بانوی اهل شاندونگ به‌دلیل ایمانش، بیش از ۵ سال زندانی شد و در زندان مورد آزار و اذیت قرار گرفت

25 اکتبر 2025 | همکار مینگهویی در استان شاندونگ (چین)

(Minghui.org) بانویی در شهر لایشی (استان شاندونگ)، در ۹اکتبر۲۰۲۳، پس از گذراندن بیش از پنج سال حبس به‌دلیل ایمانش به فالون گونگ، از زندان زنان استان شاندونگ آزاد شد.

خانم جیانگ شوئه آخرین ‌بار در ۲۸آوریل۲۰۱۸ دستگیر و سپس به پنج سال حبس محکوم شد. او در مارس۲۰۱۹، به زندان زنان استان شاندونگ منتقل شد. مدت محکومیتش بیش از پنج ماه تمدید و در اکتبر۲۰۲۳ آزاد شد. او به‌تازگی آزار و اذیت‌هایی را که در زندان متحمل شد، بازگو کرد.

خانم جیانگ پیش از آخرین محکومیت زندانش، بارها به‌دلیل ایمانش هدف قرار گرفته بود. او در پایان سال ۱۹۹۹، چند ماه پس از آغاز آزار و شکنجه فالون گونگ، از شغل خود در گروه حمل‌ونقل شهر لایشی اخراج شد. در سال ۲۰۰۱ دستگیر و به دو سال کار اجباری محکوم شد. مقامات در سال ۲۰۰۲، شوهرش را مجبور به طلاق از او کردند. از سال ۲۰۱۰ تاکنون نیز چندین ‌بار مورد آزار و اذیت و دستگیری قرار گرفته است.

آزار و اذیت در زندان

خانم جیانگ در مارس۲۰۱۹، به بخش دهم زندان زنان استان شاندونگ منتقل شد. به‌محض ورود، او را به پله‌ها بردند و بازرسی بدنی کردند. نگهبانان چند دست لباس و کفش به او دادند و سپس او را به بخش یازدهم منتقل کردند.

خانم جیانگ را در اتاقی تاریک و عایق صدا حبس کردند و چند تمرین‌کننده سابق فالون گونگ را برای «تبدیل» او گماشتند. این همدستان که تحت فشار از ایمان خود دست کشیده بودند، با نگهبانان همکاری می‌کردند تا آزار روانی تمرین‌کنندگان ثابت‌قدم را تشدید کنند. آن‌ها خانم جیانگ را مجبور می‌کردند روی چارپایه‌ای کوچک، روبه‌روی تلویزیونی در فاصله حدود یک متر (سه فوت) بنشیند. پاهایش باید به‌هم چسبیده می‌بود و دستانش روی ران‌ها قرار می‌گرفت. اگر چشمانش را نیمه‌باز می‌کرد، انگشت در چشمانش فرو می‌کردند و او را مورد آزار کلامی قرار می‌دادند. بینایی‌اش به‌تدریج ضعیف و در دیدن دچار مشکل شد.

دراثر نشستن طولانی‌مدت، نشیمنگاهش دچار عفونت و خون‌ریزی شد، اما حتی در زمان صرف غذا نیز اجازه برخاستن نداشت. تمرین‌کنندگان سابق غذایش را برایش می‌آوردند. شب‌ها تا دیروقت اجازه نداشت بخوابد و به‌محض اینکه به خواب می‌رفت، او را بیدار می‌کردند. باید صبح زود بیدار می‌شد و دوباره شکنجه نشستن را تحمل می‌کرد.

این همکاران اجازه مسواک‌زدن، شامپو زدن به مو، دوش‌گرفتن یا شستن لباس‌ها را به او نمی‌دادند. وقتی اجازه می‌خواست به توالت برود، او را وادار می‌کردند بیانیه‌هایی مبنی ‌بر انکار فالون گونگ بنویسد. وقتی امتناع کرد، مجبورش می‌کردند اثر انگشتش را بر روی بیانیه‌های آماده آن‌ها بزند. هنگامی ‌که نمی‌پذیرفت، چند زندانی جنایی را می‌آوردند تا او را مهار کنند. ژو هونگ‌مان که به جرم قتل محکوم شده بود، او را از گردن گرفت، درحالی‌که دیگران دهانش را بستند و بازوانش را پیچاندند. یکی دیگر از زندانیان جنایی او را تهدید کرد که اگر اثر انگشتش را درج نکند، او را خواهد کشت.

