(Minghui.org) از سال 2000، زندان زنان استان جیانگشی، که در سال 1958 تأسیس شد، تنها مرکز حبس تمرین‌کنندگان زن فالون گونگ در این استان بوده است که به‌دلیل ایمانشان محکوم شده‌اند.

یک تمرین‌کننده فالون گونگ که اخیراً آزاد شده است، گزارشی به Minghui.org نوشت و آزار و شکنجه‌ای را که در این زندان تجربه کرد یا شاهدش بود، توصیف کرد.

تمام تمرین‌کنندگان فالون گونگی که به‌تازگی پذیرفته شده‌اند تحت «آموزش‌های» فشرده قرار گرفتند. به آن‌ها دستور داده شد که اظهاریه‌هایی برای محکوم کردن فالون گونگ بنویسند. کسانی که از نوشتن امتناع می‌کردند، حتی در تابستان گرم، به‌مدت 14 روز متوالی اجازه شستن خود، مسواک زدن، شستن لباس یا تعویض لباس زیر خود را نداشتند. نگهبانان دستمال توالت نیز به آن‌ها نمی‌دادند. چه هوا بارانی بود و چه آفتابی، این تمرین‌کنندگان باید در انواع‌واقسام ورزش‌های فیزیکی شدید و «جلسات مطالعه» شرکت می‌کردند، که شامل خواندن آهنگ‌های طرفدار حزب کمونیست چین (ح.ک.چ)، بالا بردن دست‌های خود برای بیعت با ح.ک.چ، انجام آزمایش‌های روان‌شناختی و پر کردن فرم‌های مختلف بود.

کسانی که پس از 14 روز اول پذیرش، از نوشتن اظهاریه‌ مبنی بر محکوم کردن فالون گونگ خودداری می‌کردند، سپس به بخش‌های مختلف منصوب می‌شدند. حتی وقتی موهایشان چرب شده بود و بوی بد می‌دادند، بازهم اجازه نداشتند مسواک بزنند یا دوش بگیرند. نگهبان‌ها درنهایت نتوانستند بوی بد را تحمل کنند و به این تمرین‌کنندگان اجازه دادند 10 دقیقه خودشان را بشویند و لباس‌هایشان را نیز بشویند.

این تمرین‌کنندگان اجازه نداشتند با خانواده‌های خود تماس بگیرند یا مایحتاج روزانه خود را خریداری کنند. برخی سال‌ها از ملاقات حضوری با خانواده محروم بودند.

نگهبانان همچنین این تمرین‌کنندگان را مجبور می‌کردند که هر روز کارهای سخت انجام دهند و سهمیه‌های کاری خاصی را برآورده کنند. تمرین‌کنندگان بعد از یک روز کاری طولانی، پس از بازگشت به سلول‌های خود مجبور به انجام «تکلیف» بودند. تکلیف تماماً درباره نوشتن درکشان از فالون گونگ بود. کسانی که نمی‌توانستند «تکلیف» خود را به پایان برسانند، باید درجا می‌زدند و قوانین زندان را ازبر می‌خواندند.

برای برانگیختن نفرت سایر زندانیان نسبت به تمرین‌کنندگان فالون گونگ، نگهبان‌ها زندانیان و تمرین‌کنندگان را در گروه‌های ۳ تا ۵نفره قرار می‌دادند. اعضای گروه باید همیشه کنار هم می‌ماندند، ازجمله زمانی که از توالت استفاده می‌کردند. این بدان معنا بود که وقتی تمرین‌کنندگان به‌دلیل حفظ ایمان خود مجازات می‌شدند، مثلاً مجبور می‌شدند ساعت‌های طولانی بایستند، زندانیان مجبور بودند در کنار آن‌ها بمانند.

آدرس زندان: جاده چیانوی 1، بخش چانگ‌لینگ، منطقه شینجیان، شهر نانچانگ، استان جسانگشیتلفن: 83751980-791-86+، 83718743-791-86+، 83711612-791-86+، 83718707-791-86+رئیس زندان: چن چیشیو