(Minghui.org)
نام: چی یاننام چینی: 迟雁جنسیت: زنسن: حدود ۵۳ سالشهر: تونگ‌هوااستان: جیلینشغل: معلم دبستانتاریخ درگذشت: سپتامبر۲۰۰۸تاریخ آخرین دستگیری: مارس۲۰۰۱محل آخرین بازداشت: اردوگاه کار اجباری
خانم چی یان
بانویی از شهر تونگهوا در استان جیلین در سپتامبر۲۰۰۸، پس از سال‌ها تحمل آزار و شکنجه به‌دلیل ایمانش به فالون گونگ، در 52سالگی درگذشت.
خانم چی یان، معلم سابق دبستان تجربی شهر تونگهوا، در سال ۱۹۹۵ تمرین فالون گونگ را آغاز کرد. او از بیماری‌های متعددی، ازجمله روان‌نژندی، بیماری قلبی و آرتروز بهبود یافت. خلق‌وخوی تندش نیز از بین رفت و فردی خوش‌برخوردتر و دلپذیرتر شد.
پس از آنکه حزب کمونیست چین در ژوئیه۱۹۹۹، کمپین سراسری برای سرکوب فالون گونگ را آغاز کرد، خانم چی با استقامت به ایمان خود پایبند ماند و بارها هدف قرار گرفت. او در ژوئیه۲۰۰۰، به‌منظور دادخواهی برای فالون گونگ به پکن رفت و دستگیر شد. پس از انتقال به استان جیلین، به یک سال کار اجباری در اردوگاه کار اجباری زنان هِیزویزی در شهر چانگچون (مرکز استان جیلین) محکوم شد.
نگهبانان اردوگاه با باطوم‌های برقی به خانم چی شوک وارد کردند و او را به انجام کار برده‌وار واداشتند. مدتی بعد توده‌ای در پستان راستش ظاهر شد و پزشکان تشخیص سرطان پستان دادند.
خانم چی زودتر از موعد آزاد شد، اما در مارس۲۰۰۱، چند روز پس از آنکه به سیگنال تلویزیونی شهر چانگچون نفوذ کرد تا برنامه‌هایی درباره افشای آزار و شکنجه فالون گونگ را پخش کند، دوباره دستگیر شد. گزارش شده بود که او از جمله تمرین‌کنندگانی بوده که در آن رویداد شرکت داشتند.
در بازجویی‌ها، پلیس او را با آب خیس می‌کرد و هم‌زمان با چهار باطوم برقی به‌مدت طولانی به او شوک وارد می‌کرد. مأموران به‌ویژه نقاط حساس بدنش، ازجمله زیر بغل، چشم‌ها، دندان‌ها، گردن، پاها و سینه‌ها را هدف قرار می‌دادند.
خانم چی به مأموران گفت که در پستان راستش تومور دارد، و یکی از مأموران پاسخ داد: «پس تومور را شوک می‌دهم!» او از شدت درد به خود می‌پیچید.
پس از چند روز شکنجه، تمام بدن خانم چی پر از زخم و کبودی بود. تاول‌های خونی روی گردنش دیده می‌شد، لب‌ها و سینه‌هایش شدیداً متورم شده بود، دندان‌هایش لق شده بودند و زخم‌های زیر بغلش پینه بسته بود. مچ‌هایش براثر دستبندهای بسیار تنگ ورم کرده بود و حس انگشتانش را از دست داده بود. شش ماه طول کشید تا حس دو انگشت کوچکش برگشت.
خانم چی به دوره‌ای نامشخص از کار اجباری محکوم و در ماه مه۲۰۰۱ به اردوگاه کار منتقل شد. سرپرست تیم لی تونگ‌مینگ به بهانه‌های مختلف از ارجاع درخواست آزادی مشروط او به ادارات مرتبط خودداری می‌کرد. تومورش بزرگ‌تر شده بود، زیر بغلش متورم بود، نمی‌توانست خوب بخوابد و بسیار لاغر و نحیف شده بود، اما نگهبانان همچنان او را مجبور به کار سخت می‌کردند. تا نوامبر۲۰۰۱، او را برای معاینه نفرستادند و در آن زمان، پزشکان گفتند که برای درمان دیر شده است. تنها در آن زمان بود که او را با آزادی مشروط رها کردند.
لی به فردی گفته بود: «روزهای پایان عمر اوست؛ شاید فقط ده روز دیگر زنده بماند.»
خانم چی توانست برای مدتی زنده بماند، اما هرگز نتوانست به سر کار بازگردد. او تا نوامبر۲۰۰۵، در مرخصی با حقوق بود، تا اینکه اداره آموزش محلی حقوقش را قطع و به دروغ اعلام کرد که او «به‌طور داوطلبانه استعفا داده است». این تصمیم را پس از آن گرفتند که او از شرکت در یک جلسه شستشوی مغزی برای مجبور کردنش به انصراف از ایمانش خودداری کرد.
مأموران ایستگاه پلیس محلی مینژو اغلب در خانه مزاحمش می‌شدند، به‌ویژه در روزهای حساس. آن‌ها تهدید می‌کردند که به‌محض اینکه حالش اندکی بهتر شود، دوباره او را بازداشت خواهند کرد.
او سرانجام در سپتامبر۲۰۰۸ درگذشت.
گزارش‌های مرتبط:
پلیس خانم چی یَن را حتی پس از وخامت حال ناشی از شکنجه‌های پیشین نیز مورد شکنجه قرار داد
تمرین‌کنندگانی از چانگچون که در پخش برنامه‌های تلویزیونی فالون دافا شرکت داشتند به‌شدت شکنجه شدند
کپی‌رایت ©️ ٢٠٢٥-١٩٩٩ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
