یادآوری به تمرین‌کنندگان خارج از چین: «قهرمانان» چینی را ستایش نکنید

(Minghui.org) چند روز پیش، هیئت تحریریه مینگهویی اطلاعیه‌ای درباره تمرین‌کننده‌ای منتشر کرد که چند سال پیش به خارج از چین نقل مکان کرد و خود را در میان تمرین‌کنندگان در ایالات متحده به‌عنوان یک «قهرمان» معرفی کرد که «شجاعانه با آزار و شکنجه در چین مبارزه کرده بود». این باعث شد بسیاری از تمرین‌کنندگان «افکار درست» او را تحسین کنند و از او پیروی کنند تا کارهایی را انجام دهند که مطابق با فا نیست.

براساس‌ تجربه تزکیه شخصی و درک من از فا، ما باید از رفتار با هر تزکیه‌کننده به‌عنو‌ان یک «قهرمان» اجتناب کنیم. چنین ذهنیتی محصول فرهنگ حزبی منحط است و اغلب منعکس‌کننده مشکلات عمده در تزکیه فرد است. اگر به این موضوع دقت نکنیم، ممکن است به مسائل جدی منجر شود و به روشنگری حقایق و نجات مردم آسیب برساند. تمرین‌کنندگان خارج از چین نباید به چنین افرادی توجهی را بدهند که این افراد طالب آن هستند، و درعوض‌ باید همه چیز را براساس‌ فا ارزیابی کنند.

در چین، کسانی که خود را به‌خوبی تزکیه می‌کنند، معمولاً مورد آزار و شکنجه جدی قرار نمی‌گیرند. آن‌ها ‌به‌طور پیوسته و محکم به دافا اعتبار می‌بخشند و مردم را نجات می‌دهند. آن‌ها بی‌سرو صدا و بدون جلب توجه کار می‌کنند و خود را به‌عنو‌ان «قهرمان» معرفی نمی‌کنند.

از سوی دیگر، کسانی که با اشتیاق خود را به‌عنو‌ان «قهرمان» معرفی می‌کنند، اغلب وابستگی شدیدی به شهرت، کسبِ اعتبار و رقابت دارند. آن‌ها ‌تمایل دارند به خودشان اعتبار ببخشند و کارهایی را برای تحت تأثیر قرار دادن دیگران انجام دهند. آن‌ها ‌دوست دارند برای جلب توجه «کارهای بزرگ» انجام دهند. هنگامی که آن‌ها ‌مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند، به بازداشت و شکنجه خود به‌عنو‌ان «اعمال قهرمانانه» می‌بالند. وقتی دوباره مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند، برای تحمل رنج به «قهرمانان بزرگتر» تبدیل می‌شوند. این ممکن است یک چرخه معیوب را تشکیل دهد و باعث شود کسانی که آن‌ها ‌را تحسین می‌کنند بیشتر آن‌ها را باور کنند.

من این را به‌دلیل تجربه شخصی‌ام می‌دانم، زیرا قبلاً اینگونه بودم و مشتاق بودم که به خودم اعتبار ببخشم و مشهور شوم. من زمانی متوجه این مشکلم شد که در گروه مطالعه فا، هر زمان که می‌خواستم درباره «درهم شکستن آزار و شکنجه» خود مباهات کنم، تمرین‌کنندگان با من صحبت نکردند. به لطف آن‌ها، من سرانجام ذهنیتم را برای خودنمایی دیدم و متوجه شدم که مورد آزار و اذیت مکرر قرار گرفتن چیزی نیست که بتوانم درباره آن لاف بزنم و به آن مباهات کنم.

معتقدم دلیل اینکه تمرین‌کنندگان در گروه مطالعه فا اشتیاقی به شنیدن صحبت‌هایم نشان ندادند، به‌دلیل‌ مطالعه جدی فا و ارزیابی آن‌ها ‌براساس‌ فا است. من از آن‌ها ‌و راهنمایی و محافظت استاد سپاسگزارم که مرا از انحراف بیشتر از فا و لغزش در مسیر اشتباه باز داشت.

تا آنجا که من می‌دانم، بسیاری از تمرین کنندگان پس از شروع آزار و شکنجه، از چین به خارج از کشور نقل مکان کردند. در حالی که آن‌ها ‌دیگر در خارج از چین با آزار و شکنجه فیزیکی روبرو نیستند، تزکیه کار آسان‌تری نیست. محیط می‌تواند تغییر کند، اما هدف و الزامات نهایی برای تزکیه تغییر نمی‌کند. هر کجا که باشیم، تا وقتی وابستگی‌هایمان از بین نرود، همچنان آزمایش می‌شویم و محنت‌ها را متحمل می‌شویم. تنها با خلاص شدن از وابستگی‌هایمان، محنت‌ها از بین خواهند رفت.

