بانویی اهل هیلونگ‌جیانگ به ۳٫۵سال حبس محکوم شد و در بازداشتگاه مورد رفتار خشونت‌آمیز قرار گرفت

(Minghui.org) بانویی در شهر هاربین، استان هیلونگ‌جیانگ، در تاریخ ۸اوت۲۰۲۵ پس از سپری‌کردن دوره ۳٫۵ساله حبسش به‌دلیل تمرین فالون گونگ آزاد شد. این روش معنوی از ژوییه۱۹۹۹ توسط ح.ک.چ مورد آزار و شکنجه قرار گرفته است.

خانم چِن یاوِن در حدود ساعت ۶بعدازظهرِ ۱۰فوریه۲۰۲۲ در خانه‌اش توسط مأموران ایستگاه پلیس ژان‌چیان دستگیر شد. دادگاه ناحیه دالی در زمانی نامعلوم او را محکوم کرد و او در ۳۰مارس۲۰۲۳ به زندانی نامعلوم منتقل شد.

پس از دستگیری، خانم چن دو روز در ایستگاه پلیس نگه‌داری و سپس به بازداشتگاه اداره شهر هاربین منتقل شد. نگهبانان بلافاصله پس از ورود او عینکش را که برای آستیگماتیسم و نزدیک‌بینی‌اش لازم بود، از او گرفتند و گفتند: «عینک قطعات فلزی دارد.»

خانم چن بدون عینک نمی‌توانست به‌وضوح ببیند و برای انجام کارهای روزانه ازجمله غذا خوردن، مرتب‌کردن وسایل شخصی و خواندن، مجبور بود به دیگران تکیه کند. او چند بار درخواست داد، اما نگهبانان از بازگرداندن عینکش امتناع کردند. آن‌ها گفتند باید برای انکار ایمانش بیانیه بنویسد تا بتواند «امتیاز ارائه هرگونه درخواست» را به‌دست آورد.

در ۱۵مارس۲۰۲۲، خانم چن به بازداشتگاه شماره دو شهر هاربین منتقل شد، جایی که تا زمان انتقالش به زندان در ۳۰مارس۲۰۲۳ در آن نگه‌داری شد. نگهبانان او و دیگر زندانیان تازه‌وارد را مجبور کردند به‌مدت بیش از یک هفته هر روز ساعت‌ها بی‌حرکت روی یک تخت بزرگ بنشینند. باسن‌ آن‌ها متورم و کبود شد و درد شدید داشتند. تمرین‌کنندگان فالون گونگ نیز گاه‌به‌گاه سرزنش می‌شدند.

به خانم چن و دیگران فقط اجازه داده می‌شد در زمان‌های مشخصی از سرویس‌بهداشتی استفاده کنند، بدون توجه به اینکه چقدر نیاز فوری داشتند. زمان توقف در توالت بسیار کوتاه بود و ده‌ها نفر در صف می‌ایستادند. برخی راه می‌رفتند و می‌گفتند احساس می‌کنند مثانه‌شان در شرف انفجار است.

در اولین روز ورود به بازداشتگاه، خانم چن موظف شد نگهبانی بدهد. وظیفه نگهبانی شامل گروه‌های ۵ تا ۶نفره بود که نوبتی در زمان چرت‌زدن یا خواب شبانه دیگران نگهبانی می‌دادند. آن‌ها باید در شیفت دو‌ساعته‌شان ایستاده باقی می‌ماندند. اگر کسی را می‌دیدند که خُر‌وپُف می‌کند یا دست‌وپایش در وضعیت نامناسبی قرار دارد (به‌جز زندانی ارشد که تخت بزرگ داشت، سایرین باید کنار هم مثل ماهی‌های کنسرو شده می‌خوابیدند)، باید او را بیدار و وضعیتش را اصلاح می‌کردند.

چه در نوبت نگهبانی و چه خارج از آن، خانم چن برای داشتن خواب راحت با مشکل مواجه بود. او دچار افت قند خون می‌شد و چند بار غش کرد. پس از یک استراحت کوتاه، او را مجبور می‌کردند به وظیفه نگهبانی ادامه دهد. حتی زمانی‌که نوبتش نبود، به‌جز زمان چرت‌زدن اجازه نداشت دراز بکشد و استراحت کند.

خانم چن همچنین تحت فشار شدید برای انکار ایمانش بود، زیرا بازداشتگاه ارزیابی عملکرد شغلی نگهبانان را به تعداد تمرین‌کنندگان فالون گونگی که توانستند «تبدیلسیستم سفت و سخت شستشوی مغزی و شکنجه به منظور وادار کردن تمرین‌کنندگان به انکار فالون گونگ.» کنند مرتبط کرده بود. آن‌ها تهدید می‌کردند که اگر ایمانش را ترک نکند، زندگی را برایش دشوار خواهند کرد.

نگهبانان همچنین زندانیان را برای آزار تمرین‌کنندگان به‌کار می‌گرفتند. «وانگ نینینگ» به‌ویژه نسبت به تمرین‌کنندگان بی‌رحم بود. یک‌بار خانم چن به‌دلیل سرگیجه ناشی از افت قند خون کمی بیشتر در توالت ماند. وانگ موهای او را با شدت کشید و به او ناسزا گفت. یکی از تمرین‌کنندگان سالمند نیز اغلب مورد آزار کلامی وانگ قرار می‌گرفت و فشار روانی باعث شده بود دچار تکرر ادرار شود، امری که موجب آزار بیشتر وانگ می‌شد. یک‌بار آن زن سالمند هنگام وظیفه نگهبانی درخواست کرد کمی استراحت کند، زیرا بسیار ناراحت بود، اما وانگ او را به تمارض متهم کرد و همراه چند نفر دیگر در گوشه‌ای که دوربین نظارتی نداشت، او را کتک زدند. خانواده آن تمرین‌کننده بعداً وکیلی گرفتند و وانگ فقط پس از آن دست از آزار او برداشت.

خانواده خانم چن یک جفت عینک دیگر برایش فرستادند که اجازه یافت از آن استفاده کند. وانگ روزی که نگهبان در حال کشیک بود، عینک جدیدش را قاپید و گفت عینک با فریم فلزی ممنوع است.

زندانی «چن جینگ» (غیرمرتبط با خانم چن) به او اجازه می‌داد هنگام کار اجباری عینک بزند، اما پس از کار باید آن را تحویل می‌داد. یک‌بار که او این کار را نکرد، چن عینکش را قاپید و به‌صورت کلامی به او توهین کرد.