خانم جیانگ با استواری به ایمانش پایبند ماند، بنابراین نگهبانان سه زندانی جنایی به نام‌های ژانگ یائویون، وئی ووکوی و تانگ وئی‌وئی را مأمور کردند تا هر شب او را شکنجه کنند. آن‌ها او را وادار می‌کردند روی زمین زانو بزند و سرش را به جعبه‌ای تکیه دهد. یکی از آن‌ها روی پاهایش لگد می‌زد و دیگری بازوهایش را از پشت تا بالای سرش می‌پیچاند که منجر به درد طاقت‌فرسایی می‌شد. سپس با نوک خودکار سر انگشتانش را سوراخ می‌کردند و خودکار را در دستش می‌گذاشتند. پوست انگشتانش پاره شده بود. یکی از آن‌ها دستش را می‌گرفت و با استفاده از آن، جملاتی در توهین به فالون گونگ می‌نوشت. او با صدای بلند فریاد می‌زد: «فالون دافا خوب است!» و آن‌ها برای خاموش‌کردنش، دستمالی را که به‌منظور تمیزکردن کف توالت استفاده می‌شد در دهانش فرو می‌کردند.

این سه زندانی به‌مدت چند روز به همین شکل او را شکنجه کردند. بازوهایش به‌شدت آسیب دید و حتی یک سال بعد نیز به‌طور کامل بهبود نیافت. آن‌ها همچنین او را مجبور می‌کردند بیش از نیازش غذا بخورد و آب بنوشد، اما اجازه استفاده از توالت را به او نمی‌دادند.

در سال ۲۰۲۰، یکی از نگهبانان هنگام صحبت با خانم جیانگ، به فالون گونگ توهین کرد. او رژیم را به‌دلیل آزار و شکنجه شهروندان قانون‌مداری مانند خودش محکوم کرد و گفت مادرش پس از دستگیری او، براثر فشار روحی درگذشت.

آن شب نگهبان، خانم جیانگ را در اتاقی تاریک حبس کرد. نگهبان دیگری به نام مو چیونگ‌بو به چند تمرین‌کننده سابق شامل سونگ چون‌می، کوی لی‌لی و لی جیان‌می، همچنین یک زندانی جنایی‌ به نام دو لوشا دستور داد او را شکنجه کنند. آن‌ها خانم جیانگ را مجبور کردند تنها بر روی یک‌سوم چارپایه‌ای کوچک بنشیند و ویدئوهایی را که در آن فالون گونگ بدنام می‌شد تماشا کند.

دو لوشا اغلب خانم جیانگ را کتک می‌زد و می‌گفت نگهبانان به او گفته‌اند که حتی اگر او را تا سرحد مرگ کتک بزند، نیاز نیست نگران باشد.

سونگ به دستور نگهبانان مو و شو یو‌می، پاهای خانم جیانگ را نیشگون می‌گرفت، گوش‌هایش را می‌پیچاند، ساق پاهایش را لگد می‌زد، روی انگشتان پایش پا می‌گذاشت و با کنترل تلویزیون، به سینه‌اش ضربه می‌زد. او همچنین به صورتش سیلی زد و دو دندان پیشینش را شکست. گوش چپش دچار وزوز شد که بیش از یک سال ادامه داشت.

نگهبان مو چند زندانی را وادار کرد تا مدارکی ساختگی علیه خانم جیانگ تهیه کنند و حقیقت را پنهان سازند تا بتواند همچنان از سونگ، برای آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ استفاده کند. مو ادعا کرد سونگ خانم جیانگ را کتک نزده و از دست دادن دندان‌هایش به‌دلیل التهاب و جویدن غذای سفت بوده است.

خانم جیانگ درخواست کرد فیلم‌های نظارتی را مشاهده کند، اما نگهبان سان لی اجازه چنین کاری را نداد. نگهبان مو نیز کتاب‌های حقوقی و دفترچه‌های یادداشت او را توقیف کرد.

نگهبانان به‌جای مجازات همدستان و زندانیانی که خانم جیانگ را مورد آزار و اذیت قرار داده بودند، او را به سلول انفرادی انداختند، از امتیازهایش کاستند و او را تهدید کردند و مورد توهین کلامی قرار دادند.

خانم جیانگ تنها تمرین‌کننده‌ای نبود که در زندان، مورد آزار و اذیت قرار گرفت. یک ‌بار یکی از زندانیان در برابر سایر زندانیان به صورت تمرین‌کننده‌ای سالخورده سیلی زد. هنگامی ‌که فردی این حادثه را به نگهبان شو گزارش داد، او به‌ظاهر «تحقیق» کرد، اما هیچ مجازاتی برای فرد خاطی در نظر نگرفت.

خانم جیانگ چندین شکایت علیه نگهبان مو به اداره زندان ارائه داد. او همچنین تلاش کرد شکایات خود را برای اداره کل زندان‌های استان شاندونگ ارسال کند، اما نگهبانان از ارسال آن جلوگیری کردند.