(Minghui.org) من ۷۴ساله هستم و از سال ۱۹۹۷، تمرین‌کننده‌ فالون دافا بوده‌ام. در طول این سال‌ها، استاداستاد لی هنگجی بنیان گذار فالون دافا هستند. لی همواره از من محافظت کرده‌اند و سایر تمرین‌کنندگان به من کمک کرده‌اند تا از همه‌ سختی‌هایی که با آن روبه‌رو شدم، عبور کنم.

سابقاً به بیماری عروق کرونر قلب مبتلا بودم و آن‌قدر ضعیف شده بودم که حتی توان بلندکردن گوشی تلفنی را که کنارم بود نداشتم. همچنین دچار دیسک کمر بودم و هر بار که علائمش ظاهر می‌شد، دو هفته کامل در بستر می‌ماندم و در آن مدت، برای مراقبت از خودم به کمک دیگران نیاز داشتم. آلرژی شدیدی هم داشتم؛ به‌طوری ‌که هر تابستان پوستم پر از جوش می‌شد و از شدت تهوع و اسهال، باید در بیمارستان بستری می‌شدم. در زمستان، دستانم ورم می‌کرد و تاول می‌زد. دست‌هایم هنگام تماس با چیز سرد درد می‌گرفت و وقتی گرم می‌شد به‌شدت می‌خارید. اگر چیزی سرد می‌نوشیدم معده‌ام درد می‌گرفت و گاهی سرگیجه‌های شدیدی را براثر بیماری مِنیِر تجربه می‌کردم. فشار خون بالایم نیز در این سرگیجه‌ها نقش داشت.

تمام این بیماری‌ها پس از آغاز تمرین فالون دافا از بین رفت و در ۲۸ سال گذشته، هیچ دارویی مصرف نکرده‌ام.

در سال ۲۰۲۲، نوه‌ام در آزمون ورودی دانشگاه عملکرد خوبی نداشت و می‌خواست یک سال وقت بگذارد تا برای آزمون ۲۰۲۳ آماده شود. مادرش شاغل بود و نمی‌توانست در خانه همراه او بماند، بنابراین من به شهر محل زندگی نوه‌ام رفتم تا از او مراقبت کنم. یک سال بعد، دخترم در همان شهر برایم آپارتمانی خرید تا بتوانیم نزدیک‌تر به هم زندگی کنیم.

سه سال است که زادگاهم را ترک کرده‌ام و چون در شهر جدید تمرین‌کننده‌‌ای را نمی‌شناختم، به‌تنهایی تزکیه می‌کردم. گرچه همچنان سه کارمطالعه فا، روشنگری حقیقت، فرستادن افکار درست. را انجام می‌دادم و گاهی به زادگاهم می‌رفتم و با تمرین‌کنندگان دیگر وقت می‌گذراندم، اما نمی‌توانستم کوشا بمانم. بیشتر وقتم صرف امور روزمره می‌شد. درنتیجه پشتم دیگر صاف نبود، چند دندانم لق شد و بینایی و شنوایی‌ام ضعیف‌تر شده بود.

اما استاد همچنان از من مراقبت می‌کردند و یکی از تمرین‌کنندگان زادگاهم مرا با تمرین‌کنندگان در شهر محل سکونتم آشنا کرد. توانستم به جلسات مطالعه‌ گروهی فاقانون و اصول؛ آموزش‏‌های فالون دافا. بپیوندم و دوباره همراه سایر تمرین‌کنندگان مطالعه کنم. ازطریق گفت‌وگو با آن‌ها دریافتم که برای یک فرد عادی طبیعی است که با بالا رفتن سن، پشتش خمیده شود، اما برای یک تمرین‌کننده، داشتن پشت خمیده باعث بدنامی فالون دافا و استاد می‌شود. در یکی از مقالات مینگهویی خواندم که استاد شخصی را که پشتش با زاویه‌ ۹۰ درجه خمیده بود درمان کردند. با خودم گفتم: «من سال‌هاست درحال تمرین هستم، چطور ممکن است پشتم خمیده باشد؟»

به درون نگاه کردم و متوجه شدم که اغلب هنگام مطالعه‌ فا خوابم می‌برد و وقتی تمرین‌ها را انجام می‌دادم، حرکاتم دقیق نیست و سرعت انجام حرکات با فایل صوتی هماهنگ نیست. یکی از تمرین‌کنندگان حرکاتم را اصلاح کرد و هر بار که حواسم پرت می‌شد، به من یادآوری می‌کرد. اکنون می‌توانم حرکات تمرین‌ها را به‌درستی انجام دهم و پشتم صاف شده است.