خبرهای دیرمنتشرشده: مرگ بانویی اهل لیائونینگ در سال ۲۰۱۵ در جریان آزار و شکنجه فالون گونگ

(Minghui.org)

نام: کوی شیائوچینگنام چینی: 崔晓清جنسیت: زنسن: نامشخصشهر: یینگکواستان: لیائونینگشغل: نامشخصتاریخ مرگ: ۲۰۱۵تاریخ آخرین بازداشت: ۴نوامبر۲۰۰۲محل آخرین بازداشت: اردوگاه کار اجباری ماسانجیا

وب‌سایت مینگهویی اخیراً تأیید کرد که یک ساکن شهر یینگکو در استان لیائونینگ، پس از تحمل سال‌ها آزار و شکنجه به‌دلیل تمرین فالون گونگ در سال ۲۰۱۵ درگذشت. این روش معنوی از سال ۱۹۹۹ هدف رژیم کمونیستی چین قرار گرفته است.

خانم کوی شیائوچینگ در ۴نوامبر۲۰۰۲ پس از گزارش شدن به‌خاطر صحبت درباره فالون گونگ و توزیع مطالب در شهر گایژو دستگیر شد. مأموران اداره پلیس روستای یانگیون او را در بازداشتگاه شهر گایژو نگه داشتند. شهر گایژو تحت حوزه قضایی شهر یینگکو است.

ازآنجاکه خانم کوی از فاش کردن نامش امتناع کرد، نگهبانان بازداشتگاه به صورتش سیلی زدند. او و سایر تمرین‌کنندگان بازداشت‌شده در اعتراض اعتصاب غذا کردند و پزشک بازداشتگاه یانگ جینگسو آن‌ها را به‌زور تغذیه کرد. دندان‌های او شکست و دهانش همچنان خونریزی داشت. یانگ همچنین او را کتک زد و مجبورش کرد که پابندهای سنگین بپوشد. او تهدید کرد که اگر تمرین‌کنندگان همچنان از افشای نام خود امتناع کنند، آن‌ها را خواهد کشت.

پس از بیش‌از ۵۰روز بازداشت، خانم کوی به یک بازداشتگاه منتقل شد. پلیس قول داد که به‌زودی او را آزاد کند، اما پنج روز بعد، او را به اردوگاه کار اجباری ماسانجیا در شهر شنیانگ در همان استان منتقل کردند تا یک دوره دوساله را بگذراند.

در تیم چهارم، بخش دوم، نگهبانان اجازه ندادند خانم کوی به‌مدت هفت روز بخوابد و ترتیبی دادند که زندانیان به‌طور شبانه‌روزی فالون گونگ را در مقابل او بدنام کنند. او در حالت هذیان قرار داشت و به‌دلیل خستگی قادر به راه رفتن نبود.

وقتی خانم کوی بعداً به سلولی عادی منتقل شد، نگهبانان او را مجبور کردند که شب‌ها ساعت‌های طولانی بایستد و به صورتش سیلی می‌زدند، به‌طوری‌که دهانش خونریزی می‌کرد. گاهی اوقات، او را از مچ دست‌هایش آویزان می‌کردند به‌طوری‌که پاهایش روی زمین نبود. او سپس به تیم پنجم، بخش دوم منتقل شد.

در اواخر سال ۲۰۰۳، در تلاشی هماهنگ برای تبدیل همه تمرین‌کنندگانی که از انکار فالون گونگ خودداری می‌کردند، نگهبانان آن‌ها را در ساختمانی برای تشدید آزار و شکنجه جمع کردند.

خانم کوی در اتاقی تاریک نگه داشته شد و مجبور بود تمام روز بایستد. زندانیان در سه شیفت به‌طور شبانه‌روزی او را تحت‌نظر داشتند. او بیش ‌از ده روز از خواب محروم شد و بار دیگر با تبلیغاتی که فالون گونگ را بدنام می‌کرد، بمباران شد. به‌محض اینکه چشمانش را می‌بست، زندانیان به چشمانش ضربه می‌زدند. حتی زمانی‌که از سرویس بهداشتی استفاده می‌کرد، او را دنبال می‌کردند. هر روز فقط یک تکه نان ذرت بخارپز به او می‌دادند. به‌دلیل این سوء‌رفتارها، شروع به استفراغ خون کرد و فشار خونش به‌طور خطرناکی بالا رفت. تنها در این زمان بود که نگهبان او را به سلول عادی بازگرداند.

به‌دلیل ایستادن طولانی‌مدت، پاها و مچ پاهایش به‌شدت متورم شده بود. این تورم تا پایان دوره محکومیتش ادامه داشت. او در ایستادن تعادل نداشت و مرتباً زمین می‌خورد. نگهبانان گاهی اوقات او را می‌بستند و شکنجه می‌کردند. ذهنش خالی می‌شد و در طول جلسات شکنجه بی‌هوش می‌شد.

نگهبانان ترتیبی دادند تا فردی که قبلاً تمرین‌کننده بود و از فالون گونگ روی‌گردان شده بود، روی خانم کوی «کار کند». این فرد آن‌قدر به صورت خانم کوی سیلی زد تا خودش از خستگی از پا درآمد. صورت خانم کوی قرمز و متورم شد.

خانم کوی بعداً به تیم سوم، بخش دوم منتقل شد، جایی‌که مجبور بود تا پایان دوره محکومیتش بدون حقوق کار کند.

به‌محض آزادی در پایان سال ۲۰۰۴، پلیس او را در خانه‌اش مورد آزار و اذیت قرار داد و از او خواست که بیانیه‌ای برای انکار فالون گونگ امضا کند. پلیس در سال‌های ۲۰۰۸ و دسامبر ۲۰۰۹ نیز او را آزار داد و او را مجبور کرد که عکس بگیرد و بیانیه انکار را امضا کند.

همسر خانم کوی که تحت فشار روانی ناشی از این آزار و اذیت مداوم قرار گرفته بود، در سال ۲۰۰۹ درگذشت. اما پلیس مدتی کوتاه پس‌از آن دوباره او را آزار داد. او در سال ۲۰۱۵ درگذشت.