گزارش روزنامه آلمانی درخصوص برداشت اجباری اعضای بدن توسط ح.ک.چ

(Minghui.org) نسخه محلیِ روزنامه «روزنامه عمومی آلمانِ غربی (وِست‌دویچه آلگِماینه تسایتونگ) (WAZ)» در گلزنکیرشن، در روز حقوق بشر، ۱۰دسامبر۲۰۲۵، گزارشی را منتشر کرد با عنوان «ما چشم خود را بر برداشت اعضای بدن می‌بندیم». این گزارش از دولت آلمان می‌خواهد که برداشت اجباری اعضای بدن افراد زنده را که با مجوز دولت چین و توسط حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) انجام می‌شود، مورد توجه قرار دهد.

روزنامه Westdeutsche Allgemeine Zeitung (WAZ) در ۱۰دسامبر۲۰۲۵، گزارشی را منتشر کرد با عنوان «ما چشم خود را بر برداشت اعضای بدن می‌بندیم».

گلزنکیرشن در بخش مرکزی ایالت نوردراین-وستفالنِ آلمان واقع شده و بخشی از یک ناحیه کلان‌شهریِ پرجمعیت و متراکم است. WAZ با دکتر آندریاس وبر، ساکن محلی و معاون مدیر سازمان بین‌المللی حقوق بشری «پزشکان مخالف برداشت اجباری اعضای بدن (DAFOH)»، مصاحبه و این مقاله را در روز حقوق بشر منتشر کرد.

این مقاله مأموریت DAFOH را به نقل از دکتر وبر چنین بیان کرد: «تمرکز این سازمان به‌طور مکرر بر چین است؛ به‌ویژه بر آزار و شکنجه اقلیت‌هایی مانند اویغورها یا اعضای جنبش فالون گونگ؛ یک جنبش معنوی از چین که مدیتیشن و تمرینات بدنی ملایم را با آموزه‌های اخلاقی مبتنی بر اصولِ حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری درهم می‌آمیزد.»

در ادامه این مقاله آمده است: «سال‌هاست که اتهاماتی جدی علیه چین، درباره سوءاستفاده از اعضای گروه‌های اقلیتی به‌عنوان منبع اعضای بدن، مطرح است. کارشناسان سازمان ملل متحد در سال ۲۰۲۱ اعلام کردند که درباره این موضوع به "اطلاعات معتبر" دست یافته‌اند؛ شواهدی که آن را به‌عنوان "به‌شدت نگران‌کننده" طبقه‌بندی می‌کنند. انجمن بین‌المللی حقوق بشر نیز بارها برداشت اعضای بدن در چین را محکوم و اشاره می‌کند که منشأ ده‌هاهزار عضوِ "اهدایی" کاملاً نامشخص است.»

آندریاس وبر گفت: «پژوهش‌های ما نشان می‌دهد که در چین، تقریباً هر ۳۰ دقیقه یک نفر برای برداشت اعضای بدن کشته می‌شود. بااین‌حال، افرادِ آسیب‌دیده فقط پیروان جنبش فالون گونگ؛ که از سال ۱۹۹۹ در چین ممنوع و تحت آزار و شکنجه قرار گرفته است؛ نیستند، بلکه اویغورها، تبتی‌ها، مسلمانان و مسیحیان را نیز دربرمی‌گیرند. اعضای بدنِ گروه معنوی فالون گونگ به‌طور خاص "خالص" تلقی می‌شوند، زیرا این جنبش به داشتن یک سبک زندگی‌ واقعاً سالم معروف است.»

دکتر وبر تأکید می‌کند که برداشت غیرقانونی اعضای بدن فقط در چین رخ نمی‌دهد. او توضیح داد: «اما در آنجا، این کار به‌صورت سازمان‌یافته توسط دولت انجام می‌شود؛ در جاهای دیگر، آن [این شبکه برداشت اعضای بدن] بیشتر مسئله‌ای مربوط به ساختارهایی شبیه مافیا است.»

این مقاله به «قانون حفاظت از فالون گونگ» اشاره کرد که در مجلس نمایندگان ایالات متحده تصویب شده و در سنای آمریکا نیز مطرح شده است. دکتر وبر گفت: «این لایحه که مورد حمایت DAFOH است، آزار و شکنجه نظام‌مند تمرین‌کنندگان فالون گونگ توسط حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) را محکوم می‌کند و علاوه‌بر چیزهای دیگر، دولت ایالات متحده را ملزم می‌سازد که گزارش‌های جامع و کاملی درباره سیاست‌های چین در زمینه برداشت اعضای بدن افراد زنده ارائه دهد.»

دکتر وبر معتقد است که آلمان و اروپا نیز مسئولیت دارند. او گفت: «هنوز همکاری‌هایی میان مراکز پیوند اعضا در آلمان و نهادهای چینی وجود دارد.» به‌گفته او، مسئله روشن است: این همکاری باید پایان یابد تا زمانی که به‌طور مستقل ثابت شود سوءاستفاده دولتی از اعضای بدن در چین متوقف شده است.

DAFOH خواستار وضع مقررات قانونی برای جلوگیری از مشارکت بیماران اروپایی در «گردشگری پیوند اعضا» به چین است.

دکتر وبر گفت: «حتی به‌خاطر منافع اقتصادی، روح خود را به چین می‌فروشیم و این واقعیت را نادیده می‌گیریم که مردم به‌دلیل آن جان می‌بازند. این عدم توازن تاشی از فاصله فاحش میان «منافع اقتصادی» و «ارزش جان انسان‌ها» وحشتناک است.» نویسنده مقاله این اظهارنظر را در جایگاهی برجسته در متن مقاله مورد تأکید قرار داد.

دکتر وبر اظهار کرد: «باید آگاهی جامعه را نسبت به این جنایات‌ افزایش دهیم تا مانع شویم که خریداران اعضای بدن، ناآگاهانه به همدستان این جنایات تبدیل شوند.»