در حالی که آن «قهرمانان» اغلب درباره «کارهای بزرگ» که انجام داده‌اند لاف می‌زنند، آیا کسی تا به حال ارزیابی کرده است که چنین «چیزهای بزرگی» واقعاً چقدر تأثیر داشته‌اند؟ برای مثال، چند سال پیش، برخی از تمرین‌کنندگان دوست داشتند در حمایت از بعضی تمرین‌کنندگان دستگیرشده‌، دادخواست‌هایی ‌را با اثر انگشت روستاییان جمع‌آوری کنند. وقتی انبوهی از اوراق دادخواست با اثر انگشت روستاییان را ارائه کردیم، بسیار چشمگیر به نظر می‌رسید، اما واقعاً چند نفر از آن روستاییان حقایق را به‌درستی درک کرده بودند؟ اگر پلیس برای آزار آن‌ها ‌می‌رفت، چند نفر از آن‌ها ‌بی‌تأثیر می‌ماندند یا به راحتی تسلیم ارعاب می‌شدند؟

از سوی دیگر، آن مریدان دافا که بی‌سر و صدا از خانه‌ای به خانه دیگر می‌رفتند تا حقایق را برای مردم روشن کنند، ممکن است تعداد افراد بیشتری را نجات داده باشند، اما در تیتر خبرها یا اخبار اصلی نبودند. هیچ‌کس ندانست آن‌ها ‌چه کردند، اما آن‌ها ‌در پشت صحنه بیشترین دستاوردها را داشتند، بدون اینکه در جامعه جنجالی ایجاد کنند یا خود را هدف آزار و شکنجه قرار دهند.

استاد بیان کردند:

«می‌دانید، در تزکیه برجسته‌ترین علامت که شخص هنوز وابستگی‌های بشری را پرورش می‌دهد این است که او کارهایی انجام می‌دهد که برای اعتباربخشی فا نیست بلکه در عوض برای اعتباربخشی به خودش است! آن درحال ایفاکردن یک نقش مخرب است.» («آموزش فا در کنفرانس فای نیویورک 2007»)

این موضوع باید برای ما روشن باشد: کسانی که بارها در چین مورد آزار و شکنجه قرار گرفتند و رنج‌های وحشتناکی را متحمل شدند، به اصطلاح «قهرمان» نیستند. چنین افرادی اغلب در تزکیه خود مشکلات جدی دارند. آن‌ها ‌از اعتراف اشتباهات خود یا نگاه به درون خودداری می‌کنند. و حتی ممکن است زمانی که بدن قانون استاد اشارات قوی به آن‌ها ‌می‌کردند، چشم خود را بسته باشند. از منظر فا، درک این موضوع سخت نیست.

البته، راه دیگر برای اجتناب از آزار و شکنجه، این است که مثل یک فرد عادی رفتار کنیم، که سه کار را انجام نمی‌دهد یا با پشتکار خود را تزکیه نمی‌کند. اگر آن‌ها ‌خود را مرید دافا ندانند، نیروهای کهن نیز ممکن است دلیلی برای دنبال کردن آن‌ها نداشته باشند.

دلیل اصلی تمایل به «قهرمان» بودن یا کسانی که چنین افرادی را تحسین می‌کنند، تمایل به اعتباربخشی به خود است. اگر واقعاً خودمان را تزکیه کنیم و خودمان را با فا همگون کنیم، می‌فهمیم که همه چیزهایی که داریم، توسط فا به ما داده شده است و برای کارهایی که انجام می‌دهیم هیچ مبنایی برای ادعای اعتبار نداریم. وقتی فا را در وهله اول قرار می‌دهیم، حتی به این فکر نمی‌کنیم که خودمان را به‌عنو‌ان «قهرمان» معرفی کنیم، چه رسد به اینکه پیروانی داشته باشیم. وقتی همه چیز از فا منحرف می‌شود، ما درواقع خودمان آزار و شکنجه را دعوت می‌کنیم.

بیایید همه ما با استفاده از این فرصت به درون نگاه کنیم، فا را بهتر مطالعه کنیم، وابستگی‌های بشری‌مان را از بین ببریم، و در زمان باقیمانده در آینده بهتر عمل کنیم.

مقالاتی که در آن‌ها تزکیه‌کنندگان درک خود را به اشتراک می‌گذارند، معمولاً براساس وضعیت تزکیه‌شان، ادراک یک فرد را در زمانی مشخص منعکس می‌کنند، و با هدف امکان ارتقای متقابل ارائه می‌شوند.